Oczy kota: jak działają?

Wokół kociej wizji narosło wiele mitów. Ponieważ kot jest istotą nieco mistyczną, zdaniem wielu osób oczy również wydają się mistyczne. Ich tajemniczy blask i niepowtarzalna ekspresja zdają się skrywać wiele nieznanych rzeczy. Ale czym oczy kota różnią się od oczu ludzkich?? Rozgryźmy to.

Kije są używane w warunkach, gdy światło dzienne nie wystarcza do efektywnej nawigacji w kosmosie. Drapieżni przodkowie kotów przeżyli polowanie w ciemności, dzięki czemu uzyskali przewagę nad zdobyczą. Doprowadziło to do wizji, którą koty nosiły przez wieki. Ostre widzenie w świetle dziennym, kiedy niektóre osobniki wysypiają się nawet przed polowaniem, nie było pożądane wśród futrzastych drapieżników.

Kije pozwalają kotom skupić się na ruchach ledwo widocznych dla ludzkiego oka w słabo oświetlonych pomieszczeniach. Wystarczy najmniejszy szelest spowodowany niedbalstwem gryzonia, by bystre kocie oko zauważyło ofiarę i pospieszyło za nią.

Szyszki

Z drugiej strony, aby użyć stożków, potrzebujesz jasnego oświetlenia. Szyszki odpowiadają za wszystkie niuanse percepcji odcieni kolorów. Ponieważ szczegóły kolorystyczne miały dla kotów mniejsze znaczenie w walce o przetrwanie niż wyznaczanie trajektorii ofiary w ciemności, czopkom przypisano skromniejszą rolę.

Ostatnio dominowała hipoteza, że ​​koty, podobnie jak psy, mają słabą wrażliwość na kolory i widzą otaczający je świat w czerni, szarości i bieli. Niektórzy eksperci mówili o przewadze skali niebiesko-szarej. Teraz zoolodzy są skłonni wierzyć, że prawie cała paleta odcieni jest dostępna dla kotów, po prostu nasze zwierzaki odróżniają je gorzej od ludzi. Ogólnie rzecz biorąc, nie ma radykalnej różnicy w rozróżnianiu kolorów między kotem a człowiekiem.

Ponadto wzrok kotów jest wyostrzony na pewne kolory, które są dla kotów przydatne. Jednym z tych kolorów jest szary: koty są w stanie rozróżnić do 25 jego unikalnych odcieni. Użyteczność tej zdolności polega na możliwości szybkiego izolowania myszy i innych gryzoni z otoczenia, których futro jest zabarwione na różne odcienie szarości. Generalnie koty są bardziej wrażliwe na zimne odcienie i obojętne na ciepłe kolory, takie jak czerwony, pomarańczowy i żółty.

Mechanizm widzenia

Czasami za naszymi pupilami dostrzegamy dziwne rzeczy: kota, który z łatwością łapie muchę w locie, jakby nie widział, jak macha przed nim zabawka. Jednocześnie z wizją zwierzaka wszystko jest zupełnie normalne. Co wyjaśnia tę selektywną ślepotę??

Aby zrozumieć szczegóły klarowności obrazu, należy zwrócić się do soczewki, która odpowiada za skupianie promieni świetlnych na siatkówce. Soczewka w zależności od okoliczności może się wyprostować (wtedy kot widzi wyraźniej odległe obiekty) lub przybrać wypukły kształt (gdy kot skupia się na bliższych szczegółach). Zmiana stanu soczewki nazywana jest akomodacją i polega na dostosowaniu widzenia do konkretnego obiektu.

Zakwaterowanie jest dostępne zarówno dla ludzi, jak i kotów, ale u ludzi jest znacznie lepiej rozwinięte. Faktem jest, że mięsień odpowiedzialny za zmianę kształtu soczewek oka - mięsień rzęskowy - jest słabiej rozwinięty u kotów. Wyraża się to w tym, że osoby o dobrym wzroku są w stanie rozróżniać obiekty w odległości do 60 metrów, podczas gdy możliwości kota kończą się na sześciu metrach. Cała reszta przestrzeni zlewa się w szarawe, rozmyte tło. Ponieważ koty nie są strategami, ale taktykami, wykorzystują technikę ataku z zaskoczenia z ukrycia, nie potrzebują dalekowzroczności do długoterminowego śledzenia.

