Xoloitzcuintle lub scholoitzcuintle

Xoloitzcuintli lub Sholoitzquintli (Xolo lub Sholo) to według naukowców jedna z najstarszych ras na świecie. Meksyk uznawany jest za ojczyznę przedstawicieli tej rasy, gdzie takie psy są dziś dumą i narodowym skarbem.

Historia rasy

Nazwa rasy „Sholoitzcuintli” pochodzi od imienia boga „Sholotl” i słowa „Itscuintli”, co oznacza „boski pies”. Pochodzenie rasy jest głęboko zakorzenione w historii Meksyku, gdzie w miejscach starożytnych pochówków znaleziono mumie psów, a także gliniane figurki - wizerunki Scholoitzcuintli. Tubylcy wysoko cenili smak mięsa takich psów, a samych przedstawicieli rasy uważano za ziemskich posłańców boga Sholotla.

Głównym zadaniem Scholoitzcuintle było towarzyszenie duszom zmarłych do bram podziemi. Słynny franciszkański misjonarz, przyrodnik i historyk Bernardino de Sahagun przedstawił najbardziej szczegółowy opis przedstawicieli rasy Scholoitzcuintle.

To interesujące! Obecnie na terenie Meksyku przebywa kilka tysięcy bezwłosych psów rasy Sholo, a pierwsi przedstawiciele rasy zostali sprowadzeni do krajów ZSRR w 1986 roku z Kuby.

Hiszpański podbój Meksyku charakteryzował się aktywną eksterminacją Scholoitzcuintli, które powszechnie określano mianem obiektów kultu pogańskiego. Bardzo szybko Sholo prawie całkowicie zniknął, ale już w 1954 roku Norman Pel Wright podjął próbę ratowania rasy. W tym celu Wright udał się do centralnej części Meksyku, gdzie zwiedził najbardziej odległe i zapomniane przez cywilizację wioski indiańskie. Normanowi udało się wytargować od Indian kilkanaście rasowych psów.

Można było wystarczająco szybko przywrócić rasowych przedstawicieli rasy, dlatego już w maju 1956 nagi pies meksykański został dość oficjalnie uznany na wystawie w Meksyku, a cztery lata później Meksykańska Federacja Kynologiczna zarejestrowała cztery tuziny czystej krwi Shoo. Pięć lat później bydło szooitzcuintle w Meksyku liczyło już siedem tuzinów rasowych osobników.

Opis Xoloitzcuintli

Ważną cechą, ale jednocześnie pewną dziwnością rasy Sholo jest prawie całkowity lub całkowity brak włosów, a także bardzo delikatna i gładka skóra. Ciało nagiego scholoitza wyróżnia harmonijne proporcje, dobrze rozwinięta klatka piersiowa i szeroka klatka piersiowa, a także długie nogi i ogon. Rasa prezentowana jest w dwóch odmianach: psy bezwłose i psy pokryte wełną.

To interesujące! Skóra Sholo wydaje się cieplejsza niż u ras wełnistych, ze względu na bezpośrednie przenoszenie ciepła, a pot jest uwalniany przez opuszki łap i błony międzypalcowe.

Standardy rasy

Według klasyfikacji FCI Scholo należy do grupy 5, która obejmuje szpice i psy prymitywne, oraz podgrupy 6, która obejmuje psy prymitywne bez prób pracy. Trzy rozmiary psów reprezentowanych przez rasę powinny być pełne gracji i silne, muskularne, o umiarkowanie kośćcu i prostokątnej sylwetce.

