Ropień u kota: jak rozpoznać i jak leczyć?

Ropień kota to każdy obszar zainfekowany infekcją na ciele twojego wąsa, w której nagromadziła się ropa. Ta patologia sama w sobie nie stanowi dużego zagrożenia, jeśli zareagujesz na nią na czas. W tej samej sytuacji, pod warunkiem, że przegapisz czas, konsekwencje mogą być nieprzyjemne i znacznie bardziej globalne niż ropiejąca rana. Zastanów się, jak zwierzę mogło dostać ropień, jakie rodzaje tej choroby są najczęściej obserwowane u kotów i jak pomóc zwierzęciu poradzić sobie z chorobą.

Ropień zębowyDo wystąpienia ropnia zębowego dochodzi najczęściej w sytuacji, w której Ty, czyli właściciel zwierzęcia, nie dbałeś o stan jego jamy ustnej. W wyniku braku regularnego szczotkowania i narastania płytki nazębnej powstaje choroba przyzębia, która stopniowo prowadzi do rozwoju poważnej infekcji, w wyniku której na dziąsłach kota powstają owrzodzenia.

Ten stan poważnie pogarsza jakość życia, ponieważ Twój kot:

jest w ciągłym bólu-

nie mogę jeść stałych pokarmów-

nie śpi dobrze i nie wraca do zdrowia.

W rezultacie mogą rozwinąć się inne choroby uboczne, nie wspominając o tym, że zwierzę znacznie schudnie i osłabnie jako całość. Nie zapominaj, że jama ustna znajduje się obok mózgu kota, a ropa może stopniowo wpływać na pogorszenie pracy tego narządu

Ropień „bitewny”Nazwa tego typu ropnia odsyła nas nie tyle do lokalizacji owrzodzenia, ile do przyczyny jego wystąpienia. Powodem jest więc zwykle bójki z innymi kotami lub np. psami, w wyniku których przeciwnik Twojego pupila rani go zębami.

Jak wiadomo, jama ustna każdego zwierzęcia zawiera ogromną ilość bakterii. Bakterie te, gdy powstaje rana kłuta po ugryzieniu, wnikają w skórę twojego kota lub kota. Ponieważ zdolność gojenia ciała zwierząt objawia się znacznie szybciej niż u ludzi, rozdarty nabłonek w nich szybko goi się w prawie stu procentach przypadków, a infekcja pozostająca po ukąszeniu jest izolowana pod skórą. Jeśli odporność twojego kota jest silna, zostanie zabita, w przeciwnym razie zacznie się ropienieRopień gruczołów przyodbytniczychGruczoły przyodbytowe znajdują się u zwierząt domowych w odbycie. Sekret, który wytwarzają, ma na celu zmiękczenie odchodów zwierząt domowych i promowanie ich szybkiego i skutecznego uwalniania. Jednak w niektórych przypadkach gruczoły zaczynają wytwarzać nadmierne wydzielanie i zatykają się. Jeśli, zgodnie z normą rzeczy, uwolnienie tej substancji powinno odbywać się podczas pasażu i nacisku kału, to przy przedstawionej patologii tak się nie dzieje. Z powodu nadmiaru i stagnacji wydzieliny gruczoły zaczynają ulegać stanom zapalnym.

Przyczyny tej choroby leżą z reguły w:

niewłaściwa dieta-

niska aktywność fizyczna zwierzęcia-

predyspozycje do rasy-

obecność innych chorób, które przyczyniają się do nieprawidłowego funkcjonowania narządu wydzielającego

Notatka: niezależnie od rodzaju ropnia, którym dotknięty jest twój kot, wraz z tą chorobą występuje wysokie ryzyko zarażenia kocim AIDS.

Między innymi, jak wspomnieliśmy powyżej, organizm zwierzęcia będzie tak osłabiony, że w jego organizmie może swobodnie rozwinąć się wiele innych infekcji i chorób. Niestety bardzo trudno jest wyleczyć całą „garść” chorób, a często praca weterynarzy nic nie daje, wycieńczone zwierzę umiera.

Objawy ropnia (ropień, ropień) u kotów

Abyś mógł zareagować na czas i zapewnić pomoc swojemu zwierzakowi, musisz zrozumieć, jak objawia się ropień, który uderzył w jego ciało.

Rozważ główną listę znaków, po wykryciu których możesz określić ropień i skontaktuj się z weterynarzem na czas.

• główny i być może najdokładniejszy znak, w którym możesz wyraźnie zrozumieć, że masz przed sobą ropień - wykrycie nacieku na ciele twojego zwierzaka. Naciek to grudka, w której wyraźnie znajduje się jakiś rodzaj płynu, który jest miękki w dotyku. Skóra w miejscu naciekania może zmienić kolor lub zachować swój pierwotny odcień;
• drugą oznaką ropnia u zwierzęcia jest ból. Można go zlokalizować:

1. W miejscu bezpośredniego ropienia.
2. W pobliżu zainfekowanego obszaru.

W przypadku innych sów Twój kot będzie reagował gwałtownie i niezadowolony nie tylko na uciskanie i dotykanie w okolicy guzka, ale także na powierzchni ciała przylegającej do ogniska. Nawet jeśli spróbujesz go pogłaskać, odczucia będą nieprzyjemne, a kot to pokaże.

• zakłócenie normalnego funkcjonowania części dotkniętej ropniem to kolejny znak. Mamy na myśli to, że z powodu bólu zwierzę będzie starało się nie dotykać miejsca lokalizacji nacieku. Na przykład może się to objawiać w następujący sposób:

1. Jeśli ropienie znajduje się w jamie ustnej, zwierzę może całkowicie odmówić jedzenia i będzie pić tylko wodę.
2. Pod warunkiem, że łapa zostanie dotknięta ropniem, kot przestanie na nią deptać lub będzie chodzić, kulejąc.

• czwartą oznaką powstania ropnia jest łysienie miejsca, w którym się znajduje. Jeśli Twój kot ma sierść (są też łyse), ropień zauważysz już z daleka, gdyż w miejscu, w którym będzie się znajdował, znajdziesz:

1. Łysa łata.
2. Rana kłuta.
3. strupy.

• Innym wyraźnym objawem ropnia u Twojego zwierzaka jest wydzielina ropna z krwią z rany w miejscu ugryzienia ukochanego kota przez wroga;
• pod warunkiem, że ropień dotyczy gruczołu przyodbytowego, zobaczysz duży, najprawdopodobniej czerwony guzek obok odbytu zwierzęcia;
• z miejsca ropienia wydobywać się będzie strasznie nieprzyjemny zapach, charakterystyczny dla gnijących ran;
• obecność tak poważnego procesu zapalnego może również wpłynąć na zachowanie zwierzęcia i jego ogólne samopoczucie. Tak więc w prawie stu procentach przypadków kot:

1. Ospały.
2. Doświadcz gorączki.
3. Odrzuć jedzenie.

Jak widać, objawów ropnia jest sporo. Tylko najbardziej nieuważny właściciel nie zauważy tak poważnej choroby u swojego zwierzaka, ponieważ powoduje to u kota dyskomfort i ból. Pamiętaj, że zwierzęta to stworzenia z układem nerwowym. Odczuwają ból tak samo jak człowiek i tak jak my potrafią doświadczać negatywnych emocji.

Przyczyny pojawienia się ropnia u kotów

Jak powiedzieliśmy wcześniej, przyczyną rozwoju ropnia jest:

• szkoda;
• infekcja.

Zarażony tą patologią może być:

• nabłonek;
• gruczoły przyodbytowe;
• Jama ustna.

Najczęściej ropień kota jest tylko skórnym, czyli walczącym, który powstał w wyniku ugryzienia w walce z wrogiem. Jeśli chodzi o szkodliwe bakterie, które stają się patogenami zakaźnymi w każdym z opisanych przypadków, najczęściej spotykane w ropie są:

• paciorkowiec;
• gronkowiec itp.D.