Niedorozwój mięśnia rzęskowego nie pozwala kotom skupić wzroku na przedmiotach bezpośrednio pod nosem. W takich momentach przedstawiciele kotowatych wykazują nieoczekiwaną dalekowzroczność, co jest bardzo zaskakujące dla ich właścicieli, choć nie ma w tym nic dziwnego. Aby zobaczyć przedmiot, kot musi oddalić się od niego na pewną odległość. Wszystko, co jest bliżej niż pięćdziesiąt centymetrów do kota, widzi bardzo niewyraźnie, jeśli w ogóle widzi.

Tę cechę mogli zauważyć właściciele, którzy zapoznali kota z nową zabawką, przykładając ją bezpośrednio do pyska zwierzęcia. Aby jakoś poznać przedmiot, zwierzak wykorzystywał węch, nie mogąc zobaczyć zabawki z tak bliskiej odległości.

Ta cecha jest trudna do przypisania zaletom lub wadom. Różnica w postrzeganiu przedmiotów i odcieni kolorów u ludzi i kotów związana jest z warunkami użytkowania obu oczu. Jeśli kolor i drobne szczegóły są dla człowieka ważne, koty są zainteresowane szybką reakcją na poruszające się „cele”.

Postrzeganie poruszających się obiektów

Każdy właściciel, który choć raz bawił się ze swoim pupilem, zauważył, że kot szybciej reaguje na poruszającą się po podłodze zabawkę. Kiedy właściciel nagle uniósł ją w powietrze, reakcja mogła być dwojaka: kot albo próbował szybko złapać „zdobycz”, albo zapadł w osłupienie i nie rozumiał, dokąd poszła mysz.

Takie zachowanie jest przejawem instynktów łowieckich odziedziczonych po dzikich krewnych. Jak wiadomo, tylko same koty są w stanie wspinać się w pionie, zręcznie czepiają się drzew pazurami, ruchy w górę i w dół nie są typowe dla kociej ofiary, co ratuje naszych myśliwych przed koniecznością śledzenia ruchów w pionie. Ze względu na to, że gryzonie poruszają się po ziemi, dla kotów priorytetem jest płaszczyzna pozioma. Reakcja kota na podróż samolotem będzie albo bardzo powolna, albo wcale.

Stereoskopia

Jak wspomniano, brak konieczności śledzenia ofiary na duże odległości sprawia, że ​​koty są mniej wrażliwe na odległe obiekty. Główną techniką stosowaną przez przedstawicieli kotów podczas polowania jest nagły rzut ze schronu do niczego niepodejrzewającej ofiary. Dlatego długoterminowe śledzenie kotów traci natychmiastową akcję.

Koncentracja punktowa na bliskim przedmiocie osiągana jest dzięki widzeniu stereoskopowemu, które pozwala zwierzęciu na prawidłowe dopasowanie położenia zwierzęcia i jego własnego, w celu odwzorowania kolejności dalszych działań. Obliczenie skoku i siły ciosu – to wszystko jest możliwe dla kota dzięki stereooskopii. Bliska pozycja oczu kota i ich skupienie pozwala patrzeć do przodu i w dół, pod łapy, co jest idealne do polowania na małe zwierzęta.

Co ciekawe, gryzoniom brakuje widzenia stereoskopowego. Zwierzęta te widzą dosłownie dwa różne obrazy dostarczane do mózgu przez naprzemienne oczy, bez łączenia ich w spójny obraz. Zaletą tej pracy oka jest podwojenie badanego obszaru w porównaniu z pokryciem pola widzenia kota, co pozwala gryzoniom na skuteczną ucieczkę przed drapieżnikiem.

Obuoczne widzenie kota pozwala mu radzić sobie z martwym punktem, ponieważ obraz z jednego oka kompensuje i wypełnia luki w drugim. W widzeniu obuocznym i peryferyjnym kot przewyższa człowieka, ponieważ obwód kotów wynosi odpowiednio 130 i 120 stopni. W sumie kot jest w stanie pokryć terytorium spojrzeniem 270 stopni. Trójwymiarowy obraz uzyskany dzięki lornetce i duży kąt widzenia sprawiają, że koty są doskonałymi łowcami, z których zdobycz prawie nie może uciec.

Wizja w ciemności

Wbrew powszechnemu przekonaniu, w pomieszczeniach pozbawionych światła zarówno człowiek, jak i kot oraz wszystkie inne zwierzęta są równie bezradne. Mówiąc o zdolności kotów do sprawnego poruszania się po ciemku, zwykle mamy na myśli słabo oświetlone przestrzenie, na które kocie oko jest wyostrzone. Tapetum (tapetum lucidum) pomaga kotom widzieć w warunkach zmierzchu.

Tapetum to specyficzna warstwa oka naczyniowego, występująca nie tylko u kotów, ale także u innych kręgowców. Będąc systemem odblaskowym, warstwa ta pełni rolę lustra, na które padają promienie świetlne, które wcześniej przeszły przez soczewkę i rogówkę. Po dotarciu do dna oka, światło odbija się, nadając kocim oczom różne odcienie perłowe, które zależą od ich faktycznego koloru oczu.

Czy koty mają oczy??

Budowa tapetum pozwala również obalić mit, że kocie oczy mają charakterystyczny blask, który objawia się w ciemności. Charakterystyczna transfuzja kocich oczu, która przyciąga uwagę każdego, kto ją zobaczy, jest spowodowana odblaskowym pigmentem zawartym w tapetum lucidum.

Tapetum ma kolor od żółtego do zielonego, z okazjonalnymi czerwonawymi różami i fioletami. Kolor tej warstwy nie zależy od rasy ani wieku kota i jest rozłożony losowo. Na jego kolor może wpływać położenie bliżej środka lub obrzeża kociego oka.

Łatwo jest zobaczyć tapetum swojego zwierzaka, kierując wiązkę światła (na przykład z lampy) pod określonym kątem lub fotografując kota z lampą błyskową.

Wideo - Przyczyny świecenia oczu kota w ciemności

Organy zależne

Oprócz gałki ocznej układ wzrokowy kota obejmuje również narządy pomocnicze, które zapewniają jej ochronę. Organy te obejmują:

1. Górna powieka.
2. Dolna powieka.
3. Trzecia powieka.

Ponieważ koty nie mają rzęs w tradycyjnym przedstawieniu, potrzebują organów, które zapewniłyby ochronę wyściółki oka przed cząsteczkami środowiskowymi - kurzem i drobnoustrojami. Zadania te wykonują wszystkie trzy powieki, które oprócz ochrony oka, odpowiadają za jego odżywienie i rozprowadzanie po rogówce płynów nawilżających, aby nie dopuścić do wysuszenia.

Trzecia powieka

Trzecia powieka (błona nabłonkowa) pełni kilka ważnych funkcji, które należy bardziej szczegółowo omówić. W zdrowym stanie trzecia powieka jest niewidoczna gołym okiem. Można go wykryć tylko w tych rzadkich momentach, kiedy fałd spojówki prostuje się i zakrywa dużą powierzchnię oka - na przykład, gdy głowa kota jest pochylona pod pewnym kątem.

Również trzecia powieka staje się zauważalna z jej stanem zapalnym lub innymi patologicznymi procesami w ciele kota. Widoczna trzecia powieka to dobry powód do natychmiastowej wizyty u weterynarza.

Zadania migającej membrany obejmują:

• wytwarzanie i dystrybucja płynu łzowego w oku;
• zatrzymanie filmu łzowego na rogówce;
• ochrona rogówki przed uszkodzeniami mechanicznymi i urazami;
• ochrona immunologiczna przed drobnoustrojami.

Należy wyjaśnić, że dokładne funkcje III wieku pozostają w dużej mierze niezbadane do dziś. Określając znaczenie membrany kierunkowskazów, zoolodzy idą odwrotnie, określając, jakie szkody przynosi oku zmiana z trzeciego wieku.

Trzeci wiek jest opętany zarówno przez kota, jak i człowieka. Różnica w budowie ludzkiego oka polega na tym, że trzeciemu wieku przypisano rolę szczątkowego narządu, który zamienił się w małe wybrzuszenie w wewnętrznym kąciku oka. Powodem tej zmiany w trzeciej powiece jest to, że osoba nie chwyta zdobyczy zębami i nie je z ziemi, co zmniejsza prawdopodobieństwo zanieczyszczenia oczu i eliminuje potrzebę dodatkowej ochrony wyściółki oka. oko.

Rudyment lub przydatny gadżet?

Na początku XX wieku błonę migacza traktowano jako zupełnie zbędny narząd. Co więcej, powszechna była praktyka usuwania III wieku, która rzekomo uprościła życie zwierzaka, ratując go przed tym „reliktem przeszłości”. Takie nieostrożne działania doprowadziły do ​​zaburzenia równowagi w oku: układ wzrokowy stracił zdolność do wytwarzania wystarczającej ilości płynu łzowego, co doprowadziło do zespołu „suchego oka”. Trzecia powieka była regulowana częściowo za pomocą układu nerwowego, dlatego jej usunięcie nie minęło dla niej bez śladu.

