Kot norweski leśny

Kot norweski leśny to rasa kotów półdługowłosych, która jest najbardziej rozpowszechniona w krajach skandynawskich. W samej Norwegii rasa ta jest dobrze znana pod nazwami Skоgkаtеr, a także Skоvkаtеr i Norsk Skоgkаtt. Dziś jest to oficjalna rasa Norwegii.

Historia pochodzenia rasy

Istnieje wiele wersji pochodzenia rasy norweskiej leśnej. Jedna z najbardziej wiarygodnych wersji mówi, że koty angorskie zostały sprowadzone na terytorium Norwegii przez Wikingów. Odnajdując się w surowych warunkach klimatycznych Skandynawii, takie zwierzęta naturalnie rozmnażają się z aborygeńskimi kotami krótkowłosymi.

To interesujące! Procesowi adaptacji do zimna i złej pogody towarzyszyło pojawienie się bardzo grubego podszerstka, siły i elastyczności, zwinności i wytrzymałości. Między innymi niekorzystne czynniki zewnętrzne wpłynęły również na wielkość kotów norweskich.

Nie mniej rozpowszechniona była inna wersja, według której norweski las był wynikiem skrzyżowania rysia i kota domowego. Ta oryginalna historia pochodzenia jest częściowo „potwierdzona” zdolnościami zwierzęcia do bardzo zręcznego i łatwego wspinania się na wysokie drzewa, a także obecnością charakterystycznych „frędzli” na uszach i potężnych, dobrze rozwiniętych pazurów drapieżnych.

Na początku XX wieku efektem aktywnego krzyżowania z wieloma innymi rasami była prawie całkowita degeneracja kota norweskiego leśnego. Tak żałosną sytuację można było naprawić tylko poprzez wprowadzenie zakazu krzyżowania się.

W ubiegłym stuleciu rasa norweska leśna została zarejestrowana jako oficjalna i uznana przez FIFE za eksperymentalną. Od tego momentu rozpoczął się proces hodowli rasowych kotów norweskich w ich historycznej ojczyźnie oraz w wielu innych krajach. Obecnie rasa jest uznawana przez prawie wszystkie organizacje felinologiczne na świecie.

Opis kota norweskiego leśnego

Koty norweskie leśne całym swoim wyglądem wykazują zaskakująco harmonijne połączenie czułości i siły zwierzaka z wdziękiem i wytrzymałością skandynawskiego drapieżnika. To niesamowicie piękne i pełne wdzięku zwierzę, dzięki oryginalnym danym zewnętrznym, od dawna i bardzo mocno zajmuje wysokie pozycje wśród wielu innych znanych i rozpowszechnionych ras kotów domowych.

Standardy rasy

Zgodnie z ustalonymi standardami kot norweski leśny ma następujące stałe cechy rasowe:

• głowa zwierzęcia ma kształt trójkąta równobocznego, na krótkiej szyi z dobrze rozwiniętymi mięśniami;
• prosto w kierunku od brwi do samego czubka nosa, profil nie ma łamania, a płaszczyzna czołowa gładko wygięta w kierunku czaszki i szyi;
• mocny i dobrze rozwinięty podbródek tworzy z nosem jedną linię i wyróżnia się gładkim zaokrągleniem profilu;
• kufa charakteryzuje się jednopłaszczyznowym ułożeniem z linią biegnącą od nasady ucha do podbródka, ale nie ma wyraźnych opuszków z wąsami i szczypcami;
• o wysokim i szerokim kroju, średniej wielkości uszy mają zaokrąglone czubki, a ponadto wyróżniają się czujnym wyglądem i lekkim zakręceniem na boki. Uszy mają dobre pokwitanie, a frędzle rysia nie zawsze są obecne;
• oczy są duże, w kształcie migdałów, dobrze otwarte i wystarczająco wyraziste;
• Dostatecznie gęste, muskularne i dobrze wyważone, średniej wielkości ciało o mocnych kościach;
• wygląd jest mocny, z szerokimi piersiami, duży obwód, ale mocny, bez bardzo wyraźnych złogów tłuszczu;
• oglądany z boku wyraźnie widoczny brzuch;
• łapy są średniej wielkości, a tylne nogi są zauważalnie dłuższe niż przednie, dzięki czemu zad znajduje się nieco powyżej okolicy barków;
• udo ma dobrze rozwinięte mięśnie i mocne nogi;
• łapy z dużymi, okrągłymi, mocnymi opuszkami, z włosem w przestrzeni między palcami;
• długi i raczej puszysty ogon z pogrubieniem u nasady, często z włosem ochronnym.

