Jak rozpoznać objawy udaru i udzielić pierwszej pomocy swojemu psu?

• zatrucie substancjami toksycznymi;
• robaki, które migrowały do ​​mózgu;
• uraz głowy;
• choroby sercowo-naczyniowe;
• choroba wątroby;
• cukrzyca;
• choroby układu moczowego.

Udar krwotoczny występuje z powodu pęknięcia naczyń krwionośnych w mózgu w wyniku ścieńczenia ścian lub zwiększonego ciśnienia. Przyczyną może być stres lub nadmierny wysiłek fizyczny.

Bardziej podatne na udar są dorosłe psy powyżej 7 roku życia, przedstawiciele dużych ras, zwierzęta domowe mieszkające w dużych miastach, zwierzęta o niezrównoważonej psychice.

Objawy udaru mózgu

Podejrzenie udaru powinno powodować następujące objawy:

• różne średnice źrenic;
• paraliż jednej lub więcej kończyn;
• dezorientacja;
• napady podobne do padaczki.

W trakcie i po ataku zwierzę zachowuje się nietypowo: cofa się, przewraca na bok, kręci się w kółko, nie może samodzielnie pić ani jeść.

Na każdy z tych objawów trzeba szybko zareagować, gdyż bez pomocy weterynarza pies już po kilku godzinach może zapaść w śpiączkę.

Pierwsza pomoc

Nie próbuj samodzielnie pomagać psu w domu. Najlepiej delikatnie zabrać zwierzę do kliniki.

Na czas transportu zdejmij obrożę, połóż psa bokiem na twardej, równej powierzchni i podeprzyj głowę.

Nie próbuj nakładać lodu na głowę psa, podawać zastrzyków i pigułek bez recepty, może to pogorszyć poważny stan zwierzęcia.

Diagnostyka i leczenie

Podczas badania lekarz może przepisać:

• badania krwi i moczu;
• RTG i USG płuc;
• EEG i MRI mózgu.

Nasilenie choroby zależy od wielkości dotkniętego obszaru mózgu.

Terminowe leczenie ma korzystne rokowanie. Kurs trwa około dwóch miesięcy i obejmuje:

• pierwsza pomoc;
• terapia lekowa, która obejmuje środki uspokajające, przeciwutleniacze, przeciwskurczowe, witaminy;
• terapia rehabilitacyjna;
• Dieta o niskiej zawartości tłuszczu.

Konsekwencją udaru może być rozerwanie układu mięśniowo-szkieletowego psa, częściowy lub całkowity paraliż kończyn. Dlatego nie możesz zaniedbywać terapii regeneracyjnej i odmawiać i przerywać leczenia, gdy tylko Twój zwierzak poczuje się lepiej.

Niezbędna opieka, leczenie i uwaga ze strony właściciela mogą przywrócić zwierzęciu pełne życie.