Dziś naukowcy są skłonni wierzyć, że trzecia powieka nie jest wyjątkiem, ale normą wśród ssaków i ptaków. Jej brak (a dokładniej modyfikacja) u naczelnych i ludzi jest ciekawą ciekawostką, a nie regułą, która powinna dotyczyć wszystkich innych gatunków.

Kilka interesujących faktów na temat kocich oczu

1. Jeśli weźmiemy pod uwagę stosunek wielkości oka do ciała, to oczy kota są większe niż oczy większości ssaków.
2. Koty potrzebują sześć razy mniej światła niż ludzie, aby zobaczyć obiekt w ciemności. Dzieje się tak po części dlatego, że wykorzystują światło odbijające się od siatkówki za pomocą tapetum.
   

   Dzięki tapetum koty widzą w ciemności

3. Kolor kociego oka może się zmieniać przez całe życie zwierzęcia.
4. Kocięta otwierają oczy dopiero 7-10 dni po urodzeniu.
5. Niektóre koty, podobnie jak ludzie, są daltonistami.
6. Powszechnie przyjmuje się, że koty o siwych włosach częściej mają heterochromię.
7. Absolutnie wszystkie kocięta rodzą się z niebieskimi lub fioletowymi oczami. Z biegiem czasu niebieski pigment można zastąpić innym. Wyjątkiem są niektóre rasy, które charakteryzują się niebieskimi oczami (na przykład koty syjamskie).
   

   Z wiekiem większość kotów zmienia kolor niebieskich oczu na inny, ale są wyjątki

8. Większość niebieskookich kotów ma problemy ze słuchem.

Czy można zrozumieć nastrój kota oczami??

Istnieje powszechne błędne przekonanie, że „twarze” zwierząt, podobnie jak twarze ludzkie, odzwierciedlają stan emocjonalny. W sieci można znaleźć wiele zdjęć, które dają nam wrażenie (w zależności od pomysłu fotografa), że kot jest smutny, szczęśliwy, napawający się i tak dalej.

Wbrew pragnieniu osoby, aby obdarzyć kota własną psychologią i wpasować się w ramy swoich doświadczeń, taka identyfikacja jest błędna. Oczy kotów nie są złe, miłe, marzycielskie, ponieważ nasze zwierzęta nie mają rozwiniętej mimiki, jaką mają ludzie. Nie oznacza to, że koty nie mają emocji. Dni, w których zwierzęta uważano za pozbawione emocji roboty, dawno już minęły. Jednak próby odgadnięcia, co kryje się w duszy czworonożnego przyjaciela, zwykle kończą się pustymi projekcjami, gdy właściciel obdarza zwierzaka tymi doświadczeniami, które uważa za słuszne, i na tym poprzestaje.

Stan psychoemocjonalny kota można rozpoznać po ogólnej mowie ciała. U zwierząt bogata mimika twarzy zostaje zastąpiona „mówiącymi” ruchami ciała. Klapy ogonowe, postawy, które zwierzę przyjmuje w twojej obecności - wszystko to ma swoje własne znaczenie.

O oczach można zrobić tylko kilka uwag. Kiedy kot przygotowuje się do ataku, jej wzrok staje się nieruchomy i szklisty. Jeśli to spojrzenie jest skierowane na ciebie, to spowodowałeś jej agresję. Zwężone źrenice również mówią o agresji. Jeśli pupil zamyka oczy sam na sam z właścicielem, oznacza to, że zwierzę ma do właściciela zaufanie.

Choroby oczu u kotów

Niestety przedstawiciele kotów są podatni na wszelkiego rodzaju choroby oczu, których nie można w całości opisać w ramach artykułu. Różne źródła oferują swoje klasyfikacje, ale pokrótce omówimy niektóre z nich.

Więcej informacji o objawach i leczeniu choroby oczu u kotów można uzyskać, czytając specjalny artykuł na naszej stronie internetowej.

Choroby oczu u kotów dzielą się na:

• zapalne: ta grupa chorób obejmuje wszelkiego rodzaju zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, zapalenie rogówki i spojówki, zapalenie tęczówki, zapalenie kanału nosowo-łzowego, zapalenie powiek, zapalenie gałki ocznej i inne;
• niezapalne: do grupy należą urazy, stłuczenia oka, dostanie się ciał obcych do oka, skręcenie powieki, wypadnięcie powieki, zaćma, jaskra.

