Hemobartonelloza: leczenie anemii zakaźnej kotów

Hemobartonelloza wpływa na czerwone krwinki, które organizm usuwa z krwiobiegu, wywołując anemię

Mikroorganizm Haemobartonella felis zajmuje pozycję pośrednią między mykoplazmami a riketsją. Ten pasożyt krwi nie żyje poza organizmem kota, więc nie można go badać w laboratorium. Nie ma wiarygodnych informacji o tym, jak układ odpornościowy chroni zwierzaka po zakażeniu hemobartonellozą. Lekarze weterynarii są świadomi przypadków, gdy patogen jest obecny w krwiobiegu zwierzęcia i nie powoduje anemii. Jednak większość kotów poważnie choruje, gdy pasożyta nie można zwalczyć.

Hemobartonella kotów nie wpływa na inne gatunki zwierząt i ludzi.

Przyczyny infekcji

Kot domowy naraża się na hemobartonellozę dopiero po kontakcie z krwią chorego zwierzęcia lub nosiciela zakażenia:

• Najczęściej patogen wnika do organizmu zdrowego zwierzaka z ukąszeniami pcheł i kleszczy. Służą jako wektory lub tymczasowe żywiciele dla Haemobartonella felis.
• Rany zadawane sobie nawzajem w walce również stają się jednym ze sposobów infekcji.
• Możliwe, że kot może zarazić się transfuzją krwi dawcy. To się rzadko zdarza, ponieważ. Do. zwierzęta muszą być sprawdzone pod kątem przewozu.

W bezobjawowej postaci choroby nie ma klinicznych objawów anemii, więc kot wydaje się być zdrowy. Ale w czasie ciąży pasożyt jest aktywowany. Hemobartonella przenika przez łożysko i zabija kocięta. Rodzą się martwi.

Najczęściej młode koty do trzech lat cierpią na anemię zakaźną, a choroba jest ostra i ciężka. U kotów hemobartonelloza ma zwykle postać przewlekłą. W takim przypadku spadek odporności organizmu z powodu niekorzystnych czynników zaostrza chorobę.

Na ryzyko hemobartonellozy u kotów wpływają:

• niedożywienie;
• proces nowotworowy;
• interwencja chirurgiczna;
• stresująca sytuacja;
• przywiązanie innej infekcji.

Objawy choroby u kotów

Od momentu zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów hemobartonellozy mija 8-17 dni. Kot domowy ma słabość, więcej śpi. Zaczynając grać, szybko traci zainteresowanie i odchodzi. Nie odpowiada na jego imię. Kiedy zwierzę ziewa, można zauważyć, że dziąsła i język są bladoróżowe, prawie białe. U zdrowego zwierzęcia język jest ciemnoróżowy, więc jest najdokładniejszym wskaźnikiem anemii.

W przypadku podejrzenia anemii należy przede wszystkim sprawdzić język kota - bladość błon śluzowych jest jasnym objawem hemobartonellozy

Podczas wysiłku fizycznego zwierzę szybko się męczy i oddycha z otwartymi ustami. Tachykardia pojawia się z częstością tętna powyżej 180 uderzeń na minutę. Przy długotrwałym niedotlenieniu jest zauważalne nawet w spokojnym stanie. Od pojawienia się dużej ilości hemoglobiny w wątrobie zaczyna się stan zapalny, skóra i błony śluzowe żółkną. Kolor moczu ciemnieje, dodaje się brązowy odcień (mikroglobinuria). Zmniejsza się apetyt zwierzęcia, pojawia się selektywność pokarmowa. Sierść pupila staje się rozczochrana, miejscami przerzedza się z powodu suchej skóry.

Niedokrwistość regeneracyjna i niedowaga to najczęstsze objawy hemobartonellozy. Jednak u dorosłych kotów choroba objawia się czasem stanem zapalnym jąder. Temperatura ciała zwykle nie wzrasta, ale w ostrym przebiegu pojawia się gorączka. Wskazuje na silne odurzenie organizmu zwierzaka, wymagające natychmiastowej pomocy lekarskiej.

