Koronawirus u kotów: objawy i leczenie zakażenia koronawirusem

Mutacja wirusa w bardziej niebezpieczną formę następuje w wyniku stresu i obniżenia odporności zwierzęcia. FIPV występuje znacznie rzadziej niż infekcja jelitowa, ale często jest śmiertelna. W praktyce weterynaryjnej praktycznie nie ma przykładów wyleczenia późnego zapalenia otrzewnej. Objawy zapalenia jelit i zapalenia otrzewnej są różne, mimo że wywoływane są przez ten sam patogen.

Koronawirus szybko traci swoją żywotność poza organizmem żywiciela. Jego stabilność w środowisku zewnętrznym wynosi około jednego dnia, po czym wirus umiera. Nie toleruje wysokich temperatur, więc ogrzewanie ma na niego szkodliwy wpływ.

Czynnik wywołujący zakażenie koronawirusem

Koronawirusy są powszechnymi czynnikami wywołującymi poważne choroby i są blisko spokrewnionymi szczepami tego samego wirusa.

Według Klasyfikacji Wirusów Baltimore, czynnik sprawczy zakażenia koronawirusem IV:: (+) sc Wirusy RNA Coronaviridae.
A jaka ich liczba!

Rodzina koronawirusów obejmuje wirusy:

• w&nieśmiało-kałowe zapalenie oskrzeli u kur (IBC)
• zakaźny przewód pokarmowy&nieśmiałe zapalenie jelit świń (GCI)
• dia koronawirus&łydki noworodki nandu (dnt)
• Wirus C&nieśmiała choroba indyków (SBI)
• koronawirus psów (PIC)
• koronawirusowe zapalenie jelit kotów (CVIEK) i sposób jego modyfikacji
• koronawirusowe zapalenie otrzewnej kotów (IPC)

Z tej listy interesują nas tylko:

Koronawirus jelit kotów (FECV) i wirus zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIPV)

FECV (zapalenie jelit kotów)

Wpływa głównie na komórki wyściółki jelita cienkiego kotów i powoduje biegunkę (biegunkę). Kocięta są szczególnie podatne na wirusa w wieku od jednego do dwóch miesięcy. Choroba zwykle zaczyna się od wymiotów, a następnie przechodzi w biegunkę, która trwa 2-4 dni, po czym następuje powrót do zdrowia. Jednak zwierzęta przez długi czas pozostają nosicielami wirusa, który jest wydalany z kałem i łatwo zaraża inne kocięta, jeśli korzystają z tej samej toalety. Chociaż jest to bardzo powszechna i częsta choroba kociąt, nie jest na tyle niebezpieczna, by przyciągać uwagę.

Zakaźne zapalenie otrzewnej (FIPV)

Występuje niespodziewanie i spontanicznie u kociąt i młodych zwierząt. W przeciwieństwie do powyższej choroby, choroba ta prawie nieuchronnie kończy się śmiercią.
Wirus infekuje makrofagi (białe krwinki, są też leukocytami, są komórkami, które sprawują nadzór immunologiczny), niszcząc je i tym samym otwierając drogę infekcji w tkankach.

Czy kociak może zachorować?

Zakażenie koronawirusem może dotyczyć kotów każdej rasy, wieku i stanu zdrowia. Weterynarze nie ustalili jeszcze, dlaczego jeden organizm jest bardziej stabilny w równych warunkach niż inny. Jednocześnie w praktyce weterynaryjnej zgromadziło się już wystarczająco dużo faktów, które pozwalają wyciągnąć pewne wnioski na temat choroby.

Istnieje kategoria zwierząt najbardziej podatnych na wirusa. Obejmuje starsze koty, albinosy, alergików i kocięta. I chociaż podczas rozwoju embrionalnego wirus nie przenosi się na płód od chorej matki, miesiąc po urodzeniu kociak może się zarazić. Objawy choroby często pojawiają się w okresie odstawiania dziecka od matki karmiącej.

Niemowlęta poniżej 1,5 roku życia mają słaby układ odpornościowy, a po zakażeniu ich organizm nie może w pełni oprzeć się patogenowi. Stan odpornościowy jest znacznie wzmocniony, gdy młoda foka osiąga wiek dwóch lat. Dlatego kocięta wymagają większej uwagi i opieki.

