Oznaki zwichniętego stawu u psa i jak wrócić do zdrowia

Pod zwichniętym stawem u psa zrozumieć anatomiczne przemieszczenie struktur kostnych z uszkodzeniem integralności tkanki. Traumie towarzyszy niszczenie struktur chrzęstnych, naczyń krwionośnych. Proces patologiczny obejmuje ścięgna i aparat więzadłowy stawu.

Rozróżnij dyslokacje redukowalne, skomplikowane i niekontrolowane. Występują dyslokacje, kompletne i niepełne, otwarte i zamknięte. Według wieku urazy dzielą się na świeże (do 3 dni), nieświeże, gdy przemieszczenie zostanie wykryte w ciągu 2 tygodni, i stare, gdy minęło ponad 14 dni.

Jest dwa główne powody rozwoju - wrodzone i traumatyczne. Czynniki predysponujące do dolegliwości niezbilansowane żywienie (niedobór witaminy D i wapnia), a także niepiśmienna aktywność fizyczna (bez względu na wiek, cechy rasy i indywidualny rozwój psa).

Objawy zwichniętego stawu u psów: odmowa nadepnięcia na chorą kończynę - jeśli przednia łapa jest uszkodzona zwierzę wciska ją pod siebie - jeśli zwichnięcie stawu biodrowego to trudno wstać - może rozwinąć się obrzęk tkanek, opuchlizna - mobilność jest ograniczona - każdy dotyk powoduje ciężkie ból u zwierzęcia, któremu może towarzyszyć agresja zwierzaka. W niektórych przypadkach mogą słyszeć odgłosy ocierania kości o powierzchnię stawu, trzaski, a nawet zgrzytanie.

Najbardziej pouczająca metoda diagnostyczna to badanie rentgenowskie stawu, które wykonuje się w projekcji czołowej i bocznej.

Często można znaleźć Yorki, Toy Terriery, Szpice przyśrodkowe zwichnięcia rzepka, charakteryzująca się przemieszczeniem w strukturze stawu kolanowego wewnątrz narządu. Za udział przesunięcie boczne (zewnętrzne) odpowiada za 20-25% wniosków. Występują 4 stopnie zwichnięcia, najtrudniejszy przypadek to 4 stopnie, w których rzepka nie może być regulowana bez pomocy. Charakteryzuje się przerywaną kulawizną.

W praktyce weterynaryjnej w leczeniu urazów stawów stosuje się metody zachowawcze i chirurgiczne. Arsenał terapii niechirurgicznej obejmuje takie manipulacje, jak repozycja narządów, przeprowadzona po wstępnym znieczuleniu czworonożnego pacjenta.

Po utrwaleniu spoiny przez okres 3 tygodni. W niektórych przypadkach zaleca się ograniczenie możliwości poruszania się pupila na kilka dni poprzez umieszczenie go w małym pokoju, boksie lub klatce. Aby przyspieszyć regenerację, wyznacz leki przeciwzapalne, chondroprotektory i witaminy. Procedury fizjoterapeutyczne obejmują masaż, terapię cieplną. W okresie rehabilitacji zalecane są umiarkowane obciążenia, pływanie w ciepłym zbiorniku.

Przeczytaj więcej w naszym artykule o rodzajach zwichnięć stawów u psa, ich diagnostyce i leczeniu.

Co to jest zwichnięcie

W praktyce weterynaryjnej zwichnięcie stawu u psa jest rozumiane jako anatomiczne przemieszczenie struktur kostnych z uszkodzeniem integralności tkanek. Traumie towarzyszy niszczenie struktur chrzęstnych, naczyń krwionośnych. Proces patologiczny obejmuje ścięgna i aparat więzadłowy stawu.

Według etiologii choroba może być wrodzona, na przykład z powodu nieprawidłowego rozwoju płodu w macicy. Wraz z rozwojem procesów zanikowych w tkance mięśniowej pies rozwija zwichnięcie porażenne. Właściciel zwykle spotyka się z patologicznym rodzajem urazu na tle rozwoju chorób układu mięśniowo-szkieletowego u zwierzaka (krzywica, osteomalacja).

Biorąc pod uwagę anatomiczną złożoność budowy narządu, weterynarze rozróżniają dyslokacje redukowalne, skomplikowane i niekontrolowane. Powikłanemu urazowi zwykle towarzyszy przemieszczenie struktury kostnej w stawie, uszkodzenie naczyń krwionośnych.

W praktyce weterynaryjnej rozróżnia się dyslokacje: kompletne i niekompletne, otwarte i zamknięte. Według wieku eksperci dzielą urazy stawów na świeże (do 3 dni), nieświeże, gdy zwichnięcie zostanie wykryte w ciągu 2 tygodni, i stare - gdy od urazu minęło ponad 14 dni.

Choroba pourazowa pojawia się z reguły w wyniku wypadku drogowego, kolizji ze zwierzęciem rowerem, ciężkimi maszynami. Ruchome i aktywne psy, zwłaszcza rasy myśliwskie, często doznają kontuzji stawów w wyniku zderzenia z przeszkodą przy dużej prędkości (np. goniąc zdobycz).

Puszysty fidget może zwichnąć staw, nawet gdy łapa utknie w przeszkodzie, spadnie z wysokości, nieudany skok lub silny cios w okolice stawu.

