Jaki jest największy kot na świecie: rasy domowe, zdjęcie

Do tej pory Maine Coon jest liderem wśród dużych ras kotów domowych. Silne, mocne, wytrzymałe i bardzo piękne koty tej rasy zdobyły miłość i uznanie na całym świecie. A ich spokojny charakter i wysoka inteligencja w kontrastowym połączeniu z „dzikim” wyglądem czyni je naprawdę wyjątkowymi!

Piękne ciało, mocne mięśnie, uszy jak dziki ryś i niesamowicie szykowny puszysty”płaszcz„- ta rasa powstała nie przez ścisłą selekcję, ale samą matkę naturę.

Tak właśnie wyglądali przodkowie współczesnych przedstawicieli rasy, którzy od dawna polowali na małe gryzonie na farmach w amerykańskim stanie Mężczyźni. Ciężkie warunki pogodowe, zwłaszcza zimą, a także konieczność ciągłego dbania o własne pożywienie, w naturalny sposób ukształtowały barwny wygląd tych kotów, niewiele różniących się od swoich dzikich krewnych.

Długi płaszcz i puszysty ogon

Dzięki temu Maine Coony mają gęstą, długą sierść i bujny ogon, mocne szerokie łapy z włosem między palcami, dzięki czemu nie boją się nawet najcięższych mrozów.

Maine Coony mają gęste, długie włosy i puszysty ogon.

Pochodzenie

Istnieje wiele legend o pochodzeniu tych pięknych stworzeń.

Według jednego z nich, Maine Coon wywodzi się od szopów pracz (które są rzeczywiście bardzo podobne). Istnieją również bardziej romantyczne wersje, w których występują postacie historyczne i fikcyjne.

Według legendy Maine Coon wywodzili się z szopów.

Bardziej prawdopodobną historią pochodzenia tej rasy jest skrzyżowanie lokalnych kotów krótkowłosych z kotami długowłosymi przywiezionymi przez marynarzy z długich rejsów. Warunki życia i mieszanie się genów pozwoliły na uzyskanie unikalnego połączenia drapieżnego wyglądu z absolutnie spokojną i spokojną naturą.

Kiedy pojawił się największy kot domowy??

Po raz pierwszy wzmianki o Maine Coonach odnotowano w drugiej połowie XIX wieku, ale prawdziwą popularność zyskały dopiero w drugiej połowie XIX wieku w 1963, kiedy oficjalnie otwarto klub miłośników tej rasy.

Pierwsze wzmianki o Maine Coonach pochodzą z drugiej połowy XIX wieku.

Od tego czasu na całym świecie zaczęły szybko pojawiać się szkółki, które zaczęły hodować i popularyzować Maine Coon.

Standardy rasy: cechy wyglądu

Ze względu na swój duży rozmiar i wygląd, Maine Coon są często nazywane rysiami domowymi.

I nie jest to zaskakujące: waga dorosłego samca waha się od 12-16 kg, czasem dochodząc do 20 kg, podczas gdy samice ważą trochę mniej. Koty tej rasy rozwijają się powoli, osiągając pełną dojrzałość, a zatem moc dopiero w wieku pięciu lat.

Waga dorosłego samca waha się w granicach 12-16 kg.

Ci giganci domowi mają wiele innych cech:

• Głowa jest duża, o ostrych, prostych liniach, z płaską czaszką i wysokimi kośćmi policzkowymi. Broda masywny, z długimi wibratorami. Prawidłowy zgryz ma szczególne znaczenie dla rasy. Grzbiet nosa szeroki, masywny, nos średniej długości. Długie wąsy.
• Duże oczy, zaokrąglone, szeroko rozstawione, lekko wydłużone w kierunku uszu. Najczęściej spotykany kolor: żółty lub zielony. Istnieją jednak okazy o niebieskich oczach, na co pozwalają normy.
• Wizytówką rasy jest duże uszy z frędzlami, jak ryś. Jednak ich całkowity brak również mieści się w normalnym zakresie. Skóra na uszach jest bardzo gęsta, solidna, pokryta gęstym włosem. Uszy są szerokie i spiczaste, odległość między nimi powinna odpowiadać szerokości jednego ucha.
• Ciało jest duże, muskularny, wydłużony, prostokątny kształt, z dobrze rozwiniętą szeroką klatką piersiową i mocnymi łapami średniej długości.
• Opuszki palców zaokrąglony, szeroki, przypominający nieco rakiety śnieżne. Wełna rośnie między palcami, dzięki czemu zwierzęta nie zamarzają w śniegu i cicho podkradają się do zdobyczy.
• Ogon jest długi, szeroka u nasady i zwężająca się ku końcowi, bardzo puszysta. Powinien mieć taką samą długość jak tułów, co pozwoli dużym drapieżnikom zachować równowagę podczas gwałtownych ruchów. Wszelkie załamania wskazujące na wady genetyczne są niedopuszczalne.
• Długość płaszcza jest nierówna: krótsze na ramionach, głowie i nogach oraz znacznie dłuższe po bokach, plecach i brzuchu. Miękki podszerstek jest bardzo gęsty i wodoodporny. Charakterystyczną cechą rasy jest luksusowy, bardzo bujny obszar kołnierza, a także obszar na tylnych łapach. Sierść jest jedwabista, jakby lejąca się, ale jednocześnie bardzo gęsta.
• Kolor pozwala na wiele wariacji: prążkowany, jednolity, przydymiony, z plamami na ciele lub nielicznymi plamkami na białym tle. Tabu nakłada się tylko na kolory czekoladowe, liliowe, syjamskie i ich kombinacje.

Charakter i cechy zachowania

Pomimo imponujących rozmiarów i nieco groźnego wyglądu, Maine Coony mają bardzo spokojny, zrównoważony i czuły charakter. Jednak ich naturalna powściągliwość i dokładność nie przeszkadza im jednak w byciu energicznym i aktywnym.

Maine Coony mają spokojny i zrównoważony charakter.

Charakterystyczną cechą przedstawicieli tej rasy jest ich niezależność i pełna samowystarczalność: nie pójdą po piętach właścicielowi i poproszą o "uchwyty". Raczej po prostu usiądą wygodniej gdzieś w pobliżu i będą obserwować, co się dzieje, bez odwracania uwagi domowników od zwykłych spraw.

Maine Coon i dzieci

Maine Coony dobrze dogadują się z innymi zwierzętami i dziećmi, nie mają skłonności do przejawów zazdrości czy agresji, zwłaszcza wobec członków swojej „rodziny”.

Maine Coony dobrze dogadują się z dziećmi.

Ich naturalna bezpretensjonalność i dyskretność szczególnie przypadnie do gustu biznesmenom, ponieważ nie muszą się martwić, że zwierzak znudzi się pod nieobecność właściciela: szopy doskonale wiedzą, jak i co ze sobą zrobić.

wnioski

Znakomici myśliwi, koty tej rasy mają fenomenalną pamięć i bez trudu zapamiętują nie tylko komendy, ale nawet intonację. Wysoki poziom inteligencji stawia Maine Coony na równi z wieloma rasami psów, na przykład z labradorami.

Maine Coon to świetni myśliwi.

Filmy o kotach rasy Maine Coon