Wykrywanie i leczenie heiletiozy u królików

Łupież wędrowny lub heiletioza są powszechne u królików. Pasożytujące na skórze roztocza obniżają odporność zwierzęcia, na którą wybuchają epidemie chorób zakaźnych.

Obfitość białego łupieżu na skórze królika może być oznaką heiletiozy.

Heiletioza nie należy do groźnych chorób, ale nieleczona prowadzi do ogromnych strat ekonomicznych w gospodarstwach.

Występowanie heiletiozy i czynniki sprawcze choroby

Masowe rozprzestrzenianie się heiletiozy wiąże się z importem królików z zagranicy. Najczęściej zarażone zwierzęta kupowane są w sklepach zoologicznych, gdzie nie ma nad nimi specjalnej kontroli i nie ma warunków do właściwej konserwacji.

Kleszcze można przywieźć z zakupionym królikiem.

Czy dana osoba może zachorować na królika??

TAK!

Zapalenie ektopasożytów powoduje wybuch epidemii u królików Cheyletiella Parasitovorax. Czasami ten sam kleszcz występuje u kotów. Przy bliskim kontakcie z osobą pojawiają się oznaki infekcji, a on.

Krótki opis

Heiletiela - jasne (biało-żółte) kleszcze z 4 parami kończyn, gnathosoma z chelicerae i mackami. Wielkość ektopasożyta zależy od etapu jego rozwoju i wynosi od 0,2 do 0,6 mm.

Tak wygląda pod mikroskopem czynnik sprawczy choroby.

Cykl życiowy roztocza futra odbywa się na żywicielu i jest 21 dzień. Pasożyty zewnętrzne przebijają skórę królika chelicerae i żywią się krwią, wydzieliną gruczołów łojowych. Składa jaja u nasady włosów.

Podczas szczegółowego badania sierści zwierzęcia widać migrację kleszczy. Wygląda na to, że łupież się porusza, w rzeczywistości to poruszają się pasożyty zewnętrzne, które mają jasny kolor.

Oznaki infekcji

Królik może zarazić się heiletiozą poprzez kontakt z chorym zwierzęciem.

W początkowej fazie choroby u zwierzęcia pojawia się swędzenie i zaczerwienienie skóry.

Zwykle dzieje się tak, gdy do gospodarstwa trafia nowa partia młodych zwierząt. W przypadku cheiletiozy na szyi, plecach i ogonie pojawiają się łuski. Początkowy etap infekcji charakteryzuje się swędzeniem. Królik stale czesze szyję, widoczne są zaczerwienienia, wysypki. Czując skórę, odnotowuje się jej zagęszczenie. Wełna staje się zaniedbana, odpada i wypada. U królików choroba najczęściej zaczyna się od boku ogona.

Wraz z rozwojem choroby u królika dochodzi do lekkiej utraty sierści.

W przypadku niewielkiego zarażenia królików przez kleszcze nie ma szczególnego obaw u zwierząt. Obraz kliniczny jest słabo wyrażony, osoba może nie zauważyć żadnych odchyleń. U dorosłych choroba może przebiegać bezobjawowo. Bardziej cierpią młode zwierzęta, co spowodowane jest zwiększoną wrażliwością na ukąszenia kleszcza i jego ekskrementy wydzielane w procesie życia. W takim przypadku właściciel zauważa u zwierzaka ogniska łysienia.

Znaki mogą pojawić się u osoby, która miała kontakt z chorym zwierzakiem. Nie wymaga specjalnego traktowania, T. Do. kleszcze nie mogą zakończyć swojego cyklu życiowego na ludzkim ciele. Po wyleczeniu zwierząt objawy u ludzi same znikają.

Potwierdzenie diagnozy

Na ciemnej sierści ruch kleszczy widoczny jest gołym okiem. Aby wyjaśnić diagnozę, użyj lupy lub dermatoskopu.

Pasożyta można zobaczyć, uważnie przyglądając się uszkodzonym obszarom sierści.

Przezroczystą taśmę klejącą (scotch tape) dociska się do uszkodzonych miejsc, następnie przykleja do szkła i bada pod mikroskopem.

Można zastosować inne metody:

• badanie rozdartej wełny na obecność jaj pasożytów;
• przeprowadzanie zeskrobań skóry;
• analiza płatków czesanych pędzlem.

Zalecenia dotyczące leczenia

Wszyscy pacjenci i zwierzęta, które miały z nimi kontakt muszą być leczeni przez 1,5-2 miesiące, co wiąże się z 21-dniowym cyklem rozwoju ektopasożyta i jego zdolnością do bytowania w środowisku zewnętrznym (poza właścicielem) przez około 1 tydzień.

W leczeniu królików stosuje się metody ogólnoustrojowe o udowodnionej wyższej skuteczności niż metody miejscowe. Leczenie odbywa się za pomocą następujących leków:

• Iwermektyna wstrzykiwany podskórnie w ilości 0,2 mg/kg. Lek podaje się 2-3 razy z dwutygodniową przerwą między wstrzyknięciami.
  

  Lek powoduje paraliż dorosłych i larw, co prowadzi do ich śmierci.

• Selamektyna podawany miejscowo (5-15 mg/kg) z 14-dniową przerwą. Leczenie trwa 1,5 miesiąca.
  
  

  Selamektyna jest aktywnym składnikiem leku Stronghold sprzedawanego w aptekach weterynaryjnych w postaci kropli do aplikacji na uszkodzoną skórę zwierzęcia.

• Wstrzykiwane podskórnie co tydzień Doramektyna w dawce 0,2 do 0,4 mg / kg. Czas trwania leczenia - 6 tygodni.
  
  

  Konieczne jest wstrzyknięcie leku zgodnie z zasadami antyseptyki, za pomocą suchych sterylnych strzykawek i igieł.

• Wyznaczony lokalnie Moksydektyna. Używa się go 2 razy w odstępach 2 tygodnie.
  

  Produkt wchłania się w skórę i działa destrukcyjnie na pasożyty.

Wodny roztwór pyretryny (0,2%), preparaty z 2-3% siarka wapniowa, 0,02% roztwór oleju butox. Fipronil nie jest zalecany do przetwarzania królików ze względu na jego wysoką toksyczność.

Konieczne jest, aby pomieszczenia i komórki były traktowane środkami przeciw pchłom.

Rokowanie na wyzdrowienie jest dobre (z terminowym leczeniem wszystkich zwierząt). Jeśli nie są przestrzegane normy sanitarne dotyczące trzymania królików, możliwe są nawroty choroby.

Działania zapobiegawcze

W przypadku wybuchu heiletiozy w gospodarstwie prowadzone są prace zapobiegające rozprzestrzenianiu się kleszcza.

1. Chore zwierzęta są izolowane.
2. Króliki, które miały kontakt z chorymi są leczone powyższymi lekami 2-3 razy, zachowanie wymaganego interwału.
3. Pomieszczenia, klatki, inwentarz są traktowane środkami owadobójczymi.