Cukrzyca u psa

Jeśli mówimy o dolegliwości, takiej jak cukrzyca u psa, to należy rozumieć, że diagnoza nie jest zdaniem, ale wiąże się z dramatycznymi zmianami w stylu życia ogoniastego pacjenta.

Opis choroby

Jest to zaburzenie metaboliczne, w którym poziom glukozy / cukru we krwi wzrasta (często do krytycznego limitu), zamiast być wchłaniany, dając organizmowi potrzebną energię. Rozpoczyna się głód węglowodanów, który często prowadzi do wyraźnego wyczerpania.

Cukrzyca charakteryzuje się jedną lub dwiema okolicznościami:

• trzustka produkuje niewystarczającą ilość insuliny lub wcale jej nie wytwarza;
• komórki odmawiają przyjęcia insuliny, co uniemożliwia pobieranie glukozy.

Istnieją 4 rodzaje cukrzycy:

• Zależna od insuliny (typ 1). Z powodu całkowitego/częściowego braku insuliny, którą trzustka przestaje produkować. Ponad 90% dotkniętych chorobą psów ma ten typ cukrzycy (spowodowanej uszkodzeniami autoimmunologicznymi lub złymi genami).
• Niezależne od insuliny (2 rodzaje). Glukoza we krwi jest również nadmierna z powodu odmowy organizmu do postrzegania własnej insuliny (normalnej lub obniżonej). Taka cukrzyca, jeśli zostanie wywołana lub leczona przez pomyłkę, grozi przekształceniem się w chorobę pierwszego typu. Komórki męczą się produkcją nieodebranego hormonu, zużywają się i przestają funkcjonować.
• Przejściowe (wtórne). Odnotowuje się to na tle choroby pierwotnej, na przykład zapalenia trzustki (i nie tylko) lub po długotrwałej terapii glikokortykosteroidami / progestagenami. Ten typ cukrzycy jest całkowicie wyleczony po wyeliminowaniu choroby pierwotnej.
• Ciążowe (typ 4). Możliwa tylko u suk ciężarnych w okresie rui (po zakończeniu rui) lub późnej ciąży. W drugim przypadku skoki progesteronu i hormonu wzrostu wpływają na wrażliwość glukozy na insulinę. To naruszenie samoistnie normalizuje się po porodzie lub jest łatwo korygowane do poziomu normy.

Objawy cukrzycy u psa

Właściciel zwierzęcia musi zwrócić uwagę na 4 podstawowe objawy kliniczne wskazujące na rozwój cukrzycy:

• polidypsja (pragnienie nie do zaspokojenia) - pies praktycznie nie opuszcza miski do picia, a ślina jest lepka i lepka;
• polifagia (wygórowany apetyt, zamieniający się w obżarstwo) – zwierzak nie jest nasycony standardową porcją, szybko ją wchłania i błaga o suplement;
• wielomocz (obfite i częste oddawanie moczu) - pies często prosi o podwórko, a objętość moczu znacznie wzrasta;
• utrata masy ciała aż do wyraźnego wyczerpania – pojawiają się żebra zwierzęcia i opada brzuch.

Ważny! Jeśli wszystkie cztery oznaki są obecne, musisz udać się do kliniki, gdzie Twoje wątpliwości zostaną potwierdzone lub odrzucone poprzez wykonanie badań moczu / krwi. Reszta bolesnych objawów może być w równym stopniu związana zarówno z cukrzycą, jak i inną patologią.

Jednak dodatkowymi sygnałami będą:

• tachykardia (ponad 150 uderzeń./ min);
• suchość błon śluzowych i zapach gnijących owoców z ust;
• powiększona (wystająca spod żeber) wątroba;
• słabo gojące się rany (z powodu zaburzeń krzepnięcia krwi);
• sierść i skóra wysychają, pojawiają się różne zapalenia skóry;
• (czasami) rozwija się zaćma cukrzycowa;
• biegunka lub wymioty (rzadko).
• ogólny letarg.

Początkowe oznaki choroby łatwo przeoczyć, jeśli pies mieszka na podwórku, od czasu do czasu wchodząc w pole widzenia swojego właściciela.

