Zakażenie koronawirusem u kotów: przyczyny, objawy i leczenie

W zależności od ciężkości przebiegu chorobę można podzielić na kilka etapów:

1. Bezobjawowy - odnosi się do przewlekłych stadiów patologii, które nie wykazują żadnych objawów. W tym przypadku zwierzę jest nosicielem wirusa i może zarażać okoliczne koty.
2. Lekki – najczęściej ma wszystkie objawy zapalenia jelit, szybko się goi.
3. Ciężkie - mniej powszechne, ale przebiega w postaci zakaźnego zapalenia otrzewnej i najczęściej prowadzi do śmierci zwierzęcia.

W większości przypadków koronawirus zaraża kocięta lub osoby dorosłe poniżej 2 roku życia. Jeśli zwierzę ma dość silną odporność, choroba może na niego nie wpływać. Ale im słabsza odporność zwierzęcia, tym poważniej mutuje wirus. Stabilny układ odpornościowy blokuje działanie wirusa i uczy się wytwarzać określone przeciwciała, które aktywnie z nim walczą. Kot pozostanie nosicielem wirusa, ale jednocześnie sama nie zachoruje.

Drogi transmisji wirusów

Najczęściej wirus wnika do organizmu zwierzęcia przez ślinę. Zwierzę domowe nie może zarazić się drogą od matki do dziecka ani przez unoszące się w powietrzu kropelki. Ale po wypiciu wody po chorym zwierzęciu lub liżeniu wełny, która ma zainfekowaną ślinę, może zachorować.

W środowisku zewnętrznym wirus nie jest w stanie żyć dłużej niż dwa dni. W ciele żywiciela będzie przez cały czas istnieć w stanie uśpienia.

Po dostaniu się do organizmu wirus infekuje układ pokarmowy zwierzęcia i migdałki. Kot może nie chorować przez długi czas, ale jednocześnie aktywnie uwalnia do środowiska patogenną mikroflorę.

Zakażenie koronawirusem nie jest niebezpieczne dla ludzi. Nie przenosi się na psy ani inne zwierzęta domowe. Dlatego właściciel nie powinien się bać i unikać kontaktu z chorym kotem. Podczas leczenia czułość i troska osoby staną się dodatkową zachętą do szybkiego powrotu do zdrowia.

Przyczyny rozwoju choroby

Głównym źródłem wirusa są koty i koty, które już przeszły chorobę i wyzdrowiały. Jednocześnie pozostali nosicielami drobnoustrojów chorobotwórczych i nadal zarażają inne zwierzęta. Ale również przyczynami rozwoju patologii mogą być:

• jedzenie z jednej miski z nosicielem wirusa;
• kontakt z moczem lub kałem zarażonego kota;
• kontakt z wydzieliną z nosa lub pyska chorego zwierzęcia.

Za najrzadsze uważa się przypadki infekcji przez unoszące się w powietrzu kropelki. Po wejściu do środowiska zewnętrznego przez pewien czas wirus pozostaje zakaźny. Ale po wypuszczeniu do suchego środowiska patogenna mikroflora ginie w ciągu godziny. Promienie ultrafioletowe, środki dezynfekujące i suche powietrze negatywnie wpływają na żywotność wirusa.

Aby zapobiec infekcji, kuwetę dla kota należy codziennie czyścić i myć specjalnymi produktami. Należy to zrobić, nawet jeśli w domu jest tylko jeden kot. Po zakażeniu koronawirusem zwierzę może ponownie zarazić się. Odporność na patologię nie jest rozwinięta.

Objawy infekcji

Pierwsze objawy rozwoju patologii nie są zbyt oczywiste. Można je łatwo pomylić z innymi chorobami zakaźnymi, zatruciem pokarmowym lub reakcjami alergicznymi. Jednak po trzech dniach, przy braku leczenia, patologia zaczyna objawiać się pełnym zakresem objawów:

• brak apetytu u zwierzęcia;
• zmęczenie i brak nawykowej aktywności;
• rozwój biegunki;
• częste wymioty;
• łzawienie i katar.

Ale po kilku dniach do tych objawów dołączają:

• gwałtowny wzrost i spadek temperatury ciała;
• niestabilne ruchy jelit;
• lekka nietolerancja;
• objawy gorączkowe;
• upośledzona koordynacja ruchów;
• rozwój infekcji grzybiczej organizmu;
• zapalenie dziąseł;
• atonia mięśni;
• zniszczenie komórek skóry przez infekcję grzybiczą.

Nie wynaleziono jeszcze najskuteczniejszego leczenia lub szczepienia przeciwko koronawirusowi. Dlatego organizm zwierzaka sam będzie walczył z patologią. Zadaniem osoby będzie terminowe odwołanie się do weterynarza, który pomoże wybrać leki blokujące objawy choroby i eliminujące zaostrzenia.

Diagnozowanie choroby

Wraz z pojawieniem się pierwszych objawów patologii, takich jak biegunka i wymioty, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii. Wyśle cię, abyś przeszedł niezbędne testy i określił obecność wirusa we krwi zwierzęcia.

Przede wszystkim należy przywieźć do gabinetu odchody kota. Na podstawie wyników analizy lekarz wybierze zestaw środków terapeutycznych w celu szybkiego powrotu do zdrowia zwierzęcia. Ale pod wieloma względami metody terapii będą zależeć od szczepu wirusa.

Bardzo trudno jest określić obecność patologii. Najskuteczniejsze są testy immunoenzymatyczne i immunochromatograficzne badania krwi. Jeśli narządy jamy brzusznej są uszkodzone, kotowi przypisuje się biopsję i histologię. Ale te metody są dość drogie i nie są praktykowane w każdym laboratorium.

