Dlaczego pies ma wypadające zęby i co robić?

Dlaczego pies ma wypadające zęby i co robić?
Spis treści

Pies, w przeciwieństwie do człowieka, nie może zadbać o zdrowie samej jamy ustnej - to zadanie całkowicie spada na barki właściciela. Luz i utrata zębów to patologia wymagająca pilnej interwencji weterynaryjnej.

Przyczyny utraty zębów u psów

Utrata zębów nie jest tak rzadkim problemem wśród czworonożnych przyjaciół. Przyjrzyjmy się głównym przyczynom rozwoju tej dolegliwości:

- miękki kwiat

Rozróżnienie miękkiej płytki nazębnej jest dość proste: jest to papkowata masa, kremowa lub żółtawa, która osadza się w miejscu, w którym ząb przechodzi w dziąsło.

odniesienie! Najczęściej płytka nazębna jest zlokalizowana na zębach trzonowych, więc prawie niemożliwe jest jej przypadkowe zauważenie.

Na początkowych etapach można go łatwo wyeliminować nawet bez pomocy weterynaryjnej. Wystarczy umyć psu zęby lub dać do żucia specjalny patyczek dentystyczny.

Jeśli nie zostanie to zrobione, edukacja będzie się rozwijać i rosnąć, stając się trudniejsza i nabierając bardziej nasyconego brązowego lub żółto-zielonego koloru.

- Tatar

Tatar jest tym, w czym odradza się miękka płytka nazębna. Jest to twardy wzrost, który jest nagromadzeniem martwych komórek, soli żelaza i fosforu. Substancja działa destrukcyjnie nie tylko na szkliwo zębów, ale również na błonę śluzową dziąseł. Tkanki ulegają stanom zapalnym i zmiękczają, katalizując najpierw kruchość zębów, a następnie proces utraty.

- zapalenie dziąseł

Zapalenie dziąseł to zapalenie kości szczęki, cementu i tkanek otaczających ząb. Kieszenie przyzębne powiększają się, co powoduje, że zęby stają się bardzo luźne, a następnie wypadają. Jeśli nie podejmiesz żadnych działań, z czasem pies straci wszystkie zęby i zdolność do samodzielnego karmienia.

- zapalenie ozębnej

Zapalenie przyzębia rozwija się z nieleczonego zapalenia dziąseł. Większość czasu mija w uśpieniu i daje o sobie znać dopiero w ostatnich terminach. Posiada następujące cechy charakterystyczne:

  • Zapalenie błony śluzowej: obrzęk dziąseł, owrzodzenie i ropna wydzielina.
  • Zapach: oddech chorego psa staje się cuchnący. Z ust wydobywa się wyraźny, zgniły zapach.
  • Problemy z jedzeniem: pies ma ból podczas żucia. W rezultacie zwierzę odmawia jedzenia i zaczyna znacznie tracić na wadze. Struktura sierści ulega wyraźnemu pogorszeniu, skóra staje się bardziej sucha i wrażliwa.
  • Asymetria kufy: występuje z powodu charakterystycznego obrzęku pod oczami.
  • Zmiany behawioralne: pies staje się bardziej przygnębiony i drażliwy. W niektórych przypadkach dochodzi do wybuchów agresji.

Leczenie paradontozy może trwać dłużej niż miesiąc, a nawet rok. Jeśli pozwolisz chorobie toczyć się swoim biegiem, zwierzę może umrzeć.

Uwaga! Według statystyk weterynaryjnych psy małych ras znacznie częściej cierpią na utratę zębów niż ich duże. Grupa ryzyka obejmuje pekińczyka, teriery zabawkowe, chihuahua i podbródki japońskie.

Ale co jest wyzwalaczem rozwoju tych chorób??

  1. Karmienie wyłącznie paszami płynnymi i pasztetami. Niewątpliwie czworonożni przyjaciele są zachwyceni tego rodzaju jedzeniem: ich soczysta konsystencja i aromat sprawiają, że z zapałem biegają do miski. Jednak takie menu prowadzi do szybkiego gromadzenia się płytki nazębnej, a następnie kamienia nazębnego.
  2. Brak nacisku na szczęki: ten element jest połączony z pierwszym. Ważne jest, aby pies coś żuł i gryzł, w przeciwnym razie doprowadzi to do naruszenia zgryzu i powstania uzębienia (u szczeniąt).
  3. Urazy: nawet drobne uszkodzenia mogą powodować wypadanie zębów. Pies może się posiniaczyć podczas bójki lub upadku, odłupać dziąsła kością lub ostrym niejadalnym przedmiotem.

Jak radzić sobie z utratą zębów?

U zdrowego i dojrzałego płciowo zwierzęcia zęby nie mogą po prostu wypadać. Możesz zrozumieć, że nadszedł czas, aby zabrać psa do weterynarza po następujących charakterystycznych objawach:

  • nieprzyjemny i ostry zapach z ust;
  • nagromadzenie miękkiej płytki nazębnej lub kamienia nazębnego;
  • zaczerwienienie i zapalenie dziąseł i innych tkanek śluzowych jamy ustnej;
  • krwawienie;
  • próchnica;
  • odmowa jedzenia i zmniejszony apetyt;
  • zwiększone wydzielanie śliny.

