Zapalenie gruczołów przyodbytowych, nieprzyjemne zarówno dla psa, jak i właściciela: czopki, oczyszczanie, dieta i profilaktyka

Gruczoły paranalne znajdują się po obu stronach zwieracza odbytu. Ich główną funkcją jest identyfikacja gatunkowa i osobnicza (pies przekazuje informacje o sobie swoim bliskim). Wytworzona wydzielina ma żółtawy odcień i charakteryzuje się specyficznym zapachem, jej uwalnianie następuje po ściśnięciu przez kał.

Kiedy sekret się kumuluje, dochodzi do podrażnienia błony śluzowej, co prowadzi do przyczepienia się patogennej mikroflory i zapalenia worków.

Powoduje: uraz w okolicy odbytu - brak aktywności fizycznej - siedzący tryb życia, ciąża, predyspozycje dziedziczne, zaburzenia czynności jelit - przewlekłe zaparcie, częste biegunki, niska odporność zwierząt. W niektórych przypadkach stres, częste i nieregularne krycie prowadzi do problemów z gruczołami u psów.

Oznaki: zwierzę wykazuje nadmierne zainteresowanie odbytem, ​​w piątym punkcie zaczyna wiercić się i „jeździć” po podłodze, obszar odbytu puchnie, obserwuje się zaczerwienienie, wysypkę, drapanie, sierść u nasady ogona wygląda niechlujnie – mokra i matowy, z łysiną, kryje się sekret cuchnącego zapachu. W niektórych przypadkach występuje temperatura.

• Dieta. Dieta powinna składać się z łatwo przyswajalnych składników, być bogata w błonnik. Należy karmić wyłącznie świeżymi, wysokiej jakości produktami, przestrzegając reżimu i unikając przekarmienia zwierzaka. Pokarmy pikantne, tłuste, słone, wędzone i konserwowe są całkowicie wyłączone z diety. W żadnym wypadku nie należy karmić psa jedzeniem ze stołu. W niektórych przypadkach weterynarz może doradzić otręby, witaminy.

Przeczytaj więcej o zapaleniu gruczołów przyodbytniczych, sposobach radzenia sobie z nim, zasadach czyszczenia i profilaktyce w naszym artykule.

Przyczyny stanu zapalnego u psa

Wiele ssaków, w tym psy domowe, ma gruczoły przyodbytowe, które uwalniają wydzieliny do jamy odbytniczej. Ten sparowany narząd znajduje się po obu stronach zwieracza odbytu.

Główną funkcją formacji gruczołowych jest identyfikacja gatunkowa i indywidualna. Z ich pomocą pies przekazuje swoim bliskim informacje o sobie. Anatomiczna budowa gruczołów jest podobna do budowy potowej i łojowej. Wytwarzana wydzielina ma żółtawy odcień i charakteryzuje się specyficznym zapachem, jej uwalnianie następuje po ściśnięciu przez kał, co wywołuje u psów stan zapalny gruczołów przyodbytniczych.

Objawy nieprawidłowego funkcjonowania gruczołów przyodbytniczych

Właściciel może podejrzewać patologię u zwierzaka, po wykryciu następujących objawów klinicznych:

• Zwierzę wykazuje nadmierne zainteresowanie odbytem - próbuje ugryźć podstawę ogona, stale liże odbyt.
• Nagromadzona wydzielina powoduje podrażnienie błony śluzowej, któremu towarzyszy swędzenie. Pies zaczyna się wiercić i „jeździć” po podłodze w piątym punkcie, odczuwając dyskomfort.
• Okolica odbytu jest opuchnięta, obserwuje się zaczerwienienie, wysypkę, drapanie.
• Sierść u nasady ogona wygląda niechlujnie – mokra i matowa, z łysiną.

świece stosuje się u psów z zapaleniem gruczołów przyodbytniczych. Przeciwzapalne czopki Ichthyol, czopki nagietka, "Proctosedil" mają dobry efekt.

Przebieg leczenia wynosi 8-20 dni. Czopki doodbytnicze stosuje się, jeśli wnęki worków przyodbytniczych nie są otwarte. Po każdym akcie defekacji lub po mikroclysterach właściciel czystymi rękami wkłada do odbytu świecę leczniczą i na kilka minut naciska ogon zwierzęcia.