Diagnoza choroby

Porównując wynik ogólnego badania z ankietą właściciela chorego kota, lekarz przepisuje:

• kliniczne badanie krwi;
• rozmaz do oznaczania hemopasożytów.

W przypadku podejrzenia anemii zakaźnej wykonuje się dodatkową diagnostykę w przypadku chorób o podobnych objawach:

• białaczka wirusowa (FeLV);
• wirus niedoboru odporności kotów (FIV).

Metody określania hemobartonellozy:

• Najłatwiejszym sposobem wykrycia tej choroby u kotów jest mikroskopia świetlna zabarwionego rozmazu krwi. Małe pasożyty o okrągłym kształcie widoczne są na powierzchni erytrocytów jako pojedyncze wtrącenia lub w grupach po 2-6 szt. Krawędzie czerwonych krwinek stają się postrzępione z wypukłymi obszarami. Jednak mikroskopia rozmazowa często daje fałszywy wynik, jeśli pracownik laboratorium popełnił błąd w barwieniu.
• Badanie cytologiczne jest bardziej wiarygodne, ale jest tu też ważna cecha. Właściwe użycie heparyny jako stabilizatora w przygotowaniu próbki. Jeśli doda się EDTA, hemobartonelle oderwą się od błon erytrocytów i nie będzie można określić ich obecności. Morfologia krwi w kierunku hemobartonellozy u kotów:

• hematokryt jest poniżej 20%;
• erytrocyty 2,0-3,5;
• reakcja ESR przekracza 38;
• płytki krwi poniżej 200;
• obecne są normoblasty.

Wideo: erytrocyty zakażone hemobartonellozą pod mikroskopem

Leczenie hemobartonellozy u kotów

W przypadku leczenia farmakologicznego choroby lekarz przepisuje:

• Antybiotyki tetracyklinowe. Chlorowodorek doksycykliny przyjmuje się w dawce 10 mg/kg masy ciała raz dziennie przez co najmniej 2-4 tygodnie. Niezbędne wspomaganie czynności wątroby dzięki Heptral. Lek podaje się zwierzęciu wraz z pokarmem lub płynem w celu zmniejszenia podrażnienia przełyku. W pierwszym tygodniu leczenia liczba pasożytów spada, a wartości hematokrytu wzrastają. W przypadku stosowania hyklanu doksycykliny (np. Ronaxan) u zwierzęcia ważącego 4 kg przepisuje się 2 tabletki dziennie, t. Do. jeden zawiera 20 mg składnika aktywnego. Ta forma uwalniania leku jest wygodna przy obliczaniu dawki tak, aby dokładnie odpowiadała masie ciała zwierzęcia.
• Jeśli zwierzę nie toleruje leków tetracyklinowych, weterynarz przepisuje enrofloksacynę. Jest substancją przeciwbakteryjną z grupy fluorochinolonów do wstrzykiwań podskórnych. Dzienna dawka to 5 mg/kg masy zwierzęcia lub 0,6 ml dla zwierzęcia o wadze 3 kg. Czas trwania leczenia hemobartonellozy u dorosłych kotów wynosi co najmniej 10 dni. Łatwy w użyciu Baytril, w którym stężenie substancji czynnej wynosi 2,5% lub 25 mg w 1 ml roztworu. Nie należy stosować leku o wyższej zawartości enrofloksacyny, aby nie pomylić się w dawkowaniu. Zwierzęta dobrze tolerują lek, jego skuteczność jest taka sama jak doksycykliny. Nie zwiększaj dawki w żaden sposób, w przeciwnym razie zwierzę straci wzrok. Enrofloksacyna jest przeciwwskazana u kotek w ciąży i młodych zwierząt poniżej pierwszego roku życia. Zabronione jest używanie go jednocześnie z tetracyklinami i chloramfenikolem.
• Aby utrzymać witalność zwierzaka i stymulować regenerację martwych erytrocytów, Gamavit stosuje się dożylnie i inne preparaty multiwitaminowe. Związki zawierające żelazo i wapń podaje się we wstrzyknięciu. Antybiotyki blokują wchłanianie makroskładników z jelit, dlatego sole żelaza w postaci tabletek są nieskuteczne.

Galeria zdjęć: leki przepisywane na hemobartonellozę

Przebieg hemobartonellozy pogarszają współistniejące choroby kotów domowych oraz mieszane zarażenia pasożytnicze. Ważna jest zdolność szpiku kostnego do regeneracji czerwonych krwinek. Jeśli wykryty zostanie wirusowy niedobór odporności wraz z hemobartonellozą, rokowanie jest ogólnie korzystne. W przypadku rozwoju niedokrwistości zakaźnej na tle białaczki wirusowej powrót do zdrowia nie nastąpi. Możliwa jest tylko krótkotrwała poprawa, dlatego weterynarze zalecają usypianie chorego zwierzęcia.

Niestety z powodu utajonej postaci hemobartonellozy zwierzę przez długi czas cierpi na brak tlenu. Jego ciało do pewnego momentu przystosowuje się do anemii. A właściciel zauważa chorobę u zwierzęcia dopiero po gwałtownej utracie wagi i zmianie zachowania. Lekarze robią wszystko, co możliwe, aby uratować, ale leczenie nie pomaga, jeśli hemobartonelloza jest już na ostatnim etapie. Leki stosowane do pozbycia się pasożyta są toksyczne, a chory kot jest już za słaby.

Transfuzja czerwonych krwinek tymczasowo wspomoże witalność, ale ten rodzaj opieki medycznej jest dostępny tylko w dużych miastach. Ponadto odpowiedź na leczenie hemobartonellozy jest zbyt indywidualna. Ten sam lek działa w jednym przypadku, ale nie w drugim. Powód tego wciąż nie jest znany. Dlatego w taktyce terapii hemobartonellozy jest więcej pytań niż odpowiedzi.

Jak leczyć anemię zakaźną u kociąt

Kocięta mogą zarazić się hemobartonellozą po przeprowadzce do nowego właściciela. Ich układ odpornościowy i krwiotwórczy jest nadal słaby. Ich choroba jest bardzo trudna i zwykle kończy się śmiercią. Ogólne wyniszczenie powoduje zatrzymanie akcji serca. Nie zaleca się leczenia niedokrwistości zakaźnej u kociąt doksycykliną, ponieważ. Do. lek gromadzi się w tkance kostnej, zaburzając tworzenie się szkieletu i zębów. Enrofloksacyny nie należy stosować ze względu na toksyczność, która powoduje wymioty i martwicę skóry w miejscu wstrzyknięcia u niemowląt. Lekarze natychmiast ostrzegają właściciela, że ​​rokowanie dotyczące wyniku choroby jest niekorzystne.

Pozostaje spróbować wyleczyć kociaka za pomocą leków przeciwpierwotniaczych, które stosuje się w celu zapobiegania infekcjom pasożytniczym. Wiele zależy od rodzaju szczepu hemobartonellozy. Jeśli choroba rozwija się powoli, istnieje szansa na uratowanie zwierzęcia. Najważniejszą rzeczą jest zdolność leku do zakłócania funkcji życiowych komórki bakteryjnej przy minimalnym stężeniu.

W tym celu odpowiedni jest roztwór dipropionianu imidokarbu, który nie ma embriotoksyczności. Jest używany raz, t. Do. efekt terapeutyczny utrzymuje się do 5 tygodni. Dawkowanie - mniej niż 0,1 ml 4% roztworu na 1 kg wagi kociaka. Wstrzykiwany pod skórę strzykawką insulinową w kłębie. Po 5 dniach wykonuje się badanie krwi. Wzrost liczby erytrocytów i hemoglobiny oznacza zwycięstwo.

Jeśli tak się nie stanie, a pogarszanie się stanu pupila narasta - nie torturuj zwierzęcia i zgódź się na eutanazję. Niestety nie ma wiarygodnych informacji o wyzdrowieniu kociąt z hemobartonellozy po nieskutecznym stosowaniu imidokarbu.