Metody infekcji

Jak można się domyślić, głównym źródłem infekcji są już zakażone osobniki, które nie zostały poddane kwarantannie i mieszkają na wspólnym obszarze ze zdrowymi kotami. Następujące czynniki mogą przyspieszyć proces infekcji:

• niekontrolowane jedzenie przez zwierzęta innych ruchów jelit;
• wspólne miski i inne „przedmioty gospodarstwa domowego”;
• przebywanie w niepotrzebnie bliskich warunkach, polegające na stałym bliskim kontakcie zwierząt ze sobą (co jest typowe dla niektórych żłobków);
• niezgodność z normami sanitarnymi.

Bakterie z zakażonych zwierząt mogą pozostać w miskach, przenosząc się w ten sposób na zdrowe koty

Należy zauważyć, że koronawirus nie jest przenoszony z zakażonej ciężarnej kotki na jej nowonarodzone kocięta. Istnieje jednak duże prawdopodobieństwo, że takie kocięta nadal zostaną zarażone tym wirusem, ponieważ ich odporność jest nadal zbyt słaba, aby zapewnić odpowiednią odporność.

Czy kocięta chorują i jak są traktowane?

Kocięta są bardziej podatne na przenoszenie wirusa niż dorosłe koty. Oprócz wszystkich innych sposobów infekcji, niemowlęta mogą również zarazić się od matki. Ponadto układ odpornościowy kociaka nie jest jeszcze w pełni ukształtowany. Jeśli w ciele kota wirus po prostu „siedzi” cicho i przez długi czas, to w ciele kociaka może wywołać szybkie i nieodwracalne procesy. Zapalenie jelit i zapalenie otrzewnej to najczęstsze owrzodzenia występujące u kociąt z „koroną”. Kocięta w większości przypadków umierają z powodu zakażenia koronawirusem.

Kocięta też mają koronawirusa

Traktuj kocięta tak samo jak dorosłe koty. Jest tylko jeden wyjątek - niektóre leki mają ograniczenia wiekowe, więc nie możesz samodzielnie przepisać i wybrać leku.

Jest jedna zasada – nie krzywdź i staram się jej przestrzegać. Nie mówię, że kot z krwawą biegunką nie powinien był być leczony. Mówię o klinicznie zdrowym kociaku, który jest wesoły, wesoły i kupa z wzorowymi kolobashkami.

Podatność

Jak już nie raz powiedziano, koronawirus objawia się na zupełnie inne sposoby. Najczęściej z podejrzeniem tej choroby do kliniki weterynaryjnej zgłaszają się właściciele młodych kotów poniżej drugiego roku życia, a także właściciele osób starszych, które przekroczyły wiek dziesięciu lat. Wśród kociąt zarażonych koronawirusem śmiertelność wynosi około 90%, co czyni tę patologię jednym z głównych wrogów hodowców.

Niektóre osoby nie zarażają się koronawirusem, nawet jeśli w pobliżu znajduje się nosiciel infekcji

Główną tajemnicą zakażenia koronawirusem jest jego selektywność. Weterynarze nie mają odpowiedzi na pytanie, dlaczego niektóre koty są podatne na koronawirusa, a niektóre wykazują niewyjaśnioną odporność wrodzoną. Oczywiście wiele zależy również od samego układu odpornościowego zwierzaka:

• silny układ odpornościowy jest w stanie powstrzymać jakąkolwiek aktywność koronawirusa w momencie jego bezpośredniego wprowadzenia, co przynajmniej w pewnym stopniu zapobiega rozwojowi choroby. Dlatego u wielu zwierząt z dobrą odpornością koronawirus nie jest obserwowany lub objawia się bezobjawowo-
  

  U zwierząt o dobrym zdrowiu koronawirus rozwija się rzadziej niż u osłabionych krewnych

• słaby układ odpornościowy nie jest w stanie zapobiec mutacji koronawirusa w wysoce zjadliwy typ, co ma druzgocący wpływ na cały organizm. Migracja takiego wirusa następuje z jelita, a więc pierwsze objawy choroby i powodują zaburzenia tego narządu.

Powyższe nie oznacza jednak, że zwierzę o silnej odporności nie może zarazić się koronawirusem. Chodzi tylko o większy lub mniejszy stopień prawdopodobieństwa.

Ważny! Koronawirus nie stanowi zagrożenia dla organizmu ludzkiego i rozprzestrzenia się tylko wśród zwierząt domowych (na tę infekcję podatne są również psy).

Zwierzę zakażone koronawirusem nie stanowi zagrożenia dla ludzi

Czynniki wpływające na ryzyko zarażenia koronawirusem obejmują:

• wiek zwierzęcia;
• ogólny stan fizjologiczny organizmu;
• jakość układu odpornościowego;
• rodzaj szczepu i poziom jego zakaźności;
• dziedziczna predyspozycja.

Czy to niebezpieczne dla ludzi?

Koronawirus kotów to specyficzna struktura, która jest aktywowana tylko w organizmie kota. Człowiek jest odporny na tego mikroba. Nawet gdy zmutowane formy koronawirusa dostaną się do organizmu człowieka, układ odpornościowy radzi sobie z obcymi cząsteczkami i unieczynnia je. Dlatego te patogeny występują tylko u przedstawicieli rodziny kotów. Ale osoba może być potencjalnym nosicielem wirusa. Poprzez brudne ręce, artykuły gospodarstwa domowego patogen może zostać przeniesiony na zdrowe koty i wywołać u nich infekcję. Dlatego przestrzeganie zasad higieny w domu i na podwórku jest warunkiem utrzymania kota.

Źródła infekcji i okres inkubacji

Zakażenie koronawirusem zwykle następuje z kałem, rzadziej patogen dostaje się do organizmu ze śliną. Wirus FIPV nie jest przenoszony przez stolec, ponieważ. Do. ten szczep namnaża się w krwinkach. Tak więc poprzez kał można zarazić się tylko jelitową postacią koronawirusa (zapalenie jelit). Warto zauważyć, że nawet kot domowy jest w stanie „złapać” tę chorobę, ponieważ. Do. ślady skażonego kału można wnosić do domu butami, rowerem, wózkiem dziecięcym.

Okres inkubacji, podczas którego najczęściej nie ma objawów, trwa do 3 tygodni. U zwierzęcia z osłabionym układem odpornościowym lub zbyt młodym lub starszym objawy choroby można zaobserwować po kilku dniach. Kwarantanna w przypadku podejrzenia tego typu choroby koronawirusowej trwa 3 miesiące, po czym zwierzę jest ponownie badane na stężenie koronawirusa.

Czy koronawirus przenosi się na ludzi i zwierzęta?

Wskaźniki badawcze pokazują, że wirus ten nie jest przenoszony na ludzi. Jest tylko zagrożeniem dla kotów. Sama infekcja lub wirus nie mogą żyć w środowisku zewnętrznym i na suchych powierzchniach. Czasami infekcja przez jakiś czas żyje w kociej ściółce, dlatego kuwety należy wyjąć natychmiast po użyciu.

Nie ma całkowitego lekarstwa na dolegliwość

Ważny!

Właściciel może swobodnie opiekować się ukochanym zwierzakiem, nie myśląc o własnej infekcji.

Tak więc koronawirus u kotów charakteryzuje się niskim stopniem zakaźności, jeśli zwierzęta są odpowiednio zaszczepione i odpowiednio pielęgnowane. Choroba jest skierowana na przewód pokarmowy i czasami prowadzi do ostrego zakaźnego zapalenia otrzewnej. Jeśli zwierzę wyzdrowieje z choroby, nadal jest skazane na pozostanie nosicielem wirusa do końca życia. Dziś nadal nie ma leku, który całkowicie niszczy chorobę, ale nie stanowi zagrożenia dla ludzi.

Pierwsze objawy infekcji

Objawy są liczne, ale u konkretnego zwierzęcia choroba może mieć 1-2 lub znacznie większą liczbę objawów zewnętrznych. Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy, ważne jest, aby skontaktować się z lekarzem weterynarii na czas, ponieważ. Do. leczenie choroby we wczesnych stadiach jest skuteczniejsze. Pierwsze oznaki przedostania się koronawirusa do organizmu kota to:

• biegunka (czasami zmieszana ze śluzem lub krwią) trwająca dłużej niż 2-4 dni;
• zmniejszony apetyt;
• letarg, zmęczenie;
• wymiociny;
• upośledzona koordynacja ruchów;
• unikanie oświetlonych miejsc, dążenie do ciemności;
• zaczerwienienie oczu;
• zapalenie dziąseł (lub odwrotnie, ich bladość);
• wzdęcia.