Przyczyny cukrzycy, grupa ryzyka

Cukrzyca odmłodziła się w ostatnich latach i trend ten zaobserwowano zarówno u ludzi, jak i czworonogów. Jeśli wcześniej choroba została zdiagnozowana w wieku od 7 do 14 lat, teraz podatne są na nią psy, które mają zaledwie 4 lata. Chorują też młodsze zwierzęta, częściej samice niż samce.

Niektóre rasy są również klasyfikowane jako zagrożone:

• pies gończy;
• doberman;
• Labrador Retriever;
• mops i pudla;
• pomorski;
• jamnik;
• pies samoyed;
• szkocki terier.

W międzynarodowej weterynarii nadal nie ma solidarności co do przyczyn wystąpienia choroby. Jak dotąd podkreślono tylko kilka czynników, które mogą wywołać cukrzycę:

• wrodzone predyspozycje;
• długotrwała / niewłaściwa terapia hormonalna;
• choroby autoimmunologiczne, w których pełna praca trzustki jest niemożliwa;
• zapalenie trzustki (o różnym charakterze);
• choroby zakaźne / somatyczne, które utrudniają aktywność trzustki;
• niewłaściwie dobrana dieta, aw rezultacie otyłość;
• cechy ciąży lub rui.

Zauważono również, że zaostrzenie cukrzycy następuje głównie jesienią.

Diagnostyka i leczenie

Oba główne rodzaje cukrzycy przybierają postać przewlekłą, co prowadzi lekarza i właściciela psa do podjęcia takich działań, jak:

• eliminacja ciężkich objawów;
• zapobieganie powikłaniom;
• osiągnięcie jak najdłuższej remisji;
• zmniejszenie wpływu choroby na cały organizm.

Diagnostyka

Żaden endokrynolog nie postawi diagnozy wyłącznie na podstawie znaków zewnętrznych, ale na pewno zaleci zestaw środków diagnostycznych:

• analizy (rozszerzone) moczu / krwi;
• śledzenie dynamiki poziomów glukozy;
• testy hormonalne;
• analiza na obecność acetonu;
• USG trzustki i (jeśli to konieczne) innych narządów;
• EKG i RTG.

Rozpoznanie cukrzycy u psów jest możliwe dopiero po przejściu wszystkich testów i przeprowadzeniu serii badań.

Reżim picia i witaminy

Lekarz omawia z właścicielami psa, jak zorganizować schemat picia, który powinien zapewnić organizmowi zapotrzebowanie na płyny, aby uniknąć odwodnienia.

Ważny! Nie da się radykalnie zmniejszyć ilości wody w poidełku, ponieważ pies, który rozpoczął kurację, będzie tak samo często i dużo pił. Aby skuteczniej ugasić pragnienie, dodaj do wody 2-3 krople świeżego soku z cytryny.

Wraz z tym, przywracając równowagę wodną, ​​lekarz często przepisuje leki:

• adiurekryna (w postaci proszku / maści) - wstrzykiwana do jamy nosowej;
• pituitrin (zastrzyki) - schemat i dawkowanie zależą od stanu zwierzaka.

Równie ważne jest nasycenie osłabionego organizmu niezbędnymi składnikami odżywczymi, które wydalane są w dużych ilościach przy biegunkach i wymiotach. Na ratunek przychodzą kompleksy witaminowe, m.in. Beaphar, Herz-Vital czy Brewers. Dostosowanie psiego jadłospisu staje się dodatkowym środkiem terapeutycznym.

Insulinoterapia

Właściciel chorego psa powinien zrozumieć, że cukrzycy typu 1 i 2 nie da się wyleczyć, a insulinoterapia ma na celu kontrolowanie patologii, co samo w sobie jest bardzo duże. Twoim zadaniem jest być w stanie obniżyć poziom glukozy do normy, utrzymując te optymalne parametry przez resztę życia Twojego zwierzaka. Cukier jest redukowany poprzez wprowadzenie do organizmu insuliny, która (w zależności od długości ekspozycji) dzieli się na „krótką”, „długą” i „średnią”. Pierwszy stosuje się przy cukrzycy typu 1, dwa ostatnie przy cukrzycy typu 2.

