Jaka jest różnica między husky a malamute - porównanie ras

Pochodzenie i przeznaczenie

Obie odmiany zostały opracowane na północy. Ale różnią się pochodzeniem terytorialnym. Historyczną ojczyzną rasy husky są ziemie Syberii. Za czas występowania tej odmiany uważa się lata trzydzieste XX wieku. To wtedy została oficjalnie zarejestrowana jako niezależna rasa psa. Geny nowego gatunku zostały pobrane od aborygeńskich psów należących do Czukczów.

Jeśli chodzi o pochodzenie malamutów, zostały one wyhodowane na Alasce przez lokalnych mieszkańców - Eskimosów. Psy tego gatunku są potomkami wilków. Szare drapieżniki są uważane za ich najbliższych przodków. W 2010 roku władze Alaski uhonorowały malamuta wysoką rangą, czyniąc go oficjalnym symbolem tego amerykańskiego państwa.

Obie rasy były przeznaczone do użytku jako psy zaprzęgowe. Głównym wymogiem dla zwierząt była umiejętność łatwego pokonania ścieżki przez zaśnieżone terytorium tajgi. Dlatego charakteryzują się takimi cechami jak duża wytrzymałość i dobra tolerancja na niskie temperatury. Ale jeśli w szerokim sensie cel hodowli w rasach jest ten sam, to konkretne zadania, do których psy są przeznaczone, są różne.

Właściciele psich zaprzęgów żartobliwie nazywają husky „szybką kawalerią”, a malamuty „ciężką artylerią”. Te pseudonimy w pełni odzwierciedlają główne cechy ras, a także wąskie cele ich hodowli. Husky syberyjskie przeznaczone są do szybkiego transportu dalekobieżnego ludzi i lekkich ładunków. Te psy:

• są lekkie i mobilne;
• potrafią szybko i długo biec, co pozwala im pokonywać duże odległości z maksymalną możliwą prędkością;
• nie może przewozić dużych, ciężkich ładunków.

W pewnym sensie alaskańskie malamuty są przeciwieństwem husky. W przeciwieństwie do lekkich i szybkich „Syberyjczyków”, te psy to ciężkie ciężarówki, traktory. Przeznaczone są do transportu ciężkich ładunków na różne odległości. Nie charakteryzują się zwinnością i szybkością. Wyróżnia je moc, niezwykła siła fizyczna, która pozwala bez większych trudności przenosić ciężary.

Wydajność Husky i Malamute jest porównywalna do sprinterów i maratończyków. Siła Husky tkwi w ich szybkości, podczas gdy siła Malamuta tkwi w ich potężnych zdolnościach fizycznych. Przeznaczenie tych psów w wąskim znaczeniu, które było kluczowym punktem zwrotnym w hodowli, określało genetycznie uwarunkowane cechy, a tym samym determinowało wygląd i parametry fizyczne psów.

Wygląd zewnętrzny

Jeśli ustawisz przedstawicieli obu ras obok siebie, odróżnienie osobników jednego gatunku od drugiego nie będzie trudne. Zewnętrzne różnice między Malamutem a Husky obejmują:

• Rozmiar;
• ogon;
• jakość wełny;
• kolor;
• kształt głowy;
• wyraz pyska;
• oczy.

Każdy z tych punktów pozwala łatwo określić, do jakiej rasy należy pies.

Parametry wymiarowe

Husky jest zauważalnie mniejszy niż Malamute. Ten pies ma naturalnie sprintową sylwetkę, a także niektóre cechy charakterystyczne dla psów gończych. Charakteryzuje się:

• Mobilność;
• dobra reakcja;
• łaska;
• elastyczność.

Wygląda lekko i wdzięcznie. Jego główną charakterystyczną cechą zewnętrzną są długie, cienkie łapy z miękkimi opuszkami na końcach, które mieszczą się w dłoni.

W przeciwieństwie do Siberian Husky, Alaskan Malamute ma duży szkielet, co powoduje nadwagę. Taki pies sprawia wrażenie szorstkiego traktora. ona jest przysadzista. Jej łapy są krótkie, mocne, z szerokimi, szorstkimi opuszkami na końcach.

Parametry porównawcze wielkości psów obu ras przedstawia poniższa tabela.

Jak widać z tabeli, husky są zauważalnie gorsze od malamutów pod względem wzrostu, a nawet większej wagi, które te ostatnie mogą mieć dwa razy więcej.

Ogon i jego cechy

Z wyglądu ogon „Syberyjczyka” jest podobny do lisa - ten sam obszerny i bujny. Wbrew powszechnemu przekonaniu ogon husky nigdy nie jest zwinięty. Ta forma jest typowa dla husky. Husky ma maksymalne możliwe zawinięcie ogona - sierp. Zwykle trzymają go w pionie (podczas ruchu zawsze jest w tej pozycji), ale potrafią też przechylić go lekko do tyłu. Wstając, „Syberyjczycy” opuszczają ogon.

U malamutów ta kończyna przypomina wachlarz. Wynika to z faktu, że sierść na nim jest dłuższa i bardziej puszysta niż u husky. W postawie „Alaskańczycy” po prostu kładą ogon na grzbiecie, a podczas ruchu trzymają go lekko uniesionego nad grzbietem.

Wełna i kolor

Jeśli porównamy jakość sierści, to husky ma ją znacznie lepiej. Ich włosy:

• są średniej długości;
• są miękkie;
• nie jeżyj.

Według koloru „Syberyjczycy” mają dowolny kolor - od białego do czarnego.

Malamuty mają twardą sierść. Włosy wystają w różnych kierunkach. Według wariantów możliwego koloru psy te w niczym nie ustępują husky. Ich płaszcz ma następujące kolory:

• jasnoszary do czarnego;
• od jasnego beżu do głębokiego brązu;
• czerwony;
• Kawa.

Białe spodnie są wymagane dla czystej krwi Malamutów. Czyli sierść na łapach, brzuchu i klatce piersiowej, niezależnie od koloru sierści na grzbiecie te psy są zawsze białe.

W zależności od koloru malamuty dzielą się na dwie kategorie międzyrasowe - Kotzebue i M`Lut. Ta ostatnia obejmuje osoby w kolorze wilka. Kotzebue Malamuty są dostępne w różnych opcjach kolorystycznych. Należy zauważyć, że psy tych ras mają zbliżone kolory. Ale to nie czyni ich tak podobnymi do siebie, że mogliby się pomylić.

Głowa, oczy i pysk

W porównaniu do malamutów husky mają cienkie, „wysuszone” cechy. Pysk psa syberyjskiego jest wąski, średniej wielkości. Przeciwnie, głowa „Alaski” wyróżnia się wolumetrycznym kształtem. Malamuty mają masywne szczęki i kości policzkowe.

Uszy obu ras są trójkątne, stojące (przez większość czasu). Są bardzo podobne u przedstawicieli gatunku, ale wciąż nie takie same - uszy „Alaskan” są bardziej zaokrąglone, podczas gdy u husky są zauważalnie ostrzejsze.

Oczy psów są również dość podobne. U psów jednej i drugiej rasy:

• średni rozmiar;
• w kształcie migdała;
• kosić trochę;
• częściowo asymetryczny.

Jako wyróżnik, kolor oczu jest o wiele ważniejszy niż ich kształt i inne cechy. W malamutach dozwolone są tylko ciemne tęczówki. Niebieskooki „Alaskan” jest uważany za wadliwy. Każdy kolor oczu jest akceptowalny dla husky. A osoby z niebieską tęczówką, a także z heterochromią, są szczególnie uhonorowane. Psy z takimi danymi zewnętrznymi są najbardziej poszukiwane, zapotrzebowanie na nie nigdy nie maleje.

Z wyglądu i wyrazu pyska malamuty wydają się o wiele milsze niż husky. Wrażenie to wynika z koloru, który jest typowy dla „Syberyjczyków”. To on nadaje ich pyskowi zrzędliwy, a jednocześnie sprytnie niegrzeczny wyraz. Ponadto wzrok husky wydaje się być zły i stale ostrożny. Warto podkreślić, że to wrażenie jest mylące. Z natury husky mu nie odpowiadają.

