Dlaczego kot potrzebuje ogona?? Jego główne funkcje

Prawie wszystkie ssaki mają ogony. Wielu właścicieli uważa, że ​​kot potrzebuje ogona wyłącznie dla urody. Do pewnego stopnia tak jest, ponieważ naprawdę zdobi już doskonałe ciało tych zwierząt. Ale funkcja ozdobna ogona nie jest najważniejsza. W rzeczywistości wykonuje bardziej złożone zadania. Ogon nie tylko pomaga zwierzęciu w utrzymaniu równowagi podczas skakania, ale także służy jako środek komunikacji i wyrażania emocji.

Trochę o strukturze

Każdy przedstawiciel różnych ras kotów ma indywidualną grubość i długość ogona. Średni rozmiar zwykle waha się od 20-40 cm. Sekcja ogonowa kota jest kontynuacją kręgosłupa, zwykle dzieli się ją na trzy części:

• Źródło. Przylega do kości krzyżowej i składa się z 4-6 szerokich i krótkich kręgów.
• Trzon składa się z 10-15 cylindrycznych kręgów.
• Wskazówka. Charakteryzuje się zwężeniem, ponieważ u jego podstawy znajdują się cienkie i małe kręgi, z których ostatni - końcowy - jest nierozwinięty.

Wiele zakończeń nerwowych i mięśni przechodzi przez ogon kota. Chrząstka i stawy znajdują się między kręgami, zapewniają ogonowi elastyczność i ruchomość, a ubytki są wypełnione specjalną galaretowatą substancją, która działa jak smar. Dzięki idealnej budowie tej części ciała kot swobodnie macha nią w dowolnym kierunku. Ogon kota zawiera co najmniej 10% kości w całym ciele.

Ta część ciała, jak każda inna, może mieć nieprawidłowości genetyczne. Obejmują one:

1. schylać się. Ta deformacja charakteryzuje się kilkoma wystającymi kręgami w kształcie klina.
2. hol. W tej formie deformacji kolejny kręg wznosi się ponad poprzedni, tworząc „stopień po schodach” aż do czubka ogona.
3. Złamać. Kształt odkształcenia przeciwny do zagięcia, który przypomina „zejście po schodach”.
4. Nodulacja - połączenie kilku kręgów.

Główne funkcje

Do tej pory cel tej części ciała nie został w pełni poznany. Istnieje kilka funkcji ogona kota:

1. Jedną z głównych funkcji jest utrzymanie naturalnej równowagi. W środowisku naturalnym drapieżne koty nieustraszenie wspinają się na drzewa w poszukiwaniu zdobyczy lub schronienia i za pomocą ogona są w stanie utrzymać równowagę nawet na najcieńszych gałęziach. Jeśli zwierzę wykonuje ostry skręt podczas biegu, jego ogon porusza się w przeciwnym kierunku, aby uniknąć poślizgu. Pozwala to kotu biegać z dużą prędkością przez dość długi czas. Warto zauważyć, że ten narząd pozwala kotu poruszać się w ciemności i zręcznie skakać.
2. Niezwykły organ pomaga kotom wylądować na wszystkich czterech nogach podczas upadku z dużej wysokości. Wynika to z intensywnego drgania. W rasach kotów bezogonowych tę wadę rekompensują długie i dobrze rozwinięte tylne nogi.
3. Jest narzędziem komunikacji i wyrażania emocji. Dzięki niemu kot pokazuje swoje uczucia. W połączeniu ze spojrzeniem i położeniem uszu ruchy ogona zapewniają wgląd w nastrój i potrzeby zwierzaka.
4. Stan sierści na tej części ciała można ocenić na podstawie chorób występujących u zwierzęcia. Jeśli wypadanie włosów występuje w okolicy kości krzyżowej u nasady ogona, oznacza to, że kot nie ma w diecie wystarczającej ilości witamin i minerałów. Może to wskazywać na obecność porostów, chorób grzybiczych, wszy, alergii.
5. Koty używają organu jako wachlarza lub koca. Podczas upału energicznie machają do nich, zwiększając przepływ powietrza, aby schłodzić ciało. Jeśli na dworze jest zimno, zwierzę zwija się w kłębek, starając się ograniczyć przenikanie ciepła, i zakrywa ogonem nos, pysk i łapy.
6. Ogon jest kocią ozdobą i zamiast zabawki bawi zwierzaka. Dla wielu kotów pogoń za własnym ogonem jest ulubioną zabawą.

Warto zauważyć, że funkcja ogona jako organu równowagi jest dość kontrowersyjna. Wynika to z faktu, że bezogonowe rasy kotów lub koty, które utraciły tę część ciała w różnych okolicznościach nie są gorsze od ich ogoniastych odpowiedników zręcznie zachowujących równowagę na drzewach lub w pogoni za zdobyczą. Do tej pory nie ma jednoznacznej opinii w tej sprawie.

Wszystkie rasy kotów z brakującymi ogonami można podzielić na dwie grupy: krótkoogoniaste i manki. To na ich podstawie pojawiły się inne różne odmiany. Historia ich pochodzenia pozostaje do dziś tajemnicą. Bobtaile urodziły się wcześniej w Japonii.ech., a manki zostały sprowadzone do Europy z Wyspy Man, która znajduje się na Morzu Irlandzkim. Uważa się, że ich przodkami byli brytyjski krótkowłosy.