Objawy i leczenie parwowirusa u psów (zakażenie parwowirusem)

Parwowirusowe zapalenie jelit u psów jest niebezpieczną chorobą, która atakuje mięsień sercowy (mięsień sercowy) i powoduje stan zapalny przewodu pokarmowego. W tym artykule dowiesz się, jak wirus jest przenoszony, mechanizm rozwoju choroby u zakażonego zwierzęcia, jakie są objawy, diagnostyka i leczenie parwowirusa.

Parwowirus jest odporny na czynniki zewnętrzne.

W celu podziału wirus infekuje aktywnie rozwijające się komórki, które najaktywniej wytwarzają DNA. W rezultacie komórka produkuje wirusowe DNA aż do śmierci.

Wirus jest scharakteryzowany dobra odporność na czynniki zewnętrzne i może przetrwać w 60 stopniach, odporny na środowisko kwaśne, chloroform i etery. Wirus może żyć w stanie całkowicie zamrożonym przez 1 rok, a w temperaturze pokojowej do 6 miesięcy.

Grupa ryzyka

Parwowirusowe zapalenie jelit występuje częściej u szczeniąt w wieku od dwóch do szesnastu miesięcy.

Wirus jest niebezpieczny dla szczeniąt.

Wirus jest aktywnie wydalany z kałem zarażonego psa w ciągu pierwszych dziesięciu dni, a także jest obecny w moczu i ślinie zwierzęcia.

Wirus jest bardzo niebezpieczny dla podatnych zwierząt, dlatego konieczne jest uważne monitorowanie takich grup psów:

• psy, które niedawno przeszły operację;
• organizm wraca do zdrowia po długiej chorobie;
• szczenięta do ośmiu miesięcy;
• psy z robakami;
• zwierzęta słabo pielęgnowane i niedożywione;
• zwierzęta w stanie naprężenie;
• psy z problemami żołądkowo-jelitowymi.

Drogi infekcji

Zwierzę domowe może zarazić się wirusem:

• chore psy;
• psy-przewoźnicy;
• gryzonie;
• owady;
• człowiek.

Gryzonie mogą przenosić wirusa na psa.

A sposoby przenoszenia wirusa to odpowiednio:

• woda, jedzenie;
• poprzez produkty pielęgnacyjne, dywan;
• kontakt: przez ślinę, czyli wąchanie.

Parwowirusowe zapalenie jelit to choroba sezonowa. Najwyższe wskaźniki zachorowalności obserwuje się wiosną i jesienią, natomiast wirus jest mało aktywny latem i zimą.

Mechanizm przebiegu choroby

Jednym ze sposobów przenoszenia wirusa jest dostanie się do organizmu, po czym rozpoczyna się okres aktywnego rozmnażania wirusa. Najpierw wirus wnika do komórek nabłonka jelitowego, a następnie do układu sercowo-naczyniowego, gdzie dalej się namnaża, uszkadzając ściany naczyń. Już w pierwszych dniach choroby można zaobserwować niewielki wzrost temperatury u zwierzaka, a po laboratoryjnym badaniu krwi - spadek liczby leukocytów.

Na początku choroby pies ma gorączkę.

Błona śluzowa przewodu pokarmowego bardzo cierpi, ponieważ w wyniku jej zniszczenia normalna mikroflora jelitowa, która normalnie nie szkodzi organizmowi, staje się chorobotwórczy.

Objawy parwowirusowego zapalenia jelit

Przy tej chorobie występują charakterystyczne objawy, dzięki którym można ją łatwo rozpoznać. Manifestację wszystkich objawów można podzielić na 2 dni lub odpowiednio 2 etapy:

1. Pies wypróżnia się co 20-40 minut, wydzielina ma ostry zapach, jest płynna, ma kolor brązowy lub zielonkawy, wylatuje strumieniem, a u psów średniej wielkości może wylatywać na odległość metra.
2. Czynność defekacji następuje co 60-90 minut, po czym po 2 godzinach pies ma odruch wymiotny. Pies zaczyna nierówno oddychać i próbuje zająć pozycję siedzącą, rozkładając przednie nogi, a jeśli zwierzę jest mocno wychudzone to najczęściej leży na boku.

