Groźny i delikatny: rasy molosów

Sztuka antyczna często przedstawia molosy (figurki gliniane, Mezopotamia, II tysiąclecie p.n.e.)

Imponujący wygląd molosów, ich niesamowita siła, nieustraszoność i poświęcenie zyskały ogromną popularność, a psy rozprzestrzeniły się w różnych krajach, aby w procesie długotrwałej selekcji skomponować wielką różnorodność ras, która istnieje w naszym czas.

Klasyfikacja FCI dzieli rasy molosów na dwie duże podgrupy, również według eksterieru – na pierwszy plan wysuwa się długość i budowa sierści. Molosy psiopodobne to głównie rasy usługowe, charakteryzujące się krótkim, obcisłym wełnianym płaszczem:

• fila brasileiro;
• dogo argentyńskie;
• Bulldog Angielski;
• bullmastiff;
• dog angielski;
• dog niemiecki;
• rottweilera;
• niemiecki bokser;
• broholmer;
• ca de bou;
• mastino napoletano;
• Cane Corso;
• Tosa Inu;
• Shar Pei;
• dogue de bordeaux.

Druga podgrupa - tak zwany molos górski - rasy te niekoniecznie żyją w górach, ale jakość ich wełny jest podobna: jest gruba, kudłata, z obfitym, dobrze rozwiniętym podszerstkiem. Kategoria górska obejmuje rasy o różnym przeznaczeniu (pasterze, służba, a także ratownicy i towarzysze):

• cao de serra de shot;
• Howawart;
• leonberger;
• Mastif Hiszpański;
• Nowa Fundlandia;
• ostrylaninaka;
• Atlas Owczarek;
• rafeiro do alentejo;
• Św. Bernard;
• mastif pirenejski;
• Owczarek Kaukaski;
• cao de castro laboreiro;
• Owczarek anatolijski;
• mastif kanaryjski;
• Owczarek Środkowoazjatycki;
• owczarek krasowy;
• Mastiff tybetański;
• pirenejski pies pasterski.

Mops i Mastino Napoletano - tak różni, ale obaj molosowie

Do tego dochodzą tzw. małe molosy – mopsy i buldogi francuskie. Rasy te, których standardy klasyfikują je jako ozdobne, ze względu na wszystkie cechy zewnętrzne są miniaturowymi kopiami ich wielkich braci.

Główne oznaki molosów

Znaki odróżniające molosy są widoczne gołym okiem - to znaki, po których można zidentyfikować większość tych psów:

• wysoki wzrost;
• mocne kości;
• ogromny dodatek;
• obwisła skóra,
• duża głowa;
• wiszące uszy;
• potężne szczęki;
• zmęczony mądry wygląd.

Jeśli chodzi o nieoczywiste cechy, tutaj również olbrzymy molosowe mają wiele wspólnego. Psy są pewne siebie i swojej siły - znają swoją wartość i szanują innych: zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Molosowie są uosobieniem spokoju, stabilności i szlachetności, wyraźnie mają pewien kodeks honorowy, który wymaga ścisłego przestrzegania.

Czułe uczucie do dzieci jest również wspólną cechą wszystkich molosów

Taki pies nie będzie tolerował zażyłości i wdzierania się na jego terytorium, ale w kręgu ukochanej rodziny przedstawi duży miękki dywanik, z którym dzieci mogą robić, co im się podoba. Prawdziwy molos stawia interes sfory ponad swoje, a przykłady jego oddania i poświęcenia są godne podziwu.

Jeden problem - nie żyją długo. I to też jest wspólna cecha molosów, przede wszystkim największych z nich: wysokich, luźnych i ciężkich psów.

Przegląd rasy

Na temat każdej z wielu ras molosów napisano wiele prawdziwych i mitycznych historii. Zatrzymajmy się tylko na kilku przedstawicielach tej dużej grupy i postarajmy się zachować jak największą bezstronność.

pies niemiecki

Dog niemiecki (lub Great Danish) jest najwyższym z psów. Jego średni wzrost w kłębie wynosi 85 cm, jest to stosunkowo niewielka jak na molosa waga - około pół centa. Pierwszy wzorzec rasy został zatwierdzony w 1990 roku.

Dog niemiecki jest oficjalnym symbolem stanu Pensylwania (USA)

Dogi niemieckie są inteligentne, towarzyskie i arystokratyczne. Uczą się dobrze, ale od czasu do czasu będą próbować bronić swojego zdania. Kochają porządek zawsze i we wszystkim - często działają jako rozjemcy w konfliktach - zarówno psich, jak i ludzkich.

W amerykańskim stanie Michigan jest najwyższy na świecie dog niemiecki. Nazywa się Zeus, a jego wzrost w kłębie wynosi 112 cm.

Owczarek kaukaski

Owczarek kaukaski jest jedną z najstarszych i największych ras na świecie. Są samce wyższe niż 80 cm i ważące ponad 100 kg - a przy tym wyglądają na potężne, ale bynajmniej nie tłuste. Rasa aborygeńska obejmuje dużą liczbę typów międzyrasowych, potomstwo może być niestabilne. Kaukaskie nie otrzymały uznania FCI, wzorzec rasy działa w ramach Międzynarodowej Federacji Kynologicznej.