To interesujące! Dla kotów rasy norweskiej leśnej charakterystyczne jest raczej powolne dojrzewanie, dlatego osiągnięcie pełnego rozwoju odnotowuje się w wieku około pięciu lat.

Zwierzę ma dość mocną i dobrze rozwiniętą budowę, a także ma bardzo charakterystyczną podwójną sierść i łatwo rozpoznawalny kształt masywnego ciała.

Rodzaj i kolor sierści

Charakterystyczną cechą norweskiej rasy leśnej jest obecność tzw. „wielowarstwowego” włosa podstawowego i grubego, ciepłego podszerstka. Zwierzę ma dość długie owłosienie na skórze, zlokalizowane wzdłuż grzbietu i w okolicy ogona. Taki płaszcz ma wyraźne właściwości hydrofobowe. Włosy na klatce piersiowej są reprezentowane przez trzy główne odrębne sekcje:

• krótka „strefa kołnierzyka” na szyi;
• faliste „baki” po bokach i falisty śliniaczek z przodu;
• puszyste lub puszyste „bryczesy” znajdujące się w okolicy tylnych nóg.

W okresie zimowym sierść może być gęstsza niż w ciepłym sezonie. Ponadto wraz z nadejściem zimy zauważalne jest zagęszczenie podszerstka. Dopuszczalna jest bardziej miękka sierść u zwierząt o umaszczeniu cieniowanym i jednolitym, a także u dwukolorowych. Należy zauważyć, że rodzaj i wskaźniki jakości wełny w ocenie eksperckiej są najważniejszymi cechami w porównaniu z rodzajem koloru i wzoru.

Kolor Norweskiego Lasu może być bardzo różny, ale tylko koniecznie bez obecności oznaczeń punktowych w okolicy łap, ogona, uszu i pyska. Rysunek tabe charakteryzuje się wyrazistością i pełną wyrazistością. Zgodnie z aktualnie obowiązującymi standardami FIFE, kolor Norweskiego Lasu pozwala wyróżnić cztery główne grupy:

• z obecnością czynnika agouti;
• przy braku czynnika agouti;
• z obecnością czynnika agouti i bieli;
• bez czynnika agouti i białego koloru.

Zgodnie z normami niedopuszczalna jest hybrydyzacja w kolorze - czekoladowym, sobolowym, lawendowym i fioletowym oraz cynamonowo-płowym lub ich połączenie z białym.

Należy pamiętać, że kolor oczu zwierzęcia rodowodowego musi koniecznie w pełni odpowiadać kolorowi futra. U zwierząt z czynnikiem agouti płat nosowy powinien mieć granicę.

Natura norweskiego lasu

Pomimo tego, że kot norweski leśny charakteryzuje się wystarczającym duży rozmiar i silną sylwetkę, taki domowy „gigant” ma łagodne usposobienie i dobre maniery. Pupil o oryginalnym wyglądzie z powodzeniem łączy w swoim charakterze miłość, szacunek i tolerancję nie tylko do swojego właściciela, ale nawet do nieposłusznych dzieci i innych zwierząt.

To interesujące! Zdolność do perfekcyjnego przystosowania się i przetrwania w niemal każdej sytuacji to jedna z głównych cech, które czynią koty norweskie leśne wspaniałymi towarzyszami dla ludzi.

Norweski Las to łagodna, przyjazna i bardzo szybko przywiązana do ludzi rasa, należąca do kategorii kotów inteligentnych, ale bardzo zabawnych, potrafiących w razie potrzeby bawić się samodzielnie. Taki zwierzak jest w stanie przez całe życie wykazywać zabawę i wesołe usposobienie. Norweski Las ma silne instynkty łowieckie, które zachowały się w zwierzaku od dzikich poprzedników.