Zatwierdzone wzorce rasy:

• czaszka mocna i szeroka, w kształcie klina, elegancka, ale widziana z góry wyraźnie zwężająca się ku kufie;
• guz potyliczny nie jest bardzo wyraźny;
• linie kufy i czaszki są z profilu prawie równoległe;
• stopa jest dobrze zaznaczona, ale lekka;
• kolor nosa jest taki sam jak kolor psa;
• kufa jest prosta z profilu, z kwadratową i bardzo mocną górną i dolną szczęką;
• język jest najczęściej różowy, ale mogą występować czarne znaczenia, smugi lub plamki;
• usta napięte i suche;
• siekacze idealnie zbieżne w zgryzie nożycowym, siekacze górne całkowicie zachodzą na dolne;
• dla odmiany bezwłosej preferowany jest kompletny zestaw siekaczy;
• słabo rozwinięte kości policzkowe;
• oczy średniej wielkości, w kształcie migdałów, o bardzo inteligentnym i czujnym wyrazie;
• kolor oczu zależy od koloru skóry i może być czarny, brązowy, orzechowy, bursztynowy lub żółty;
• powieki są dobrze pigmentowane, czarne, brązowe lub szare u psów o ciemnej maści, a różowe lub jasne u psów jasnych;
• uszy duże i długie, wyraziste, przyjemna faktura, bardzo eleganckie i przypominające uszy nietoperza, czujne, symetryczne;
• szyja wysoko osadzona, gładka i sucha, lekko wysklepiona, proporcjonalnie długa, giętka i cienka, bardzo elegancka i muskularna;
• skóra w okolicy szyi jest elastyczna i gęsta, dobrze dopasowana, bez podgardla;
• ciało mocnej budowy, o idealnie prostej i równej linii górnej, krótki i mocny, mocny grzbiet, muskularne lędźwie;
• profil zadu jest lekko wypukły, o nachyleniu poziomym około 40 stopni;
• klatka piersiowa dobrej szerokości, nie wypukła, głęboka i długa, opadająca do łokci, z lekko wysklepionymi i nie zaznaczonymi żebrami;
• brzuch umięśniony i umiarkowanie podciągnięty, z wdzięczną dolną linią;
• ogon zwężający się, cienki i długi, obecność oddzielnych kępek sierści jest dopuszczalna u osobników nagich, a pełne pokrycie sierścią u psów włochatych;
• ramiona są muskularne i proste;
• łokcie jędrne i mocne, przylegające do klatki piersiowej, bez wywinięcia na zewnątrz;
• śródręcze są stabilne i prawie prostopadłe do łap;
• przednie łapy średniej długości, z mocno przylegającymi i zakrzywionymi palcami, z mocnymi i bardzo wytrzymałymi opuszkami na każdą powierzchnię oraz z dobrze rozwiniętymi błonami międzypalcowymi;
• tylne nogi są mocne, dobrze rozwinięte i mocno umięśnione, z bardzo muskularnymi biodrami i umiarkowanie wysklepionym kolanem.

Pies powinien chodzić swobodnie, eleganckim, długim i sprężystym krokiem, kłusować szybko i płynnie, z wysoko osadzonym ogonem i głową. Odmiana bezwłosa charakteryzuje się całkowitym brakiem owłosienia, wrażliwą na dotyk i gładką w dotyku skórą. Skóra osobników włochatych jest miękka, całkowicie pokryta wełną.

Odmiany Xolo lub Sholo są reprezentowane przez następujące kolory:

• czarny;
• grafit;
• jasny szary;
• ciemny szary;
• rudowłosy;
• wątrobowiec;
• brązowy;
• płowy.

To interesujące! Różnią się w obrębie rasy mini, średni i duży (standard) Sholo lub Xolo, a ze względu na płeć, główne różnice między osobnikami dotyczą budowy ciała: samce są nieco niższe niż samice.

Niezależnie od koloru głównego dopuszczalna jest obecność plam o dowolnym kolorze, w tym śladów białego zabarwienia. Rozmiary samców i samic klasy „standardowej” to 46-60 cm. Wysokość w kłębie zwierząt średniej wielkości waha się między 36-45 cm. Dla miniaturowych przedstawicieli rasy charakterystyczne są rozmiary nie większe niż 25-35 cm.

Charakter psa, zachowanie

Scholoitzcuintle to ciche i spokojne psy bez oznak braku motywacji agresja. Tak wesoły, czujny i bystry zwierzak może być podejrzliwy wobec obcych, dlatego zasługuje na miano dobrych stróżów i doskonałych towarzyszy.

