Skąd wzięła się największa rasa kotów?

Historia rasy Maine Coon

Współczesna historia Maine Coonów rozpoczyna się w połowie XIX wieku. Następnie kot tej rasy został po raz pierwszy pokazany szerokiej publiczności. Stało się to w jego rodzinnym stanie Maine na jednym z wielu targów. Gigantyczne zwierzę przedstawione jako „Maine raccoon cat” bardzo spodobało się miejscowym. I to po tym wydarzeniu takie koty zaczęły szybko rozprzestrzeniać się w całej Ameryce, szczególnie w jej północnych i wschodnich regionach.

Na początku ubiegłego wieku rasy Maine Coon stały się niezwykle popularne w całym kraju. W tym samym czasie przenieśli się ze wsi, gdzie używano ich do łapania dużych gryzoni, do miast. W ostatnich latach XIX wieku zaczęły pojawiać się na wystawach, stając się poważną konkurencją dla kotów angorskich – jednej z najpopularniejszych ras tamtego okresu. Stopniowo ogromne koty zaczęły być eksportowane poza Stany Zjednoczone.

Jednak w 1911 roku popularność Maine Coonów zaczęła spadać. Wynikało to w dużej mierze z pojawienia się kotów perskich, które znacznie bardziej zainteresowały publiczność. Przez czterdzieści lat szopy w ogóle nie pojawiały się na profesjonalnych wystawach. Teraz tylko nieliczni miłośnicy tych kotów zajmowali się hodowlą i ulepszaniem rasy.

Z biegiem czasu popularność zaczęła wracać do Maine Coonów, głównie za sprawą ich fanów z ojczystego stanu. W 1953 powstał pierwszy klub miłośników tych kotów, w 1968 - stowarzyszenie hodowców rasy. To ostatnie jest nadal aktualne. W tym samym czasie zaczęły pojawiać się pierwsze hodowle rasy Maine Coon. Pod koniec lat 70. XX wieku jenoty nie tylko wróciły na wystawy, ale także zaczęły ponownie zostać ich mistrzami.

Jednocześnie ustalono wzorzec rasy. W 1976 roku została wyróżniona przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Feline. W 1980 roku koty rasy Maine po raz pierwszy pojawiły się na światowej klasy wystawie. I od tego momentu zaczęli aktywnie rozprzestrzeniać się po całym świecie. Nawet konserwatywni Brytyjczycy oficjalnie uznali Maine Coony, choć dwadzieścia lat później niż reszta świata. Rada Zarządzająca Klubów Miłośników Kotów zarejestrowała je w 1988 r.

Maine Coony przybyły do ​​Rosji dopiero w latach 90. ubiegłego wieku, po upadku żelaznej kurtyny. Początkowo sprowadzono tylko jedną parę, ale nawet tutaj koty te stały się niezwykle popularne, więc bardzo szybko do kraju zaczęły przybywać nowe zwierzęta. Nieco później zaczęli pojawiać się hodowcy krajowi, otwarto żłobki. Zwierzęta hodowane w przestrzeni postsowieckiej zaczęły brać udział w różnych konkursach, a nawet zdobywać nagrody.

Nowa fala popularności Maine Coonów nie opadła na początku XXI wieku. W 2000 roku sześciu reprezentantów tej rasy, w tym dwa kocięta, zostało czempionami jednej z najbardziej prestiżowych wystaw kotów. W 2017 roku Maine Coon znalazły się wśród trzech najbardziej lubianych i lubianych ras kotów na świecie.

Mity historii rasy

Istnieje kilka ciekawych mitów na temat pochodzenia Maine Coonów. Autorzy dwóch z nich absolutnie zgadzają się, że te koty pojawiły się w Ameryce Północnej, a ludzie nie brali udziału w ich tworzeniu. Jednak nazywają przodków rasy zupełnie innymi zwierzętami niż oficjalna historia rasy:

1. Pierwsza twierdzi, że Maine Coony pochodziły od szopów pręgowanych. Argumenty przemawiające za tą wersją jej zwolennicy nazywają prążkowanym kolorem ogona i strukturą szaty. Maine Coony mają również pewne nawyki typowe dla tych zabawnych zwierząt. Na przykład bardzo kochają wodę, grabią ją łapami podczas picia, „myją” w niej różne przedmioty, w tym własne jedzenie.
2. Drugi mit mówi o pochodzeniu rasy Maine Coon od rysiów północnoamerykańskich. Jako dowód jego zwolennicy przytaczają drapieżne obyczaje kotów tej rasy, ich wielkość i oczywiście szczoteczki na uszach.

Oba mity mają kilka opcji. Niektórzy uważają, że rysie lub szopy były krzyżowane z kotami domowymi w celu uzyskania rasy Maine Coon. I ktoś - że w wyniku krzyżowania tych zwierząt pojawiła się niezwykła rasa. Jednak wszystkie te ekscytujące teorie są całkowicie nie do utrzymania - różnice międzygatunkowe nie pozwolą takim parom pozostawić po sobie potomstwa.

Inna legenda mówi, że bardzo duże i puszyste koty mieszkały na dworze Marii Antoniny z Austrii i były jej ulubieńcami. Historia milczy o tym, skąd dokładnie te koty pochodzą od francuskiego władcy. Ale tak bardzo je ceniła, że ​​próbując uciec przed rewolucjonistami, zabrała ze sobą zwierzęta. Co więcej, teoria nieco się rozgałęzia. Ktoś twierdzi, że egzekucja królowej została sfałszowana, ktoś - że ucieczka nadal się nie udała. Jednak wszyscy, którzy wierzą w tę legendę, są zgodni co do jednego: koty nadal pływały do ​​Ameryki.

Poniższa historia jest również związana z podróżami morskimi i jest jeszcze bardziej zagmatwana i mglista niż poprzednia. Podobno pewien kapitan statku nosił ze sobą wszędzie koty, bardzo podobne do Maine Coonów. Skąd się wzięły, znowu nie jest jasne. I albo jedna z samic zdecydowała się na jagnię, gdy statek zacumował do wybrzeży Stanów Zjednoczonych, albo odwrotnie - jeden z samców z powodzeniem skomunikował się na brzegu z lokalnym przedstawicielem kociej rodziny. Istnieje również wersja tej legendy, która łączy ją z poprzednią. Według niej tajemniczy kapitan był właścicielem tego samego statku, którym królowa Francji nigdy nie mogła wypłynąć z wybrzeża.

pochodzenie nazwy

Już po pierwszym słowie w nazwie rasy wszystko jest oczywiste. Maine (Maine, Maine) to nazwa jednego z amerykańskich stanów położonych w północno-wschodniej części kraju. To miejsce jest małą ojczyzną Maine Coonów.

Drugi pochodzi od amerykańskiej nazwy szopa pracza. W języku angielskim oznacza to racoon. A pełna oryginalna nazwa rasy to maine-coon. Nie jest jasne, czy wynika to z mitu o pochodzeniu Maine Coonów, czy tylko z faktu, że przedstawiciele tej rasy są nieco podobni do tych zwierząt.

Ale jest też wersja głosząca, że ​​Kuhn to nazwisko samego kapitana, który wolał podróżować w towarzystwie gigantycznych kotów.