Długość życia

Norweski Las to najstarsza rasa kotów na naszej planecie, która przybyła do naszego kraju z terenu Europy Północnej. Średnia długość życia takiego zwierzaka wynosi około 15-18 lat, ale zdarzają się przypadki, gdy zgodnie z zasadami opieki zwierzę dożywa 20-22 lat.

Utrzymywanie kota norweskiego leśnego

Czułe, lojalne i bardzo delikatne koty norweskie leśne nie muszą zapewniać im szczególnie trudnej i profesjonalnej opieki. Szczególną uwagę należy zwrócić na higienę takiego zwierzaka, a także na wysokiej jakości dietę.

Koty norweskie leśne są świetnymi członkami rodziny, przyjaciółmi dzieci, towarzyszami osób starszych i lojalnymi sojusznikami wszystkich gospodarstw domowych. Są bardzo elastyczne i dobrze przystosowane do zwinności kotów.

Pielęgnacja i higiena

Wełna nie wymaga szczególnej pielęgnacji, ale na etapie aktywnego linienia wskazane jest dość częste czesanie sierści. Aby utrzymać podszerstek w dobrej kondycji zwierzę otrzymuje specjalne kompleksy witaminowo-mineralne. Zabiegi wodne są obowiązkowe przed wystawą.

To interesujące! Głównym warunkiem prawidłowej konserwacji nie jest zakup drogiej ściółki i drogiej karmy dobrze wypromowanych marek, ale uwaga, przywiązanie i troska właścicieli.

W celu zapobiegania rozwojowi zapalenia ucha środkowego, infekcji bakteryjnych i grzybiczych regularnie wykonywane są badania profilaktyczne i czyszczenie jam usznych typowanymi płynami, kremami i sprayami.

W razie potrzeby ostre pazury są przycinane nożyczkami pazurowymi. Szczególnej uwagi wymagają spacery, które są bardzo ważne dla zachowania zdrowia zwierząt tej rasy.

Czym karmić leśnego kota

Duże koty norweskie leśne muszą być odpowiednio karmione. Optymalnym przypadkiem użycia do tego celu będzie całkowicie gotowe racje żywnościowe, przeznaczony do karmienia kotów prowadzących mało aktywny tryb życia lub karmę lekką o obniżonej kaloryczności. Wybierając metodę żywienia produktami naturalnymi, należy zwrócić uwagę, że dieta musi koniecznie zawierać:

• chude mięso;
• Filety z ryb morskich bez kości;
• niskotłuszczowe produkty mleczne i fermentowane produkty mleczne;
• warzywa i zioła.

Dieta jest wzbogacona witaminami i niezbędnymi minerałami, a także kocią trawą. Odrobaczanie zwierzęcia przeprowadza się mniej więcej raz na trzy miesiące.

Choroby i wady rasy

Możliwe schorzenia dziedziczne charakterystyczne dla niektórych linii to choroby reprezentowane przez kardiomiopatię przerostową i glikogenozę. Przy wyraźnych zaburzeniach pracy mięśnia sercowego może wystąpić nagła śmierć, a także obrzęk płuc i inne ciężkie patologie.

Niedobór enzymatyczny towarzyszący glikogenozie powoduje nagromadzenie glikogenu i wywołuje zaburzenia w funkcjonowaniu wszystkich narządów i układów w organizmie zwierzęcia. Obecnie nie ma skutecznego leczenia takich patologii.

Zwierzęta, które mają:

• mocno zaznaczona przerwa w nosie;
• pysk w kształcie kwadratu;
• szczypta na wąsy;
• korpus długi i prostokątny;
• cobby sylwetka;
• zła liczba palców;
• mrużyć np. oczy;
• załamania i inne wady ogona;
• niewystarczająco mocne kości;
• przodozgryz lub tyłozgryz;
• hybrydyzacja w kolorze sierści.

Należy pamiętać, że w naszym kraju norma dopuszcza wszystkie kolory, z wyjątkiem syjamskiego, czekoladowego i liliowego.

