Opis rasy arystokratycznej i cech charakteru kota perskiego

Opis i historia wyglądu

Niezbędne jest przestudiowanie opisu rasy, jeśli chcesz zostać właścicielem takiego czworonożnego przyjaciela. Jednak historia powstania rasy jest nie mniej ważna, chociaż wyodrębnienie jednej z wersji jest raczej trudne. Uważa się, że prawdziwy kot perski (lub jak tłumaczenie oryginalnej nazwy w języku farsi brzmi - „irański kot”) został przywieziony do Europy z Iranu (ojczyzną zwierzaka jest ówczesna prowincja Persja) przez jednego włoskiego podróżnika.

Wkrótce przedstawicieli tego gatunku można było zobaczyć w domach szlachetnych europejskich arystokratów. Początkowo zwierzę należało do kategorii o najwyższym prestiżu: posiadanie takiego kota oznaczało po raz kolejny podkreślenie jego statusu. W Wielkiej Brytanii zakochali się też Persowie. Nawet królowa Wiktoria miała kilkanaście kotów perskich i była z nich bardzo dumna. Jeśli chodzi o Francję, na dworze królewskim takie zwierzęta stały się popularne dzięki zgłoszeniu kardynała de Richelieu, ponieważ to on je pierwszy zdobył.

Co ciekawe, wraz z nadejściem XX wieku zwierzęta były już aktywnie hodowane nie tylko w Europie, ale także w Ameryce. Pojawiło się wiele hodowli, jednak koty z wieloma wadami gatunkowymi zaczęły być eksportowane z Ameryki, przez co jakość odmiany została wyraźnie zepsuta. Jednak europejscy hodowcy byli w stanie doprowadzić rasę do odpowiedniej kondycji, dzięki czemu współcześni właściciele kotów mają możliwość hodowania prawdziwych persów w domu.

Odmiany

Wieloletnia praca hodowlana nad kotami perskimi nie poszła na marne: istnieją aż trzy gatunki uznane przez wzorzec rasy.

Należą do nich:

• staroangielski. Nos takich kotów jest prosty i nie znajduje się na poziomie oczu, ale nieco poniżej;
• nowoczesny europejski. Zwierzęta te różnią się położeniem nosa na poziomie dolnych powiek;
• ekstremalny (egzotyczny). Nos tego persa znajduje się w pobliżu wewnętrznych kącików oczu.

Co ciekawe, to właśnie norma europejska zyskała dziś najbardziej rozpowszechnioną. Jednak ci, którzy chcą zostać właścicielami egzotycznej rasy, powinni zwrócić uwagę na ekstremalny typ persa.

Kolor

Wzorzec rasy obejmuje kilka tradycyjnych kolorów rasy perskiej puszystej rasy:

• dymny. Z reguły takie zwierzęta mają biały podszerstek i pomarańczowe błyszczące oczy;
• szylkret. Ta kategoria obejmuje niebieski, kremowy, czerwony i czarny. Kolor jest rozprowadzany po całym ciele w plamach, a oczy są pomarańczowe;
• zacieniony. Szynszyla srebrna, kamea złota lub srebrna. Jednocześnie kolor oczu będzie się zmieniał od niebiesko-zielonego do brązowego;
• mora. Kot jest ubarwiony w cętki lub paski. Zazwyczaj jej oczy będą pomarańczowe;
• dwubarwny. Obecny jest główny kolor, który jest rozcieńczony białymi plamami;
• syjamski. Ten kolor sierści jest niezwykły, ponieważ tacy przedstawiciele mają ponadto rzadki odcień oczu - niebieski.

Klasyczny biały kot perski czy zwierzak z czarną, brzoskwiniową sierścią – wybór należy do Ciebie.

Wygląd zewnętrzny

Puszysty kot perski wyróżnia się rozwiniętymi i silnymi mięśniami, jego grzbiet z reguły jest szeroki. Zwierzęta te charakteryzują się miękkimi, zaokrąglonymi policzkami, wypukłym czołem i mocnym podbródkiem. Uszy są zwarte, zaokrąglone, szeroko rozstawione. Persowie często mają szeroko osadzone oczy, są duże, zaokrąglone i bardzo wyraziste.

Ich ogon jest średniej długości i raczej puszysty. Jedną z kluczowych zalet gatunku jest jego luksusowa wełniana okrycie. Czasami między palcami pojawiają się strzępy wełny. Ale to nie wszystko. Wzorzec rasy dopuszcza również obecność puszystego kołnierza na szyi, a także „spodnie” na nogach. Dorosły kot perski waży około 6–8 kg.

Charakter i usposobienie

Jeśli kiedykolwiek interesowałeś się osobliwościami gatunku, prawdopodobnie słyszałeś o nieznośnym charakterze prawdziwego kota perskiego. W rzeczywistości przedstawiciel tej rasy jest idealnym zwierzakiem. Uwielbia swojego właściciela i jak szczeniak nieustannie za nim podąża.

A kot znajdzie z dziećmi wspólny język, bo kocha maluchy. Czasami biały kot perski woli usiąść trochę na ramieniu właściciela, ale w żadnym wypadku go nie podrapie. Z drugiej strony kocięta mają zabawne usposobienie, ciekawość i pilną potrzebę odkrywania wszystkiego, co nowe.

Charakter przedstawiciela rasy perskiej jest w rzeczywistości czuły i kochający.

Nieskończenie kocha swojego pana i ufa mu!. Być może z tego powodu kot zawsze uważa na obcych i nie pozwala nikomu się do niego zbliżyć. Niemniej jednak agresja jest dla nich niezwykła, nie bój się zostawić zwierzaka samego z innymi zwierzakami (nie będzie polował na szczury, papugi ani łowił ryb z akwarium). Co ciekawe, kot perski potrafi nawet kopiować zachowanie swojego właściciela.

Koszt rasy

Czarny, biały lub inne kolory kociaka perskiego można kupić nie tylko w żłobkach, ale także na różnych wystawach, a także w specjalnych kocich klubach. Jeśli kupujesz małego zwierzaka bezpośrednio od właściciela, cena wywoławcza powinna wynosić około 1,5 tysiąca rubli. Oczywiście puszysty pers z przedszkola będzie cię kosztował znacznie więcej - około 4 tysięcy rubli.

Taka cena wymaga również odpowiedniej jakości: sprawdź dokumenty, ponieważ kot musi mieć rodowód, natomiast obecność jakichkolwiek wad rodowodowych jest niedopuszczalna. Kupując kociaka, zwróć uwagę na jego mobilność. Jeśli jest zabawny, zainteresowany środowiskiem, możesz być pewien, że jest całkowicie zdrowy. Zaproś do swojego domu kota perskiego, a przyniesie on pocieszenie i przywiązanie do Twojego domu.

Wideo „Kot perski”

Z tego filmu dowiesz się wszystkiego o kotach perskich.