Jak leczyć biegunkę u psa: sprawdzone wskazówki

Ludzie, którzy doświadczają psiej biegunki, często popadają w skrajności. Niektórzy nie zwracają uwagi na zaburzenia trawienia, podczas gdy inni zaczynają panikować. W rzeczywistości konieczne jest monitorowanie ogólnego stanu zwierzęcia i uwzględnienie różnych czynników towarzyszących. W trudnych przypadkach należy natychmiast skonsultować się z weterynarzem.

Przyczyny biegunki u psów

Najczęściej do biegunki u psów prowadzą następujące czynniki:

• niewłaściwe odżywianie lub karmienie zepsutym jedzeniem;
• gwałtowna zmiana diety, a mianowicie zmiana suchej karmy na naturalną lub odwrotnie;
• spożycie ciał obcych, co prowadzi do braku równowagi w jelitach;
• inwazja robaków;
• choroba zakaźna;
• Reakcja alergiczna;
• zatrucie chemikaliami;
• uszkodzenie jelit;
• niedobór witamin;
• zakłócenie funkcjonowania układu pokarmowego;
• rak.

Aby określić dokładną przyczynę biegunki psa, powinieneś skonsultować się z weterynarzem, bo od tego zależy wybór metody leczenia.

Główne rodzaje biegunek

Krwawa biegunka to poważny problem. Jeśli w kale psa znajdzie się nawet niewielka ilość krwi, pilna potrzeba wizyty w przychodni weterynaryjnej.

Biegunka i wymioty często występują razem. Tak więc w przypadku zatrucia najpierw zaczynają się wymioty, a następnie pojawia się biegunka. Jeśli oba zjawiska występują jednocześnie i trwają dość długo, mówimy o poważnym uszkodzeniu organizmu.

Biegunka ze śluzem najczęściej występuje z powodu rozwoju procesu zapalnego w okrężnicy.

Czarna biegunka uzyskuje ten odcień ze względu na obecność częściowo strawionej krwi. Dzieje się tak, gdy krwawienie w dwunastnicy lub żołądku.

Żółta biegunka jest powszechna w przypadku zwykłej niestrawności. Jeśli odcień kału jest zbliżony do pomarańczowego, oznacza to uszkodzenie wątroby i zwiększone stężenie bilirubiny.

Zielona biegunka pojawia się, gdy zwierzę jest karmione zgniłym pokarmem. Zachodzące w tym momencie procesy fermentacji i gnicia w jelicie prowadzą do pojawienia się zielonkawego odcienia.

Przy braku żółci może wystąpić biała biegunka. Wskazuje to na zablokowanie dróg żółciowych, co jest uważane za dość poważny problem.

Ustalenie diagnozy

Biegunka zwykle nie trwa długo u psów. Jeśli biegunka nie jest krótkotrwała, należy określić dokładną przyczynę. W tym celu najczęściej przepisywane są następujące analizy:

• badanie kału, w tym mikroskopia rozmazowa i metody flotacyjne, dzięki którym możliwe jest wykrycie obecności pasożytów;
• pełna morfologia krwi w celu określenia anemii i obecności infekcji;
• biochemiczne badanie krwi w celu określenia funkcjonowania wątroby, a także nerek;
• prześwietlenie jamy brzusznej, za pomocą którego można określić, czy w jelitach zwierzęcia znajdują się ciała obce;
• Metoda PCR wykrywająca obecność różnych bakterii, wirusów i pasożytów.

W zależności od wyników w/w badań lekarz weterynarii może zlecić dodatkowe badania. Obejmuje to hodowlę, patologię, serologię, USG jamy brzusznej, endoskopię i testy na toksyny.

Jak leczyć biegunkę u psa?

Najczęściej z biegunką zaleca się pozostawienie psa głodnego na dzień. Ważne jest, aby zwierzę miało dostęp do świeżej wody, ponieważ pomoże to uniknąć odwodnienia.

Aby dobrać optymalne leczenie, należy określić dokładną przyczynę biegunki. Dzięki temu pytania, co podać psu na biegunkę, same znikną. Należy zauważyć, że leczenie objawowe jest najczęściej przepisywane jako pierwsze. Kiedy stan zwierzęcia się ustabilizuje, trzeba się przetestować, aby wykluczyć obecność infekcji wirusowych i pasożytniczych.

Z reguły dla psa przepisuje się następujące leczenie:

• po codziennej diecie na wpół głodzonej do karmienia stosuje się wyłącznie lekkostrawną paszę. Najczęściej zwierzę otrzymuje gotowaną wołowinę lub kurczaka z dodatkiem twarogu beztłuszczowego. Podobną dietę należy stosować przez 3-4 dni, a następnie stopniowo przestawiać zwierzę na normalny pokarm;
• dodatkowa płynoterapia pomaga uniknąć odwodnienia, wyrównać utratę elektrolitów i przywrócić równowagę kwasowo-zasadową;
• antybiotyki podaje się tym psom, u których zdiagnozowano krwotoczne zapalenie żołądka i jelit lub podejrzewa się infekcję jelitową. Również podobne leki są wskazane podczas obserwacji biegunki z krwią;
• często przepisywane adsorbenty i leki chroniące błonę śluzową jelit.

Odżywianie na biegunkę

Jeśli Twój pies ma zaburzenia trawienia, nie karm go na siłę. Zaleca się pominięcie co najmniej 2 karmień lub nawet nie dawaj zwierzęciu jedzenia w ciągu dnia. Następnego dnia psa należy wypić wodą ryżową. Możesz również karmić swojego zwierzaka płynnym ryżem. Aby znormalizować stan, wystarczą 1-2 łyżki stołowe. W ciągu dnia możesz podać trochę chudego twarogu. Niektórzy hodowcy psów zalecają wlewanie słodkiej herbaty do miski do picia zamiast wody.

Jeśli przez kilka dni pies praktycznie nie je, pilna potrzeba kontaktu z weterynarzem. Nie powinna sama podawać jej żadnych leków ani jedzenia.

Gdy kał ponownie stanie się stały, znajome pokarmy należy stopniowo wprowadzać do diety. Najważniejsze to unikać tłustych potraw.

Wskazówki dotyczące zapobiegania biegunce u psa

Aby uniknąć problemów trawiennych u swojego zwierzaka, musisz przestrzegać tych prostych wskazówek:

• ważne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń dietetycznych lekarza weterynarii;
• musisz monitorować stan zwierzaka!. Jeśli w stolcu znajduje się śluz lub krew, a także brak apetytu i wymioty, oznacza to poważne pogorszenie stanu zdrowia psa;
• jeśli zauważysz u zwierzęcia biegunkę, musisz upewnić się, że jego jedzenie jest świeże;
• raz w roku jest to konieczne sprawdź psa pod kątem chorób pasożytniczych i różne infekcje;
• jeśli leczenie przepisane przez lekarza weterynarii okazało się nieskuteczne, należy zdać dodatkowe badania.

Każdy właściciel psa powinien zrozumieć, że zapobieganie jest uważane za najskuteczniejsze leczenie biegunki u zwierzęcia. Dlatego właściciele powinni zwracać szczególną uwagę na dietę psa. Ponadto konieczne jest zapewnienie odpowiedniego reżimu picia. Jeśli pomimo takich środków ostrożności zwierzę ma rozstrój przewodu pokarmowego, trzeba pominąć następny kanał i idź do weterynarza.