Objawy i leczenie zapalenia jelita grubego u psa (zapalenie jelit)
Zadowolony
Zapalenie okrężnicy odnosi się do ostrego procesu zapalnego okrężnicy. Jest to dość powszechna patologia z określonymi objawami. Aby uniknąć rozwoju niebezpiecznych konsekwencji, leczenie zwierzęcia musi odbywać się na czas.
Pełni następujące funkcje:
- Przechowywanie odpadów ciała.
- Trawienie resztek jedzenia.
- Absorpcja cieczy.
Jelito grube charakteryzuje się dużą gęstością bakterii.
Zapalenie jelita grubego jest patologią niezakaźną. Głównym czynnikiem prowokującym jego rozwój jest zwykle niezdrowa dieta.
Dlaczego rozwija się patologia
Istnieje wiele przyczyn rozwoju tej choroby. Najczęściej patologię wywołują następujące pasożyty:
- lamblia;
- robaki;
- nicienie.
Ostra forma
U zwierząt, które jedzą duże ilości trawy, rozwija się ostra forma patologii.
Zawiera niestrawny błonnik, który podrażnia jelita.
Zapalenie jelita grubego może rozwinąć się, gdy niejadalny przedmiot utknie w jelitach. Czasami prowokator jest alergia.
Zespół jelita drażliwego jest często wywoływany przez naprężenie. Często patologia rozwija się na tle raka jelita grubego, zapalenie trzustki, nieżyt żołądka i jelit. Przegrzanie organizmu może stać się kolejnym prowokatorem.
Postać przewlekła i grupa ryzyka
Zapalenie jelita grubego jest często przewlekłe. Jej objawy obserwuje się w:
- Buldogi francuskie.
- Sharpeev.
- buldogi angielskie.
- Bokserki.
- Owczarek niemiecki.
Bokserzy zwykle rozwijają histiocytarne wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Choroba ta jest objawem patologii zapalnych jelit, które występują u zwierząt poniżej drugiego roku życia.
U owczarków niemieckich postępuje zapalenie jelit limfocytarno-osoczowe.
Jak objawia się patologia
Jednym z charakterystycznych objawów jelita drażliwego jest uporczywy rozstrój żołądka. Pies zawsze „chodzi” z płynnymi stolcami. Wydzielina zawiera krwawe lub śluzowe zanieczyszczenia. Inne oznaki tej patologii to:
- obecność bólu w żołądku;
- ostra „utrata” wagi;
- odmowa zwykłego jedzenia;
- pojawienie się gazów;
- pojawienie się nieprzyjemnego „zapachu” z ust;
- częstoskurcz;
- wzrost temperatury ciała o 2 stopnie;
- edukacja w języku o szarawym odcieniu;
- wymioty;
- ból w jelitach;
- silne dudnienie;
- beknięcie.
Postać przewlekła charakteryzuje się zmiennością objawów.
Podobne objawy są często obserwowane na tle zakaźnych i niezakaźnych patologii wewnętrznych.
Ustalenie diagnozy
Znajdując objawy, musisz natychmiast zabrać psa do weterynarza. Na pierwszym etapie diagnozy zwierzę jest badane. Specjalista delikatnie dotyka brzucha, następnie prowadzi zwierzaka na zmianę badania moczu i krew.
Inne metody diagnostyczne obejmują:
- Analiza próbek kału.
- RTG jamy brzusznej.
- USG.
- Kolonoskopia.
- Laparoskopia.
Analiza próbek kału
Celem pracy jest identyfikacja mikroskopijnych grzybów i pasożytów przewodu pokarmowego.
Lekarz może wtedy zalecić kulturę bakterii. Umożliwi to dokładne określenie rodzaju patogenu procesu patologicznego.
RTG jamy brzusznej
Metody diagnostyczne, takie jak USG i radiogramy jamy brzusznej, pomagają zidentyfikować obecność ciał obcych w świetle okrężnicy. Ujawniają się również następujące odchylenia:
- powiększone węzły chłonne;
- skręt;
- pogrubienie tkanek ścian jelit;
- ciśnienie kału.
