Jak prawidłowo wykonać zastrzyk podskórny i domięśniowy kotu?

Jak przygotować kota do zastrzyku

Oczekiwanie, że kot doceni chęć właściciela wbicia strzykawki w jego ciało jest co najmniej naiwne: na pewno futrzany przyjaciel nie zaakceptuje przemocy podczas takich manipulacji. Pierwszą rzeczą, jaką musi zrobić właściciel, jest uświadomienie sobie, że nie jest to sposób na dręczenie nieszczęsnego kotka, ale pomoc zwierzęciu w odzyskaniu zdrowia. Właśnie z tą myślą powinieneś podejść do swojego zwierzaka.

Kot jest podnoszony i rozpraszany przez czułe rozmowy i głaskanie. Nie należy odciągać łapy ani skóry - igłę wprowadza się szybko i wyraźnie, aby kot nawet nie zdążył zorientować się, co się stało. Opóźnienie i użycie siły w każdym razie tylko obciąża i przeraża zwierzaka.

Jeśli kot uparcie stawia opór lub rozwiązanie jest bardzo bolesne, lepiej użyć koca lub specjalnej torby - w strefie dostępu należy zostawić tylne kończyny lub kłąb.

Do domięśniowego

W takim przypadku wstrzyknięcie wykonuje się w mięsień tylnej lub przedniej nogi kota. Dopuszczalne objętości strzykawek 1, 2, 5, 10 ml. Jeśli potrzebujesz wstrzyknąć dawkę powyżej 1 ml, musisz wybrać strzykawki trzyczęściowe. Oprócz igły i tłoka konstrukcja zawiera tłok, który umożliwia delikatne poruszanie się igły. Czarna uszczelka znajduje się na końcu tłoka, gdzie wprowadzana jest igła.

Po wybraniu odpowiedniej objętości należy zdecydować się na igłę. Dla kota, a zwłaszcza dla kociaka, lepiej wybrać cienkie igły. Wybierając strzykawkę na 2,5 ml lub więcej, weź igłę 30x0,6 mm lub ze „strzykawki insulinowej”.

Przy dawkach mniejszych niż 1 ml dobrze radzą sobie „strzykawki insulinowe”. Swoją nazwę zawdzięczają częstemu podawaniu insuliny pacjentom z cukrzycą. Narzędzie ma dwie pozytywne cechy. Po pierwsze, ma tłok do miękkiego ruchu. Po drugie, igła jest krótka. Początkujący nie powinni martwić się głębokością zanurzenia igły.

Ważny! Igła musi być bardzo ostra. Jeśli przyjmowała lek przez gumowy korek, igłę należy wymienić.

Która strzykawka jest właściwa

Czasem lekarze weterynarii dozują już zassane do strzykawki lekarstwo i wtedy właściciele zwierząt mają o jeden problem mniej. Ale często trzeba samemu kupować narzędzia, a potem trzeba dokładnie przemyśleć wybór.

Często właściciele kotów wybierają strzykawkę z insuliną – jej igła jest bardzo cienka i krótka, przez co zabieg jest dla kota prawie niewidoczny. Kolejną zaletą jest to, że dorosłe koty mogą wbić igłę całkowicie bez obawy, że wejdzie ona zbyt głęboko.

Ponadto strzykawka insulinowa pozwala dokładniej określić dawkę leku - jest to możliwe dzięki obfitości podziałów.

Ale zdarzają się przypadki, gdy strzykawka insulinowa lepiej nie używać:

• lek jest zbyt gęsty, aby przejść przez cienką igłę;
• strzykawka insulinowa jest zaprojektowana na objętość do 1 ml, a jeśli trzeba wstrzyknąć dużą dawkę, nie zadziała;
• zbyt aktywny kot, uwalniając się, może zgiąć, a nawet złamać cienką igłę, a to jest niebezpieczne.

Lepiej wybrać konwencjonalną strzykawkę z najcieńszymi igłami, aby mniej uszkodzić tkankę mięśniową. Długa igła zakłada, że ​​osoba sama kontroluje głębokość jej wkłucia, a to nie jest takie łatwe dla początkujących.

Do podskórnego

W tym przypadku wstrzyknięcie wykonuje się w kłębie zwierzęcia. Ponieważ skóra jest tu miękka, nie tak napięta, ma niewiele zakończeń nerwowych. Kot czuje się mniej, dlatego dobrze znosi nawet chore zastrzyki.