Ponadto koronawirusowi u kotów towarzyszą skoki temperatury - gorączka ustępuje miejsca dreszczom. Wyniki biochemii krwi są prawidłowe, a KLA wykazuje wzrost ESR, limfocytów i niski stosunek a:g. Spadek odporności komórkowej może również powodować rozwój chorób grzybiczych i bakteryjnych. Na tle choroby zwierzę nie zachowuje się jak zwykle: może wykazywać agresję lub nie wykazywać zainteresowania otaczającym go światem.

Choroba czasami powoduje choroby okulistyczne, które rozwijają się w miarę pogarszania się stanu kota. Początkowo dolegliwość objawia się stanem zapalnym i łzawieniem, po których może pojawić się ból, owrzodzenie rogówki oka. Czasami obserwuje się kiełkowanie naczyń krwionośnych w gałce ocznej.

Objawy zapalenia jelit

Zapalenie jelit charakteryzuje się przerwaniem jelita cienkiego. Możesz zrozumieć, że kot zaczął zapalenie jelit za pomocą następujących znaków:

• biegunka (kał może zawierać śluz, krew, niestrawione resztki jedzenia i inne zanieczyszczenia);
• wymioty (mogą być jednorazowe, częste wymioty występują rzadko z zapaleniem jelit);
• ogólna depresja (ospałość, brak apetytu, zły wygląd sierści itp.). D.);
• podwyższona temperatura ciała;
• bolesność przy palpacji brzucha (kot będzie zdenerwowany, żałośnie miauczy itp.). D.);
• wzdęcia (jeśli na zewnątrz trudno to określić, możesz zwrócić uwagę na kał - kał będzie pienisty);
• biały nalot na języku, nieświeży oddech;
• objawy przeziębienia (katar, łzawienie oczu, kichanie, rzadko kaszel).

Niektórzy mylą objawy zapalenia jelit z objawami zatrucia i innymi zaburzeniami trawienia. Ale są tu też pewne niuanse. Organizm zwierzęcia będzie sam próbował zwalczyć wirusa. Gorączka, łzy, katar itp. D. Czy organizm jest odpowiedzią na agresywne cząsteczki koronawirusa.

Pomyśl o tym, jak się czujesz, na przykład z opryszczką na ustach. Osłabienie, ból, katar, pieczenie oczu itp. D. - to wszystko reakcja organizmu. Temperatura ciała wzrasta, gdy przeciwciała „walczą” z wirusem. Ten sam stan występuje u kota z koronawirusem. Połączenie objawów trawiennych i przeziębienia wskazuje na zapalenie jelit.

Przenoszenie wirusa koronawirusa u kotów

Najczęściej zwierzęta trzymane w dużych grupach (w żłobkach lub w chlewniach grupowych) są zakażone koronawirusowym zapaleniem jelit. Zakażenie następuje drogą fekalno-oralną, najczęściej źródłem wirusa dla kociąt staje się ich matka.

Duże ilości koronawirusa kotów (miliardy cząsteczek wirusa na gram kału) są wydalane z kałem zakażonych kotów. Do zakażenia koronawirusem dochodzi, gdy koty połykają lub wdychają wirusa. Zjadliwość (zakaźność) tego wirusa jest wysoka, wystarczy niewielka cząsteczka ściółki z kuwety, która była wcześniej używana przez zarażonego kota, aby się rozprzestrzenić. Według różnych badań od 60 do 80% całej populacji kotów jest zarażonych koronawirusem lub kiedykolwiek miało z nim kontakt.

Koronawirus kotów jest stosunkowo stabilny i może zachować żywotność w środowisku zewnętrznym do 7 tygodni.

Wirus przedostaje się do organizmu przez część ustną gardła i atakuje przede wszystkim komórki nabłonka przewodu pokarmowego (jelito cienkie). Układ odpornościowy kota działa na rzecz eliminacji wirusa, a większość zwierząt zwalcza infekcję, co prowadzi do eliminacji (eliminacji) wirusa z organizmu. Proces naturalnej eliminacji koronawirusa może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy.

Koronawirus kotów prawie nigdy nie przenika przez łożysko do przyszłego kociaka. Większość kociąt zaraża się po opadnięciu ochronnych przeciwciał w mleku.mi. zwykle między 5-7 tygodniem życia.

Ryzyko przeniesienia pośredniego (przez ubranie, ręce właścicieli, zwierzęta innego gatunku) jest niewielkie, takie przeniesienie jest możliwe tylko w przypadku bezpośredniego skażenia odzieży lub butów kałem zarażonego kota.

Diagnoza choroby

Aby chronić zdrowe koty i zacząć leczyć chore zwierzęta, wirus musi zostać wykryty jak najwcześniej. Aby to zrobić, musisz zbadać nawet te zwierzęta, które nie mają wyraźnych objawów.

Kot może być po prostu nosicielem koronawirusa, bez objawów klinicznych. Trudno ochronić zwierzę mieszkające w tym samym domu za pomocą nosidełka, można też po prostu przeprowadzić test na nosicielstwo.

Nie ma konkretnego testu na wykrywanie koronawirusa u kotów. Diagnostyka składa się z kilku elementów:

• metoda wykluczania - PCR i ICA (sprawdzanie odchodów na obecność robaków i krwi na obecność bakterii i wirusów);
• laboratoryjne badanie krwi na obecność wirusów - ELISA i ICA (jeśli krew zawiera przeciwciała przeciwko wirusowi, to jest szczep);
• miano przeciwciał (ta analiza pomaga zidentyfikować określoną ilość przeciwciał, co pozwala przepisać leczenie zgodnie z ciężkością choroby), na przykład w przypadku koronawirusowego zapalenia otrzewnej liczba przeciwciał przekracza 1200;
• test mikroflory na wrażliwość na antybiotyki;
• diagnoza przez leczenie (jeśli organizm nie reaguje pozytywnie na leczenie objawowe, oznacza to, że potrzebny jest wpływ na wirusa).

Do zdiagnozowania koronawirusa potrzebne są badania laboratoryjne

Najdokładniejszą metodą diagnostyczną jest biopsja i histologia dotkniętych tkanek. Ale jest to trudne, drogie, wymaga dodatkowego czasu, a poza tym nie każda klinika stosuje tę metodę. Istnieją „szybkie” testy na obecność wirusa, ale nie są one również dostępne w każdej klinice. A jeśli tak, to wymagana jest druga kontrola (dla stuprocentowego potwierdzenia diagnozy). Jednak każda nawet potwierdzona diagnoza będzie oznaczać tylko obecność wirusa, ale nie jego naturę. Tylko lekarz weterynarii może określić zapalenie otrzewnej i jelit na podstawie wywiadu.

Moi przyjaciele, których kot zachorował na tzw. „koronę”, byli badani w kilku klinikach jednocześnie. Faktem jest, że w niektórych szpitalach weterynaryjnych nie wszystkie badania są przeprowadzane, ale tylko jedno lub dwa. Więc zdali PCR w jednej klinice, a miana w innej…. Okazało się to drogie, ale okazało się, że wyniki wszystkich analiz były różne. Najdroższa klinika porównała wszystkie te wyniki i podsumowała obraz - kot jest nosicielem wirusa.

Terapia zapalenia jelit

Łagodna postać choroby jest trudniejsza do zdiagnozowania, ale znacznie łatwiejsza do leczenia. Po ustaleniu przyczyny choroby zwierzę ogranicza się do ilości pokarmu. Pierwszego dnia dla kota pokazany jest post na wodzie. Przy silnym odwodnieniu zakrapla się roztwór witamin i glukozy. Jeśli biegunka jest wyraźna, zwierzę otrzymuje leki o działaniu utrwalającym.

Drugiego dnia puszysty pacjent zostaje przeniesiony na płatki owsiane bez mleka, które pełnią nie tylko rolę odżywczą, ale także adsorpcyjną. Od czwartego dnia do menu wprowadzana jest niewielka ilość chudego mięsa mielonego.

Jeśli w trakcie leczenia koronawirusa gorączka kota nie spada, a objawy rozstroju jelit nie ustępują, weterynarze wzmacniają antybiotykoterapię, aby wykluczyć powikłania. Kurs regeneracyjny kończy się przyjmowaniem kompleksów witaminowych, probiotyków i prebiotyków, które przywracają prawidłową mikroflorę jelitową.

