Trzymanie labrador retrievera na zewnątrz zimą w budce lub wolierze

O wiele wygodniej jest mieszkać aporterowi w prywatnym domu. Co więcej, gdy szczeniak skończy rok, może stale mieszkać na podwórku.

Aby trzymanie labradora na zewnątrz zimą było wygodne, właściciel musi zbudować dla niego przestronną wolierę i ciepłą budkę. W nim pies ukryje się przed mrozem, deszczem, szkwałowymi wiatrami.

Jeśli te warunki są spełnione, Labrador Retriever można trzymać na zewnątrz nawet w temperaturach 15-20 ° poniżej zera. Latem, w upale pies będzie odpoczywał na świeżym powietrzu w cieniu drzew. Takie zakwaterowanie dla psa jest znacznie wygodniejsze niż w dusznych mieszkaniach z niebezpiecznym przeciągiem z klimatyzatorów.

Długość życia labrador retrievera nie zależy od tego, gdzie pies śpi. W końcu choroby charakterystyczne dla rasy mogą pojawić się zarówno u zwierząt „mieszkaniowych”, jak i „ulicznych”. Obejmują one:

• dysplazja stawów - zniszczenie tkanki stawowej i kostnej z powodu zwiększonego prześwitu między panewką a głową;
• akralne zapalenie skóry - swędzące zapalenie skóry łap, które pojawia się w wyniku nadmiernego, obsesyjnego lizania;
• zaćma - zniszczenie wewnętrznej tkanki oka, co prowadzi do zmętnienia soczewki;
• epilepsja - choroba, która objawia się drgawkami spowodowanymi zaburzeniem mózgu;
• chłoniak - nowotwór złośliwy, który atakuje tkanki układu limfatycznego;
• zapalenie ucha środkowego - zapalenie tkanek ucha wewnętrznego, które pojawia się z powodu obniżenia odporności, urazu, zakażenia pasożytami.

Ponadto labradory często cierpią na alergie pokarmowe, pyłki drzew, ślinę pcheł.

Woliera dla labradora

Przedstawiciele tej rasy psów mają dociekliwy charakter i instynkt łowiecki. Dlatego bez ogrodzenia mogą uciec z podwórka i zgubić się w nieznanym terenie. Mieszkając w kojcu, zwierzęta mogą się poruszać, a właściciel nie martwi się o ich lokalizację.

Zakupiona woliera

Jeśli labrador mieszka na ulicy przez cały rok, potrzebuje woliery z wbudowaną budką. Takie projekty są sprzedawane jako gotowe. Właściciel musi jedynie wybrać konstrukcję o wymaganym rozmiarze, przetransportować jej części na plac i zmontować zgodnie z instrukcją. Kynolodzy zalecają kupowanie drewnianych zagrodów z metalową ramą i kratą.

Własna konstrukcja

Przed zbudowaniem kojca właściciel musi określić miejsce jego instalacji. Labrador jest psem przyjaznym o doskonałym węchu i bystrym wzroku. Dlatego widok terenu powinien otwierać się ze ściany kratowej ogrodzenia. Upewnij się, że w pobliżu budynku nie ma studzienek kanalizacyjnych ani wylotów okapów kuchennych.

Plan budowy krok po kroku pomoże Ci nie przegapić ważnych szczegółów.

1. Podparcie z cegieł lub muru betonowego, aby zachować szczelinę między podłogą a ziemią. W ten sposób można uniknąć gnicia desek podłogowych.
2. Zgrzej metalową ramę z półfabrykatów o wymaganym rozmiarze. Najwygodniejszym materiałem na podstawę konstrukcji jest stalowa rura profilowa.
3. Ułóż podłogę z lekkim nachyleniem w kierunku rusztu, aby woda deszczowa mogła spływać na ziemię. Potraktuj je dwukrotnie roztworem przeciwgrzybiczym.
4. Buduj puste ściany z ułożonych w stos drewnianych desek. Potraktuj je środkiem przeciwgrzybiczym. Farba lub lakier.
5. Zbuduj ścianę kratową z żelaznych prętów. Przymocuj go do ramy głównej przez spawanie. Podkład.
6. Zamontuj drewniane drzwi tak, aby otwierały się do wewnątrz. Zamocuj zatrzask na zewnątrz.
7. Zamontuj dach. Aby to zrobić, możesz użyć łupka, poliwęglanu, pokrycia dachowego. Dach powinien wystawać poza obwód ścian, być wyposażony w rowek na opady.

Hodowcy psów nie zalecają ozdabiania woliery doniczkami na zawiasach ani łamania klombów w pobliżu konstrukcji. Silny roślinny zapach podrażni delikatny zapach psa.

Opieka wolierowa

Przynieś na wybieg znane przedmioty Twojego psa: zabawki, miski na jedzenie i wodę. Dopóki labrador nie nauczy się załatwiać się tylko podczas spacerów, usuwać odchody, wycierać kałuże moczu. Ponadto myj miski po posiłkach, regularnie myj wszystkie naczynia dla zwierząt. Utrzymanie woliery w czystości pomoże zapobiec rozwojowi wielu chorób.

Budka dla psów

Labrador musi żyć zimą w budce, bezpiecznie przymocowany do podłogi wybiegu. Jego wewnętrzna powierzchnia powinna pozwalać zwierzęciu stać prosto i leżeć z wyciągniętymi łapami. Mieszkanie w mniejszej hodowli prowadzi do rozwoju chorób stawów. Zbyt duża buda nie będzie w stanie ogrzać psa w chłodne dni.

Instrukcja krok po kroku, jak zbudować budę.

1. Zrób prostokątną ramę dolną. Wzmocnij go poprzecznie prętami. Osłoń jedną stronę gładkimi deskami.
2. Zaizoluj podłogę pianką, obustronnie pokrytą warstwą szklistości. Umieść deski po wewnętrznej stronie budy.
3. Ustaw wysokość ramy wykonanej z belek o różnych długościach. Skróć tylną ścianę, aby utworzyć połać dachu. Wzmocnij wewnętrzne połączenia metalowymi płytkami.
4. Zaizoluj ściany pianką lub wełną mineralną. Na zewnątrz chowaj je drewnianą deską, a od wewnątrz sklejką lub płytą wiórową. Upewnij się, że główki gwoździ są zatopione w drewnie.
5. Zrób zdejmowany dach oddzielnie od prętów i folii ochronnej. Przykryj górną powierzchnię pokryciem dachowym, łupkiem lub miękkimi dachówkami.
6. Potraktuj gotową konstrukcję dwukrotnie roztworem przeciwgrzybiczym. Dobrze wysuszyć na słońcu przed instalacją.

Latem wykonuj regularne czyszczenie na mokro i dezynfekcję budy. W mroźną pogodę połóż na podłodze ciepłą matę, aby psiak czuł się komfortowo zimą poza domem.

Zasady opieki

Labradory to bardzo przyjazne psy wychodzące. Nie mogą znieść długiej samotności. Pies musi być w codziennym kontakcie z właścicielem i członkami jego rodziny. Niech biega po podwórku, igraszki, bawi się z dziećmi. Na noc zamykaj swojego pupila w wolierze, ponieważ nie jest w stanie pilnować domu.

Pieszy

Mimo długiego przebywania na świeżym powietrzu Labrador potrzebuje spacerów poza podwórkiem. Na otwartej przestrzeni potrafi wyzwolić energię biegając, pokonując przeszkody, komunikując się z innymi psami. Takie spacery pomagają zwierzakowi utrzymać prawidłową wagę, wzmacniają kości i mięśnie.

Utrzymanie czystości

Sierść Labradorów składa się z krótkiego włosa ochronnego i grubego podszerstka pokrytego wodoodpornym tłuszczem. Chroni organizm psa przed zimnem, ale jest przyczyną nieprzyjemnego zapachu. Dlatego psa należy kąpać raz lub dwa razy w miesiącu szamponem.

Wiosenne labradory wylinka. W tym okresie należy codziennie czesać sierść, co przyspieszy proces odnowy. Przez cały rok, pielęgnując sierść, zwracaj uwagę na łupież, rany na ciele zwierzęcia, lecz je w odpowiednim czasie środkami antyseptycznymi i przeciwzapalnymi.

Pamiętaj, że retrievery są podatne na reakcje alergiczne. Dlatego, aby uniknąć swędzenia i wypadania włosów, karm je hipoalergicznym pokarmem.

Wszystkie psy ze zwisającymi uszami cierpią na częste stany zapalne. Na rozwój choroby wskazuje nieprzyjemny zapach, wydzielina, zadrapania na głowie. W celu zapobiegania regularnie wycieraj wewnętrzne części małżowiny usznej nadtlenkiem wodoru. Jeśli w kącikach oczu Twojego zwierzaka pojawi się śluz, usuń go czystą ściereczką.

Psy żyjące na wybiegach często cierpią na rozszczepione pazury. Dlatego po odcięciu zarośniętych końcówek potraktuj płytki pilnikiem lub pilnikiem. Wytrzyj opuszki łap swojego pupila po zimowych spacerach. Spowoduje to spłukanie soli fizjologicznej lub innego odczynnika używanego na śliskich drogach.

Badania weterynaryjne

Aby zapobiec chorobie, ściśle przestrzegaj harmonogramu szczepień. 10 dni przed szczepieniem podać psu środek przeciwrobaczy, zniszczyć ektopasożyty. Jeśli stan zdrowia Twojego pupila się pogorszy, nie stosuj samoleczenia i nie oczekuj, że zdrowie samo wyzdrowieje. Zabierz psa do weterynarza i ściśle przestrzegaj jego instrukcji.

Recenzje właścicieli

Iwan, Wołogdań

„Mój labrador mieszka w wolierze od ponad dziesięciu lat. Nie cierpi na choroby przewlekłe, jest aktywny, wesoły, przyjacielski. Kokos ma błyszczącą sierść, mocne zęby i pazury”.

Wasylisa, Niżny Nowogród

„Kiedy otrzymaliśmy szczeniaka labradora, mój mąż i ja zdaliśmy sobie sprawę, że nadszedł czas, aby zbudować wolierę z budką. Budowa okazała się nietrudna i opłacalna. Teraz pies jest na świeżym powietrzu. Ale wciąż codziennie zabieramy ją ze sobą na spacery ”.

Nadieżda, Taganrog

„Nasz Labrador mieszka w klatce na świeżym powietrzu z ciepłą budką. Ale w mroźną pogodę zabieramy go do domu. Mieszka z nami nawet podczas długotrwałych deszczy i porywistych wiatrów. Może to źle. Ale nie mogę pozwolić, aby baron został na zewnątrz przy złej pogodzie.