Twarz i wyraz twarzy malamuta zamieniają tego psa w dobrodusznego żarłoka. Mimika psa jest przyjemna i zabawna. Miły, figlarny wyraz twarzy nie schodzi z jego twarzy, jego spojrzenie jest bezpośrednie i otwarte. Wygląd Malamuta jest czymś więcej niż urzekającym. A ta zewnętrzna dobra natura w żaden sposób nie zwodzi.

Charakter, zachowanie i nawyki

Te psy różnią się znacznie temperamentem. Przy wyborze zwierzaka należy wziąć pod uwagę tę różnicę.

Niespokojne w charakterze i zachowaniu husky nie dadzą właścicielowi ani minuty spokoju. Te psy są różne:

• figlarność;
• energia;
• ciekawość;
• podstępny;
• łatwość podnoszenia;
• miłość do dzieci.

Taki nadpobudliwy i pełen temperamentu zwierzak jest odpowiedni dla osób prowadzących odpowiedni tryb życia. To także dobry wybór dla rodzin z dziećmi, zwłaszcza tych niespokojnych. Ale powinieneś również wziąć pod uwagę negatywne cechy husky. Te psy:

• kapryśny i niezależny, dlatego dzieją się złe rzeczy i postępują tylko według własnego uznania;
• lubią być niegrzeczne i psotne, często bardzo destrukcyjne (np. potrafią kompletnie ogryźć szafę lub sofę);
• skłonny do ucieczek;
• bardzo głośny (ciągłe szczekanie, wycie itp.). P. ).

Malamuty są z natury inteligentne, spokojne i dobroduszne. Nigdy nie będą przeszkadzać właścicielowi, ale entuzjastycznie spełnią jego pragnienie komunikowania się. Malamuty są obojętne na dzieci, są to zwierzęta dla dorosłych. Inną cechą „Alaskan” jest ich milczenie. Nie szczekają, tylko od czasu do czasu wydają pozory mruczenia.

Malamuty są znacznie silniejsze niż husky, ważne jest odpowiednie szkolenie i edukacja. Pożądane jest, aby zajęcia i szkolenia były prowadzone przez profesjonalnego przewodnika psów. Niewłaściwe wychowanie lub brak wyszkolenia obarczone jest tym, że pies nie będzie się liczył z opinią mistrza.

Zarówno husky, jak i malamuty są świetnymi myśliwymi. Mają doskonały spryt i bystry wzrok. Żyją w nich naturalne instynkty odziedziczone po drapieżnych przodkach. Są w stanie samodzielnie zdobyć pożywienie dla siebie na wolności. Ale zdobycz jest wyłącznie własnością, bez względu na to, jak duża jest. Dlatego używanie ich jako psów myśliwskich jest absolutnie bezcelowe - nie podzielą się z człowiekiem ofiarą i nie przyniosą zastrzelonego zwierzęcia.

Nie ma też sensu robić z tych psów strażników. Obie odmiany są zbyt przyjazne dla ludzi, aby odpowiednio radzić sobie z rolą strażnika i regularnie pełnić tę funkcję.

Jeśli masz zamiar mieć pieska jednej z północnych ras psów zaprzęgowych, powinieneś dokładnie dowiedzieć się, jaka jest różnica między husky a malamute. Jest to konieczne, aby nabyć zwierzaka właśnie tej rasy, której zakup był planowany. Pomoże Ci również wybrać psa rasowego. To ostatnie wynika z faktu, że często pozbawieni skrupułów hodowcy sprzedają metysa pod przykrywką osobników czystej krwi. Rozpoznanie krzyżówki jest niemożliwe bez umiejętności dokładnej identyfikacji odmiany.

Jednak wiedza, jaka jest różnica między malamute a husky, jest również przydatna dla ogólnego spojrzenia, czyli niezależnie od planów nabycia psa. Każdy właściciel jest zadowolony, jeśli rasa jego zwierzaka jest prawidłowo zidentyfikowana. Znajomość cech odmian ludzkich przyjaciół i umiejętność odróżnienia przez nich jednej rasy od drugiej pomoże, jak mówią, nie uderzać w twarz w brud i nie nazywać husky malamute lub odwrotnie.