Jak rozpoznać i leczyć nosówkę u psów?

Co to za choroba

Dżuma (inne nazwy: dżuma mięsożerców, choroba Carré) jest ostrą chorobą zakaźną charakteryzującą się wysoką zaraźliwością i objawiającą się wzrostem temperatury ciała, zespołem zatrucia i uszkodzeniem narządów wewnętrznych.

Choroba jest typowa tylko dla psów i dzikich zwierząt mięsożernych (lisy, wilki). Dla ludzi choroba nie jest zaraźliwa.

Czynnikiem sprawczym choroby jest wirus, który ma tropizm do wszystkich tkanek zwierzęcych, dlatego oznaki uszkodzenia są bardzo zróżnicowane. Wirus jest dość stabilny w środowisku zewnętrznym i jest niszczony tylko przez przedłużoną ekspozycję na wysokie temperatury (na przykład gotowanie).

Infekcja może być przenoszona przez chore zwierzęta, które uwalniają wirusa do środowiska. Patogen może być przechowywany przez długi czas w pomieszczeniach, na naczyniach lub pościeli (na obiektach o największym kontakcie z zarażonym zwierzęciem). Ponadto patogen może dostać się do domu poprzez mechaniczne przeniesienie z ulicy (na buty).

Jak możesz dostać zarazę?? Istnieją 2 sposoby infekcji:

1. Unosząca się w powietrzu kropla. Wirus przedostaje się przez drogi oddechowe od zakażonego zwierzęcia.
2. Droga pokarmowa. W takim przypadku czynnik sprawczy infekcji wchodzi przez jamę ustną. Pies może lizać wirusa lub pić skażoną wodę.

Nosówka stanowi największe zagrożenie dla szczeniąt. Ich organizm jeszcze się nie przystosował i nie jest w stanie zwalczyć infekcji. Śmiertelność w tym przypadku wynosi 80-90%.

Wideo „Jak wyleczyć psa z zarazy”

W tym filmie ekspert wyjaśnia, jak skutecznie leczyć psa z powodu dżumy.

Rodzaje

Ponieważ wirus ma tropizm do wszystkich tkanek i narządów, istnieje kilka rodzajów chorób: płucne, jelitowe, skórne, nerwowe i uogólnione. Podział na te formy jest warunkowy, ponieważ patogen zwykle atakuje wszystkie narządy. Tyle tylko, że w niektórych systemach wyraża się to intensywniej.

Rozległość i lokalizacja zmiany zależy przede wszystkim od reaktywności organizmu psa i mechanizmu zakażenia.

Płucny

Występuje częściej z infekcją przenoszoną drogą powietrzną. Charakteryzuje się pojawieniem się zespołu nieżytowego (czyli zapalenia górnych dróg oddechowych). Objawy kliniczne: kaszel, katar. Potem jest zapalenie płuc (zapalenie płuc). Pies ma duszność, a weterynarz słyszy świszczący oddech podczas osłuchiwania.

Jelitowy

Forma jelitowa występuje z infekcją przewodu pokarmowego. Najpierw pojawiają się wymioty, których nie da się kontrolować. Wtedy dołącza biegunka. W tej formie odwodnienie rozwija się szczególnie szybko.

Skórny

Dzięki tej formie na skórze zwierzęcia pojawia się rumień, który szybko zostaje zastąpiony rozwojem pęcherzyków (pęcherzyków). Pęcherzyki mają zawartość ropną. Po pęknięciu na skórze pozostają brązowe skórki.

Nerwowy

Przebieg formy nerwowej charakteryzuje się 2 fazami: pobudzeniem i zahamowaniem. Na początku pies jest niespokojny, agresywny, może atakować ludzi. Mogą wystąpić napady drgawkowe. Następnie podniecenie zostaje zastąpione zahamowaniem: pies staje się ospały, apatyczny, traci przytomność.

Mieszany

Forma mieszana charakteryzuje się równoczesną porażką kilku narządów i układów.

