Dogue de bordeaux

Kategoria Inne zwierzęta

Dog de Bordeaux (wcześniej przyjęta była pisownia „Bordeaux”), zwany także Mastifem Francuskim lub Mastifem Bordeaux, to rasa wyróżniająca się szczególną męskością, spokojnym, kochającym charakterem i doskonałymi właściwościami ochronnymi. Uważa się, że piękno to harmonijna funkcjonalność: wtedy ten osobliwy pies jest z pewnością piękny. Poznajmy lepiej tego imponującego sportowca.

Historia pochodzenia rasy

Dogue de Bordeaux - rasa francuska. Jednak korzenie jego powstania, podobnie jak początki cywilizacji, sięgają starożytnej Azji Mniejszej.

Przodkowie molosów

W czasach starożytnych na terytorium współczesnej Albanii istniała rozwinięta potęga zwana Epirem. Dynastia jej władców – Molosowie dali światu matkę Aleksandra Wielkiego, Olimpię. Wychodząc za mąż przywiozła ze sobą dumę władców Epiru - szczenięta szczególnie dużych psów, które były upragnionym prezentem lub zakupem dla wielu starożytnych władców.

To interesujące! Sprzedając rzadkie psy hodowcy ograniczyli się do samców, aby zachować wyłączny monopol na hodowlę.

Wraz z armią Aleksandra Wielkiego psy molosowe rozprzestrzeniły się po całej współczesnej Europie. Rzymianie znaleźli takie psy na Wyspach Brytyjskich. To właśnie ci „giganci z wielkimi ustami”, jak pisali rzymscy historycy, stali się przodkami nowoczesności mastify. Termin „molossoid” w hodowli psów nazywa się wszystkimi rasami psów z fałdami na skórze i szerokimi potężnymi szczękami, takimi jak ich jasny przedstawiciel - Dogue de Bordeaux.

Dlaczego „mastif”

Innym wariantem nazwy rasy jest mastif francuski. „Francuski” charakteryzuje miejsce pochodzenia, a co oznacza „mastif”? Istnieją 2 wersje wyjaśniające użycie tego słowa:

„Mastinus” po łacinie oznacza „oswojony”;
połączenie celtyckich słów „mas” – mieszkanie i „tuin” – strzec.

Obie opcje są równie prawdopodobne.

Jak pojawiło się Bordeaux

Po raz pierwszy psy te zostały uznane za odrębną rasę w drugiej połowie XIX wieku. Na południu Francji silne psy były używane do pilnowania i polowania na duże zwierzęta, a także jako siła pociągowa do wozów z mięsem, nazywano je „psami rzeźnikami”. W 1860 r. rasa została nazwana na cześć głównego miasta, w którym były hodowane - Bordeaux. W 1887 r. dwóch wybitnych przedstawicieli mastifów francuskich zachwyciło sędziów na paryskiej wystawie w Ogrodzie Botanicznym.

Wygrał pies o imieniu Magent, którego właścicielka Redige od tego czasu jest dumna ze złotego medalu. Po tym pokazie dogue de Bordeaux zostały oficjalnie włączone do standardów kynologicznych. Rasa została wprowadzona na terytorium naszego kraju na początku XX wieku, ale przez długi czas nie była szeroko rozpowszechniona wśród hodowców. Dogue de Bordeaux z kina - Dla szerokiej publiczności przedstawiciel tej rasy jest znany jako bohater filmu „Turner i Hutch” - czworonożny partner Toma Hanksa.

Opis dogue de bordeaux

Dogue de Bordeaux to bardzo duży pies. Nie można go pomylić z inną rasą – wygląd jest zbyt charakterystyczny.

Typ ciała pies nie do końca typowy, ale harmonijny i funkcjonalny: mocno zwarte muskularne ciało, nieco przysadziste, pokryte grubymi fałdami skóry, ta sama złożona wolumetryczna głowa na szerokiej krótkiej szyi.

Szyja muskularny płynnie przechodzi w masywne ramiona. Na klatce piersiowej zaczyna się luźny fałd skóry, zaczynając od gardła.

Pysk uderza wymownym wyrazem: często mówi się, że mastif ma „ludzkie oczy”. Może nie można go nazwać pisanym przystojnym mężczyzną, ale niewątpliwie ma swój urok:

brązowe, jasne oczy mogą mieć inny odcień;
wygięte, opadające, ale mocne, trójkątne uszy;
nieco wklęsły profil;
sprytne czoło, które wznosi się nad kufą;
grube obwisłe fafle - górne wargi;
duży nos z wyraźnie zaznaczonymi szerokimi nozdrzami.

To interesujące! Fałdy na skórze pyska są symetryczne, zmieniają swoje położenie w zależności od nastroju psa.

Łapy Bordeaux mają mocne, może wydawać się krótkie: pies zawdzięcza im swój przysiad. Palce w szerokim pęcinie są ściśnięte, opuszki są wyraźnie widoczne. Zagięcie nóg lekko pochylone do wewnątrz. Obie pary kończyn są ściśle pionowe. Tylne łapy są nieco większe niż przednie.

Ogon płaski, mocny, nisko osadzony. Gdy zwisa cicho, czubek sięga do zginacza kończyn tylnych.

Wełna psy tej rasy są bardzo krótkie, lekko aksamitne w dotyku. Natura dała mastifom francuskim kolor we wszystkich odcieniach czerwieni - od płowego do gęstej cegły. Barwa jest równomierna na całym ciele, tylko kufa może być nieco ciemniejsza. W jakim odcieniu będzie maska, tak jak opuszka psiego nosa.

Standardy rasy

Na przełomie wieków powstał pierwszy wzorzec rasy Doga de Bordeaux - opublikował go w swoim czasopiśmie „Hodowca” weterynarz Pierre Megnin. Dekadę później standard uzupełnił profesor anatomii Kunstler w książce „Critical Studies of the Dogue de Bordeaux”. Niemal w tej formie opis tej rasy jest dziś aktualny. Trzeci wzorzec rasy został doprecyzowany w 1971 roku przez Raymonda Reike`a, był dwukrotnie poprawiany zgodnie z wymogami Federacji Opiekunów Psów. Ostatnia obowiązująca rewizja normy to 1995 r.

Ważny! Ustalenie standardu ma kluczowe znaczenie dla psów przeznaczonych do hodowli i udziału w wystawach. Tyle, że dla zwierzaka wady zewnętrzne nie są tak znaczące. Ale parametry zdrowotne są w każdym przypadku ważne.

Główne zapisy wzorca rasy obejmują parametry psa w sposób pozytywny (co powinno być obowiązkowe) oraz w sposób negatywny (co absolutnie nie powinno być). Negatywne przejawy nazywane są również wadami rasy, omówimy je poniżej.

Trzy rodzaje zewnętrza psa

Koncentrując się na wzorcu rasy, musisz wziąć pod uwagę cel jego definicji. Na tej podstawie zwyczajowo rozróżnia się trzy podejścia do oceny zewnętrznych parametrów psa:

pokaż standard - maksymalna zgodność z wymaganiami rasy, to te psy roszczą sobie tytuł czempiona na wystawach i prawo do rodzenia elitarnego potomstwa;
wzorzec rasy - dopuszczalne są drobne odstępstwa od wymagań, dopuszczalne w celu dopuszczenia psa do hodowli;
standard dla zwierząt - pies może stać się doskonałym pupilem, ale nie zrobi kariery wystawowej z powodu odchyleń od wymagań eksterieru.

Podstawowe standardy rasy dla Doga de Bordeaux

Waga dorosłego psa to znacząca, zbliżająca się do wagi dorosłego - od 45 kg u małych suk do 90 kg u najsilniejszych samców.
Wysokość w kłębie - od 58 do 68 cm.
Kolor - wyłącznie czerwone odcienie.
Wygląd zewnętrzny - jak najbliżej opisu rasy podanego powyżej.

Ważne niuanse

silnie rozwinięte mięśnie kości policzkowych;
szeroko rozstawione owalne oczy, między którymi zmieściłoby się inne oko tej samej wielkości;
uszy przylegające do policzków, których tylna krawędź opada do poziomu oczu;
wyraźnie zaznaczony kłąb;
mocny schab z widocznymi lekko zagłębionymi bokami;
klatka piersiowa o obwodzie o 25-35 cm większym niż wysokość psa w kłębie;
ogon, gdy jest pobudzony emocjonalnie, unosi się równolegle do tyłu lub nieco wyżej.

Charakter psa

Specyfika wyglądu Bordeaux zapewnia mu idealne wykonywanie funkcji ochrony i ochrony, a do tego pies nie musi nawet nic robić. Pies wygląda groźnie i okrutnie, a w połączeniu z dużymi rozmiarami straszy potencjalnego wroga jednym ze swoich spojrzeń. Jednocześnie paradoks polega na tym, że prawdziwa istota Doga de Bordeaux jest całkowicie przeciwna do jego groźnego wyglądu. W głębi serca ten sportowiec jest spokojny, dobroduszny i oddany wyłącznie swojemu panu. Nie traci panowania nad sobą tak łatwo i rzadko okazuje prawdziwą agresywność.

Zastraszający wygląd tych zwierząt dał im niezasłużoną reputację okrutnych i dzikich. To całkowicie niesprawiedliwe, że Francuzi mówią o złych ludziach, że mają „postać Doga de Bordeaux”. Towarzyskość sprawia, że pies jest wygodny do ochrony: nie będzie na nikogo szczekał, początkowo ufając ludziom, ale z oczywistymi złymi intencjami włączy tryb zaciekłości.

Stosunek do słabych wynika ze starożytnych okupacji przodka Bordeaux - pasterza. Mniejszego zwierzaka nie dotknie, skłonny jest nawet chronić „swoich” czworonożnych znajomych. I on, w przeciwieństwie do innych ras, nie tylko znosi dzieci, ale szczerze i szczerze kocha dzieci, otrzymując niewątpliwą radość z komunikowania się z nimi. Ale z tymi, którzy są więksi i silniejsi, Dogue de Bordeaux nie powinien być redukowany, w przeciwnym razie może pamiętać swoją drugą hipostazę - walkę. Co ważne, te psy nigdy nie atakowały ludzi, wręcz przeciwnie, to człowiek zmuszał je do walki z innymi zwierzętami.

Sprytne, ale leniwe: Bordeaux ma wysoką inteligencję, ale mało energii. Nie lubią się spieszyć i skakać, preferując spokojną lokalizację obok właściciela. Potrzebuje uwagi. Trzeba się zająć tym psem. Dogue de Bordeaux, nieuspołeczniony w dzieciństwie, może stać się niekontrolowany. Ten silny pies potrzebuje z kolei mistrza - niezaprzeczalnego lidera. Przy niesprawiedliwej postawie i głośnych, ostrych okrzykach pies może się obrazić, pamiętając i zachowując nieufność przez długi czas.

Jak długo żyje dogue de bordeaux?

Najpoważniejszą wadą rasy Dogue de Bordeaux jest jej stosunkowo krótka żywotność. Niestety ci potężni sportowcy żyją tylko 7-8 lat, przy dobrej opiece - do 12 lat.

Trzymanie Doga de Bordeaux w domu

Ten pies jest idealny do trzymania w mieszkaniu lub prywatnym domu. Bordeaux nie lubi długich spacerów, ich ulubione miejsce jest obok właściciela. Przygotuj się, aby podzielić się ulubionym krzesłem lub sofą ze swoim zwierzakiem. W większości przypadków nakarmiony i wyprowadzony pies będzie tam spokojnie spał. Twarda podłoga, zwłaszcza zimna, nie jest najlepszą nawierzchnią dla mastifa, którego słabym punktem są fugi.

Nie tolerują długiej samotności, więc nie powinny być podniecane przez osoby, które są zawsze zajęte w pracy. Mastify francuskie nie mogą mieszkać na zewnątrz, z wyjątkiem lata. Ich krótki płaszcz nie zapewni im ciepła w chłodne dni.

Ważny! W żadnym wypadku Dog de Bordeaux nie powinien być przykuty łańcuchem, umieszczony w budce ani zamknięty w wolierze - ta rasa potrzebuje stałej komunikacji z rodziną.

Bordeaux można doskonale trzymać w jednym domu z dziećmi i innymi pupilami - inteligentny pies świetnie się z nimi dogaduje, zwłaszcza jeśli jest znajomy od najmłodszych lat. Jeśli właściciele są fanami absolutnej czystości, pies z Bordeaux może im przysporzyć niedogodności, ponieważ, jak wszystkie duże psy, może się ślinić.

Pielęgnacja i higiena

Dogue de Bordeaux to dość bezpretensjonalne psy w groomingu.

Pieszy. Trzeba je chodzić dwa razy dziennie, jeden ze spacerów powinien być długi, co najmniej 1-2 godziny. Nadmierna aktywność fizyczna jest niepożądana, zwłaszcza w okresie szczenięcia, aby nie przeciążać wciąż słabego aparatu mięśniowo-stawowego. Te sympatyczne psy nie mają skłonności do biegania i skakania. Ale nie można ograniczać ich mobilności. Lepiej prowadzić młode psy w okresie aktywnego wzrostu na smyczy.
Pazury. Jeśli spacery odbywają się na miękkim podłożu, a nie na asfalcie, pazury nie szlifują się i trzeba je będzie obciąć specjalną obcinaczką do paznokci.
Pielęgnacja włosów. Krótka „welurowa” sierść nie sprawia większych kłopotów właścicielom, łatwo ją wyczyścić, gdy pies się ubrudzi. Bez męczącego czesania i strzyżenia. Od czasu do czasu przydaje się specjalna gumowa rękawica dla psów o gładkiej sierści - z łatwością usunie martwy włos i drobinki skóry, wypoleruje aksamitną sierść. Dogue de Bordeaux uwielbia kąpiele. Umyj łapy po spacerze i przynajmniej raz w miesiącu umów się na „dzień kąpieli”.
Higiena pyska. Ponieważ pysk Bordeaux jest pokryty fałdami skóry, należy zwrócić na nie szczególną uwagę. Dobrze myj zmarszczki mimiczne, usuwaj z nich brud i resztki jedzenia, aby nie wystąpiły niepożądane zjawiska w postaci podrażnień i stanów zapalnych.

Jak karmić Doga de Bordeaux?

Te duże psy jedzą zaskakująco mało jedzenia, ponieważ nie zużywają dużo energii na poruszanie się. Dorosłe psy jedzą tylko około 200 g. jedzenie na raz. Nie przekarmiaj swojego zwierzaka, jest to dla niego jeszcze bardziej niebezpieczne niż dla innych ras. W końcu ciało Bordeaux jest naturalnie ciężkie i przysadziste, nadmierna waga będzie nieuzasadnionym obciążeniem stawów i narządów wewnętrznych. Musisz karmić psa w sposób zrównoważony. Konieczne jest wstępne dokonanie wyboru - naturalny lub suche jedzenie, i dalej trzymaj się wybranej metody.

Ważny! W żadnym wypadku nie należy mieszać dwóch rodzajów żywności w jednym karmieniu i radykalnie je zmieniać!

Jeśli wybór padł na produkty naturalne, pamiętaj o włączeniu do diety Twojego pupila:

codziennie mięso, najlepiej wołowina (surowa);
podroby, chrząstki, ścięgna;
od czasu do czasu - ryby;
chudy twarożek, mleko;
warzywa (kapusta, dynia, marchew, buraki), ziemniaki nie powinny być podawane, nie są trawione;
surowe jajka;
płatki.

Dla psa wygodnie jest ugotować owsiankę z mięsem i warzywami. Świeża, czysta woda pitna powinna być zawsze dostępna. W okresie aktywnego wzrostu szczeniętom zaleca się dodatkowo podawanie witamin i suplementów wzmacniających stawy.

Choroby i wady rasy

Dogue de Bordeaux - rasa o stosunkowo dobrym zdrowiu. Najczęstsze problemy dotyczą głównie błędów w mieszkaniu i żywieniu, a nie cech genetycznych takich psów.

Zapobieganie chorobom Dogue de Bordeaux

Aby pies żył długo i zdrowo, należy liczyć się z pewnymi predyspozycjami Bordeaux do niektórych chorób.

Problemy z respiratorem. Takie cechy są spowodowane anatomiczną budową mastifów francuskich, w szczególności krótką szyją. Duszność jest częstym towarzyszem tych dużych psów. Staraj się zapewnić swojemu pupilowi czyste i świeże powietrze, najlepiej chłodne. Nie chodź na długie spacery w upalne dni, unikaj przegrzania.
Dysplazja stawu biodrowego To częsty problem z dużymi i masywnymi psami.
Predyspozycje do niektórych form onkologii.
Trudny poród – związany z dużymi rozmiarami głowy, nawet u nowonarodzonych szczeniąt.

Wady rasy

Zewnętrzne niedociągnięcia, które obniżają wartość hodowlaną Doga de Bordeaux, dotyczą różnych aspektów jego wyglądu.

Ważny! Wady dotyczą tylko wyglądu, a nie zdrowia psa, nie przeszkodzą mu w kochaniu go przez zwierzę i prowadzeniu długiego i szczęśliwego życia.

Za które przewodniki psów obniżą ocenę na specjalistycznych wystawach? Rozważ pewne aspekty wyglądu Bordeaux, które są nie do przyjęcia dla standardu pokazowego.

Oczy

widoczna błona śluzowa powiek;
nie owalny, ale okrągły;
rozmiar jest większy niż przeciętny;
bez wyrazu spojrzenie;
opuchnięte, wzdęte powieki;
zez;
blada tęczówka.

Uszy

letargiczny, opadający;
złożone na pół i patrząc wstecz („płatki róż”).

Szyja

długawy;
Suchy;
ustawić powyżej lub poniżej normy;
wciśnięty w ramiona;
słabe mięśnie.

Tułów

plecy są zgarbione;
tylne zwisy;
długość i szerokość pleców oraz talii znacznie odbiegają od normy;
osłabione mięśnie pleców i/lub dolnej części pleców.

Zad

skośny (pies wygląda jak napięty zad);
wysoka lokalizacja;
ten sam poziom z plecami.

Klatka piersiowa

kształtem różni się od okrągłego - przypomina beczkę lub wrzeciono;
mały rozmiar;
skrócona długość.

Brzuch

zwisy;
zbyt wciągnięty (jak charty);
nierodza suka ma zbyt duże i opadające sutki (nie jest to wada, ale punktacja spada).

Ogon

z guzkami z powodu przyrośniętych kręgów;
z załamaniami (w górę) lub załamaniami (w dół);
zgięty w pierścień;
zakrzywiony;
korkociąg;
krótszy niż norma;
zaginiony.

Łapy

zakrzywione nadgarstki;
nadgarstki zwisają;
zbyt szeroko rozstawione;
na tylnych łapach staw skokowy odchylony o ponad 180 stopni.

Kolor

odcienie inne niż czerwone, np. czekoladowe nie są dozwolone.

Chód

pies miele;
kroki tasowania;
trudny ruch;
oplatanie ruchów łap;
jednoczesny ruch łap z każdej strony („stymulacja”).

Edukacja i trening

Od najmłodszych lat szczeniak powinien spędzać dużo czasu z ludźmi - towarzysko. Pomijając ten moment, prawie niemożliwe jest uwolnienie pełnego potencjału tej rasy i uczynienie z psa wiernego towarzysza. Przydatne jest komunikowanie się ze zwierzętami domowymi, w tym innymi psami.