To interesujące! Iniekcja insuliny ma na celu doprowadzenie poziomu glukozy do około 8-10 mmol/L, czyli nieco powyżej górnej granicy normy-limit. Zapobiega to rozwojowi hipoglikemii, gdy poziom cukru we krwi gwałtownie spada, co jest śmiertelne.

Do podawania hormonu przeznaczone są strzykawki insulinowe oraz specjalne wstrzykiwacze. Pojemność strzykawki zależy od stężenia U.

Algorytm pracy z insuliną:

1. Przed wstrzyknięciem trzymać fiolkę/ampułkę w ciepłych dłoniach, aby ogrzała się do temperatury ciała.
2. Zaznacz obszar, w którym będziesz podskórnie wstrzykiwać hormon (zwykle klatkę piersiową, kłąb lub brzuch).
3. Trzema palcami chwyć skórę psa tak, aby powstał fałd przypominający piramidę.
4. Włóż igłę w podstawę tej piramidy (zwykle pod kciuk).

Powinieneś zawsze mieć swój lek w magazynie na wypadek, gdyby się zepsuł lub stracił ważność. Po otwarciu ampułki nie wolno jej przechowywać dłużej niż 1,5-2 miesiące (nawet jeśli wszystkie warunki określone w adnotacji są spełnione).

Dawkowanie

Optymalna dawka dobierana jest stopniowo, kontrolując stan zwierzęcia. Zaczynają od minimum – dla psa to 0,5 U/kg masy ciała. Czasami może minąć kilka dni do kilku miesięcy, zanim zostanie ustalona ostateczna dawka dla Twojego zwierzaka.

Po pierwszym wprowadzeniu leku właściciel zobowiązany jest do prowadzenia monitoringu, aby zobaczyć dynamikę zmian poziomu cukru. W tym celu opracowano trzy (opcjonalne) metody:

• śledzenie cukru w ​​moczu - 1-2 razy dziennie;
• w moczu i krwi - 3 razy dziennie;
• we krwi - co 2-4 godziny.

Uważa się, że trzeci sposób daje bardziej obiektywny obraz.

Ważny! Jeżeli po wstrzyknięciu insuliny stężenie glukozy we krwi przekroczy 15 mmol/l, dawkę zwiększa się o 20% od początkowej. Przy wahaniach poziomu w zakresie 10-15 mmol / l dawka wzrasta o 0,1 U / kg. Jeśli dawka zostanie wybrana prawidłowo, poziom cukru nie przekroczy 8-10 mmol / l.

Dokładne dawkowanie zakłada, że ​​po wstrzyknięciu insuliny cukier w moczu psa w zasadzie nie jest wykrywany. O tym, że dawka jest prawidłowo ustawiona, informować będą nie tylko znormalizowane parametry biochemiczne krwi/moczu psa, ale także ogólna poprawa stanu zwierzęcia. Powinieneś zauważyć zniknięcie niepokojących objawów: pies zaczyna przybierać na wadze, normalnie pić, jeść i zaspokajać naturalne potrzeby.

Zespół Somoji

Manipulacja insuliną wymaga punktualności i skrupulatności: zastrzyki podawane są w tym samym czasie, zgodnie ze schematem zapisanym przez lekarza. Pamiętaj, że nadmiar hormonu jest o wiele bardziej niebezpieczny niż jego brak. Jeśli zapomniałeś, czy zażyłeś kolejną dawkę, czy nie, nie panikuj. Jeden pominięty wstrzyknięcie nie doprowadzi do katastrofy, ale podwójna dawka będzie. Objętość wyrzutowa hormonu, niewłaściwa dawka lub zły schemat podawania insuliny zagrażają zespołem Somoji.

To interesujące! Drugie wstrzyknięcie jest również anulowane, jeśli pies wzdrygnął się i nie można było w pełni wstrzyknąć zawartości strzykawki, ponieważ podwyższony poziom glukozy we krwi jest bezpieczniejszy niż obniżony (poniżej normalnego) poziom.

Ze zjawiskiem Somoji można zmierzyć się, stosując nieuzasadnione wysokie dawki leku, prowadzące w pierwszym etapie do gwałtownego spadku stężenia glukozy, a w drugim - do niekontrolowanego uwalniania hormonów diabetogennych (glukagonu, kortyzolu i epinefryny).

