Objawy, diagnostyka i leczenie toksoplazmozy u kotów

Nasilenie objawów jest zróżnicowane w zależności od płci i wieku zwierzęcia, drogi zakażenia, liczby i szczepu drobnoustrojów Toxoplasma, chorób równoległych.

W pierwszych dniach mogą wystąpić wymioty, biegunka, ogólne osłabienie, letarg. Po dniu objawy znikają, a stan zwierzęcia normalizuje się. Ale w tym czasie dochodzi do obfitego wydalania oocyst z kocimi odchodami. Spread utrzymuje się przez 2-3 tygodnie.

Później choroba staje się przewlekła, w trakcie której znikają wszystkie widoczne objawy. Przy powtarzającej się infekcji nie nastąpi pogorszenie stanu organizmu: zwierzę wytwarza przeciwciała we krwi.

Postać podostra

Jeśli zwierzę ma słabą odporność, a organizm sam nie poradzi sobie z chorobą, to postępuje w formie podostrej. Obserwuje się następujące objawy:

• słabość, letarg, apatia;
• obfity wypływ śliny;
• odmowa jedzenia;
• wysoka temperatura ciała;
• zaburzenia pracy przewodu pokarmowego: zaparcia, biegunka, wymioty;
• zapalenie wątroby: zapalenie wątroby, żółtaczka;
• światłowstręt;
• problemy z oddychaniem: kaszel, świszczący oddech, kichanie, zapalenie płuc;
• obrzęk węzłów chłonnych.

Kot ma choroby oczu: ropne upławy, zapalenie spojówek. Czasami są jedynymi objawami toksoplazmozy.

Ostra forma

Czasami toksoplazmozę obserwuje się w postaci ostrej, najbardziej niebezpiecznej dla organizmu zwierzęcia. Tej formie towarzyszą prawie takie same objawy jak podostre, ale bardziej wyraźne.

W rzadkich przypadkach (około 7% liczby chorych kotów) toksoplazmoza wpływa na układ nerwowy: pojawiają się drgawki, drżenie mięśni, zaburzenia koordynacji, całkowita lub częściowa ślepota, występuje paraliż. Zniszczone są grupy komórek w mózgu i rdzeniu kręgowym, które nie odbudowują się nawet po wyzdrowieniu.

Toksoplazmoza u kociąt

Toksoplazmoza jest najcięższa u kociąt, zwłaszcza z zakażeniem wewnątrzmacicznym. Często dochodzi do śmierci zwierzęcia.

Objawy choroby u kociąt to anoreksja, wrodzona głuchota, letarg, uszkodzenie mózgu i kończyn, nagła śmierć. Autopsja ujawnia zapalenie wątroby, marskość i zniszczenie płuc.

Diagnostyka

Najpierw lekarz przeprowadza badanie kliniczne zwierzęcia i analizuje objawy. Czasami wykonuje się USG lub RTG w celu zbadania wątroby i śledziony. Zwiększony rozmiar tych narządów może być oznaką choroby.

Analiza kału pod kątem oocyst jest wyjątkowo nieskuteczna w diagnostyce toksoplazmozy, ponieważ cysty rozprzestrzeniają się wraz z kałem kota w pierwszych 2 tygodniach choroby, jeszcze przed wystąpieniem głównych objawów.

Test biologiczny na myszach laboratoryjnych jest jedną z najskuteczniejszych opcji. Metoda daje prawie całkowitą gwarancję prawdziwości wyniku, ale nie wszystkie kliniki weterynaryjne mogą sobie na to pozwolić, zwłaszcza że wielu właścicieli nie może sobie na to pozwolić.

Obecnie kliniki weterynaryjne przeprowadzają albo badanie serologiczne, badanie surowicy krwi na obecność immunoglobulin G i M, albo badania cytologiczne i PCR: polimerową reakcję łańcuchową krwi.

Inną opcją diagnozowania choroby jest badanie wydzieliny śluzowej i tkanek zwierzęcia pod kątem obecności toksoplazmy. Ujemny wynik nadal nie jest 100% gwarancją, że nie będzie choroby. Zaleca się wykonanie kilku analiz różnymi metodami.

Leczenie

Rokowanie wyzdrowienia zależy od postaci toksoplazmozy, wieku i stanu układu odpornościowego zwierzęcia, terminowości i skuteczności leczenia. Toksoplazmy namnażają się, niszcząc komórki i zakłócając pracę narządów wewnętrznych, co prowadzi do katastrofalnych skutków - nawet śmierci. Dlatego tak ważne jest, aby w porę zauważyć chorobę i przeprowadzić prawidłowe leczenie zwierzaka. W ostrym przebiegu toksoplazmozy bez leczenia kot umiera 5-6 dni po zachorowaniu.

Leczenie ma na celu zahamowanie aktywności pasożytów, wytwarzanie przeciwciał u zwierzęcia, przeniesienie choroby z postaci ostrej do utajonej. Całkowite wyleczenie zwierzaka nie będzie możliwe: z czasem pasożyty zostają zamknięte w komórkach kota.

Toksoplazmoza jest trudna do wyleczenia, ponieważ Toxoplasma, mikroorganizm chorobotwórczy, jest odporny na wiele leków. W żadnym wypadku nie powinieneś samoleczenia. Konwencjonalne leki przeciwpasożytnicze nie są sposobem na wyleczenie toksoplazmozy. Za najbardziej skuteczne uważa się naturalne antybiotyki spiramycynę i leki przeciwdrobnoustrojowe sulfonamidy.

W trakcie leczenia kotu przepisuje się immunostymulanty, witaminy i leki, które leczą współistniejące choroby.

Pamiętajmy, że toksoplazmoza należy do zooantroponozy, co oznacza, że ​​człowiek może również zarazić się tą chorobą. Dlatego podczas leczenia zwierzaka musisz być bardzo ostrożny. Chorego kota należy trzymać w izolacji od innych zwierząt i dzieci w domu do końca leczenia. Dopiero po przejściu choroby do postaci utajonej kończy się okres rozprzestrzeniania się oocysty i zwierzę staje się bezpieczne dla innych.

Poprawa następuje za kilka dni, ale w żadnym wypadku nie należy rezygnować z leczenia na tym etapie, należy go przeprowadzić do końca. Trwa od kilku tygodni do roku terapii.

Czasami przeniesione stresy, osłabienie układu odpornościowego mogą spowodować nawrót toksoplazmozy, dlatego co roku konieczne jest badanie chorego kota, aby upewnić się, że we krwi jest wystarczająca ilość przeciwciał.