Objętość strzykawki może być inna, ale igłę należy wybrać 30x0,6 ml. Dzieje się tak, jeśli lek nie jest oparty na oleju.

Często wstrzyknięciom podskórnym towarzyszą leki o oleistej strukturze. Aby lek nie zatykał kanałów w igle, należy wybrać igły o większej średnicy, ponieważ oleista i lepka struktura leku szybko twardnieje. Na przykład, jeśli strzykawka ma objętość 3 ml, należy wybrać igłę 40x0,7 mm itp. D.

Wstrzyknięcie dożylne wykonują wyłącznie specjaliści.

Podstawowe zasady

Wstępne uspokojenie zwierzaka. Wybierz miejsce na skórze bez stanów zapalnych. Nasadka igły nie jest usuwana, dopóki lek nie zostanie wstrzyknięty. Upewnij się, że igła jest dobrze przymocowana do strzykawki. W przypadku wstrzyknięcia przyjmuje się tylko dawkę przepisaną przez lekarza. Zabrania się mieszania kilku leków w jednej strzykawce. Wyjątkiem są przypadki, gdy taka wizyta została dokonana przez lekarza.

Zabrania się mieszania kilku leków w strzykawce

Wprowadzenie rozwiązań olejowych wymaga pewnego doświadczenia. Dlatego lepiej powierzyć takie manipulacje weterynarzowi. Ale jeśli nie jest to możliwe, upewnij się, że igła nie dostała się do naczynia. Aby to zrobić, w mięsień wprowadza się igłę, a następnie łatwo ją przyciąga. Jeśli w strzykawce jest krew, wybiera się inne miejsce wstrzyknięcia.

Uwaga! Dostanie się roztworu oleju do naczyń powoduje śmierć zwierzęcia.

Podczas zabiegu zwierzak nie może podnosić głosu, zachowywać się wobec niego agresywnie. Nastrój właściciela jest przekazywany kotu. Dodatkowa nerwowość zwierzęcia tylko skomplikuje zadanie.

Podając kotu zastrzyk, musisz przestrzegać następujących zasad:

• Przed każdym wstrzyknięciem dokładnie umyć ręce mydłem. Wskazane jest traktowanie skóry roztworem chlorheksydyny lub noszenie sterylnych rękawiczek.
• Aby uniknąć infekcji, do każdego wstrzyknięcia należy używać wyłącznie sterylnej strzykawki i sterylnej igły.
• Zabronione jest dotykanie igły nawet umytymi rękami.
• Nie można stosować preparatów z wcześniej otwartych ampułek.

Przed podaniem leku należy umyć ręce

Jeśli lek jest drogi, ale objętość ampułki jest zbyt duża, postępuj w następujący sposób. Zawartość jest pobierana do kilku strzykawek. Napełniony instrument jest przechowywany w lodówce. Okres przechowywania w tym przypadku nie przekracza 3 dni (chyba, że ​​w instrukcji są inne ograniczenia).

Uwaga! Nie zawsze można mądrze korzystać z leków, a nawet najdroższe produkty trzeba wyrzucić. Nieuzasadnione oszczędności prowadzą do reakcji alergicznych i śmierci zwierzaka.

Przed wstrzyknięciem strzykawki umieszcza się na talerzu uprzednio wyparzonym wrzątkiem. Jeśli kot ma długą, brudną sierść, to miejsce wstrzyknięcia jest wycinane. To nie tylko uprości proces manipulacji, ale także zmniejszy prawdopodobieństwo infekcji. Nie ma potrzeby leczenia miejsca wkłucia środkiem antyseptycznym.

Jeśli kot ma długie włosy, miejsce wstrzyknięcia jest cięte

Czy muszę dodatkowo przetworzyć witrynę po wstrzyknięciu?

Zarówno przed, jak i po wstrzyknięciu, u zwierzęcia nie są wymagane żadne dodatkowe zabiegi w miejscu wstrzyknięcia. Jeśli w miejscu wstrzyknięcia pojawi się pieczęć lub obrzęk, który nie zniknie w ciągu 2 – 3 dni, nie trzeba robić żadnych okładów rozgrzewających – może to być niebezpieczne, lepiej skonsultować się z weterynarzem, on dowie się uzasadnić i podać zalecenia dotyczące leczenia.

Szybkość podawania leku

Zależy to nie tylko od objętości wstrzykiwanego środka, ale także od jego konsystencji. Roztwory wodne są wstrzykiwane z przybliżoną szybkością 1 ml w ciągu 1 sekundy, a oleiste lub lepkie - ta sama objętość w 5-6 sekund.

Zestaw leków

Jak już wspomniano, niezwykle ważne jest prawidłowe przestrzeganie dawkowania leku. Wystarczy zrozumieć podziały na powierzchni strzykawki, co pozwoli Twojemu pupilowi ​​wstrzyknąć dokładnie tyle leku, ile potrzebuje. Przyjrzyj się z wyprzedzeniem znakom na strzykawce. Jeśli kupiłeś strzykawkę insulinową, to zawiera tylko 1 mililitr płynu - inne, zwykłe, od 2 ml i więcej.

Następnie umyj ręce wodą z mydłem i upewnij się, że strzykawka jest sterylna. Teraz możesz zacząć ustawiać lek w strzykawce. Ważne jest, aby zachować sterylność igły przy każdym kolejnym wstrzyknięciu. Nie dotykaj igły rękami. Nie stosować produktów leczniczych z ampułek, których nazwa jest wymazana lub nie podano daty ważności.

Niepożądane jest przyjmowanie leku z wcześniej otwartych ampułek. Jeśli lek jest drogi, to po otwarciu ampułki pobiera się go w wymaganej dawce do różnych strzykawek i pozostawia w lodówce do czasu użycia (ale w taki czy inny sposób do trzech dni). Przed wstrzyknięciem kotu domięśniowo strzykawkę z takim lekiem należy rozgrzać w dłoniach.

Jeżeli produkt był sprzedawany w postaci proszku (należy go rozcieńczyć bezpośrednio przed wstrzyknięciem), to po rozcieńczeniu nie można go przechowywać nawet przez jeden dzień. Resztę należy wyrzucić, aby nie narażać zdrowia mruczenia.

Aby nie popełnić błędu w zestawie i konserwacji leku, uważnie przeczytaj instrukcję leku lub zapytaj lekarza weterynarii, który umawiał się na wizytę. Unikaj przeterminowanych leków! Nie tylko przestają działać, ale mogą też stać się toksyczne, co bezpośrednio zagraża życiu zwierzęcia.

Po zakupie leku pamiętaj o przestrzeganiu zasad przechowywania leku, aby nie stracił on swojej siły i mógł pomóc Twojemu czworonożnemu przyjacielowi.

Wiele ampułek z lekiem, zgodnie z instrukcją, przed otwarciem należy wstrząsnąć. Po tej prostej manipulacji otwórz ampułkę za pomocą przeznaczonego do tego pilnika, chwyć naczynie wacikiem i oderwij górę (musisz naciskać w kierunku ściśle od siebie). Prawie wszystkie nowoczesne produkty sprzedawane są w ampułkach wyposażonych we wskaźnik kreskowy lub specjalny pierścień, co ułatwia otwieranie i eliminuje ryzyko kontuzji. Po otwarciu ostrożnie wkłuć igłę w ampułkę i powoli pobrać dokładnie tyle dawek, ile zalecił lekarz. Jeśli ampułka jest mała, a szyjka wąska (mniej niż 2 mm średnicy), można ją odwrócić podczas wybierania leku, a na koniec wycisnąć pęcherzyki powietrza lub nadmiar leku, który dostał się do strzykawki.

Nie mieszać leków w tej samej strzykawce (w rezultacie może wytrącić się osad lub wystąpić reakcja chemiczna, która może spowodować poważne uszkodzenie zwierzęcia). Jeśli zdecydujesz się wstrzyknąć kotu domięśniowo i w trakcie rekrutacji zauważysz, że zmienił on kolor lub konsystencję (a instrukcje w tej sprawie milczą), to takiego leku nie można zastosować.

Głębokość wprowadzenia igły

Najważniejszą rzeczą w procesie wstrzykiwania kotu jest podawanie leku ściśle według wskazań. Po wstrzyknięciu w kłęb - pod skórę, a domięśniowo - w mięsień. Dlatego początkujący „lekarz” powinien ćwiczyć na tuszce z kurczaka.

Wstrzyknięcie kota w kłęb wykonuje się nie głębiej niż 1-1,5 cm. Jeśli przesadzisz, możesz przebić fałd skóry na wskroś, co wizualnie stanie się zauważalne przez strużkę płynącego leku lub mokrą wełnę wokół. Kąt wprowadzenia igły podczas wstrzykiwania pod skórę powinien wynosić 45 stopni.