Jednak nie zawsze konieczne jest uszkodzenie skóry w przypadku narodzin ropnia. Infekcja będzie się dobrze czuła w tych tkankach ciała kota, które mają ubytki, na przykład w dziąsłach otaczających zęby zwierzęcia. Taki ropień powstaje, gdy infekcja weszła do organizmu Twojego pupila i nie był w stanie samodzielnie z nią walczyć.

Powikłania spowodowane ropniem

Rozwój ropnia, jak już wspomnieliśmy, ma bezpośredni wpływ nie tylko na występowanie bolesnych wrażeń i pojawienie się ropy w zakażonym obszarze, ale także pogarsza ogólne samopoczucie zwierzaka. Między innymi ta patologia jest również zdolna do tworzenia korzystnych warunków dla wystąpienia innych chorób i progresji infekcji.

Tak więc, pod warunkiem, że nie zdecydowałeś się na szybkie leczenie ropnia u kota lub nie znalazłeś ropnia z opóźnieniem, te konsekwencje i komplikacje mogą skomplikować życie twojego zwierzaka, a twoje z nim.

Tak więc ropnie charakteryzują się bólem. Ciągłe odczuwanie bólu poważnie wpływa na psychikę zwierzęcia, powodując:

• bezpodstawna agresja;
• Napięcie nerwowe;
• drastyczna utrata wagi;
• próby rozrywania przedmiotów;
• chodzenie do toalety w różnych miejscach, na przykład na kanapie, czy w łóżku właściciela.

Kolejne niebezpieczne powikłanie może się zdarzyć tak: infekcja z ropnia rozprzestrzeni się na tkanki i zakaże tak ważne elementy ciała kota, jak:

• uszy;
• stawy itp.D.

Koty i koty zakażone ropniem bojowym są najbardziej podatne na tak straszne choroby, jak kocie AIDS itp.D.

Infekcja z ropnia jamy ustnej może rozprzestrzenić się na mózg. W takim przypadku zwierzę zacznie zachowywać się niewłaściwie i najprawdopodobniej umrze w agonii.

Jak widzisz, Twoim głównym zadaniem jest szybkie wyleczenie zwierzaka. Zabranie kota oznacza nie tylko posiadanie puszystego przyjaciela, którego można przytulać i głaskać, ale także przejęcie przed nim ogromnej odpowiedzialności. Odpowiedzialność ta polega na karmieniu wysokiej jakości karmą, stałej uwagi, regularnych kąpieli i szczotkowaniu oraz terminowych i regularnych wizytach u lekarza weterynarii.

Można też pomyśleć, że im większy ropień, tym więcej będzie się z niego wypuszczało ropy i krwi, która plami meble, podłogi, ściany, których dotknie zwierzę. Zlituj się nad nim i nad sobą i pilnie biegnij do lekarza.

Czynniki ryzyka

Wielu właścicieli kotów żyje obok zwierząt domowych przez wiele lat, ale nigdy nie obserwują w nich rozwoju ropnia, podczas gdy inni, wręcz przeciwnie, są stale zmuszani do leczenia tej infekcji. Zobaczmy, jakie czynniki ryzyka przyczyniają się do wystąpienia pożądanej choroby u konkretnego kota.

Pierwszym czynnikiem, dzięki któremu Twoje zwierzę można zaliczyć do grupy ryzyka, jest wolny wybieg kota. W gruncie rzeczy koty to zwierzęta domowe, nieprzystosowane do życia na ulicy, bez względu na to, kto cokolwiek mówi. Pod warunkiem, że wyjdziesz na spacer bez opieki, to znaczy nie na uprzęży lub smyczy, bez Twojej obecności, Twój kot, zwłaszcza niekastrowany lub kot, bądź przygotowany na to, że prędzej czy później pobiegnie w agresywnego brata lub wściekłego psa, który w walce z pewnością zada rany twojemu pupilowi. Te same rany staną się wtedy przyczyną powstania ropienia.

Najlepszą profilaktyką mającą na celu zmniejszenie szkód wyrządzonych przez ten czynnik ryzyka jest pozbawienie zwierzęcia dostępu do ulicy. Jeśli uważasz, że kot na pewno musi chodzić i robi się to w trosce o jego zdrowie, przejdź do końca w kwestii jego bezpieczeństwa: sam idź na spacer ze zwierzęciem, po założeniu szelek i smyczy.

Drugim czynnikiem ryzyka, który ma pewien wpływ zarówno na koty chodzące po ulicy, jak i te mieszkające w domu z innymi zwierzętami, jest płeć męska. Jak wiecie, koty są bardziej zadziorne niż koty po prostu z natury, ponieważ bronią swojego terytorium na poziomie instynktów. Nawet w mieszkaniu, pod warunkiem, że kotu wydaje się, że ktoś wkracza na jego miskę, leżak lub tacę, może rozpocząć się bójka, której wynikiem będą ugryzienia i powstawanie nacieków.

Trzeci czynnik ryzyka jest tymczasowy. Kiedy więc przyprowadzisz do domu nowe zwierzę (nieważne, czy to kot, czy do kota), bądź przygotowany na to, że niezależnie od płci na początku twoje zwierzaki będą walczyć. W ten sposób obaj zademonstrują swoją siłę, zanim dogadają się pokojowo i zrozumieją, że mają wspólne terytorium twojego domu, czy im się to podoba, czy nie. Najlepiej jednak zaprzestać tych walk, aby nie doprowadzić do chorób. Aby to zrobić, możesz użyć:

• butelka z rozpylaczem zimną wodą;
• surowy głos;
• lanie (dokładnie lanie, nie bicie) zwiniętą gazetą.

Kolejnym czynnikiem ryzyka jest młody wiek zwierzaka (do ok. 7 roku życia). Młode zwierzęta mogą walczyć nawet wtedy, gdy się kochają. W rzeczywistości walka w tym przypadku będzie grą, ale brania pozostaną prawdziwe. Aby uchronić wąsate zwierzaki przed zranieniem, spróbuj przekierować takie gry w spokojniejszy kierunek i bawić się nimi w tym samym czasie, na przykład używając:

• kulki średniej wielkości;
• sznurówki z zabawką na końcu;
• pyszne smakołyki itp.D.

Koty, które wcześniej miały ropień, mogą ponownie zachorować, pod warunkiem, że ostatnia rana, która zagoiła się na zewnątrz, nie zagoiła się do końca lub ich organizm nie poradził sobie, jak Ci się wydawało, z samą infekcją. Te zwierzęta są szczególnie narażone na rozprzestrzenianie się infekcji.

Zagrożone są również koty, których właściciele nie monitorują stanu jamy ustnej. Tatar musi zostać oczyszczony, jeśli chcesz, aby zwierzę długo żyło i było w stanie samodzielnie żywić się. Ta usługa jest świadczona w klinikach weterynaryjnych. Uwierz mi, ta procedura jest konieczna dla twojego kota i dla tych, którzy będą argumentować, że na przykład uliczne koty nie potrzebują sprzątania, bo natura tak zamierzyła, odpowiedz, że te zwierzęta są owocem pracy selekcyjnej, a natura nie była pierwotnie poczęty. Oznacza to, że wszystkie te spekulacje ich nie dotyczą.

Zapalenia gruczołów paraanalnych u kota powinni oczekiwać właściciele, którzy nie monitorują aktywności ruchowej zwierzęcia i karmią go niewłaściwym pokarmem. W rzadkich przypadkach rozwój tak nieprzyjemnej choroby może wystąpić z powodu predyspozycji rasy.