Trening jest łatwy dla początkowo inteligentnego dogue de bordeaux. Szybko uczą się poleceń, z przyjemnością je wykonują. Odważni i spokojni, mają zrównoważony stosunek do ostrych dźwięków. Konieczne jest rozwinięcie tkwiącego w nich z natury instynktu stróża i strażnika, dla którego konieczne jest nauczenie ich rozróżniania „nas” od „obcych” na polecenie właściciela.

Ważny! W żadnym wypadku nie naucz Bordeaux atakować. Nie zachęcaj do agresji. Jak wszyscy flegmatyczni, te psy mogą przez długi czas zachować spokój, ale kiedy tracą panowanie nad sobą, stają się niekontrolowane, niezwykle trudno będzie przerwać walkę.

Komenda „głos” niezbyt lubi Doga de Bordeaux, nie są skłonni do szczekania.

Kupowanie szczeniaka: na co zwrócić uwagę

Rasowe szczenię z perspektywą kolejnych wystaw i hodowli lub po prostu słodkie zwierzątko? Ważne jest, aby odpowiedzieć na to pytanie przed szukaniem hodowcy i wyborem zwierzaka.

Gdzie kupić

Jeśli Twoim celem jest wystawa lub wzorzec rasy, szczeniaka należy kupować tylko w wyspecjalizowanej hodowli. Z prywatnym hodowcą ryzyko jest duże. Właściciel musi sam być dobrze zorientowany w standardzie rasy lub zaprosić do tego doświadczonego specjalistę.

Ile kosztuje szczeniak

Cena szczenięcia rodowodowego z rodowodem RKF waha się od 12 do 80 tys. pocierać. Jeśli właściciel nie jest wymagany dokumentacja o pochodzeniu psa można spotkać kwotę do 5 tys. pocierać. Im wyższy standard jakości, tym szczenię będzie droższe.

Ważne czynniki wyboru

Punkty do rozważenia przy zakupie szczeniaka:

spójrz na obecność paszportu weterynaryjnego z umieszczonymi w nim datami szczepień;
nie odbieraj szczenięcia wcześniej niż 10 dni po ostatnim szczepieniu - musi przejść kwarantannę;
zabierz dziecko od matki nie wcześniej niż w wieku trzech miesięcy;
popatrz na żywo na matkę szczeniąt, jeśli to możliwe - i na ojca, a przynajmniej na jego zdjęcie;
sprawdzić niezbędną dokumentację obojga rodziców - rodowody i zaświadczenia lekarskie;
nie zapomnij zdobyć metryki dla szczeniaka - wtedy zostanie na niej sporządzony jego rodowód.

Ważny! Pseudonim umieszczony na karcie szczenięcia i paszporcie weterynaryjnym musi być taki sam.

Wybierając między psem a suką, skup się na swoich cechach przywódczych. Samiec na pewno będzie musiał być zdominowany, a suki, choć bardziej posłuszne, potrafią być przebiegłe.

Recenzje właścicieli

Według właścicieli Dogue de Bordeaux to doskonały pies do trzymania nawet w małym mieszkaniu. Łatwo się nią opiekować. Dog niemiecki je zaskakująco mało, jak na swój imponujący rozmiar.

Z tymi psami można bezpiecznie chodzić. Do uspokojenia przechodniów warto używać kagańca, ale nie ma takiej praktycznej potrzeby. Bordeaux nie spieszy się za kotem czy ptakiem, nie spieszy się szczekając za rowerem czy samochodem. I nigdy nie zaatakuje człowieka ani innego zwierzęcia bez powodu. To stosunkowo cichy pies. Trochę szczeka i nigdy tak nie robi.

Bordeaux to mądra, inteligentna rasa, nieskończenie lojalna wobec swojej rodziny i ufająca ludziom, dopóki nie udowodnią złych intencji. Jedyną poważną wadą zauważoną przez właścicieli jest ślinotok. Ale idealna czystość dla kochających właścicieli nie zastępuje szczerej i bezinteresownej miłości, do której te psy są zdolne całym sercem.