Z wyraźnym procesem zapalnym powikłanym infekcją specjaliści weterynarii przepisują kurację antybiotykową w celu leczenia zwierzęcia. Antybiotyki z serii cefalosporyn, na przykład Cephalexin, są w stanie zatrzymać ropne zapalenie.

Przy ropnym zapaleniu, ropniu worków przyodbytowych lekarz weterynarii po znieczuleniu wstępnym otwiera ubytek, oczyszcza i drenuje. Aby zapobiec lizaniu odbytu, podczas leczenia psu zakładana jest obroża elżbietańska.

Jeśli terapia zapalenia gruczołów przyodbytniczych u psów nie prowadzi do wyzdrowienia, weterynarz może zalecić chirurgiczne usunięcie narządu. Sakulektomia jest zwykłą operacją weterynaryjną i jest dość łatwo tolerowana przez zwierzęta. Usunąć worki okołoodbytowe w przypadku nawrotów, ropni, wad wrodzonych po wstępnej antybiotykoterapii.

Czyszczenie

Mechaniczne oczyszczanie formacji gruczołowych z nagromadzonych wydzielin można przeprowadzić zarówno w specjalistycznej klinice, jak i w domu przy odpowiednim przygotowaniu właściciela. Procedura wykonania techniki wykonania nie nastręcza trudności, należy jednak pamiętać, że sekret ma wyraźny nieprzyjemny zapach.

Należy również pamiętać, że manipulacja jest surowo zabroniona w przypadku ropnego zapalenia, ropnia worków przyodbytniczych. Nie zaleca się oczyszczania zwierzęcia z silnym bólem. Po raz pierwszy zabieg musi przeprowadzić lekarz weterynarii w przychodni. Następnie właściciel może samodzielnie przeprowadzić czyszczenie prewencyjne.

Najlepszym miejscem do zabiegu jest łazienka. Właściciel będzie potrzebował rękawiczek, sterylnych chusteczek, wazeliny i czopków doodbytniczych, takich jak Ichthyol. Jeśli pies jest niespokojny, powinieneś skorzystać z pomocy pomocnika.

Dieta

Dieta terapeutyczna odgrywa ważną rolę w powrocie do zdrowia zwierzęcia. Dieta powinna składać się z łatwo przyswajalnych składników, być bogata w błonnik. Błonnik przyczynia się do naturalnego oczyszczania woreczków przynosowych z nagromadzonej wydzieliny, zapobiegając jej stagnacji.

Aby uniknąć zaparć, biegunek, karm zwierzę tylko świeżymi, wysokiej jakości produktami, przestrzegając diety i unikając przekarmienia zwierzaka. Pokarmy pikantne, tłuste, słone, wędzone i konserwowe są całkowicie wyłączone z diety. W żadnym wypadku nie należy karmić psa jedzeniem ze stołu.

Polecamy poczytać o zapalenie jąder psa. Z artykułu dowiesz się o przyczynach i objawach zapalenia jąder u psów, diagnostyce schorzenia, leczeniu i środkach zapobiegawczych.

A tutaj więcej o zapaleniu gruczołów ślinowych u psów.

Zapalenie worków przyodbytniczych u psów - powszechna patologia z brakiem aktywności fizycznej, naruszeniem diety. W niektórych przypadkach uraz, częsta kopulacja, ciąża i niska odporność zwierzęcia prowadzą do patologii. Wyboru jednej lub drugiej metody terapii dokonuje weterynarz na podstawie badania klinicznego i badania palpacyjnego obszaru objętego stanem zapalnym.

W praktyce do leczenia choroby stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania, czopki doodbytnicze o działaniu przeciwzapalnym. Właściciel jest w stanie samodzielnie oczyścić gruczoły paraanalne. W przypadku nawrotów, wad wrodzonych, ropni lekarz weterynarii wykonuje sakulektomię.

Przydatne wideo

Aby uzyskać informacje o tym, jak przepłukać gruczoły paraanalne u psa, zobacz ten film: