Anakonda - gigantyczny wąż

Na temat anakondy olbrzymiej krąży wiele mitów i legend i czasem trudno określić, gdzie kończy się prawda, a zaczyna fikcja. I to wszystko wina - ogromny rozmiar tego węża, a także niedostępność siedlisk i ukryty styl życia zwierzęcia.

Anakonda olbrzymia ma wiele innych nazw: anakonda zielona lub pospolita, a także boa.

Opis, wiosenny widok anakondy

To interesujące! Pierwsza oficjalna wzmianka o anakondzie w dziele literackim znajduje się w opowiadaniu Pedro Cieza de Leon „Kroniki Peru”, które powstało w 1553 r. Autor twierdzi, że ta informacja jest wiarygodna i opisuje anakondę jako ogromnego węża o długości 20 stóp z czerwonawą głową i złymi zielonymi oczami. Została następnie zabita, aw jej brzuchu znaleziono całego jelonka.

Anakonda jest największy wąż światowej fauny, a samice rosną znacznie więcej niż samce. Według najbardziej wiarygodnych i sprawdzonych informacji, zwykła długość tego węża nie przekracza 4-5 metrów. Szwedzki zoolog g. Dahl opisuje w swoich pamiętnikach zwierzę o długości ponad 8 metrów, które złapał w Kolumbii, a jego rodak Ralph Bloomberg opisuje anakondy o długości 8,5 metra. Ale takie rozmiary są raczej wyjątkiem od reguły, a opowieści o złapanych 11-metrowych anakondach to nic innego jak myśliwskie rowery. Opisany w 1944 r. przypadek schwytania gigantycznej anakondy o długości 11 m 40 cm jest również uważany przez współczesnych naukowców za mit i uważa się, że wielkość węża była mocno przesadzona.

Ciało anakondy jest bladozielonkawe, cała powierzchnia pokryta jasnobrązowymi owalnymi plamami, po bokach naprzemiennie z rzędem okrągłych szaro-żółtych znaczeń z ciemnym brzegiem. Ten kolor jest idealnym kamuflażem w gęstych tropikalnych zaroślach wśród opadłych liści i zaczepów. W środowisku wodnym kolor ten pomaga również anakondzie wytropić zdobycz i ukryć się przed wrogami wśród alg i skał.

Ciało anakondy składa się z kręgosłupa i ogona, a żebra węża są bardzo giętkie i elastyczne i mogą się mocno zginać i prostować podczas połykania dużej zdobyczy. Elastyczne są również kości czaszki, połączone ze sobą miękkimi więzadłami, które umożliwiają rozciąganie głowy i pozwalają anakondzie połknąć duże zwierzę. Język, jak wszystkie węże, jest niezwykle wrażliwy i zwinny, odgrywając ważną rolę w poznawaniu środowiska i komunikacji. Twarde i suche łuski pokrywają ciało jak zbroja, chroniąc je przed wrogami. Łuski są gładkie i śliskie w dotyku, co sprawia, że ​​łapanie anakondy jest bardzo trudnym zadaniem. Anakonda zrzuca skórę na raz z solidną „pończochą”, w tym celu aktywnie ociera się o kamienie i korzenie.

Siedlisko

Anakonda żyje w wilgotnych tropikach i zbiornikach wodnych Ameryki Południowej. Największe jego liczebności znajdują się w Wenezueli, Paragwaju, Boliwii i Paragwaju. Również anakondę często można spotkać w dżunglach Gujany, Gujany i Peru, ale ze względu na to, że gad prowadzi bardzo skryty i niepozorny tryb życia, jego ilość do tej pory ma jedynie przybliżoną wartość. Dlatego dokładne obliczenie liczby anakond w danym regionie nadal stanowi problem dla naukowców. Słabo monitorowana jest również dynamika populacji, a Czerwona Księga wskazuje, że nie ma zagrożenia wyginięciem gatunku. Według wielu naukowców anakonda nie należy do zwierząt zagrożonych eksterminacją. Anakonda żyje w wielu publicznych i prywatnych ogrodach zoologicznych na świecie, ale bardzo trudno jest stworzyć komfortowe warunki do rozrodu, dlatego węże rzadko żyją w niewoli do 20 lat, a średnia długość życia w ogrodach zoologicznych jest krótka: 7-10 lat.