Xolo doskonale wyczuwa nastrój swojego właściciela, a także dość łatwo dostosowuje się do ogólnej atmosfery domu. Z reguły pies tej rasy wybiera tylko jednego właściciela, ale jest dość tolerancyjny wobec wszystkich członków rodziny, w tym małych dzieci i małych zwierząt domowych.

Długość życia

Przy ścisłym przestrzeganiu zasad pielęgnacji, podejmowaniu wszelkich działań zapobiegawczych, a także wyborze optymalnej zdrowej diety, średnia długość życia nagietka Xoloitz zmienia się w ciągu 15-20 lat, co jest bardzo dobre wskaźnik dla psów.

Treść nagietka Xoloitz

Sholo, czyli nagi pies meksykański należą do kategorii ras absolutnie bezpretensjonalnych, dlatego nie wymagają żadnej profesjonalnej ani specjalnej opieki. Wraz z wiekiem całkiem naturalna jest zmiana diety, poziomu obciążenia, a także treningu takiego zwierzaka. Konieczne jest również ścisłe monitorowanie wskaźników czystości i zdrowia zwierzaka. Ogólnie rzecz biorąc, zdaniem właścicieli Xolo, problem z takim psem nie jest większy niż z innymi rasami.

Pielęgnacja i higiena

Nadzy przedstawiciele nagietka Xoloitz nie mają sierści, która wymaga szczególnej pielęgnacji i czesania, ale skóra takiego czworonożnego zwierzaka wymaga uwagi i pielęgnacji. Nagi Xoloitz są bardzo aktywne i zabawne, co może powodować zadrapania, siniaki i siniaki na skórze. Ponadto zwierzę może się ubrudzić, co wiąże się z kąpielą, czemu często towarzyszy sucha skóra po szamponie, mydle lub suszeniu.

Zbyt sucha skóra Sholo może powodować ból u pupila, dlatego po niezbyt częstych zabiegach wodnych konieczne jest przetarcie psiej skóry specjalnym olejem.

Również w tym celu całkiem możliwe jest użycie balsamu z witaminą E lub olejkiem migdałowym, który jest równomiernie rozprowadzany po całym ciele psa. Latem przed spacerami skórę czworonożnego pupila należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych specjalnym kremem.

To interesujące! Nadzy przedstawiciele rasy muszą zaopatrzyć się w specjalny kombinezon, który będzie używany w zbyt mroźne zimowe dni podczas spacerów.

Uszy zwierzęcia są bardzo delikatne i wymagają szczególnej pielęgnacji, którą należy rozpocząć od trzeciego miesiąca życia, co gwarantuje ich prawidłowe ułożenie. W razie potrzeby można użyć plastra aptecznego do mocowania uszu w stanie podniesionym. Uszy i oczy czyszczone są dopiero w miarę ich zabrudzenia specjalnymi roztworami lub przegotowaną ciepłą wodą. Pazury należy przycinać specjalnymi psimi pazurami, mniej więcej raz w miesiącu. Zęby są myte codziennie, a w razie potrzeby pies otrzymuje karmę oczyszczającą lub smakołyk.

Dieta, dieta

Nagi pies meksykański, podobnie jak każdy inny pies, potrzebuje odpowiedniej ilości białka, witamin i minerałów. Jednak ze względu na brak niektórych zębów, a także naturalną skłonność psa do zatruć pokarmowych, bardzo ważne jest zwrócenie szczególnej uwagi na codzienną dietę. Dieta takiego psa powinna być całkowicie naturalna, bez obecności konserwantów czy barwników w składzie.

Mokra karma w puszkach o drobno pokruszonej i dobrze wchłaniającej się konsystencji jest idealna do karmienia nagietka Xoloitz. W celu wzmocnienia żuchwy zaleca się okresowe karmienie psa karmą stałą i drobno granulowaną. Jeśli Xolo ma pełny zestaw zębów, a także w przypadku braku pary przedtrzonowców, całkiem możliwe jest zastosowanie standardowego schematu żywienia.