Czynnikami predysponującymi do zachorowania według lekarzy weterynarii jest niezbilansowane żywienie (niedobór witaminy D i wapnia), a także niepiśmienna aktywność fizyczna (bez uwzględnienia wieku, cech rasy i indywidualnego rozwoju psa).

Objawy, czyli jak rozpoznać zwichnięty staw u psa

Właściciel może podejrzewać proces patologiczny w stawie, zwracając uwagę na następujący obraz kliniczny u zwierzęcia:

• Odmowa nadepnięcia na bolącą kończynę. Pies zaczyna kuleć, przyjmuje nienaturalną pozycję, galopuje na trzech łapach.
• Przy zwichnięciu kończyny przedniej uraz charakteryzuje się tym, że zwierzę wciąga pod siebie łapę. Jeśli pies ma zwichnięcie biodra, właściciel zauważa, że ​​ma trudności ze wstawaniem po spaniu lub odpoczynku.
• Uszkodzony narząd mięśniowo-szkieletowy zmienia swoją konfigurację anatomiczną w wyniku rozwoju obrzęku tkanek. Właścicielka często obserwuje obrzęk w okolicy stawu.
• Ruchliwość uszkodzonej kończyny jest ograniczona. Pies próbuje przytrzymać kończynę, kierując ją do wewnątrz.
• Każdy dotyk, nie mówiąc już o palpacji, powoduje u zwierzęcia silny ból. Reakcji bólowej może towarzyszyć agresja zwierzaka. Pies skomle, piszczy, warczy, próbuje odsunąć się od właściciela, a nawet próbuje ugryźć.

Klinicznie choroba charakteryzuje się okresową kulawizną. Najbardziej pouczającą metodą diagnostyczną jest badanie rentgenowskie staw, który jest wykonywany w projekcjach czołowych i bocznych.

Biodro

Jednym z najczęstszych urazów u psów jest zwichnięcie stawu biodrowego, któremu towarzyszy przemieszczenie głowy kości udowej z jej anatomicznej lokalizacji - panewki. Patologię często komplikuje zerwanie więzadła okrągłego.

Klinicznie zwichnięte biodro u psa charakteryzuje się poważną kulawizną. Nie nadepnie na obolałą łapę, stale utrzymuje ją na wadze. Kończyna skierowana do wewnątrz. Silna bolesność prowadzi do utraty apetytu, czemu towarzyszy letarg i apatia zwierzęcia.

Palec

Równie częstym urazem, według weterynarzy, jest zwichnięty palec u psa. Klinicznie choroba objawia się tym, że zwierzę stara się nie opierać na uszkodzonej kończynie, utrzymuje ją na wadze. Przed wizytą w klinice właściciel powinien nakładać zimno na miękisz łapy, a nie ciasno bandażować.

Aby zapoznać się z diagnostyką i leczeniem zwichnięcia rzepki u dużych ras psów, zobacz ten film:

W żadnym wypadku nie należy ugniatać i masować uszkodzonej łapy, przewracać zwierzaka bez powodu. Jeśli uraz zostanie odebrany w obecności właściciela, przed wizytą w wyspecjalizowanej placówce należy zastosować przeziębienie na dotknięty obszar. Do tych celów odpowiedni jest okład z lodówki lub mrożonka zawinięta w serwetkę. Nie zaleca się karmienia psa, ponieważ może być konieczne znieczulenie do diagnozy i ewentualnej interwencji medycznej.

Leczenie zwichniętego stawu u psa

W praktyce weterynaryjnej do leczenia urazów stawów stosuje się metody zachowawcze i chirurgiczne. Arsenał terapii niechirurgicznej obejmuje takie manipulacje, jak repozycja narządów. Przywrócenie stawu do jego anatomicznej pozycji następuje po wstępnym znieczuleniu czworonożnego pacjenta.

Po redukcji staw jest utrwalany przez 3 tygodnie za pomocą bandaży unieruchamiających. W niektórych przypadkach weterynarz zaleca ograniczenie mobilności zwierzaka na kilka dni poprzez umieszczenie go w małym pokoju, pudełku lub klatce.

Aby przyspieszyć regenerację uszkodzonych tkanek zwierzęciu przepisuje się leki przeciwzapalne, chondroprotektory i witaminy. Z zabiegów fizjoterapeutycznych w praktyce weterynaryjnej stosuje się masaż, terapię cieplną. W okresie rehabilitacji zalecane są umiarkowane obciążenia, pływanie w ciepłym zbiorniku.

Okres pooperacyjny obejmuje unieruchomienie uszkodzonej kończyny, stosowanie leków przeciwzapalnych np. Prednizolon, Deksametazon. Chondroprotektory, witamina D, preparaty wapniowe przyspieszają regenerację. Pływanie, specjalne ćwiczenia, długie spacery przyczyniają się do szybkiego powrotu pupila do systemu.

Zwichnięcie u czworonożnych zwierząt jest częstym problemem chirurgicznym. Główną przyczyną choroby jest wrodzona patologia i czynnik traumatyczny. Charakterystycznym objawem urazu jest kulawizna, czyli niechęć zwierzęcia do oparcia się na chorej kończynie.