Jak rozpoznać i leczyć chlamydię u psów?

Psy wiejskie częściej chorują, ponieważ nie tylko dzikie zwierzęta są nosicielami chlamydii. Występują w organizmach zmarłych osobników bydła i małych przeżuwaczy (krowy, kozy, owce, konie), w porodach zwierząt oraz w ciałach abortowanych osobników.

Tak więc infekcja występuje:

• przez unoszące się w powietrzu kropelki;
• podczas stosunku płciowego;
• bliski kontakt;
• w macicy.

Diagnostyka

Rozpoznanie stawia się na podstawie zebranego wywiadu, nasilonych objawów, wywiadu z właścicielem zwierzaka. Aby dokładnie ustalić obraz kliniczny, przeprowadza się badanie serologiczne w warunkach laboratoryjnych. Pomimo obecności oczywistych oznak nie można dokładnie postawić diagnozy w domu.

Zasadniczo do diagnozy wykonuje się testy immunoenzymatyczne i reakcje łańcuchowe polimerazy. W laboratorium analizuje się zeskroby i wymazy śluzu.

Objawy

Choroba może występować zarówno w formie utajonej, jak i subklinicznej. Objawy chlamydii u psów mogą się różnić. Wiek, masa ciała, obecność przebytych urazów i chorób odgrywają w tym rolę.

W formie subklinicznej ujawniają się następujące objawy:

• powolne obecne zapalenie spojówek;
• niemiarowość;
• zapalenie cewki moczowej;
• zapalenie pęcherza;
• podniesienie temperatury do 41 stopni;
• lekkie wyładowanie z genitaliów;
• bezsenność lub zwiększona senność;
• letarg;
• tymczasowe kulawizny w jednej z kończyn;
• obfite wydzieliny z oczu i uszu;
• zapalenie oskrzeli;
• biegunka;
• anoreksja;
• zapalenie mózgu;
• duszność i tak dalej.

Suki w ciąży często tracą dzieci w drugiej połowie ciąży. Przy zaawansowanych postaciach choroby suki są pozbawione możliwości posiadania potomstwa.

Szczenięta urodzone z zakażonej samicy często cierpią na zapalenie oskrzeli i spojówek lub mają inne nieprawidłowości fizjologiczne, a przy ciężkiej postaci infekcji umierają przed ukończeniem miesiąca.

Mężczyźni cierpią na zapalenie gruczołu krokowego i zapalenie cewki moczowej. Występuje stan zapalny napletka i stwierdza się ropną wydzielinę.

W zależności od lokalizacji komórek pasożytniczych, niektóre narządy są zaatakowane. Komórki chlamydiów mogą atakować wątrobę, stawy lub ucho środkowe.

Jeśli psu boli nadepnięcie na łapy i próbuje się bardziej położyć, najprawdopodobniej zwierzę zostało dotknięte zapaleniem stawów i pilną potrzebą przeprowadzenia badania w celu zidentyfikowania przyczyny rozwoju choroby.

Te same manipulacje należy wykonać w przypadku zapalenia ucha środkowego, zapalenia spojówek i zaburzeń innych narządów, na przykład przewodu żołądkowo-jelitowego. Nawet zakłócenie pracy mikroflory żołądka wymaga leczenia, w przeciwnym razie może prowadzić do poważnych konsekwencji, nie mówiąc już o chlamydii u psów.

Leczenie

W przypadku wykrycia objawów choroby należy skontaktować się z przychodnią w celu zebrania anamnezy. Wykryte objawy mogą wskazywać na inne choroby.

Ale często z obecnością chlamydii w organizmie współistnieją inne choroby, a opóźnienie w leczeniu może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji. Obecność zapalenia spojówek może prowadzić do całkowitej ślepoty, a zakażona wątroba może nie wytrzymać stresu związanego z leczeniem lub lokalizacją w niej pasożytów.

Po zebraniu danych z wywiadu i potwierdzeniu podejrzeń, pilna potrzeba rozpoczęcia leczenia. Samoleczenie jest surowo zabronione, ponieważ komórki chlamydiów są trudne do wydalenia nawet silnymi lekami. Ponadto choroba może przenosić się na ludzi.

Leczenie jest następujące:

• przepisać leki z grupy tetracyklin (Metacyklina);
• przepisać makrolidy (azytromycyna);
• przepisywane są fluorochinolony, na przykład Tsifran;
• przy zapaleniu spojówek oczy są leczone specjalnymi kroplami i maściami;
• u kobiet genitalia są myte kwasem mlekowym lub borowym;
• u samców wykonuje się płukanie worka napletkowego.

Leczenie trwa zwykle około czterech tygodni. Leczenie kursowe jest możliwe. Początkowo lek podaje się zwierzęciu przez 10 dni, następnie robią sobie przerwę na ten sam okres i powtarzają się kilka razy do końca kursu. Tak więc komórki pasożytnicze słabną i umierają znacznie szybciej.

Oprócz bezpośredniego leczenia tej choroby zwierzęciu przepisuje się środki wspierające mikroflorę jelitową (Linex). Jeśli nie zostanie to zrobione, może rozpocząć się dysbioza, co negatywnie wpłynie na organizm osłabiony patologią.

Jakakolwiek ingerencja w ciało nie mija bez pozostawienia śladu. Pies chory może rozwinąć reakcję alergiczną na leki, dlatego konieczne jest podawanie mu leków przeciwhistaminowych.

Aby wzmocnić organizm, przepisać kompleksy witaminowe (Gamavit) i immunomodulatory (Cycloferon).

Profilaktyka

Aby zapobiec chorobie, pies potrzebuje:

• stale badaj lekarza;
• chronić przed bliskim kontaktem i kojarzeniem się z zarażonymi osobnikami;
• zaszczepić (Chlamikon);
• karm tylko niezawodną żywność;
• sprawdź przed kryciem.

Dodatkowo po spacerze należy sprawdzić sierść psa pod kątem obecności pasożytów. Jeśli jakieś zostaną znalezione, pilnie podejmij kroki w celu ich eksterminacji.

Prognoza

Przebieg choroby i pozbycie się jej zależy od wieku psa, stanu odporności i zaleconego leczenia. Leczenie zwykle kończy się sukcesem. A po ukończeniu pełnego kursu zwierzę czuje się jak poprzednio.

Aby zachować spokój i zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotu chlamydii u psa, należy zakończyć leczenie, pełny cykl i być obserwowanym przez lekarza przez kilka miesięcy po.

Leczenie zalecone przez weterynarza może być nieodpowiednie lub niewystarczające, co pozwoli komórkom pasożytniczym przeżyć i będzie musiało przejść dodatkowy cykl leczenia.

Na szczęście objawy mogą pomóc w odpowiednim czasie rozpoznać chlamydię u psów. Zarówno leczenie, jak i diagnostykę należy przeprowadzić pod okiem doświadczonego specjalisty. Dlatego w przypadku stwierdzenia powyższych objawów należy udać się do lekarza weterynarii po poradę. To zapewni Ci spokój, a Twojemu ukochanemu psu – zdrowie.