Anakonda jest mieszkańcem wody i żyje w spokojnych i ciepłych wodach rozlewisk, rzek i kanałów. Często występuje również w małych jeziorach w dorzeczu Amazonki. Anakondy spędzają większość życia w wodzie lub w jej pobliżu, leżąc na skałach lub w gęstych tropikalnych zaroślach, tropiąc zdobycz wśród liści i zaczepów. Czasem lubi wygrzewać się w słońcu na wzgórzu, czasem wspina się po drzewach. W razie niebezpieczeństwa chowa się w najbliższym akwenie i może być pod wodą bardzo długo. W porze suchej, kiedy rzeki i kanały wysychają, anakondy są w stanie zakopać się w mułowej i przybrzeżnej glebie, pozostając nieruchomo aż do nadejścia pory deszczowej.

To interesujące! Struktura głowy tego gigantycznego węża, jego nozdrza i oczy są umieszczone nie po bokach, ale na górze, a tropiąc zdobycz, anakonda chowa się pod wodą, pozostawiając ją na powierzchni. Ta sama właściwość pomaga uciec przed wrogami. Nurkując w głąb, ten wąż zamyka nozdrza specjalnymi zaworami.

Pomimo swoich gigantycznych rozmiarów anakonda często pada ofiarą jaguara lub kajmana, a ranny wąż może przyciągnąć uwagę stada piranii, które mogą również zaatakować osłabione zwierzę.

W porównaniu do boa, do którego jesteśmy przyzwyczajeni, anakondy są znacznie silniejsze i bardziej agresywne. Mogą ugryźć lub zaatakować osobę, ale częściej nadal wolą nie angażować się w konflikt. Pozostawiony sam na sam z gigantycznym gadem, musisz być bardzo ostrożny i nie prowokować anakondy głośnymi dźwiękami lub nagłymi ruchami.

To jest ważne! Dorosły mężczyzna jest w stanie poradzić sobie sam z anakondą, której długość nie przekracza 2-3 metrów. Siła i muskulatura tego węża znacznie przewyższa siłę boa dusiciela, ogólnie przyjmuje się, że jeden obrót ciała anakondy jest kilka razy silniejszy niż jeden obrót boa dusiciela. Istnieje powszechny mit, że te węże są w stanie wprowadzić człowieka w stan hipnozy, to nieprawda. Jak większość pytonów, anakonda nie jest trująca, niemniej jednak jej ugryzienie może być bardzo bolesne i niebezpieczne dla ludzi.

Od niepamiętnych czasów istnieje wiele mitów i legend opisujących anakondę jako drapieżnika, który często atakuje ludzi. Jedynym oficjalnie odnotowanym przypadkiem ataku na osobę jest atak na dziecko z plemienia indiańskiego, który można uznać za wypadek. Kiedy człowiek znajduje się w wodzie, wąż nie widzi go w pełni i łatwo można go pomylić z kapibarą lub młodym jelonkiem. Anakonda nie poluje na człowieka, a lokalne plemiona indiańskie często łapią anakondy na delikatne i przyjemne mięso, a różne pamiątki i wyroby rzemieślnicze dla turystów są wykonane ze skóry.

Słynny angielski zoolog Gerald Durrell opisuje swoje polowanie na anakondę i opisuje ją nie jako groźnego drapieżnika, ale zwierzę słabo bronione i nie wykazujące agresji. Zoolog złapał ją po prostu chwytając ją za ogon i rzucając torbę na głowę „zaciekłej anakondy”. W niewoli wąż zachowywał się dość spokojnie, poruszał się słabo w torbie i cicho syczał. Być może była średniej wielkości i bardzo przestraszona, co łatwo tłumaczy takie „pokojowe” zachowanie.