Diagnoza ropnia

Jednym z głównych zadań właścicieli kotów jest terminowa diagnoza stanu zwierząt, wykrywanie różnych patologii, takich jak ropień. Pamiętaj, zwierzęta nie potrafią mówić, więc wyjaśnij Ci, co boli i jak bardzo nie będą w stanie.

Po jakich znakach można określić ropień, już powiedzieliśmy, ale jeszcze raz pokrótce odświeżmy naszą pamięć o tym, co było omawiane. Tak więc ropień ma następujące cechy:

• wygląda jak gęsty guz;
• miękki w dotyku;
• gorąco w miejscu infekcji;
• wydziela żółtą ropę zmieszaną z krwią;
• Kot pokazuje, że odczuwa ból, gdy dotykasz zainfekowanego obszaru lub obszaru obok niego;
• z rany wydobywa się nieprzyjemny zapach.

Niestety wełna w miejscu ropienia nie zawsze wypada, dlatego pierwszą rzeczą, na którą właściciele kotów powinni zwrócić uwagę, jest zmiana jej ogólnego stanu, a mianowicie:

• letarg;
• gorączka;
• brak apetytu;
• możliwa jest nawet agresja;
• niewłaściwe zachowanie, takie jak chodzenie do toalety w niewłaściwych miejscach.

O ile stan Twojego zwierzaka naprawdę się zmienił, powinieneś dokładnie zbadać miejsca, w których koty wolą atakować wroga, a mianowicie:

• łapy;
• ogon;
• głowa;
• szyja.

To właśnie te punkty są uważane za słabe u zwierząt i tutaj są atakowane przez krewnych. Jeśli jednak Twoje zwierzę zostało ugryzione przez małego psa lub szczególnie podrażnionego kota, ropień może znajdować się na dowolnej innej części ciała.

Należy również monitorować reakcję kota na ból. W zależności od umiejscowienia ropnia będzie starała się chronić zaatakowaną część ciała, czyli:

• nie stawaj na obolałej łapce;
• nie jedz, jeśli usta są zakażone;
• nie daj się głaskać w obawie, że dotkniesz miejsca, które jest nią zakażone, bo ból z ropniem jest bardzo trudny do zniesienia.

Chodzenie do weterynarza

Jeśli podejrzewasz ropień, nie musisz próbować wyciskać ropy ani kauteryzować rany alkoholem (to bardzo bolesne, zlituj się nad swoim zwierzęciem), ale powinieneś szybko się zebrać i poprosić o pomoc weterynarza o dobrej reputacji.

Doświadczony lekarz, nawet jeśli ropień jest ukryty za grubą sierścią, bada linię włosów i znajduje na niej matowe obszary, za którymi najprawdopodobniej znajdzie się ropień.

Zostanie to następnie delikatnie wymacane w celu wykrycia infiltracji. W takim przypadku najprawdopodobniej będziesz musiał trzymać zwierzę, w przeciwnym razie podrapie lekarza.

Jeśli zostanie znaleziony guzek, włosy w miejscu ropienia są ogolone. Często na gołej skórze znajdują się ślady rany, która była przyczyną rozwoju ropienia. W niektórych przypadkach wełna jest obcinana również w innych miejscach i znajdują się nowe:

• rany;
• ropnie.

W niektórych przypadkach nakłada się je nawet na różne zęby.

Najczęściej doświadczeni lekarze weterynarii diagnozują ropnie wyłącznie poprzez badanie zewnętrzne i lekkie badanie palpacyjne, jednak w niektórych sytuacjach wymagane jest wykonanie:

• analiza kultur bakteryjnych;
• analiza mikroskopowa podłoża wyciekającego z rany.

Pod warunkiem, że jesteś jednym z właścicieli, którzy monitorują swoje zwierzęta, najprawdopodobniej będziesz w stanie wykryć chorobę we wczesnym stadium i udać się na wizytę do lekarza weterynaryjnego. Niestety w takim przypadku lekarz nie będzie w stanie od razu Cię zdiagnozować, będzie potrzebował:

• zrób kilka testów;
• przeprowadzić badanie fizykalne.