Wyzwania związane z leczeniem koronawirusa

Zakażenie koronawirusem lub koronawirusem to choroba, która może przybierać różne formy w zależności od stopnia zaawansowania i ma bogate spektrum objawów. Ta patologia pozostaje w dużej mierze tajemnicza nawet dla współczesnej weterynarii, ponieważ jej badanie napotyka wiele problemów. Jednym z najbardziej dotkliwych z tych problemów jest niemożność wyjaśnienia mutacji, w wyniku której początkowo niepatogenny szczep bakterii w organizmie kota zamienia się w wysoce zjadliwy typ.

Naukowcy kontynuują wysiłki, aby znaleźć skuteczne metody leczenia wszystkich form koronawirusa u kotów

Brak zrozumienia mechanizmów mutacji w naturalny sposób prowadzi do niemożności stworzenia odpowiedniej szczepionki, która byłaby w stanie wykształcić u zwierzęcia odporność na tę chorobę. Dlatego leczenie koronawirusa nie zawsze prowadzi do pomyślnego i szybkiego rezultatu. Dostępne leki mogą mieć różne działanie lub mogą okazać się zupełnie bezużyteczne.

Podsumowując powyższe, zwracamy uwagę na trzy główne problemy pojawiające się w leczeniu zakażenia koronawirusem:

• brak skutecznej szczepionki;
• brak dobrze opracowanego schematu terapii lekowej;
• brak pełnego zrozumienia natury tej infekcji.

Szczepionka wytwarzająca odporność na koronawirusa jeszcze nie istnieje

Leczenie zapalenia otrzewnej

Chociaż odsetek ciężkiego zakażenia koronawirusem nie jest zbyt wysoki w porównaniu z łagodnym, leczenie go jest problematyczne. Lekarze weterynarii opracowali ogólny zestaw środków wspierających organizm. Pierwszy blok zabiegów ma na celu złagodzenie bólu. W tym celu na okolice brzucha nakładany jest okład z lodu oraz środki przeciwbólowe.

Podobnie jak w przypadku zapalenia jelit kotowi przepisuje się preparaty przeciwwirusowe, antybiotykowe, kortykosteroidowe, moczopędne, witaminowe. W ciężkich przypadkach choroby niektóre leki podaje się we wstrzyknięciach podskórnych. Nieco później łączą immunoterapię lekami rekombinowanymi (Roncoleukin, Betaleukin).

W celu ułatwienia oddychania zwierzę wykonuje nakłucie jamy brzusznej w celu usunięcia nadmiaru wysięku. Jednak w większości przypadków środek ten jest tymczasowy, ponieważ ciecz ponownie się gromadzi. Płukanie solą dojelitową służy do oczyszczania przewodu pokarmowego.

Leczenie mokrej postaci zakażenia koronawirusem ma na celu zapobieganie powikłaniom.

Eliminacja wirusa

Wielu właścicieli kotów i hodowli jest zaniepokojonych wczesną eliminacją koronawirusa u kotów. W Internecie można znaleźć najbardziej fantastyczne wieloetapowe schematy usuwania wirusa, zawierające zalecenia dotyczące diety, kursów immunomodulatorów z kilku leków, witamin, przeciwutleniaczy, środków homeopatycznych itp.P. Z reguły autorzy tych schematów są daleko związani z weterynarią, a jeszcze bardziej z zasadami medycyny opartej na dowodach.

Jeśli nie mówimy o niekontrolowanym stosowaniu zestawu leków immunostymulujących, wszelkie działania właściciela mające na celu „eliminację” nie zaszkodzą zwierzęciu, ale prawie nie wpłyną na wirusa. Należy zrozumieć, że prędzej czy później zdecydowana większość kotów samodzielnie eliminuje wirusa (w przeciwnym razie śmiertelność z powodu wirusa byłaby bardzo wysoka), a koty, które jako pierwsze wykazały nosicielstwo (bez klinicznych objawów choroby), oraz następnie przestali pokazywać wirusa w analizach, praktycznie nie dostają FIP, a raczej ryzyko zarażenia wirusowym zapaleniem otrzewnej jest równe ryzyku w populacji kotów jako całości.