Odżywianie

Anakonda poluje w wodzie lub na brzegu, nagle atakując swoją ofiarę. Żywi się zwykle małymi ssakami i gadami. Gryzonie aguti, duże ptaki wodne i ryby często padają ofiarą pytona olbrzymiego. Większe anakondy mogą z łatwością połknąć kajman lub kapibarę, ale nie jest to powszechne. Głodna anakonda może w rzadkich przypadkach polować na żółwie i inne węże. Znany jest przypadek, gdy anakonda zaatakowała dwumetrowego pytona w zoo.

Ten ogromny wąż jest w stanie siedzieć w zasadzce przez długie godziny, czekając na odpowiedni moment. Kiedy ofiara zbliża się na minimalną odległość, anakonda wykonuje rzut piorunem, chwyta ofiarę i owija stalowym uchwytem wokół jej umięśnionego ciała. Wbrew powszechnemu przekonaniu węże te, podobnie jak pytony, nie łamią kości swojej ofiary, ale ją duszą, stopniowo ściskając klatkę piersiową i płuca. Często anakonda wpełza do wiosek i atakuje małe zwierzęta gospodarskie, nawet domowe psy i koty mogą stać się jej ofiarami. Wśród anakond znane są przypadki kanibalizmu, kiedy dorośli atakują młode zwierzęta.

Reprodukcja

Anakondy prowadzą samotny tryb życia i gromadzą się w kilku osobnikach tylko na okres lęgowy. Zwykle czas ten przypada na mokry okres deszczowy, który w Dolinie Amazonki zaczyna się pod koniec kwietnia. Samica zaznacza swoje ślady specjalną substancją, która zawiera feromony i przyciąga dojrzałe płciowo samce. Kilka dorosłych zwierząt gromadzi się wokół samicy w ogromnym stosie, syczy i aranżuje bitwy. Podczas godów, podobnie jak inne węże, anakondy skręcają się w ciasną kulę, a samiec przykrywa i przytrzymuje samicę specjalnymi podstawami, wydając specyficzne piskliwe dźwięki. Ponieważ w kryciu uczestniczy jednocześnie kilka samców, nadal nie wiadomo, który z nich preferuje, największy, najmłodszy, czy ten, który jako pierwszy „umawia się”.

To interesujące! Fakt, że przed kryciem samica odżywia się intensywnie, ponieważ po ciąży nie będzie mogła polować dłużej niż sześć miesięcy. Okres suszy może trwać bardzo długo, a ciężarna samica aktywnie szuka schronienia przed słońcem z resztkami życiodajnej wilgoci.

Zwykle ciąża trwa 7 miesięcy, po czym samica rodzi do 40 młodych. Anakonda odnosi się do węży żyworodnych i po urodzeniu wraz z żywym potomstwem odrzuca nierozwinięte embriony i zjada je wraz z martwymi młodymi, zapewniając sobie tym samym trochę energii do czasu, kiedy będzie mógł ponownie wyruszyć na polowanie. Po urodzeniu małe anakondy są już całkowicie niezależne i wkrótce będą pełzać w poszukiwaniu małej ofiary. Większość dzieci umiera, padając ofiarą małych drapieżników i krokodyli, ale nawet połowa potomstwa może osiągnąć dorosłość.

Wrogowie anakondy

Anakonda ma wielu wrogów, a głównymi z nich są kajmany, które również żyją w rzekach i kanałach i prowadzą podobny tryb życia. Ponadto kuguary i jaguary często polują na anakondę, młode lub osłabione zwierzęta często padają ofiarą drapieżników podczas suszy, a także samce, które straciły siły po kryciu. Ale głównym wrogiem anakondy pozostaje człowiek, który dla zabawy i rozrywki poluje na gigantyczne węże. Skóra anakonda jest również bardzo ceniona wśród turystów, co czyni ją atrakcyjną dla kłusowników.

To interesujące! Niewielką anakondę paragwajską można kupić od prywatnych sprzedawców, jej cena zależy od wielkości i wynosi 10-20 tys. pocierać.