Charty afrykańskie – azawakh

Azawakh (ang. Azawakh) rasa chartów pochodząca z Afryki. Były używane jako psy myśliwskie i stróżujące od wieków, ponieważ chociaż nie mają tak dużej prędkości jak inne greyhoundy, są w stanie wytrzymać wysokie temperatury i są bardzo wytrzymałe.

Historia rasy

Azawakh został wyhodowany przez koczownicze plemiona żyjące w jednym z najtrudniejszych miejsc na planecie. Niestety ich kultura nie pozostawiła wielu znalezisk archeologicznych, nie mieli nawet własnego języka pisanego.

W rezultacie nic nie wiadomo o historii rasy aż do początku XX wieku. Tylko na podstawie informacji pośrednich i szczątków możemy ocenić pochodzenie tych psów.

Chociaż dokładny wiek rasy nie jest znany, Azawakh jest jedną z najstarszych ras lub wywodzi się z nich. Nadal istnieją kontrowersje wśród badaczy, ale zasadniczo zgadzają się, że psy pojawiły się około 14 000 lat temu, od udomowionego wilka, gdzieś na Bliskim Wschodzie, w Indiach, Chinach.

Petroglify znalezione w siedlisku pochodzą z VI-VIII wieku p.n.e. i przedstawiają psy polujące na zwierzęta. W tamtym czasie Sahara wyglądała inaczej, była znacznie bardziej urodzajna.

Chociaż Sahel (ojczyzna Azawakhów) jest znacznie żyzniejszy niż Sahara, pozostaje trudnym miejscem do życia. Nie ma środków, aby ludzie mogli trzymać wiele psów, a to miejsce jest tylko dla najsilniejszych. Nomadów nie stać na wychowywanie wszystkich szczeniąt, aby dowiedzieć się, który z nich jest najlepszy.

W pierwszych miesiącach wybierany jest najsilniejszy szczeniak, reszta zostaje zabita. Kiedy lato jest deszczowe, zostają dwa lub trzy, ale jest to bardzo rzadkie.

Dla nas będzie to wydawać się dzikie, ale dla nomadów z Sahelu jest to ciężka konieczność, a taki dobór pozwala matce oddać całą swoją siłę dla jednego szczeniaka.

Ze względów kulturowych częściej zostawia się samce, suki tylko wtedy, gdy są potrzebne do porodu.

Oprócz doboru rąk ludzkich istnieje również dobór naturalny. Każdy pies, który nie radzi sobie z wysokimi temperaturami, suchym powietrzem i chorobami tropikalnymi bardzo szybko umiera.

Ponadto zwierzęta w Afryce są niebezpieczne, drapieżniki aktywnie polują na te psy, roślinożercy zabijają podczas samoobrony. Nawet zwierzęta, takie jak gazele, mogą zabić psa uderzeniem w głowę lub kopyta.

Podobnie jak w pozostałych częściach świata, zadaniem chartów jest łapanie szybko biegających zwierząt. Używany jest również Azawakh, który jest w stanie rozwinąć bardzo dużą prędkość w bardzo wysokich temperaturach. Utrzymują dużą prędkość w takim upale, który zabiłby inne charty w ciągu kilku minut.

Jednak wyjątkowość Azawakhów polega na tym, że pełnią funkcje bezpieczeństwa. Tradycyjnie śpią na niskich dachach, a gdy zbliża się drapieżnik, jako pierwsi go zauważają i podnoszą alarm.

Stado atakuje i może nawet zabić intruza. Choć nie są agresywne w stosunku do człowieka, są mistrzami niepokoju i podnoszą go na widok nieznajomego.

Azawakh przez wieki był odizolowany od świata, choć z pewnością krzyżował się z innymi rasami afrykańskimi. W XIX wieku europejscy imperialiści kontrolowali większość Sahelu, ale nie zwracali uwagi na te psy.

Zmieniło się to w 1970 roku, kiedy Francja opuściła swoje dawne kolonie. W tym czasie w Burkina Faso przebywał dyplomata jugosłowiański, gdzie zainteresował się psami, ale miejscowi odmówili ich sprzedaży.

Te psy zostały podane, a dyplomata przyjął dziewczynę po tym, jak zabił słonia, który terroryzował okolicznych mieszkańców. Później dołączyły do ​​niej dwa samce. Te trzy psy przywiózł do domu do Jugosławii i byli to pierwsi przedstawiciele rasy w Europie, oni też stali się założycielami.

W 1981 r. Azawakh został uznany przez Federation Cynologique Internationale pod nazwą Sloughi-Azawakh, a w 1986 r. zrezygnowano z prefiksu. W 1989 roku po raz pierwszy wjeżdżają do Stanów Zjednoczonych, a już w 1993 roku United Kennel Club (UKC) w pełni uznaje nową rasę.

W swojej ojczyźnie psy te wykorzystywane są tylko do polowań i pracy, na zachodzie są psami do towarzystwa, które trzymane są dla przyjemności i udziału w wystawach. Ich liczba nawet tam jest wciąż niewielka, ale szkółki i hodowcy stopniowo pojawiają się w naszym kraju.

Opis

Azawakh wygląda bardzo podobnie do innych chartów, zwłaszcza na saluki. Są to dość wysokie psy, samce w kłębie osiągają 71 cm, suki 55-60 cm.

Jednocześnie są niesamowicie cienkie, a przy takim wzroście ważą od 13,5 do 25 kg. Są tak chude, że przypadkowemu widzowi wyda się, że są na skraju śmierci, ale dla nich jest to stan normalny.