Głębokość wprowadzenia iniekcji domięśniowych określa się biorąc pod uwagę wielkość łap zwierzęcia i długość igły. W przybliżeniu igła jest włożona na pół lub 2/3. Nie jest konieczne całkowite wbicie igły, może się złamać i wejść w grubość włókien mięśniowych. Prawidłowy kąt nachylenia strzykawki to 90 stopni do powierzchni skóry.

Uwaga! Manipulację należy przeprowadzić pewnie i szybko, ponieważ kot doświadcza bolesnych wrażeń. Będzie głośno narzekać i próbować uciec w jakikolwiek sposób. Dlatego weterynarze radzą, aby przed wstrzyknięciem naciąć pazury i bezpiecznie przymocować nawet bardzo spokojnego kota.

Technika wykonania

Przed zabiegiem ważne jest sprawdzenie skóry w okolicy kłębu: w przypadku uszkodzenia integralności skóry nie należy wykonywać zastrzyku! W takim przypadku alternatywną opcją może być miejsce w okolicy stawów kolanowych.

Procedura:

• Palcami uformuj fałdę w kłębie, podciągając skórę do góry i naciskając środkowym palcem pośrodku, tworząc rodzaj „kieszeni”.
• Wbij igłę w podstawę fałdu, prowadząc ją wzdłuż kręgosłupa w kierunku głowy pod wygodnym kątem.
• Ponieważ skóra jest tutaj dość gęsta, przebicie jej może być trudne, więc nie należy się spieszyć i wykonywać gwałtownych ruchów, aby nie przebić skóry i nie nakłuć roztworu w palce.
• Jeśli zwierzak jest zbyt napięty, a igła stawia opór, należy zwolnić, aby go nie zgiąć ani nie złamać.
• Gdy końcówka przejdzie delikatnie na głębokość około 1 cm, lek można wstrzyknąć: iniekcje podskórne wstrzykuje się powoli (0,5 ml/s).

• W trakcie wprowadzania roztworu należy wyczuć skórę: jeśli zmoknie, oznacza to, że roztwór dostał się bezpośrednio do skóry, a nie do przestrzeni podskórnej. W takim przypadku należy pogłębić igłę i ponownie rozpocząć wstrzykiwanie płynu. Przy prawidłowej procedurze wełna w miejscu nakłucia powinna pozostać sucha.
• Po wstrzyknięciu pełnej dawki należy ostrożnie wyjąć igłę bez uwalniania fałdu skórnego.
• Delikatnie pocierać skórę w miejscu wstrzyknięcia.
• Jeśli pojawi się krew, przetrzyj skórę czystą serwetką, ale jeśli nadal pojawia się przez pół godziny, musisz ochłodzić to miejsce i skonsultować się z weterynarzem w sprawie dalszych działań.
• Po zabiegu możesz podarować swojemu pupilowi ​​smakołyk i koniecznie pochwal się.

Najważniejsze w procedurze jest odrzucenie niezdecydowania i zrozumienie, że potrzeba leczenia powinna być wyższa niż litość dla zwierzaka. Jednak pojawienie się guzków i obrzęków, które nie ustępują w ciągu 2-3 dni, czy jakiekolwiek zmiany w zachowaniu kota powinny być powodem do kontaktu z kliniką weterynaryjną.

Możesz również zadać pytanie wewnętrznemu weterynarzowi naszej strony internetowej, który odpowie na nie najszybciej jak to możliwe w polu komentarza poniżej.

Wskazówki wideo od weterynarza:

Przeczytaj także:

• Jak zrobić zastrzyk kotu lub kotu?
• Antybiotyki dla kotów i kotów
• Jak zmierzyć temperaturę kota w domu?

Komentować




(Brak ocen)

Ładowanie…
Autor:
Tatiana SzmoninaLeptospiroza zalecana przez weterynarza u kotów: objawy i leczenie Choroby zakaźne
Jak rodzą się koty Rodzą się koty
Pirantel dla kotów Preparaty dla kotów
Anandin dla kotów Preparaty dla kotów
Fiprist dla kotów Preparaty dla kotów
Jak mierzyć temperaturę kota w domu Zdrowie kota

brak komentarzy

Dodaj komentarz

Technika wtrysku

Lek jest wstępnie wciągany do strzykawki. Jeśli jest w fiolce z gumową nasadką, użyj drugiej sterylnej igły, aby końcówka narzędzia roboczego nie stała się matowa. Nakłucie tępą igłą spowoduje u kota dodatkowy ból.