Kup kota norweskiego leśnego

Obecnie trudno jest znaleźć i kupić rasowego kociaka norweskiego leśnego. Nawet pomimo dużego popytu niewiele krajowych szkółek jest w stanie zaoferować zwierzęta w szerokim asortymencie. W opinii hodowców i specjalistów dobrze sprawdziły się norweskie leśne moskiewskie szkółki leśne „MakhiMur”, które zajmują się hodowlą, oraz szkółka w Petersburgu „Północne srebro”.

Czego szukać

Jeśli istnieje chęć zakupu zwierzęcia rasowego, które można wykorzystać w hodowli i wystawiać na wystawach, to zdecydowanie trzeba kupić kociaka tylko w żłobkach. Zakupione zwierzę musi być aktywne i ruchliwe, o dobrym apetycie, nie utuczone i nie wyniszczone. Sierść musi spełniać normy rasowe dotyczące koloru i długości. Zdrowe zwierzę ma wyraźny wygląd, czyste oczy i uszy, lśniącą sierść bez łysiny.

Ważny! Przy wyborze należy zwrócić uwagę na warunki trzymania wszystkich zwierząt, a także ich codzienną dietę.

W odpowiedzialnych i sprawdzonych żłobkach norweskie leśne dzieci są sprzedawane dopiero po ukończeniu trzech miesięcy. Kociak musi posiadać wszystkie niezbędne dokumenty towarzyszące, w tym zaświadczenie o paszporcie weterynaryjnym i rodowód, a także umowę sprzedaży.

Kot Norweski Leśny Cena

Stosunkowo bezproblemowego kota norweskiego leśnego można kupić w hodowlach, które znajdują się w dość dużych miastach, m.in. w Moskwie i Petersburgu. Obecnie średni koszt kociaka rodowodowego z dobrymi danymi zewnętrznymi waha się od 10-50 tysięcy rubli.

Cena zwierzęcia zależy bezpośrednio od prestiżu hodowli, a także od klasy i rzadkości umaszczenia kociaka. Jeśli nie planuje się hodowli rasowej w norweskim lesie, aw przyszłości spodziewana jest sterylizacja lub kastracja nabytego zwierzaka, to jej koszt nie może być zbyt wysoki.

Recenzje właścicieli

Właściciele kotów norweskich leśnych są zgodni i określają rasę jako najbardziej skuteczną w trzymaniu w domu. Taki zwierzak jest bezpretensjonalny i doskonale przystosowany do życia nie tylko w mieszkaniu, ale także w prywatnym gospodarstwie domowym.

Aby utrzymać zdrowie i wygląd Norweskiego Lasu w stałym tonie, szczególną uwagę należy zwrócić na terminowe zabiegi profilaktyczne, w tym na owadobójcze zabiegi roztoczobójcze, a także odrobaczanie i coroczne szczepienia przeciw najczęstszym kocim chorobom.

To interesujące! Długie włosy mogą powodować pewne problemy podczas corocznego okresu linienia, ale jeśli będziesz czesać swojego zwierzaka kilka razy w tygodniu, pojawią się trudności i nie będą tworzyć się maty.

Równie ważne jest monitorowanie stanu odżywienia norweskich lasów. Codzienna dieta powinna być zbilansowana i korzystna dla kota. Surowo zabrania się karmienia zwierzaka ze wspólnego stołu, a także stosowania w diecie tłustych, smażonych, pikantnych, słodkich lub marynowanych potraw.

Jak pokazuje praktyka, kotowi norweskiemu leśnemu należy zapewnić odpowiednio intensywną, regularną aktywność intelektualną i fizyczną, co wynika z dobrze rozwiniętych zdolności umysłowych i wytrzymałości takiej rasy. Zwierzęta bardzo dobrze reagują na chodzenie na uprzęży ze smyczą. Aby szlifować pazury w domu, instalowany jest drapak, ponieważ w przypadku jego braku zwierzę jest w stanie zepsuć meble i elementy wyposażenia wnętrz.

Film o kotach norweskich leśnych