Dodatkowo mają bardzo długie i bardzo cienkie łapy, jest to jedna z ras, która ma znacznie wyższą wysokość niż długość. Ale pomimo tego, że Azawakh wygląda na chudego, w rzeczywistości pies jest wysportowany i wytrzymały.

Głowa mała i krótka jak na psa tej wielkości raczej wąska. Oczy w kształcie migdałów, uszy średniej wielkości, opadające i płaskie, szerokie u nasady.

Sierść jest krótka i cienka na całym ciele, ale może być nieobecna na brzuchu. Kolory Azawakh są kontrowersyjne. Psy żyjące w Afryce występują w każdym kolorze, jaki można znaleźć.

Jednak FCI dopuszcza tylko kolory czerwony, piaskowy i czarny. W UKC i AKC dozwolone są wszystkie kolory, ale ponieważ prawie wszystkie psy są importowane z Europy, przeważają rude, piaskowe i czarne.

Postać

Różni się z różnymi psami, niektóre Azawakh są bardziej odważne i uparte, ale generalnie stare europejskie linie są bardziej posłuszne niż te importowane z Afryki. Łączą lojalność i niezależność, są bardzo przywiązane do rodziny.

Azawakh tworzy bardzo silne przywiązanie do jednej osoby, chociaż normalne jest odnoszenie się do innych członków rodziny. Rzadko okazują emocje i przeważnie są dość zamknięte, lubią spędzać czas robiąc swoje. W Afryce nie zwraca się na nie uwagi i nie pieści.

Są bardzo podejrzliwi wobec obcych, choć przy odpowiedniej socjalizacji będą wobec nich neutralni. Większość z nich nawiązuje przyjaźnie bardzo powoli, nawet po długotrwałym kontakcie. Bardzo źle przyjmują nowych właścicieli, a niektórzy nie akceptują ich nawet po wielu latach życia.

Wrażliwe, czujne, terytorialne, te psy są doskonałymi psami stróżującymi, gotowymi na hałas przy najmniejszym niebezpieczeństwie. Pomimo tego, że wolą powstrzymać zagrożenie, jeśli wymagają tego okoliczności, zaatakują.

Relacje z dziećmi zależą od konkretnego psa, gdy razem dorastają, Azawakh się z nim zaprzyjaźnia. Jednak biegające i krzyczące dzieci mogą włączyć instynkt myśliwego, podkradać się i przewracać. Ponadto psy, które są nowe dla dzieci, są wobec nich bardzo podejrzliwe, nie lubią hałasu i gwałtownych ruchów. Nie są to psy, które lubią naruszać swoją prywatność, brutalne traktowanie i hałas.

W Afryce, na wsiach tworzą stada o określonej hierarchii społecznej. Są w stanie mieszkać z innymi psami, a nawet je preferują. Jednak do istnienia musi być ustanowiona hierarchia, większość Azawakhów jest bardzo dominująca i będzie próbowała zająć miejsce przywódcy.

Może to prowadzić do kłótni, dopóki związek się nie rozwinie. Gdy tylko utworzy się stado, stają się bardzo blisko siebie iw dużych stadach są praktycznie niekontrolowane. Nie lubią obcych i potrafią walczyć.

Większość rasy można nauczyć ignorowania małych zwierząt, takich jak koty. Mają jednak bardzo silny instynkt łowiecki, którego praktycznie nie można kontrolować. Będą gonić wszystkie zwierzęta w zasięgu wzroku, a nawet jeśli zaprzyjaźnią się z kotem domowym, mogą dogonić i rozerwać sąsiada.

Urodzeni do biegania i szybkiego biegania, Azawakhowie potrzebują dużo aktywności fizycznej. Absolutnie konieczne jest ich ładowanie, aby zła energia odeszła, w przeciwnym razie sami znajdą dla niej wyjście. Słabo nadają się do mieszkania w mieszkaniu, potrzebują przestrzeni, wolności i polowania.

Potencjalni właściciele powinni zdawać sobie sprawę z kilku cech charakteru tej rasy. Nie znoszą dobrze zimna, a większość Azawakhów nienawidzi wody.

Nie lubią nawet najmniejszej mżawki, większość ominie kałużę dziesiątej drogi, nie mówiąc już o pływaniu. W Afryce znaleźli sposób na ochłodę – kopanie dziur. W efekcie są to koparki z natury. Pozostawione same na podwórku mogą go całkowicie zniszczyć.

Opieka

Minimum. Ich sierść jest cienka, krótka, a linienie prawie niezauważalne. Wystarczy go wyszczotkować. O wodzie już zostało powiedziane, nienawidzą jej, a kąpiel to tortura.

Zdrowie

Psy Azawakh żyją w trudnych miejscach, a także są selekcjonowane. W związku z tym nie mają specjalnych problemów zdrowotnych, ale tylko ci, którzy są z Afryki. Linie z Europy są dość ograniczone w buhajach, mają niewielką pulę genową i są bardziej dopieszczone. Średnia długość życia 12 lat.

Jest to jeden z najtwardszych psów na świecie, zdolny znieść upał i stres. Ale nie tolerują zbyt dobrze zimna i muszą być chronione przed spadkiem temperatury.

Swetry, ubranka dla psów są niezwykle potrzebne nawet jesienią, nie mówiąc już o zimie. Nie mają ochrony przed zimnem, a Azawakh zamarza i dostaje odmrożeń tam, gdzie drugi pies będzie czuł się komfortowo.