Oczyszczamy gruczoły przyodbytnicze u psa w domu (objawy, leczenie, stany zapalne)

Bardzo często właściciele psów nawet nie zdają sobie sprawy z obecności niektórych gruczołów u ich czworonożnych pupili i są zakłopotani, gdy słyszą, że gdzie jest coś trzeba wyczyścić. A to całkiem normalne i naturalne.

Zdarza się jednak, że problemy zwierzęcia pojawiają się nieustannie, a czyszczenie gruczołów staje się regularne i konieczne, podobnie jak kąpiel.

Gruczoły paraanalne psa na schemacie.

Osobliwości

Podczas wypróżnień gruczoły są opróżniane.

• Gruczoły podskórnee i nie możemy ich wizualnie rozpatrywać, jednak przy silnym procesie zapalnym, przy palpacji można wyczuć uszczelniające guzki.
• Kanały pary gruczołów odbytu, które wychodzą do odbytnicy, w obszar, który jest prawie przy samym zwieraczu.
• W swojej budowie anatomicznej mają coś wspólnego z gruczołami potowymi i łojowymi. Sekret, który jest wytwarzany normalnie ma żółty kolor, płynną konsystencję i specyficzny zapach.
• Takie gruczoły występują w całej rodzinie psów, a także kilka innych ssaków, na przykład skunks.
• Opróżnianie gruczołów następuje podczas defekacji. Sekret służy jako miła, pachnąca etykieta. Z jego pomocą zwierzęta „informują” swoich bliskich o własności terytorium, a także przyciągają osoby płci przeciwnej.

Przyczyny i patogeneza zapalenia

Czasami psy mają zapalenie pary gruczołów odbytu. Może być kilka przyczyn takiego stanu rzeczy:

• uraz zwieracza odbytu;
• cechy genetyczne;
• osłabienie odporności w wyniku stresu;
• częste zaparcia lub biegunka.

Stres może wywołać stan zapalny gruczołów odbytu.

Każda z tych przyczyn może prowadzić do zablokowania kanału wydalniczego. W rezultacie sekret gromadzi się w workach gruczołowych i jest skoncentrowany.

Zmieniając swój skład biochemiczny, staje się pożywką dla mikroflory. Warunkowo chorobotwórcze mikroorganizmy nabierają zwiększonej zjadliwości i zaczynają się szybko namnażać. Sekret gęstnieje, przybiera ciemnobrązowy kolor i cuchnący zapach.

Czasami w zawartości pary gruczołów odbytu mogą znajdować się:

• płatki fibryny - z zapaleniem włóknikowym;
• krew - z surowiczym stanem zapalnym;
• ropa - z ropnym zapaleniem.

Jeśli patogenna mikroflora rozwija się intensywnie i zwierzę nie otrzymuje pomocy, gruczoły przepełniają się, ich ściany rozciągają się i stają się cieńsze. W rezultacie przetoka może tworzyć się zarówno z wyjściem do światła odbytnicy, jak iz wyjściem na zewnątrz, do okolicy odbytu.

Objawy zapalenia u psa

Początkowo nagromadzenie treści w gruczołach nie budzi niepokoju zwierzęcia i nie objawia się klinicznie. Po pewnym czasie możesz zauważyć niepokój psa i zwiększoną uwagę na okolice odbytu.

W przypadku zapalenia pies rozwija swędzenie w odbycie.

1. Pies siada, wstaje, ponownie siada i próbuje polizać lub ugryźć odbyt. Czasami zwierzę „jeździ” w pozycji siedzącej, starając się ocierać strefą ogona o wszystkie możliwe przedmioty.
2. Uważnie obserwując zwierzę można sądzić, że to obszar problemowy jest i swędzi, i bolesne dla psa.
3. Jeśli proces jest opóźniony i w jamie worka powstaje ropny wysięk, wówczas wchłanianie patogennej mikroflory i produktów przemiany materii prowadzi do wzrostu temperatury ciała. Jednak nie zawsze możliwe jest zmierzenie temperatury w odbytnicy, przy septycznym zapaleniu odbytu, ponieważ zwierzę wykazuje nadmierny niepokój. Ponadto temperatura w miejscu zapalenia zostanie zwiększona, co nie pozwoli zrozumieć jasnego obrazu tego, co dzieje się w całym ciele.
4. W takim przypadku konieczna jest uważna obserwacja zwierzęcia, a jeśli podczas defekacji zwierzę odczuwa nie tylko niepokój, ale także ból, zrozumiemy to po reakcji psa, to należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem.
5. Są chwile, kiedy pies nadal, narusza integralność skóry (gryzie, łzy o przedmioty), zawartość wylewa się i następuje chwilowa ulga. Pies się uspokaja, a wraz z nim właściciel. Jednak gruczoły nadal działają i wydzielają tajemnicę. Powierzchnia rany jest sklejona ropnymi masami i nitkami fibrynowymi, następuje „wyimaginowane” gojenie. Problem nie jest rozwiązany, jest tylko gorzej.

W takim przypadku konieczne jest badanie dotykowe. Lekkim naciskiem poczuj obszar w pobliżu odbytu. Wraz z nagromadzeniem się obcego płynu (ropa, wysięk, przesięk) można dobrze wyczuć miękki punkt, a pies będzie bardzo niespokojny.

Leczenie

Jeśli zauważyłeś już wszystkie oznaki niepokoju, lepiej skonsultować się z lekarzem. Ponieważ przy takich objawach może być konieczne uciekanie się do chirurgicznego otwarcia ubytków z założeniem drenażu, płukaniem ubytku środkami dezynfekcyjnymi i wprowadzeniem antybiotyków.

• Jeśli samodzielnie odkryłeś ubytek i nie ma możliwości skorzystania z pomocy medycznej, to konieczne jest nałożenie maści z antybiotykiem o szerokim spektrum działania w zatoce, na przykład z cefaleksyną lub amoksycyliną.
• Ten sam antybiotyki podaje się domięśniowo, czas trwania kursu 6-8 dni.
• Jeśli ubytki nie są otwarte, to doodbytniczo (w świetle odbytu) można umieścić czopki, takie jak „Proctosedil","Ichtiol".
• Jeśli stan psa jest poważny, a pomoc medyczna nie prowadzi do wyzdrowienia, a usunięcie pary zatok odbytu (sakkulektomia).

Czopki ichtiolu są stosowane doodbytniczo.

Profilaktyka

W przypadku, gdy Twój pies jest genetycznie predysponowany do zablokowania przewodów wydalniczych pary gruczołów odbytu, lekarz może zalecić Ci samodzielne przeprowadzenie zabiegu sanitarnego.

Psy muszą myć odbyt dwa razy w miesiącu.

Oczyszczanie, uwalnianie gruczołów, przeprowadzane mechanicznie i regularnie. Przerwa między manipulacjami może wynosić 3-9 miesięcy i jest wybierana z uwzględnieniem indywidualnych cech ciała zwierzęcia. Z reguły higiena łączy się z kąpielą psa.

Czasami sanityzacja nie jest nawet wymagana, wystarczy wykonać zabiegi wodne okolicy odbytu 2 razy w miesiącu ciepłą wodą z mydłem z lekkim masażem okolicy odbytu.

Czyszczenie gruczołu paraanalnego u psa w domu

Rozważ kilka metod czyszczenia.

Istnieją dwa sposoby na oczyszczenie gruczołu paraanalnego.

Metoda 1

1. Jeśli zabieg połączony jest z kąpielą, zwierzę umieszcza się w łazience. Jedną ręką maksymalnie unosimy ogon psa i przenosimy go do tyłu (do góry, a nie na bok), cecha anatomiczna jest taka, że ​​w tym momencie mięśnie się rozluźniają, a kanaliki się otwierają.
2. Na okolice odbytu kładziemy serwetkę i delikatnie ściskamy ją po obu stronach zwieracza odbytu. W tym przypadku sekretny sekret pozostaje w serwetce. Następnie zaczynamy kąpać psa. Pod koniec zabiegu nasmaruj odbyt wazeliną.
3. Jeżeli w trakcie zabiegu wystąpi niepokój zwierzęcia, bolesna reakcja lub uszkodzenie w okolicy zwieracza (pęknięcia, zaczerwienienie), okolice odbytu należy nasmarować mazią synthomycyną (maścią) i nałożyć doodbytnicze czopki z ichtiolem na 3-4 dni.

Po kąpieli należy nasmarować odbyt wazeliną.

Metoda 2

Z reguły lekarze stosują tę metodę, ponieważ pozwala ona na jednoczesne badanie dotykowe okolicy gruczołów odbytu w celach diagnostycznych.

Niezbędne jest użycie środków ochrony osobistej, w takim przypadku załóż gumową rękawicę. Nasmaruj odbyt i palce olejkiem wazelinowym.

1. Palec wskazujący jest wkładany do odbytu, a kciuk chwyta fałd skóry wokół zwieracza. Lekkie ruchy masujące są wciskane naprzemiennie po obu stronach.
2. Miejsce manipulacji traktuje się serwetką zwilżoną chlorheksydyną. Czopki doodbytnicze z ichtiolem wprowadzamy do światła odbytu na 3-4 dni, najlepiej po wypróżnieniu psa.
3. Zaleca się, aby zwierzęta z problemami przecierały okolice odbytu serwetką z chlorheksydyną po każdym wypróżnieniu. Zabieg jest prosty i doskonale zapobiega procesom zapalnym.

Załóż gumowe rękawiczki przed zabiegiem.

wnioski

Przed zastosowaniem tej lub innej metody skonsultuj się z lekarzem, być może anatomiczne cechy Twojego psa będą przeciwwskazaniem i lekarz udzieli indywidualnej porady.

Lekarz weterynarii udzieli porad dotyczących skutecznego leczenia.

Każdy organizm ma indywidualne cechy, a jeśli u twojego psa są one związane z naruszeniem odpływu wydzieliny, musisz to wziąć pod uwagę w ramach opieki nad zwierzęciem. Prawidłowe karmienie, chodzenie, kąpiel i odkażanie to podstawowe procedury, które sprawiają, że czworonożne życie jest zdrowe i pomyślne.

Film o problemach gruczołów paraanalnych u psów