Opieka nad chorym zwierzęciem

Zwierzę z anemią zakaźną nie musi być izolowane w osobnym pomieszczeniu, ponieważ. Do. choroba nie jest zaraźliwa. Łóżko piętrowe jest przenoszone w ciepłe i ciche miejsce, aby zapewnić zwierzęciu odpoczynek. Kuweta nie jest przesuwana, ale zwierzak jest monitorowany, aby sprawdzić, czy do niej trafi. Zwierzę może oddawać mocz pod siebie z powodu osłabienia, dlatego z wyprzedzeniem przygotowuje się drugie miejsce do spania.

Aby przyspieszyć powrót do zdrowia, potrzebna jest dieta zawierająca specjalne żelazo hemowe (znajdujące się w produktach pochodzenia zwierzęcego). Substancja jest podstawą tworzenia hemoglobiny u wszystkich ssaków. Ilość karmy - co najmniej 200 gramów dla dorosłego zwierzęcia dziennie.

Skład diety do leczenia hemobartonellozy:

• wołowina i wątroba;
• płuca i serce wieprzowe;
• krew bydlęca.

Nie ma znaczenia, czy podaje się surowe, czy gotowane jedzenie. Ważne jest, aby żywność nie została zamrożona przed gotowaniem. W takim przypadku pokarm mięsny zachowuje wszystkie korzystne właściwości. Przy całkowitej odmowie jedzenia właściciel musi zmuszać kota do karmienia.

Walka ze zwierzęciem tylko go osłabi, dlatego preferowane jest dożylne żywienie hydrolizatem białkowym w warunkach szpitalnych.

Wyczerpany chorobą zwierzak nie liże się sam, dlatego o jego sierść dba właściciel. Jest dokładnie wyczesany i w razie potrzeby zwilżony. Więcej trudności pojawia się, gdy musisz często podawać kotu tabletki (kapsułki). Zwierzę odrzuca zmiażdżone lekarstwa zmieszane z paszą. Dlatego używają urządzenia zwanego tabletkarką lub pigułką. Z jego pomocą tabletkę lub tabletkę wkłada się bezpośrednio do pyska kota wraz z bulionem lub wodą, aby ułatwić połknięcie.

Przyjmowanie leków w tabletkach ułatwia leczenie kota na hemobartonellozę

Urządzenie działa jak strzykawka, chroniąc palce człowieka przed zadrapaniami i ugryzieniami chorego zwierzęcia. Weterynarze zawsze pomogą właścicielowi nauczyć się prawidłowego używania pigułki.

Zapobieganie anemii zakaźnej

Regularne leczenie kota domowego preparatami z owadów wysysających krew ograniczy do minimum ryzyko zakażenia hemobartonellozą. Aby to zrobić, użyj kropli na kłębie, sprayów zawierających repelenty i akarycydy. Załóż obrożę swojemu zwierzakowi na dzień przed wyjściem na zewnątrz, aby chronić go przed kleszczami i innymi pasożytami.

Niestety, ścisłe przestrzeganie zasad trzymania zwierząt przez właścicieli nie zawsze chroni przed chorobami pasożytniczymi. Dobrze odżywione pchły, które wyskoczyły z bezdomnego zwierzęcia chorego na anemię zakaźną, żyją tygodniami w trawie lub w wejściu. Pasożyty zewnętrzne łatwo dostają się do ubrania i zarażają zwierzaka. Głównym środkiem zapobiegającym rozprzestrzenianiu się hemobartonellozy jest zwalczanie szkodników siedlisk bezpańskich kotów. Są to piwnice i piwnice budynków mieszkalnych, piwnice w domkach letniskowych. Żyją tam również gryzonie, których krew służy jako pokarm dla pcheł. Nawet bez kontaktu z bezdomnymi zwierzętami zwierzę naraża się na zarażenie się anemią zakaźną, jeśli nie zostanie przeprowadzone zniszczenie pcheł w budynkach mieszkalnych.

Niedokrwistość zakaźna u kotów to trudna choroba pasożytnicza. Dlatego zwracaj większą uwagę na jego zapobieganie u zwierzaka. Troskliwy stosunek do zdrowia zwierzęcia pozwoli Ci wcześniej zauważyć zewnętrzne objawy hemobartonellozy. Wtedy leczenie zakończy się sukcesem.