Niektórzy zagraniczni producenci produkują obecnie specjalnie odmiany karmy dla psów, które są przeznaczone dla nagietka Xoloitz. Surowo zabrania się karmienia czworonożnego pupila ze stołu, co tłumaczy się nie tylko częścią wychowania psa, ale także dbałością o zdrowie Xolo. Profesjonalny lekarz weterynarii pomoże dobrać optymalną dietę dla Twojego pupila.

Choroby i wady rasy

Biorąc pod uwagę fakt, że selekcja rasy nagiego meksykańskiego odbyła się w sposób całkowicie naturalny, bez ingerencji z zewnątrz, psy łyse cieszą się całkiem niezłym zdrowiem. Choroby dziedziczne obejmują tylko:

• zapalenie skóry w wyniku niewłaściwej diety lub pielęgnacji;
• reakcje alergiczne;
• ryzyko zranienia skóry;
• Choroba Lagga-Calva-Perthes, przypominająca objawy kliniczne i objawy dysplazja stawu biodrowego z częstym zajęciem jednego stawu.

Wady rasy można przedstawić:

• bardzo szeroka głowa;
• surowa, obwisła lub pomarszczona skóra u dorosłych;
• nadmierne podgardle;
• zbyt jasne, okrągłe lub wyłupiaste oczy;
• łukowaty (lordoza) lub wypukły (kifoza) grzbiet;
• skośny zad;
• dostawa krów;
• mocno skręcony ogon opadający na grzbiet;
• krótki ogon;
• luźne łapy;
• długie wąskie ciało z krótkimi kończynami.

Wady dyskwalifikujące obejmują tchórzostwo i agresywność, oczywiste odchylenia behawioralne i fizyczne. Dyskwalifikuje się psy nietypowe, a także osoby cierpiące na ślepotę lub głuchotę. Psy z tyłozgryzem lub tyłozgryzem, wyraźną niewspółosiowością szczęk, słabym (słabym) zgryzem, sparaliżowanym językiem, przyciętymi lub obwisłymi uszami, krótkim lub przyciętym ogonem nie mogą pokazywać.

To interesujące! Brak duszność a szybki oddech jest charakterystyczną cechą rasowych przedstawicieli rasy nagiego psa meksykańskiego.

Również znaki dyskwalifikujące to niebieskie lub wielobarwne oczy, bielactwo, wysoki i niski wzrost oraz każda sierść inna niż gładka lub krótka. Brak niektórych siekaczy, kłów, przedtrzonowców, trzonowców u nagietka Xoloitz lub rozszerzonych zębów nie jest karany, ponieważ wiele psów nie ma wystarczająco głębokich korzeni zębów. Genetycznie brak włosów jest ściśle związany z brakiem zębów.

Edukacja i trening

Wszyscy przedstawiciele rasy Xoloitzcuintle charakteryzują się bardzo inteligentnymi i zawsze otwartymi na komunikację z psami właścicieli, więc takie czworonożne zwierzaki nie są trudne do wyszkolenia i dość łatwo jest wytrenować różne komendy. Niemniej jednak właściciele Xolo muszą wykazać się stanowczością, wytrwałością i cechami przywódczymi w procesie edukacji i szkolenia. W przeciwnym razie znacznie wzrasta ryzyko różnych problemów behawioralnych u psa.

To interesujące! Bardzo ważne jest zapobieganie bójkom nagietka Xoloitz z innymi zwierzętami domowymi lub psami, co wiąże się z ryzykiem powstania licznych nieestetycznych blizn na delikatnej skórze niepokrytej sierścią.

Nagi Xoloitz są z natury bardzo inteligentne, a także mają dobrą pamięć, więc opanowanie prostych poleceń z ogólnego kursu szkoleniowego nie nastręcza trudności. Konieczne jest rozpoczęcie treningu i wychowania takiego czworonożnego zwierzaka od szczenięcia.

Xolo musi przyzwyczaić się do swojego miejsca już w pierwszych dniach po adaptacji i przezwisko. Całkowicie źle wychowani przedstawiciele rasy mogą być prawdziwą katastrofą. Taki pies wyróżnia się niekontrolowanym zachowaniem i nadmierną ciekawością, która może zaszkodzić nawet samemu zwierzakowi.