Proszę uważać, że koszt takich badań jest niezwykle niski, a czekanie na powstanie bolesnego ropnia u zwierzęcia w celu zaoszczędzenia pieniędzy jest nie tylko okrutne, ale i niezwykle bezużyteczne.

Leczenie ropnia (ropień, ropień) u kotów

Oczywiście do tej pory wielu właścicieli kotów z ropniem skontaktowało się z weterynarzami, więc dziś istnieją najskuteczniejsze schematy eliminowania pożądanej patologii. Dokładny sposób leczenia Twojego zwierzaka będzie zależeć od etapu rozwoju choroby podczas leczenia.

Pierwszy etap

We wczesnych stadiach stosuje się leczenie następującymi lekami:

• antybiotyki z serii penicylin w celu wyeliminowania szkodliwych mikroorganizmów;
• nowokaina w celu wyeliminowania zespołu bólowego;
• streptocydy do zwalczania infekcji.

Wszystkie powyższe leki są przyjmowane doustnie, a praktykowane jest również leczenie zewnętrzne, a mianowicie:

• oświetlenie lampą podczerwieni „Sollux” do resorpcji stanów zapalnych i łagodzenia bólu;
• światło ultrafioletowe do wysuszenia rany;
• poduszka grzewcza i okłady rozgrzewające eliminujące zespół bólowy.

Drugi etap (uformowany ropień)

Leczenie ropnia, który już powstał, odbywa się poprzez inwazyjną interwencję, ponieważ głównym zadaniem lekarzy na tym etapie jest usunięcie ropnego podłoża z rany. Dla tego:

• u zwierzęcia włosy są golone w miejscu stanu zapalnego i wokół niego;
• skóra zwierzęcia jest dezynfekowana;
• zwierzę jest wprowadzane w stan znieczulenia;
• w miejscu zapalenia wykonuje się długie nacięcie;
• rana zostaje otwarta i cała nagromadzona ropa zostaje z niej usunięta.

Bardzo ważne podczas wykonywania takiej mini operacji należy pozostawić ranę otwartą i suchą, ponieważ nie do końca usunięta ropa doprowadzi do ponownego powstania ropnia.

Kotowi, który otrzymał takie leczenie, przepisuje się:

• mycie rany środkami antyseptycznymi (nie alkoholem, w przeciwnym razie tkanka zostanie spalona);
• brać antybiotyki.

Na szczęście, ze względu na wspomnianą wcześniej zdolność organizmu zwierzęcia do bardzo szybkiego powrotu do zdrowia, po oczyszczeniu rany zwierzę wraca do zdrowia w ciągu prawie kilku dni.

Etap trzeci (zaawansowany ropień)

Pod warunkiem, że z jakiegoś powodu zacząłeś chorobę, a ropień rozprzestrzenił się głęboko i urósł do solidnych rozmiarów, lekarze, podobnie jak w drugim etapie, otworzą ranę i oczyszczą ją z ropy. Jednak w tym przypadku będziesz musiał go zaszyć, nie tylko tak, ale pozostawić zaszyte rurki lateksowe, aby osuszyć oczyszczoną jamę z nowo powstałej ropy.

Konieczne będzie nałożenie maści Wiszniewskiego na zszytą ranę, a po chwili oczyszczenie rany przez szyte rurki, wstrzykując do nich leki antyseptyczne.

Zdarza się również, że w związku z obecnością ropnia u zwierzęcia w sąsiadujących z nim tkankach rozpoczął się proces martwiczy. W takim przypadku będą musiały zostać bezbłędnie usunięte i przetworzone:

• nadtlenek wodoru;
• nadmanganian potasu;
• roztwór hipertoniczny.

Następnie miejsce poprzedniego ropnia należy posypać proszkami antyseptycznymi, a drenaż należy zainstalować roztworem typu hipertonicznego.

Jak samodzielnie pomóc zwierzęciu w początkowych stadiach choroby?