Jak rozpoznać i rozpoznać

Możesz określić obecność choroby u psa za pomocą kryteriów diagnostycznych:

1. Dwustopniowy wzrost temperatury.
2. Uszkodzenie błony śluzowej oczu (zapalenie spojówek).
3. Zapalenie górnych dróg oddechowych (kaszel, katar).
4. Uszkodzenie układu nerwowego (nadmierne pobudzenie, a następnie przeciwnie utrata przytomności, drgawki).

Diagnostyka i leczenie zwierząt

Diagnozę choroby przeprowadza się przede wszystkim na podstawie objawów klinicznych (kryteria diagnostyczne). Dalsze badanie zwierzaka obejmuje laboratoryjne metody diagnostyczne. Nie prowadzi się badań instrumentalnych.

Aby zidentyfikować patogen, możesz użyć następujących metod:

1. Test immunologiczny (ELISA). Można stosować różne materiały: krew, płyny do płukania nosogardzieli i inne płyny ustrojowe. Metoda opiera się na wykrywaniu antygenu.
2. Reakcja neutralizacji (PH), reakcja wiązania dopełniacza (RSK). Reakcje te służą do identyfikacji patogenu w hodowli komórkowej.
3. Reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR). Metoda inżynierii genetycznej oparta na identyfikacji fragmentu wirusa DNA.
4. Próbki biologiczne.

Nie leczyć w domu! Pierwszą rzeczą do zrobienia, jeśli zauważysz u psa oznaki nosówki, jest udanie się do kliniki weterynaryjnej po pomoc medyczną. Nie zwlekaj z momentem leczenia, metody ludowe w tym przypadku nie pomogą. Nie używaj też popularnych receptur ludowych z wódką - to nie wyleczy twojego zwierzaka z choroby.

Jedynym sposobem leczenia nosówki u psów jest podanie specjalnej surowicy zawierającej specyficzne przeciwciała przeciwko wirusowi. Serum zapewnia psu odporność bierną (w przeciwieństwie do szczepionki, gdy powstaje odporność czynna).

Nie ma potrzeby leczenia choroby antybiotykami, dżuma drapieżników psów to infekcja wirusowa, a nie infekcja bakteryjna. W tym przypadku leki przeciwbakteryjne nie działają.

Do leczenia objawowego, które ma na celu poprawę ogólnego stanu zwierzaka, można stosować następujące leki:

1. Leki do terapii infuzyjnej. Są 2 rodzaje: doustne i pozajelitowe. Doustnie (np. „Regidron”) podaje się psu doustnie (w małych porcjach, aby uniknąć wymiotów). Infuzję pozajelitową prowadzi się przez dostęp żylny (za pomocą zakraplacza). W tym celu stosuje się różne roztwory soli glukozy. Terapia infuzyjna może pomóc złagodzić odwodnienie i zmniejszyć zespół zatrucia.
2. W postaci jelitowej stosuje się „Proserynę”, której działanie polega na wyeliminowaniu niedowładu jelitowego i przywróceniu jego funkcji.
3. W postaci nerwowej przepisywane są leki zmniejszające pobudliwość nerwową, na przykład „Fenobarbital”.
4. W celu wzmocnienia układu odpornościowego przepisywane są kompleksy witaminowe.

Środki zapobiegawcze

Istnieją dwa rodzaje metod profilaktyki: specyficzne i niespecyficzne. Specyficzna profilaktyka polega na podaniu szczepionki. Szczepienie odbywa się w 2 etapach:

• 0 dzień (dzień pierwszego wstrzyknięcia leku);
• Dzień 14 (drugie wprowadzenie).

Możesz szczepić psy od 2 miesiąca życia. Odporność na nosówkę jest niestabilna i utrzymuje się około roku, dlatego konieczne jest coroczne szczepienie zwierzęcia. Zapewni to Twojemu zwierzakowi ochronę, której potrzebuje, aby nie zachorować.

Profilaktyka niespecyficzna polega na wykluczeniu kontaktu zwierzęcia z zakażonymi zwierzętami. Ponadto konieczne jest utrzymanie odporności psa. Ułatwia to prawidłowe i racjonalne odżywianie, kompetentna opieka nad zwierzęciem, częste spacery na świeżym powietrzu, terminowe leczenie innych współistniejących chorób.