Owczarek Kaukaski - rasa wywodząca się ze starożytnych psów pasterskich

Nie ma dokładnych informacji o pochodzeniu rasy kaukaskiej. Według jednej wersji ich przodkami byli mastify tybetańskie, pasterze i myśliwi – stąd pewne podobieństwo z mastifem tybetańskim. Inna, bardziej uzasadniona wersja mówi, że początków rasy należy szukać w starożytnym królestwie Urartu, gdzie psy bardzo przypominające rasy kaukaskie, wypasane stada i domy strzeżone.

Owczarki kaukaskie są bezpretensjonalne i odporne, są równie aktywne w upalną i chłodną pogodę, a gruba sierść chroni je nie tylko przed zimnem, ale także przed opadami atmosferycznymi. Są to psy terytorialne o specjalnej psychologii, które rozwijały się przez tysiąclecia: samowystarczalne, nieustraszone i bezkompromisowe. Panuje opinia, że ​​rasa jest trudna do wyszkolenia, ale tak naprawdę brakuje trenerów, którzy byliby w stanie pracować z rasy kaukaskiej i byli dla nich autorytetem.

Pirenejski pies pasterski

Pies górski pirenejski to niezwykły molos i wielka rarytas dla Rosji. Rasa selekcji francuskiej została wyhodowana na podstawie rodowodu psów azjatyckich specjalnie do pracy pasterskiej. Średni wzrost osoby dorosłej to 75-80 cm, a waga co najmniej 55 kg.

Pies górski pirenejski kocha przestrzeń, niepożądane jest, aby mieszkała w mieście

Społeczność psów długo i energicznie dyskutowała o „wilczym” pochodzeniu pirenejskiego psa górskiego. Niektórzy badacze przypisują go lupo-molossoidowi i nazywają go przodkiem rasy białego wilka polarnego.

Pod względem kształtu głowy, budowy ciała i specyfiki ruchu pies pasterski pirenejski różni się nieco od innych molosów, ale jego charakter jest typowy dla grupy. Przedstawiciele rasy mają wyraźną psychologię terytorialną, surowe, ale nie złe usposobienie. Są ciekawskie i przyjazne, niełatwe w szkoleniu - socjalizację i edukację szczeniaka należy rozpocząć jak najwcześniej.

Mastiff tybetański

Mastif tybetański to molos o bogatej, tajemniczej historii i intrygującym wyglądzie. Średnia waga dorosłego samca to 70 kg, a wysokość w kłębie około 80 cm. Wygląd psa zmienił się niewiele w ciągu kilku tysięcy lat: wiadomo, że te same psy towarzyszyły koczowniczym plemionom w Himalajach i strzegły klasztorów w Tybecie przed wrogami.

Mastif tybetański ma grubą, równą sierść, która pozwala na trzymanie go na zewnątrz przez cały rok

Ze względu na swoją wspaniałą sierść psy mogą wydawać się większe niż ich rzeczywisty rozmiar, a ze względu na ich przerażający wygląd mogą być bardziej groźne niż w rzeczywistości. Z natury są bardzo powściągliwi i stabilni, ale potrafią w pełni stanąć w obronie siebie i swojego pana. Są bardzo mądre i wykazują niezależność, a nawet upór, ponieważ mają tendencję do samodzielnego podejmowania ważnych decyzji.

Mastif tybetański znany jest jako najdroższy pies świata - samiec o imieniu Hong Dong został sprzedany w Chinach za 1,5 miliona dolarów.

Shar Pei

Shar Pei nie należy do psich gigantów, ale pod każdym względem jest prawdziwym molosem. Nazwa rasy jest tłumaczona z języka chińskiego jako „skóra piaskowa”. Jest to pies średniej wielkości, o wzroście do 50 cm, waży do 35 kg.

Shar Pei – podczas „rewolucji kulturalnej” w Chinach rasa ta została prawie całkowicie zniszczona

Po przeanalizowaniu DNA Shar Pei naukowcy doszli do wniosku, że rasa ma co najmniej trzy tysiące lat. Jednak pod koniec ubiegłego wieku zwierzęta gospodarskie musiały zostać odrestaurowane niemal od zera - w 1978 roku rasa została uznana za najrzadszą na świecie.

Odlegli przodkowie Shar Pei walczyli z psami, potem zostali myśliwymi, a dopiero potem - psy do towarzystwa, są spokojne i rzadko wykazują agresję - tylko w interesach. Shar Pei są wyraźnymi introwertykami, nie mają charakteru gwałtownego wyrażania emocji. Rasa jest atrakcyjna m.in. ze względu na swój niezwykły wygląd: pomarszczoną skórę i niebiesko-czarny język. Ale potencjalni właściciele powinni być przygotowani na to, że te psy są bolesne i niezbyt dobre do wychowania.

Pokusa posiadania przy sobie zauważalnego i efektownego psa często przyciąga uwagę niedoświadczonych miłośników psów do molosów. Ale musimy pamiętać, że budzący grozę wygląd tych psów, poparty silnym i trudnym charakterem, jest nieszkodliwy tylko na zdjęciu. Ale w rzeczywistości takie zwierzę będzie wymagało od właściciela znacznych umiejętności praktycznych i zwiększonej odpowiedzialności - w przeciwnym razie możliwe są dość poważne problemy.