W efekcie pies wpada w hipoglikemię, ale właściciel (pewny, że cukier się podnosi) zwiększa dawkę insuliny i sprawia, że ​​sytuacja staje się jeszcze bardziej poważna. Zespół Somoji występuje głównie u psów, których mocz / krew są badane na poziom cukru raz dziennie. Tylko lekarz pomoże uporać się z konsekwencjami zespołu przewlekłego przedawkowania insuliny.

Dieta na czas leczenia

Kolejnym nadrzędnym pytaniem jest, jak karmić psa z cukrzycą? Jeśli chorobie towarzyszy nadwaga, zwierzę będzie potrzebować ścisłej diety (w celu utraty wagi), a nieco później - specjalnego stołu cukrzycowego. Po zakończeniu diety waga zwierzęcia będzie musiała być codziennie monitorowana, aby uniknąć nawrotów.

Ważny! Właściciel będzie musiał przestrzegać schematu żywienia psa, biorąc pod uwagę odstępy czasowe na wstrzyknięcia insuliny. Najpierw pies dostaje zastrzyk, a następnie karmiony (najlepiej do 5 razy dziennie, małymi porcjami).

Kluczowe wymaganie dla naturalnego menu: minimum pokarmów węglowodanowych, ale maksimum błonnika i białka. Produkty mięsne i rybne muszą stanowić co najmniej 60% dziennej ilości paszy. Pies otrzymuje:

• świeża wołowina, chuda wieprzowina i drób;
• podroby (zwłaszcza flaki);
• chude ryby morskie;
• chudy twarożek;
• niesmażone zupy (warzywne) i zielenie;
• jajka.

Dodaj cynamon (dwa razy dziennie) i łyżeczkę nasion kozieradki (rano) do posiłków, a także suplementy witaminowe dla psów z cukrzycą. Napoje można lekko zalkalizować, rozcieńczając niewielką ilość sody oczyszczonej w wodzie (około jedna trzecia łyżeczki bez nakładki na szklankę).

Żywność zabroniona:

• mąka (pszenica i kukurydza);
• pieczywo i wyroby cukiernicze;
• konserwy i marynaty;
• kości i tłuste mięso;
• biały ryż i płatki owsiane;
• czosnek i cebula;
• produkty ze sztucznymi słodzikami.

Najłatwiejsze dla tych, którzy trzymają swoje psy na paszy przemysłowej. Prawie wszyscy sprawdzeni producenci produkują linie pasz leczniczych przeznaczonych dla różnych kategorii wiekowych i chorób. Są to produkty klasy holistycznej i super premium, zawierające dużą ilość białka i niewiele (nie więcej niż 4%) węglowodanów.

Metody zapobiegania

Ponieważ nadal nie jest do końca jasne, co powoduje niewydolność trzustki, prowadzącą w przyszłości do cukrzycy, za jeden z podstawowych środków zapobiegawczych należy uznać zdrowy tryb życia.

Zdrowy tryb życia psa niewiele różni się od ludzkiego – składa się na niego sprawdzona codzienna rutyna, aktywność fizyczna, spacery na świeżym powietrzu, racjonalne odżywianie, hartowanie i brak dolegliwości infekcyjnych.

Ale nawet jeśli te zasady są przestrzegane, nie można wykluczyć choroby, która często jest dziedziczna. Jeśli zwierzę zachoruje, cukrzycy nie można zignorować: im dłużej rozwija się patologia, tym trudniej jest rozpocząć leczenie.

To interesujące! Przy zaawansowanych postaciach choroby we krwi gromadzą się ciała ketonowe. Kwasica ketonowa opóźnia terapię insulinową, która rozpoczyna się dopiero po usunięciu ciał ketonowych (w przeciwnym razie nie będzie rezultatu).

Diagnoza, nie postawiona na czas, grozi psu:

• zaćma z późniejszą utratą wzroku;
• niewydolność serca / nerek;
• stłuszczenie wątroby (często do marskości);
• impotencja fizyczna;
• skrajne wyczerpanie;
• śmiertelny wynik.

Właściciel, który zastosuje się do zaleceń endokrynologa (odpowiedzialnego za schemat korekty insuliny i orientacyjne menu cukrzycowe) zapewni swojemu psu długie i satysfakcjonujące życie.

Filmy z cukrzycą dla psów