Jeśli zostanie stwierdzony chociaż jeden objaw, należy pokazać psa weterynarzowi-dentyście. Im szybciej lekarz zatrzyma proces zapalny, tym większe prawdopodobieństwo uratowania zębów i zachowania funkcji żucia. Kiedy spotkasz się z weterynarzem, musisz:

  • opowiedz szczegółowo o stylu życia psa;
  • opowiedz swojemu zwierzakowi o diecie;
  • pamiętaj, jak iw jakich okolicznościach znalazłeś stan zapalny / chwiejność / utracony ząb;
  • zdać wszystkie testy i procedury niezbędne do postawienia trafnej diagnozy.

odniesienie! W większości przypadków lekarz zleci prześwietlenie psa. Konieczne jest określenie stopnia zniszczenia tkanki kostnej i opracowanie kursu terapeutycznego.

Po otrzymaniu wszystkich danych lekarz przepisuje leczenie. Oczywiście nie da się przywrócić utraconych zębów, ale całkiem możliwe jest zachowanie i wzmocnienie luźnych zębów. Terapia odbywa się w pięciu etapach:

  1. Urządzenia sanitarne: obróbka jamy ustnej, usuwanie płytki nazębnej i kamienia, polerowanie szkliwa.
  2. Usuwanie: lekarz usuwa martwe zęby, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji.
  3. Usunięcie procesu zapalnego: za pomocą użytku zewnętrznego i wewnętrznego.
  4. Pozbycie się choroby podstawowej.
  5. Wzmocnienie odporności: przyjmowanie witamin i suplementów mineralnych, zmiana diety. Terapia ma na celu zwiększenie odporności organizmu.

Należy pamiętać, że choroby zębów ze względu na swoją specyfikę rzadko ograniczają się do samej jamy ustnej. Pies stale połyka ślinę zawierającą ropne wydzieliny i toksyczne produkty przemiany materii bakterii chorobotwórczych. Infekcja rozprzestrzenia się po całym ciele psa i wpływa przede wszystkim na przewód pokarmowy, układ odpornościowy i wątrobę.

Jeśli Twój zwierzak jest przedstawicielem rasy karłowatej i ma genetyczne predyspozycje do chorób jamy ustnej, wzrasta prawdopodobieństwo, że nieleczone zapalenie przyzębia doprowadzi do patologicznego złamania żuchwy.

Utrata siekacza może prowadzić do powstania głębokich kieszonek dziąsłowych na obwodzie kła i dalszej utraty zębów. W efekcie: trwała, niezarastająca przetoka ustno-nosowa.

Jak zachować luźne zęby u psów?

Najpierw trzeba zabrać psa do profesjonalnego czyszczenia jamy ustnej. Weterynarz zeskrobuje płytkę nazębną specjalną szpatułką, a kamień nazębny usunie ultrasonografem.

Jeśli zęby jeszcze nie wypadły, ale już zaczęły się rozluźniać, uratowanie ich może ich szynowanie. Istotą tego zabiegu jest wzmocnienie zębów w jednej pozycji, aby zapobiec ich wypadaniu. To utrwalenie umożliwia gojenie się tkanki dziąsła i przyleganie do zęba.

W większości efekt terapeutyczny występuje dzięki redystrybucji obciążenia lub stałych zębów. Procedura jest dość skomplikowana, więc wcześniej znajdź weterynarza-dentystę z podobnym doświadczeniem.

Ważny! Szynowanie odbywa się wyłącznie na siekaczach (przednich zębach).

Profilaktyka

Profilaktyka pozwoli Ci, jeśli nie uniknąć, to przynajmniej zmniejszyć prawdopodobieństwo rozwoju chorób jamy ustnej. Każdy właściciel może poradzić sobie z tymi zasadami, bez dużej energii i czasu:

  • Jeśli masz nieświeży oddech - oznacza to, że przyszedł czas na badanie profilaktyczne. Taka procedura powinna stać się nawykiem wśród właścicieli takich ras jak szpic, yorkshire terier, toy terier i chihuahua, ponieważ uważa się, że są one bardziej podatne na choroby jamy ustnej niż inne.
  • Zapraszamy do kliniki weterynaryjnej: przy pierwszych oznakach zapalenia, ropienia lub niestabilności należy zwrócić się o pomoc lekarską. Pamiętaj, że choroba może postępować szybciej niż się spodziewasz.
  • Zdobądź produkty do sprzątania domu: pasta lub patyczki do żucia. Wystarczy jeden lub dwa razy w tygodniu, aby zapobiec rozwojowi choroby. Nie przesadzaj też.
  • Regularnie pokazuj swojego zwierzaka weterynarzowi: wystarczy dwa razy w roku, aby monitorować ogólny stan zdrowia.
  • Pamiętaj o znaczeniu pokarmów stałych: zastępuj suchą karmę płynną karmą, rozpieszczaj psa przysmakami do żucia i kośćmi. Nie zapomnij też o specjalnych gumowych zabawkach. Jak wspomniano wcześniej – obciążenie szczęki jest dla psa niezwykle ważne.
  • Obserwuj swoją dietę: musi być zbilansowany i zaspokajać codzienne zapotrzebowanie na składniki odżywcze, witaminy i pierwiastki śladowe.

Wniosek

Właściwe odżywianie, aktywny tryb życia i odpowiednia higiena jamy ustnej to trzy czynniki, które są podstawą zdrowia zębów psa. Nie zapominaj, że to Ty jesteś odpowiedzialny za jej dobre samopoczucie.

Specjalnie dla pitomcy.Internet - Ira Romaniy