Ważny! Pod wpływem stresu nieszkodliwy koronawirus mutuje w śmiertelną FIP. Im mniejszy stres, tym mniejsza populacja populacji kotów, tym większe szanse, że po zakażeniu koronawirusem nie rozwinie się FIP. Im bardziej właściciele zaczynają eksperymentować, „leczyć” i „eliminować” wirusa, zwłaszcza jeśli wiąże się to z przymusowym podawaniem jakichkolwiek leków - tym większy stres powodują u zwierzęcia i tym samym zwiększają prawdopodobieństwo rozwoju FIP.

Koty będące nosicielami koronawirusa najprawdopodobniej rozwiną FIP przed ukończeniem pierwszego roku życia, więc jeśli Twój kot wykryje przeciwciała FCoV w późniejszym życiu, prawdopodobieństwo rozwoju FIP jest mniejsze.

Środki, które mogą przyczynić się do eliminacji lub przynajmniej bezobjawowej transmisji koronawirusa:

• Dobra pielęgnacja, utrzymanie wysokiego poziomu higieny;
• Kompletna gama pasz wysokobiałkowych. Istnieje opinia, że ​​zakwaszenie przewodu pokarmowego, które uzyskuje się przede wszystkim dzięki wysokiemu udziałowi w diecie produktów mięsnych nieprzetworzonych termicznie, może przyczynić się do eliminacji koronawirusa, ale nie potwierdzają tego żadne badania wolumetryczne, ponadto żywienie surową dietą naturalnie zwiększa ryzyko robaczycy, toksoplazmozy itp.D.;
• Przeciwutleniacze, takie jak witaminy A, C i E oraz cynk mogą mieć działanie przeciwwirusowe i/lub immunostymulujące. Sensowne jest stosowanie wszystkich preparatów witaminowych w stosunkowo krótkich kursach i pod nadzorem lekarza weterynarii. Witamina A u kotów jest słabo przyswajalna z pokarmów roślinnych, ale źródłem tej witaminy może być wątroba lub ryby (halibut, dorsz). Witaminy A nie należy stosować dłużej niż 6 tygodni, ponieważ.Do. istnieje ryzyko nadmiernej akumulacji w tkance kostnej. Witaminy C i E można podawać kotu przez dłuższy czas, konieczna jest jednak kontrola pH moczu, który może zakwaszać się po zastosowaniu kwasu askorbinowego, co prowadzi do zapalenia pęcherza i odkładania się kryształków szczawianu wapnia. Nie jest konieczne dalsze stosowanie przeciwutleniaczy dłużej niż kilka miesięcy po tym, jak kot był narażony na zarażenie koronawirusem FCoV, w rzeczywistości może to być szkodliwe.

Profilaktyka i szczepienie koronawirusa

Za najlepszą opcję profilaktyczną można uznać szczepionkę przeciwko koronawirusowi. Prace nad jego rozwojem trwają od początku lat 90-tych XX wieku. Amerykańscy naukowcy otrzymali szczepionkę „Primucell”, która jest wprowadzana do organizmu kota donosowo. Pomimo wysokich kosztów leku do szczepień jego skuteczność nie jest wystarczająco wysoka. Ponadto szczepionka na koronawirusa jest rzadko stosowana w Rosji.

Ponieważ koronawirus jelitowy najczęściej występuje w dużych populacjach kotów, środki zapobiegawcze obejmują masowe badania serologiczne schronisk i bud. Nosiciele i już chore koty i kocięta są izolowane. Taki środek, równolegle z profilaktyką przeciwwirusową, pozwala opanować niebezpieczną dolegliwość szerzącą się wśród zwierząt pełnej krwi.

Aby w przyszłości nie leczyć kotów, należy utrzymywać pokój w czystości. Zaleca się stosowanie artykułów higieny osobistej dla kotów i regularne stosowanie środków dezynfekujących. Koronawirus ginie w wysokich temperaturach, w amoniaku, 3% roztworze podchlorynu sodu.

Aby utrzymać odporność kota na koronawirusa, konieczne jest zorganizowanie dobrego żywienia, przestrzeganie harmonogramu odrobaczania, niwelowanie sytuacji stresowych, tworzenie aktywności fizycznej zgodnie z wiekiem. Ta profilaktyka może być dobrą alternatywą dla szczepień.