W ampułkach bez wieczka odciąć górę ostrzem. Robiąc to, uważaj, aby nie zranić się szybą. Postukać w ampułkę, aby pozbyć się pęcherzyków powietrza z roztworu. Produkty w proszku są rozcieńczane lekami wskazanymi w instrukcji lub płynami przepisanymi przez lekarza.

Igła jest wkłuwana prostopadle do mięśnia

Przed wprowadzeniem leku asystent chwyta zwierzę za kłąb i przednie nogi. Osoba, która wstrzyknie lek, owija wolną rękę wokół tylnych nóg. Wstrzyknięcie drugą ręką. Jeśli kota trzeba mocno trzymać, nie należy naciskać na kręgosłup, głowę, szyję.

Należy natychmiast prawidłowo chwycić strzykawkę, aby później nie przestawiać palców. Igłę wprowadza się precyzyjnym ruchem, skokowo, zanurzając 1 cm. Strzykawka jest ustawiona prostopadle do powierzchni mięśnia. Niektórzy weterynarze radzą najpierw wbić igłę, a jeśli nie ma krwi, połączyć strzykawkę z lekiem.

Szybkość podawania ma znaczenie i zależy od objętości: im więcej leku, tym wolniej jest podawany. Tak więc 1 ml roztworu wlewa się w 2-3 sekundy, 500 mg (pół kostki) - w 1 sekundę. Im mniejsza prędkość, tym zwierzę czuje się bardziej komfortowo. Po zakończeniu zabiegu strzykawka jest usuwana po tej samej trajektorii.

Uwaga! Lek należy podawać tak, aby nie powstała grudka. W przeciwnym razie jego działanie zostanie spowolnione.

Uwaga nerw kulszowy!

Możliwe konsekwencje wstrzyknięcia

Każdy zastrzyk to mikrourazy. W jego miejsce mogą pojawić się komplikacje w postaci:

• pieczęcie – pojawiają się przy szybkim podaniu leku lub przy długotrwałym przebiegu leczenia, są bolesne i utrudniają wykonanie kolejnych wstrzyknięć – aby uniknąć tego problemu, lek należy wstrzykiwać z umiarkowaną szybkością, po zastrzyk, lekko masuj to miejsce;
• krwiaki - pojawiają się po dotknięciu małego naczynia krwionośnego, z czasem same się rozpuszczają.

Kolejnym nieprzyjemnym momentem jest pojawienie się kulawizny po wstrzyknięciu. Jest to normalne, chociaż zastrzyki niektórych leków do mięśnia są bolesne. Zwracaj uwagę na kulawiznę tylko wtedy, gdy nie ustaje po 2-3 dniach. W takim przypadku kot może nie tylko utykać, ale przeciągać łapę lub w ogóle na nią nie nadepnąć. Tutaj możesz podejrzewać uszkodzenie wiązki nerwów przez igłę. Następnie musisz skontaktować się z weterynarzem.

Możliwość wykonania zastrzyku ułatwia życie zarówno właścicielom, jak i czworonogom. Mimo to zwierzak doświadcza dużego stresu podczas wizyty w klinice, a zabiegi nie są tanie. Dlatego ważne jest, aby nauczyć się samodzielnie przeprowadzać wszystkie manipulacje. Jest to całkiem możliwe.

Dlaczego mogą pojawić się komplikacje

Komplikacje powstają z powodu naruszenia kolejności działań lub zasad przygotowania. Na przykład nieprzestrzeganie wymagań higienicznych prowadzi do plomb (nacieków), stanów zapalnych lub ropni na ciele zwierzęcia. Złośliwe formacje w mięśniach lub obumieranie tkanki mięśniowej następuje z powodu spożycia jakiejś szkodliwej substancji.

Jeśli właściciel nie zadaje sobie trudu ogrzania ampułki lekiem, może pojawić się mięsak lub pieczęcie zapalne w tkankach miękkich. Organizm zwierzęcia szczególnie źle reaguje na roztwory zimnego oleju. W wyniku przypadkowego spożycia takich substancji pojawia się zator tłuszczowy: jest to niebezpieczna blokada naczyń krwionośnych spowodowana zaburzeniami w układzie krążenia.