Kup nagietek Xoloitz

Naga meksykańska to niezwykle rzadka rasa psów w naszym kraju, dlatego osoby chcące pozyskać obiecującego pupila nagiego meksykańskiego najczęściej zwracają się o pomoc do zagranicznych hodowli.

Czego szukać

Po wyborze hodowli lub hodowcy należy zwrócić szczególną uwagę na warunki, w jakich przetrzymywane są psy hodowlane i ich potomstwo. Wskazane jest również zapoznanie się z rodzicami wybranego szczeniaka, obserwacja ich zachowania w środowisku znanym psom.

Nie bez znaczenia jest wygląd i zachowanie samego szczeniaka Xolo. Zwierzę musi być dociekliwe i nie tchórzliwe, aktywne, ale wcale nie agresywne, z dobrym apetytem, ​​a także z eksterierem w pełni zgodnym z rasą. Małe szczenięta nagietka Xoloitz mają charakterystyczne fałdy w okolicy szyi, które z wiekiem zanikają u osobników rasowych.

To interesujące! Niektórych problemów związanych ze zdrowiem Xolo nie da się wykryć przed ukończeniem drugiego roku życia, ponieważ ich manifestacja jest najczęściej związana z osiągnięciem przez zwierzaka dojrzałości.

Temperament szczenięcia zależy bezpośrednio od wielu czynników, w tym nie tylko dziedziczności, ale także treningu, treningu, a także terminowej i kompetentnej socjalizacji. Szczenięta o bardzo dobrym temperamencie wyróżniają się wrodzoną figlarnością, nie terroryzują swoich bliskich, ale też nie chowają się przed nimi w kącie.

Oczywiste wady zdrowotne mogą obejmować wzdęty brzuch, drapanie na skórze, wydzielinę z uszu lub nosa oraz łzawienie oczu. Konieczne jest sprawdzenie jamy ustnej szczeniaka nagietka Xoloitz, dokładne zbadanie zgryzu, stan zębów i dziąseł, a także upewnienie się, że na języku nie ma płytki nazębnej. W przypadku jakichkolwiek, nawet najmniejszych wątpliwości co do stanu zdrowia szczeniaka, należy odmówić jego zakupu.

Cena szczeniąt rasowych

Średnia cena szczeniąt Xoloitzcuintle waha się od 15-20 do 50 tysięcy rubli, ale może być znacznie wyższa. W procesie wyceny dla przedstawicieli takiej rasy należy wziąć pod uwagę wiek zwierzęcia, jego klasę, cechy zewnętrzne, rodowód i kilka innych czynników.

Recenzje właścicieli

Nagi pies meksykański mają nie tylko bardzo nietypowy i zabawny wygląd, ale także mają opinię odstraszających złe duchy. W naszym kraju przedstawiciele tej rasy pojawili się stosunkowo niedawno, ale zdążyli już zdobyć sympatię hodowców psów.

Według właścicieli Xolo, dorosłe psy tej rasy mają zazwyczaj bardzo spokojny temperament i wolą trzymać się z daleka od obcych, jednocześnie zachowując uważny stosunek do członków rodziny. Codzienne spacery czy energiczne zabawy mogą w pełni zaspokoić potrzebę czworonożnego pupila do aktywności fizycznej, a przez resztę czasu takie psy wolą spokojnie odpoczywać na swoim miejscu lub obok właściciela.

Pomimo faktu, że rasa Xoloitzcuintle należy do kategorii bezproblemowych pod względem charakteru i zachowania, takie czworonożne zwierzęta wymagają wczesnej socjalizacji i kompetentnego wychowania. Zwierzęta słabo uspołecznione mogą być agresywne w stosunku do obcych lub zwierząt. Tylko silna wola, a także uczciwa ręka pozwolą wychować dobrze wychowanego i posłusznego, lojalnego i lojalnego psa swojemu właścicielowi.

Film o Xolotzcuintli