Badanie ultrasonograficzne nie zawsze pokazuje prawdziwy obraz procesów patologicznych w jelicie.
Powodem tego jest obecność gazów.
Kolonoskopia
Metoda ta pozwala na bardziej szczegółowe i dokładne badanie okrężnicy. Weterynarz podaje psu silny środek przeczyszczający. To prowokuje maksymalny ruch jelit. Następnie do odbytu psa wprowadza się sondę z mikroskopem.
Stan błony śluzowej jest wyświetlany na ekranie monitora. Dzięki temu weterynarz może szybko wyeliminować najbardziej aktywne obszary zapalne.
Jeśli guz jest wyświetlany na monitorze, wykonuje się biopsję za pomocą tej sondy.
Laparoskopia
Ta minimalnie inwazyjna manipulacja pozwala zbadać narządy przewodu pokarmowego za pomocą endoskopu wprowadzonego przez ścianę jamy brzusznej.
Laparoskopia jest bardziej pouczająca. Pozwala na instrumentalne badanie palpacyjne tkanek i narządów. W przyszłości lekarz weterynarii wyciąga wnioski dotyczące ich stadium deformacji.
Leczenie zapalenia jelit u psów
Metody terapii zależą od formy i etapu, w jakim przebiega patologia. Zidentyfikowano następujące priorytetowe cele leczenia:
- Resuscytacja normalnego środowiska jelitowego.
- Eliminacja drobnoustrojów, grzybów.
- Resuscytacja prawidłowej czynności jelit.
Leki są zwykle podawane psu. Dobrze komponuje się z dietą.
Cechy terapii lekowej
- Ruchliwość jelita grubego poprawia się dzięki zastosowaniu loperamid. A także roztwory z dodatkiem chlorku potasu są wstrzykiwane do organizmu psa.
- Wzrost Clostridium jest zahamowany Metronidazol, Tylosin.
Leki te są przepisywane na ostrą postać patologii. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego nie reaguje na leki przeciwzapalne. Są wymieniane Enrofloksacyna. To silny antybiotyk o świetnym działaniu.
Leczenie postaci przewlekłej
Lekarz weterynarii zaleca stosowanie:
- Prednizolon.
- Mezalazin.
- Tabletki sulfasalazyny.
W razie potrzeby pies lewatywy są przepisywane.
Zalecenia dietetyczne
Jeśli masz biegunkę, Twój pies otrzymuje specjalną dietę. Menu zwierzaka powinno zawierać dużą ilość błonnika. Wskazane jest karmienie psa owsianką. Można użyć ugotowanego białego ryżu.
Od jedzenia tłustych potraw i suche jedzenie muszę odmówić. Dozwolone jest raczenie zwierzęcia gotowanym mięsem z kurczaka. Jest bogata w białko i uboga w tłuszcz.
W przypadku gwałtownego zaostrzenia patologii nie można karmić zwierzęcia przez 48 godzin. Przewlekłe zapalenie jelita grubego wiąże się z dietą przez 60-65 dni.
Zalecenia zapobiegawcze
Najlepszą metodą zapobiegania zapaleniu jelita grubego jest odpowiednia pielęgnacja i zbilansowane karmienie.
- Nie mogę zabrać szczeniąt u matki przed terminem. Jest to konieczne do wytworzenia pełnoprawnej odporności na siarę.
- Psom nie należy pozwalać na picie ze skażonych źródeł. Ważne jest, aby zwierzę nie zjadało odchodów innych zwierząt. Nie dawaj kości psom. Zabawki dla zwierząt muszą mieć taki rozmiar, aby nie mogły zostać połknięte.
- Ale ty też potrzebujesz wykluczyć kontakt psa z detergentami. Ryzyko rozwoju tej patologii zmniejsza się na tle regularnego odrobaczania.
Wreszcie
Siły odpornościowe odgrywają ogromną rolę w zapobieganiu tej chorobie. Im zdrowszy pies, tym szybszy powrót do zdrowia. Zmniejsza się również ryzyko ponownego zachorowania.