Pod warunkiem, że znalazłeś u swojego zwierzaka rozwijający się ropień, ale nie możesz iść z nim do weterynarza w najbliższych dniach, możesz mu pomóc, pod warunkiem, że masz w domu np.:

• lecznicze błoto mineralne;
• maść weterynaryjna lub ludzka „Levomekol” lub inne środki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym itp.D.

Tak więc w początkowej fazie ropienie goją się doskonale, jeśli zostaną na czas leczone maściami z antybiotykami. „Levomekol” jest najtańszym ze wszystkich, w sklepie weterynaryjnym można kupić dość dużą ilość środków za około dwieście rubli.

Dodatkowo błoto mineralne pochodzenia naturalnego doskonale wysuszy i usunie ropę. W podgrzanej postaci nałożyć go na ropień u zwierzęcia, a zagoi się, jeśli oczywiście nie zaczął się jeszcze rozwijać i wnikać głębiej w tkankę. Trzeba podgrzać brud do około 42-45 °C.

Jednak nawet jeśli ropień postępuje, a z przyczyn obiektywnych nadal nie ma możliwości wizyty u lekarza, spróbuj podać swojemu oddziałowi antybiotyki z jednej z poniższych grup:

• penicylina;
• cefalosporyna;
• klindamycyna.

Pamiętaj też, aby wykonać następujące czynności:

• podać zwierzęciu środek znieczulający (pod warunkiem, że obliczenie leku zostanie przeprowadzone zgodnie z instrukcją, zgodnie z wagą zwierzęcia);
• nosić elżbietańską obrożę w kształcie stożka lub inną domową ochronę, aby uniemożliwić zwierzętom lizanie i gryzienie.

Dopóki ropień nie dojrzeje, podgrzej go poduszkami grzewczymi lub kompresami rozgrzewającymi. Należy jednak pamiętać, że jeśli zwierzę ma gorączkę i ją odczuwasz, nie powinieneś ich używać, ponieważ to tylko pogorszy jego stan.

Po tym, jak lekarz oczyści ranę z ropy, będziesz odpowiedzialny za kontynuowanie leczenia. Rozumie się, że będziesz musiał sam:

• przepłukać ranę;
• zmień bandaże.

Niestety w późniejszych stadiach choroba ta jest trudna do samodzielnego wyleczenia. Ponadto, jeśli mówimy o występowaniu tej patologii w gruczołach przyodbytniczych lub w jamie ustnej, nie da się tego zrobić samemu.

Podsumujmy

Ropień u kota to nieprzyjemna choroba charakteryzująca się występowaniem ropienia:

• pod skórą;
• w dziąsłach;
• w gruczołach paraanalnych zwierzęcia.

Wyleczenie tej choroby może być trudne, zwłaszcza jeśli jest ona skomplikowana przez inne patologie, więc najlepszym wyjściem dla Ciebie jest izolacja swojego zwierzaka od ulicy, a więc od innych agresywnych zwierząt. Jeśli nadal jesteś fanem spacerów po ulicy i wcale nie boisz się o zdrowie swojego zwierzaka, przynajmniej go wykastruj / wykastruj. To znacznie zmniejszy chęć wchodzenia w konflikt i walki o terytorium z innymi kotami.

Jeśli między starym a nowym lokatorem Twojego mieszkania toczą się bójki, stopniowo przedstawiaj sobie zwierzaki, oferując im ogólny wypoczynek, w postaci dzielenia się jedzeniem i wspólnej zabawy.

Chcemy również zwrócić Twoją uwagę, że ropień u kota może rozwijać się również w narządach i innych wewnętrznych segmentach ciała. W takiej sytuacji jest mało prawdopodobne, abyś był w stanie sam ją zdiagnozować, musisz skontaktować się z weterynarzem w odpowiednim czasie w celu prawidłowej diagnozy i szybkiego leczenia choroby.

Wideo - Ropień u kotów i psów