Ze względu na początek choroby oczu dzieli się je na:

• podstawowy: dotknięty chorobą jest samodzielną chorobą, która nie jest zawarta w kompleksie innych problemów zdrowotnych u zwierzaka. W przypadku choroby pierwotnej całe leczenie ma na celu wyeliminowanie objawów zidentyfikowanej choroby;
• wtórne: choroba oczu jest wbudowana w ogólną strukturę chorób już charakterystycznych dla kota. W takich przypadkach występuje choroba dominująca, która osłabia układ odpornościowy i predysponuje organizm kota do innych chorób. Najbardziej uderzającym przykładem takiej choroby jest glistnica, w której ciało kota, osłabione przez pasożyty, nie opiera się innym dolegliwościom. W przypadku choroby wtórnej bardzo ważna jest prawidłowa diagnoza, pozwalająca zidentyfikować chorobę dominującą i najpierw uporać się z nią, aby później przejść do leczenia następstw, z których jedną jest choroba wtórna.
  

  Choroby wtórne wskazują na poważne zaniedbanie pierwotnego

Istnieją trzy scenariusze przebiegu chorób oczu:

• ostry: ten scenariusz charakteryzuje się nieoczekiwanym pojawieniem się objawów i szybkim tempem rozwoju choroby. Ostry przebieg choroby często wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej;
• podostry jest pod wieloma względami podobny do przebiegu ostrego, różni się jedynie mniejszym nasileniem objawów;
• przewlekły przebieg chorób jest zróżnicowany i zależy zarówno od samej choroby, jak i od organizmu zwierzęcia. Czasami choroby przewlekłe zdają się schodzić na dalszy plan, stwarzając iluzję wyzdrowienia lub pozostawiają znaczący ślad na zdrowiu zwierzaka, prowadząc do śmierci.

Przewlekły przebieg jest charakterystyczny dla wielu chorób oczu u kotów. Ciężkie objawy ustępują, a zwierzę wraca do normalnego życia, jednak brak leczenia i wspomagania lekami w najgorszych przypadkach może doprowadzić do tego, że niespodziewanie dla właściciela pupil całkowicie straci wzrok.

Klasyfikacja chorób według lokalizacji choroby:

1. Choroby obejmujące narządy pomocnicze.
2. Choroby bezpośrednio wpływające na gałkę oczną.

Choroby narządów pomocniczych

Choroby, które rozprzestrzeniają się na narządy pomocnicze, wpływają na urządzenia ochronne oka, które obejmują wspomnianą już górną, dolną i trzecią powiekę. Same narządy wzroku mogą pozostać nienaruszone.

Tabela 1. Choroby narządów pomocniczych

LagophthalmosNiemożność całkowitego zakrycia powiek. W niektórych przypadkach zjawisko to jest wrodzone. Pomimo tego, że choroba rozciąga się tylko na powiekę, negatywnie wpływa na całe oko, ponieważ powoduje jego wysychanie i zwiększa prawdopodobieństwo dostania się drobnoustrojów na błonęWypadnięcieOpadanie powieki górnej. Wrodzona opadanie powieki występuje z powodu niedorozwoju mięśnia odpowiedzialnego za podnoszenie i opuszczanie górnej powieki. Nabyta opadanie powieki jest wynikiem poważnych siniaków lub dolegliwości neurologicznych, jakie obserwuje się u kotów po udarzeOdwrócenie stuleciaPowieka zwierzęcia obraca się na zewnątrz, odsłaniając spojówkę. Ten stan nie stanowi zagrożenia dla życia zwierzaka, jednak powoduje jego stały dyskomfort. Niezabezpieczona błona śluzowa powoduje wzmożone łzawienie, podrażnienie skóry powiek, zaczerwienienie oczu. Kot z odwróconą powieką będzie stale ingerować w coś w oku, przez co będzie go ocierał brudnymi łapami, które już są obarczone poważną infekcją w osłabionym okuPrzełom wiekuOdwrotny proces wywinięcia - powieka owija się do wewnątrz. Podobnie jak ewersja, tak i sam przełom wieków nie jest groźny – groźne są inne choroby, na które naraża się ta dolegliwość. Zapalenie rogówki często rozwija się na tle skrętu powieki. Nieprawidłowa pozycja powieki sprawia, że ​​oko jest podatne na działanie różnych drobnoustrojów, które mogą przeniknąć do środka. Oprócz drobnoustrojów nieleczony skręt ma negatywny wpływ na jakość widzenia, prowadząc do jego całkowitej utratyFuzja powiekWszystkie kocięta mają zrośnięte powieki. Jednak u niektórych osób powieki nie otwierają się nawet z wiekiem, co wskazuje na wrodzoną naturę choroby. Przy wrodzonym zespoleniu powieki są połączone cienkim paskiem skóry. Nabyta fuzja jest najczęściej związana z procesami zapalnymi i owrzodzeniami zlokalizowanymi na brzegach powiek. Charakteryzuje się połączeniem powiek z tkanką bliznowatą, które w niektórych obszarach może zostać przerwaneZapalenie powiekStan zapalny brzegów powiek, któremu towarzyszy nieustanne swędzenie, zaczerwienienie i obrzęk powiek, obfite łzawienie prowadzące do tworzenia strupów. Zapalenie powiek występuje jako choroba niezależna lub uzupełniająca. W pierwszym przypadku występuje, gdy chorobotwórcze bakterie, kleszcze i inne pasożyty dostają się do powieki, w drugim jest to jedno z następstw chorób zakaźnych, alergii, cukrzycy, niedoborów witamin

Zapalenie powiek może być zarówno powierzchowne, jak i głębokie, dotykając sąsiednie warstwy skóry

Choroby oka i gałki ocznej

Choroby dotykające gałki ocznej są niebezpieczne, ponieważ we wczesnych stadiach są niewidoczne dla właściciela. Wzrok nie jest mocną stroną kota, dlatego w przypadku pogorszenia się z powodzeniem zastępuje go innymi zmysłami. Czasami właściciel zauważa, że ​​coś jest nie tak, dopiero gdy pupil zaczyna wpadać na przedmioty i poruszać się nienaturalnie.

W zaawansowanych przypadkach lekarz weterynarii okazuje się bezsilny, gdyż w przypadku poważnych schorzeń oczu, stawką jest spowolnienie rozwoju procesu patologicznego we wczesnych stadiach, dlatego bardzo ważne jest okresowe sprawdzanie wzroku zwierzaka tak że w przypadku dolegliwości ma najważniejszy zasób w danych warunkach - tymczasowy.

Tabela 2. Choroby oka i gałki ocznej

Panoftalmit

Odnosi się do najcięższych postaci zapalenia oka, którego główną konsekwencją jest stopienie wszystkich warstw gałki ocznej. Choroba ma charakter totalny, ponieważ proces ropny obejmuje wszystkie błony oka i pobliskie tkanki miękkie. Objawy tej choroby są zróżnicowane: ostry ból oka, obrzęk spojówek, dreszcze z gorączką. Czynnikami wywołującymi panophthalmitis są Escherichia coli, bakterie kuliste i Mycobacterium tuberculosis. Rokowanie w przypadku zapalenia gałki ocznej jest zwykle negatywne, ponieważ przypadki atrofii oka nie są rzadkieChoroba dotyczy soczewki oka i prowadzi do częściowego lub całkowitego zmętnienia. Zaćma jest zwykle spowodowana przyczynami endogennymi, w tym zaburzeniami metabolicznymi, cukrzycą, niedoborami witamin. Czasami zaćma jest dołączana jako „bonus” do istniejących chorób oczu. Niebezpieczeństwo zaćmy u zwierząt polega na tym, że jej rozpoznanie we wczesnych stadiach jest prawie niemożliwe, ponieważ zachowanie zwierzęcia nie zmienia się. W późniejszych stadiach choroby medycyna jest praktycznie bezsilna, ponieważ nawet przy wczesnym leczeniu może jedynie spowolnić nieunikniony proces patologicznyWystępuje z powodu urazu głowy (obszar skroniowy) lub samego oka. Głównym niebezpieczeństwem zwichnięcia jest deformacja mięśni i nerwu wzrokowego. To właśnie stopień uszkodzenia tych dwóch jednostek ma wpływ na dalszy przebieg choroby i rokowanie. Jeśli weterynarz udzielił pomocy w odpowiednim czasie, a uraz nie był poważny, całkowite wyleczenie jest możliwe wraz z powrotem wzroku. Nieodwracalne uszkodzenie mięśnia lub nerwu prowadzi do konsekwencji o różnym nasileniu, aż do całkowitej utraty wzroku (przez zwichnięte oko)Dropy łatwo rozpoznać, ze względu na charakterystyczne dwukrotne lub nawet większe powiększenie gałki ocznej niż zwykły rozmiar. Konsekwencją tej ekspansji jest lagophthalmos, o którym mówiliśmy powyżej. Rogówka, która rozrosła się wraz z okiem, często zarasta owrzodzeniami, a jej warstwy powierzchniowe stają się mętne. Dropsy dzieli się na pierwotny i wtórny, jednak dla zwierząt charakterystyczny jest tylko wariant wtórny, który rozwija się na tle innych chorób lub wrodzonych patologii. Dropsy charakteryzuje się ostrym przebiegiem – objawy pojawiają się nagle i pojawiają się narastająco, prowadząc zwierzę do ślepotyPrzejawia się w patologicznym wzroście ciśnienia wewnątrzgałkowego, któremu towarzyszy wzrost gałki ocznej. Dostępne w wersji podstawowej i wtórnej. Jaskra symetryczna obejmująca oba oczy jest charakterystyczna dla wariantu pierwotnego lub dziedzicznego. Postać wtórna obejmuje jednostronną zmianę, w której zajęte jest jedno oko (ten wariant występuje częściej u kotów). Jaskra występuje z powodu urazu, krwawienia w oku i przesunięcia soczewki. Rokowanie zależy od chorób towarzyszących jaskrze oraz od tempa, w jakim właściciel zwierzęcia zwraca się do specjalisty. W niektórych przypadkach jaskra jest krótkotrwała i ustępuje z niewielkim lub żadnym ślademZapalenie tęczówki, zwykle powodujące stan zapalny ciała rzęskowego. Przyczyny zapalenia tęczówki mogą być zarówno egzogenne, jak i endogenne. Te pierwsze obejmują różne urazy, infekcje wirusowe, zatrucia chemiczne, grzyby, glistnicę, drugie - zaburzenia metaboliczne i choroby autoimmunologiczne. Wśród objawów zapalenia tęczówki występuje obfite ropne wydzielanie, które tworzy strupki w wewnętrznych kącikach oczu, łzawienie, zabarwienie tęczówki w żółtawym odcieniu. Rokowanie w przypadku zapalenia tęczówki jest w większości negatywne: choroba prowadzi do całkowitej lub częściowej utraty wzroku. Na skuteczność leczenia wpływa szybkość reakcji właściciela na objawy pupilaZapalenie błony śluzowej gałki ocznej i wewnętrznej strony powiek. Najczęściej zapalenie spojówek łączy się z już istniejącymi chorobami zakaźnymi lub pasożytniczymi. Może również prowadzić do uszkodzeń mechanicznych, alergii, podrażnienia oczu substancjami toksycznymi oraz stanów zapalnych w sąsiednich obszarach skóry. Głównym objawem zapalenia spojówek są ciemne strupki, które gromadzą się w kącikach oczu zwierzęcia i pojawiają się w wyniku nagromadzenia mętnego płynu sączącego się z oczu. Rokowanie choroby, nawet w ostrej postaci, jest pozytywne. Przy odpowiedniej pielęgnacji objawy zwykle można złagodzić

Leczenie i profilaktyka chorób oczu

Pierwszą rzeczą, której właściciel musi się nauczyć, jest to, że nie może nic zrobić, aby pomóc kotu w jego chorobie. Wystarczy jak najszybciej rozpoznać objawy i zabrać pupila do specjalisty. Wszystkie dalsze manipulacje ze zwierzęciem zostaną przez niego wykonane. Czynności dostępne dla właściciela są następujące:

• łagodzenie bolesnego stanu zwierzaka do czasu, aż trafi on do weterynarza. W przypadku chorób gałki ocznej właściciel może pomóc kotu, po prostu zapewniając mu ciemne pomieszczenie, aby nie podrażniać oczu kota jasnymi promieniami-
  

  Pomieszczenie z przytłumionym światłem pozwoli kotu nie zranić ponownie zapalonego oka promieniami słonecznymi

• ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza i przepisanego schematu leczenia. Najczęściej właściciel jest zobowiązany do nasmarowania chorego oka / oczu maścią, spłukania i oczyszczenia nagromadzonych strupów wacikiem. W przypadku poważnych chorób zalecany jest cykl antybiotyków w postaci tabletek lub zastrzyków domięśniowych, w zależności od ciężkości stanu zwierzęcia.

Pierwsza pomoc przy urazach oczu i stłuczeniach

Każdy właściciel kota powinien znać kolejność działań w nagłych wypadkach, gdy zwierzę potrzebuje natychmiastowej pomocy, co uchroni zwierzę przed komplikacjami. Teraz rozważymy manipulacje, które właściciel kota musi wykonać w przypadku urazów oka zwierzaka:

1. Delikatnie przemyj otrzymany przez kota siniak lub ranę ciepłą przegotowaną wodą, w miarę możliwości nie dotykając uszkodzonego obszaru oka.
2. Jeśli uderzenie spadło na skórę, potraktuj je środkiem antyseptycznym. Uważaj, aby lek nie dostał się do kociego oka, ponieważ może to spalić wrażliwą błonę.
   

