Mastometryna dla psów
Wiele chorób zapalnych u zwierząt domowych jest skutecznie leczonych środkami homeopatycznymi. Jednym z nich jest mastometryna. Co to za lekarstwo? Jak to jest stosowane?? Czy wszystkie psy mogą otrzymać to?? Odpowiemy na te pytania.
Charakterystyka leku
Jest to złożony środek homeopatyczny, który zawiera kilka głównych substancji czynnych i pomocniczych. Lek jest produkowany w postaci klarownego, bezbarwnego roztworu do wstrzykiwań. Ten lek jest produkowany w kraju. Pakowany jest w szklane butelki o pojemności 10 i 100 ml.
Składniki Mastometrinu działają przeciwzapalnie, są wykazywane w leczeniu zaburzeń czynnościowych narządów rodnych i sutków u suk. Jeśli chodzi o stopień wpływu leku homeopatycznego na organizm ssaka, jest on klasyfikowany jako o niskim stopniu zagrożenia. Nie działa uczulająco, drażniąco. Składniki Mastometrin nie kumulują się w organizmie psów, ponieważ są zawarte w małych dawkach. Lek jest przepisywany zwierzętom na choroby zapalne narządów układu rozrodczego, w szczególności na przewlekłe, ostre, subkliniczne zapalenie błony śluzowej macicy, ostre i subkliniczne zapalenie sutka.
Jak prawidłowo stosować Mastometrin
U psów lek ten podaje się podskórnie lub domięśniowo. Jego dawkowanie zależy od wagi zwierząt. Psom ras dużych i średnich wstrzykuje się jednorazowo 2-4 ml produktu - dla małych i szczeniąt - 0,5-2 ml. Częstość wstrzyknięć to raz lub dwa razy dziennie, aż objawy choroby całkowicie znikną. Zwykle lek stosuje się przez 7-14 dni. Stosowanie Mastometrynu nie wyklucza leczenia innymi lekami o działaniu etiotropowym i objawowym.
Przy prawidłowym stosowaniu Mastometrin nie obserwuje się skutków ubocznych. Jedynym ograniczeniem w jego stosowaniu jest indywidualna wrażliwość na składniki produktu.
Zgodnie z instrukcją Mastometrynę należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci i światła słonecznego, oddzielnie od żywności, w temperaturze do 25°C. Okres przydatności do spożycia to 36 miesięcy.
O zapaleniu sutka u psów
Choroba jest stanem zapalnym gruczołów sutkowych.
Nie każdy właściciel będzie w stanie zauważyć jego znaki we wczesnej formie manifestacji. Jeśli Twój pies jest w okresie laktacji, to nie lubi dotykać brzucha, a gdy jest też długowłosy, wykrycie wczesnej fazy zapalenia sutka będzie prawie niemożliwe. Dlatego weterynarze zalecają regularne sprawdzanie brzucha kota, aby zapobiec zapaleniu sutka. Wskazuje na to obrzęk sutków, ich zaczerwienienie, stwardnienie. Wokół nich skóra jest pokryta pęknięciami. Pies opiera się dotykaniu sutków, jeden z nich liże częściej niż inne. Jeśli go klikniesz, wyróżnia się masa twarogowa. Poprzez zachowanie matki karmiącej można zauważyć, że odczuwa ból, skomle podczas karmienia, czasem odmawia szczeniętom.
Zauważając objawy tej choroby zapalnej u swojego zwierzaka, należy natychmiast rozpocząć leczenie, aby nie wywołać choroby.
Zapalenie sutka można wyleczyć samodzielnie tylko na wczesnym etapie. Najpierw musisz uwolnić gruczoł mleczny ze stojącego mleka. Jest delikatnie wyrażany rękami lub nakładany na niego przez szczeniaka. Nie przejmuj się tym, że po wypiciu takiego mleka młody zwierzak będzie się źle czuł.
Stosowanie ciepłych okładów w leczeniu zapalenia sutka jest surowo zabronione, ponieważ ciepło przyspiesza rozwój bakterii. Możesz zrobić zimne balsamy z wywaru szałwii lub kory dębu, rumianku aptecznego. Pomocne może być ochłodzenie obolałych sutków liśćmi kapusty. Aby to zrobić, weź warzywo z białymi włosami, usuń z niego liść, umyj go, lekko ubij i przyłóż do gruczołu sutkowego na 10 minut.
Jeśli przyczyną zapalenia sutka u psa jest nadmierna produkcja mleka, konieczne jest ograniczenie spożycia wody. Zaleca się zabranie go od psa na jeden dzień, nie więcej! Konieczne jest również zastąpienie zup owsianką, konserwy - suchą karmą.
Gdy choroba u psa przybrała postać ropną, wskazane jest przeniesienie potomstwa na sztuczne karmienie. Leczenie zwierzaka powinien przepisać lekarz weterynarii, biorąc pod uwagę stadium choroby.
Fosprenil dla psów
Zapalenie trzustki u psów
Zapalenie stawów u psów
Zapalenie jelit u psów
Zapalenie jelit u psów
Acanthosis nigricans u psów