Przeterminowane leki, a także leki niespełniające norm powodują alergie. Złożone reakcje alergiczne występują z powodu wrażliwości na składniki roztworu. Ciężki wstrząs anafilaktyczny może zabić Twojego zwierzaka.

Aby uniknąć konsekwencji, skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Nawet jeśli masz duże doświadczenie, nadal wyjaśniaj cechy konkretnego leku - może to wymagać specjalnych warunków.

Możliwe trudności

Zastrzyk domięśniowy może być trudny dla laika, zwłaszcza za pierwszym razem. Należy pamiętać, że podniecenie jest przenoszone na zwierzę, dlatego bardzo ważne jest zachowanie spokoju. Zastrzyk jest konieczny, aby pomóc zwierzęciu, więc poczucie winy jest zupełnie niepotrzebne.

Jeśli krew pojawia się na powierzchni skóry lub sierści po wstrzyknięciu domięśniowym, uważa się to za normalny wariant. Ale jeśli krwawienie nie ustanie, musisz nałożyć coś chłodnego na miejsce manipulacji na 15-20 minut. Ważne jest, aby nie przesadzić i nie przechłodzić miejsca wstrzyknięcia.

Kulawizna może utrzymywać się przez pewien czas od wstrzyknięcia bolesnych leków, ale jeśli kończyna wisi bez życia i utraciła ruchomość, jest to powód, aby zasięgnąć porady specjalisty.

Pomocne wskazówki

Aby samemu wstrzyknąć kotu i uniknąć komplikacji, musisz przestrzegać następujących zaleceń:

• do wstrzykiwań należy używać wyłącznie sterylnej strzykawki, którą należy wyrzucić po zabiegu;
• igły nie wolno dotykać ręką, w przeciwnym razie należy ją wymienić;
• przed zabiegiem lepiej unieruchomić zwierzaka, pozostawiając otwarte tylko miejsce wstrzyknięcia strzykawki (można użyć szelek, kocyka, prześcieradła i innych pomocniczych przedmiotów) lub zaprosić kogoś do przytrzymania kota z boku ;
• z reguły zastrzyki wykonuje się w nienaruszonym obszarze skóry, dlatego jeśli zwierzę ma jakąkolwiek chorobę skóry, należy najpierw wyjaśnić tę kwestię z weterynarzem;
• nie jest konieczne dezynfekowanie miejsca wstrzyknięcia strzykawki, ale właściciel musi najpierw umyć ręce mydłem i leczyć środkiem antyseptycznym;
• jeśli lekarz przepisał zastrzyki codziennie lub kilka razy dziennie, najlepiej wykonywać zastrzyki w łapę naprzemiennie - w prawo i w lewo lub w przód i w tył, aby uniknąć ciężkich urazów tkanek kota i umożliwić im uzdrowić;
• nie da się dopuścić leku na bazie oleju do krwioobiegu - po wprowadzeniu strzykawki można się upewnić, że igła nie dostanie się do naczynia krwionośnego, pociągając lekko tłok do siebie - brak zanieczyszczeń krwi w roztworze wskazuje czy naczynia nie są naruszone i można kontynuować zabieg;
• nie można wprowadzić więcej niż jednego leku jednocześnie do jednej strzykawki, chyba że za zgodą specjalisty.

Aby wesprzeć wąsatego pupila podczas zabiegu, a także przed i po nim, trzeba z nim jak najczule porozmawiać, pogłaskać go, uspokoić. Pod koniec manipulacji powinieneś dać kotu coś smacznego.

Każdy właściciel może samodzielnie wstrzyknąć kota, najważniejsze jest pragnienie. Dobrze, jeśli umiejętność nie jest przydatna, ale opanowanie jej nie będzie zbyteczne.

Zamiast konkluzji

Nie jest trudno opanować technikę iniekcji, wystarczy wykonać je raz w praktyce. Nie nadużywaj jednak swoich umiejętności. Tylko lekarz weterynarii powinien przepisywać leki, dawkowanie i czas trwania terapii. Zgodnie z jego zaleceniami część zabiegów możesz wykonać samodzielnie w domu. Postępując zgodnie z podanymi instrukcjami, nie zaszkodzisz swojemu zwierzakowi i szybko przejdziesz pełny cykl leczenia.