Metody terapeutyczne

Nie ma jednego schematu leczenia dla każdego konkretnego przypadku. Dlatego lekarz dobiera indywidualny kurs w każdym konkretnym przypadku. Najczęściej jednak terapia polega na:

• środki wspomagające układ odpornościowy zwierzęcia oraz leki przeciwwirusowe;
• leczenie objawowe.

Za najskuteczniejsze leki przeciwwirusowe uważa się Polyferrin-A i Roncoleukin. Ale często weterynarze zalecają podawanie zwierzętom środków przeciwbakteryjnych, takich jak:

• Penicylina;
• tylozyna;
• Amoksyklaw;
• amoksycylina;
• Lewomycetyna.

Jeśli płyn nagromadzi się w klatce piersiowej kota, lekarz zaleci punkcję. Niektórzy właściciele zwierząt uważają, że jeśli kot nie otrzyma wody podczas choroby, można uniknąć jej gromadzenia się w płucach. Ale w rzeczywistości doprowadzi to do odwodnienia i śmierci zwierzaka. Nadmiar wody można usunąć diuretykami:

• Urotropina;
• Coterwina;
• Furosemid.

Wraz z rozwojem biegunki i wymiotów u kota zwierzęciu należy podawać sorbenty i środki przeciwwymiotne. Leki te obejmują Metoklopramid i Prochlorpromazynę. Leki należy wstrzykiwać podskórnie – kot może wypluć tabletkę. Aby utrzymać równowagę wodno-solną, należy podawać kotu roztwór soli fizjologicznej, środki przywracające krew i inne leki przepisane przez weterynarza

Większość z tych leków podaje się w kroplówce:

• roztwór glukozy;
• solankowy;
• Rozwiązanie Ringera-Locke.

Najczęściej leki dożylne są wymagane codziennie. Dlatego przy wykonywaniu zabiegu po raz pierwszy zwierzęciu zostanie wszyty cewnik, który pozwoli na swobodne odnalezienie żyły przy kolejnym wstrzyknięciu. Pomiędzy zabiegami należy schować cewnik pod bandażem, aby kot nie miał możliwości jego wyciągnięcia.

Weterynarze zalecają w trakcie leczenia wspomaganie układu odpornościowego zwierzęcia poprzez wprowadzenie preparatów witaminowych. W tym celu stosuje się leki z grupy B i kwas askorbinowy. Ale nie mniej skuteczne będą leki immunokorektywne, takie jak immunoglobulina, Feliferon i inne.

Wszystkie te leki zaleca się podawać we wstrzyknięciach. Pomoże to funduszom działać szybciej. W końcu dotknięta błona śluzowa jelit nie jest w stanie wchłonąć leków.

Żywienie zwierząt

Po ustąpieniu wymiotów kota należy przywrócić do pełnego odżywiania. Zwierzę musi wyzdrowieć, aby móc walczyć z wirusem. Dieta kota powinna być pełna składników odżywczych, ale nie powinna zawierać tłustych pokarmów.

Idealną opcją byłoby karmienie kota karmą przemysłową premium. Produkty te zawierają wszystkie niezbędne witaminy i minerały, ale jednocześnie są niskokaloryczne i nie szkodzą żołądkowi zwierzaka. Ale niektórzy właściciele wolą, aby zwierzę jadło tylko naturalne produkty. Wtedy w jego diecie powinny znajdować się zboża, kurczaki i produkty mleczne.

Unikaj wprowadzania do diety kota surowych ryb i warzyw. Żołądek dotknięty infekcją nie jest jeszcze gotowy do strawienia ciężkiego posiłku. Kości mogą zarysować wyściółkę jelit, prowadząc do wtórnej infekcji. Należy również unikać pokarmów bogatych w błonnik - może uszkodzić ściany żołądka po zapaleniu otrzewnej lub jelit.

Stosowanie antybiotyków w leczeniu zakażenia koronawirusem u kotów, którego objawy i leczenie opisano powyżej, prowadzi do zniszczenia pożytecznej mikroflory w żołądku i jelitach zwierzęcia. Dlatego, aby składniki odżywcze zaczęły być wchłaniane z pożywienia, jelita powinny być wypełnione pożyteczną mikroflorą. Leki probiotyczne muszą być podawane kotu codziennie i w ilości, w jakiej zostały przepisane przez lekarza weterynarii. Najczęściej zalecane są leki takie jak Bifitrilak, Enterol, Zoonorm.

Środki zapobiegawcze

Firma Pfizer opracowała niedawno szczepionkę, która pomaga chronić koty przed koronawirusem Primucell. Ale żaden weterynarz nie może zagwarantować pełnej ochrony przed infekcją. Wynika to z wielu powodów, w tym prawdopodobieństwa wczesnego zakażenia zwierzęcia. Szczepienia, które są podawane po zakażeniu, mogą prowadzić do rozwoju zapalenia jelit.

Jeśli jednak zapewnisz swojemu zwierzakowi pewne zasady życia, może być ono ubezpieczone od infekcji. To wymaga:

• stworzyć komfortowe warunki życia;
• zbilansowane żywienie, które pomoże zapewnić kotu niezbędne pierwiastki śladowe i składniki odżywcze w wystarczających ilościach;
• przestrzeganie zasad higieny;
• dezynfekować siedlisko zwierzęcia;
• udać się do weterynarza i leczyć zwierzę w odpowiednim czasie;
• leczyć kota z pcheł i kleszczy;
• wyeliminować częsty stres u zwierzęcia.

Jeśli koronawirus nie zostanie wykryty w odpowiednim czasie, kot umrze. Dlatego każdy właściciel powinien uważnie monitorować stan zdrowia zwierzaka, aby skontaktować się z weterynarzem w celu odpowiedniego leczenia. W takim przypadku istnieje szansa na uratowanie zwierzęcia.