   W kontakcie z błoną śluzową oka środek antyseptyczny powoduje silne podrażnienie i łzawienie

3. Jeśli w oku zwierzęcia znajdzie się obcy przedmiot, należy dokładnie wypłukać worek spojówkowy przegotowaną wodą lub solą fizjologiczną. Pod koniec zabiegu zaaplikuj w oczy swojego zwierzaka specjalny środek przeciwbólowy.

Płukanie oczu

Ważne jest, aby zrozumieć, że wydzielina z oczu niekoniecznie jest oznaką patologii. Na przykład małe skrzepy mętnej materii mogą gromadzić się w wewnętrznych kącikach oczu zwierząt po śnie. Jeśli te wydzieliny nie są obfite i nie ma w nich ropy, wówczas taką cechę można uznać za normę.

Jeśli od czasu do czasu zauważysz gromadzący się brud w okolicy oczu swojego zwierzaka, ale nie wiesz, jak podejść do procedury oczyszczania, poniższa instrukcja jest dla Ciebie:

1. Aby wypłukać oczy swojego zwierzaka, zwiń bawełnę w wacik. Stosowanie wacików jest niepożądane, ponieważ istnieje ryzyko zranienia zwierzęcia, zwłaszcza w przypadku tak delikatnego narządu jak oko.
2. Zwilżyć wacik w roztworze (może to być roztwór fizyczny lub rumianek, dopuszczalna jest również przegotowana woda), wchłonięty płyn wycisnąć na oko kota. Zastosowany roztwór powinien być umiarkowanie ciepły, nie powodujący dyskomfortu u kota.
   

   Chlorek sodu działa dobrze na delikatne oczyszczanie kocich oczu

3. Umieść jedną lub dwie krople w każdym oku, trzymając pysk kota tak, aby powierzchnia oka była skierowana do góry.
4. Przetrzyj wacikiem oczy zwierzęcia, monitorując ciśnienie. Staraj się nie dotykać powierzchni oka rękoma, w przeciwnym razie istnieje ryzyko ostrej reakcji.
   

   Każde niedokładne naciśnięcie może spowodować uszkodzenie oka kota

5. Pod koniec zabiegu osusz skórę wokół oczu i przez chwilę trzymaj zwierzaka w dłoniach. Jeśli chcesz, możesz dać mu poczęstunek jako nagrodę za jego cierpliwość.

Jeśli zauważysz przewagę ropy w wydzielinie z oczu, powinieneś skontaktować się z weterynarzem, ponieważ ten objaw wskazuje na proces zapalny w oku. Leczenie przepisane przez specjalistę zależy od diagnozy i może obejmować środki, które podajemy poniżej.

Kolor oczu kota

Odcień oczu u przedstawicieli kotów jest bezpośrednio związany z kolorem sierści, jeśli mówimy o osobnikach rasowych. Na wystawach normy bardzo ściśle określają dopuszczalny kolor oczu, ponieważ każdy kolor jest przypisany do konkretnej rasy. Koty niekrewniacze mogą mieć dowolny odcień oczu, ale wśród nich najczęstsze są zwierzęta o brązowych oczach.

Należy pamiętać, że nie można określić koloru oczu kociaka, ponieważ ostateczny kolor oczu rozwija się pod koniec pierwszego roku życia. Oczy starszych kotów często blakną i tracą dawne nasycenie kolorów. Koty rasowe mają średnio intensywniejszy odcień oczu niż koty rasowe.

Jeśli chodzi o różnice behawioralne między kotami o różnych kolorach oczu, można tylko zauważyć, że niebieskookie osobniki poruszają się w ciemności nieco gorzej niż inni członkowie plemienia. Ten niuans tłumaczy się tym, że tapetum niebieskookich kotów ma mniejszą ilość luminescencyjnego pigmentu, który nadaje charakterystyczny perłowy połysk. Niebieski kolor oczu jest bardziej powszechny u kotów o białej sierści. O różnych rasach białe koty z niebieskimi oczami możesz przeczytać na naszym portalu.

Warto również zauważyć, że tylko u kotów niebieskookich tapetum świeci czerwono-różowym odcieniem. Dla osób o zielonych i żółtych oczach blask będzie głównie żółty.