Akt defekacji pierwszego dnia choroby obserwuje się co pół godziny.

W pierwszym dniu i stadium choroby charakterystyczna jest temperatura do 40 stopni, która po 12 godzinach spada do 37.5 stopni.

Jak wspomniano wcześniej, parwowirus wnika do naczyń krwionośnych z nabłonka przewodu pokarmowego, skąd może również dostać się do mięśnia sercowego. To właśnie porażka mięśnia sercowego powoduje u psa wymioty i jego ogólną depresję z wyczerpaniem.

Zmiany

Wcześniej znacznie rzadziej obserwowano uszkodzenie serca z zapaleniem jelit, a takie objawy były rzadkie, ale teraz obraz przybrał zupełnie odwrotną formę, w wyniku czego teraz mówią o trzech postaciach choroby:

1. Serdeczny.
2. Jelitowy.
3. Mieszany.

Często przy zapaleniu jelit obserwuje się uszkodzenie serca.

W dzisiejszych czasach niewiele osób może tak pomyśleć zwierzę wymioty może być spowodowane uszkodzeniem serca, a jeśli tak się stanie, pies otrzymuje leki przeciwskurczowe, które nie mogą pomóc w tej sytuacji.

Leczenie psa

Jeśli zauważysz pierwsze objawy u psa, musisz pilnie wezwać lekarza weterynarii.

Ale nie zapominaj, że sam musisz pomóc zwierzakowi w tej sytuacji i przede wszystkim zapewnić mu spokój, a nie dać nic do jedzenia ani picia. Jeśli masz wazelinę, możesz spróbować podać ją swojemu psu. Olejek wazelinowy pomoże oczyścić przewód pokarmowy chorego zwierzęcia ze zniszczonych lub zmodyfikowanych komórek nabłonka i resztek niestrawionego pokarmu.

Wazelina oczyści przewód pokarmowy Twojego psa.

W przypadku parwowirusowego zapalenia jelit główne obszary leczenia to:

• eliminacja wirusa;
• przywrócenie bilansu wodnego;
• eliminacja toksyn;
• normalizacja stanu układu odpornościowego;
• przywrócenie pracy narządów biorących udział w procesie zapalnym - żołądka, jelit, serca.

Leki

1. Eliminacja wirusa odbywa się poprzez wprowadzenie surowice i immunoglobuliny. Chociaż immunoglobuliny przeciwko tej chorobie są produkowane w wystarczających ilościach i jest ich już dużo w dniach 3-5, po prostu nie mogą nadążyć za szybkim rozprzestrzenianiem się choroby.
2. Aby przywrócić równowagę wodną, ​​przepisuje się psu środki hemostatyczne, leki przeciwwymiotne i roztwory koloidalne wstrzykiwane dożylnie lub podskórnie (w zależności od odwodnienia psa).

Psu podaje się dożylnie leki na odwodnienie.

Zapobieganie parwowirusowi

Do tej pory wynaleziono już szczepionkę przeciwko zapaleniu jelit i podaje się szczenięta w wieku 2-3 miesięcy szczepienia ochronne.

Pamiętaj, że pies ma 20% szans na przeżycie parwowirusowego zapalenia jelit nawet przy odpowiednim leczeniu. Tylko 1 szczepionka może uratować zwierzęciu życie i uchronić go przed straszliwymi udrękami. Nie zapomnij zaszczepić swojego pupila, ponieważ zapobieganie tej dolegliwości może być dużo łatwiejsze i bezbolesne niż mała szansa na wyleczenie.

Należy szczepić, aby zapobiec parwowirusowi.

Film o parwowirusie u psów