Owczarek belgijski: opis rasy

Owczarek belgijski jest energicznym, inteligentnym i bardzo silnym psem, którego nie da się położyć na kanapie, bo na co dzień potrzebują dużo i ciekawej pracy. Rasa ta nie jest odpowiednia dla niedoświadczonego właściciela, a także osoby, która kocha miarowe życie i brak aktywności.

Belgowie najczęściej nie tylko mieszkają, ale także pracują z ludźmi: pracują w policji lub w urzędzie celnym, pełnią funkcje pasterskie, strzegą terytorium lub mienia. Poniżej opowiemy, jak hodowano Malinois (jedna z odmian owczarka belgijskiego), porozmawiajmy o ich głównych cechach, niuansach charakteru i portretie psychologicznym, dowiedz się, czego te psy potrzebują, aby żyć szczęśliwie.

Tak więc Malinois zostały wyhodowane nie tylko z pomocą ludzi, ale także z pomocą natury. Te psy pasterskie zostały stworzone na ograniczonym obszarze, więc selekcję w tym przypadku można nazwać prymitywną. Pierwsi „Belgowie” mieli bliską krew, ograniczoną pulę genów, byli do siebie podobni.

Później, na jednej z wystaw, gdy pasterze z różnych terytoriów szukali psów do krycia, pula genowa nieznacznie się poszerzyła, a do rasy dolano nową krew. W tym samym czasie powstał pierwszy klub, a raczej niewielka grupa pasjonatów, którzy docenili walory pracy „Belgijczyków”. Dzięki tym ludziom Malinois otrzymali szybki rozwój: z powodzeniem poddali się rozmnażaniu, nie tracąc przy tym swoich charakterystycznych cech.

Oficjalny klub kynologiczny Malinois, pierwszy w historii rasy, powstał w 1898 roku, a jego członkowie zostali włączeni do Związku Owczarka Belgijskiego. Trzy lata później, w 1901 roku, do księgi stadnej klubu wpisano pięknego rudego psa o imieniu Vos des Polders. Nazwa zwierzęcia kojarzyła się z kolorem: psy z rudymi włosami w futrze w tym czasie często nazywano Vos (przetłumaczone jako „lis, lis”).

Pierwszym podstawowym producentem rasy, którego krew wciąż jest bardzo cenna, nazywał się Devet. Był to kocurek z Vos des Polders i suczka Liske de Laeken. Pies miał bogaty kolor jelenia z sczerniałą maską i pod każdym względem był niezwykle piękny. To jeden z najbardziej znanych producentów, który stał u początków rasy.

Jednak nienaganna eksterierka Malinois praktycznie nie przyniosła i nadal nie przynosi rasie korzyści. Hodowcy i właściciele tych psów cenią sobie inne cechy: charakter i umiejętności pracy „Belgijczyków”, co pozwala im być psami wszechstronnymi. Malinois są wykorzystywani jako przewodnicy, pasterze, ratownicy, ochroniarze, asystenci policji, psy poszukiwawcze i znajdują ich do kilkunastu innych zastosowań.

Belgia: psy pasterskie

Pod koniec XIX wieku pasterze z terytoriów belgijskich stworzyli pewien typ psa, niezbędny przy pracy ze stadami. Były to zwierzęta czujne, dobrze wytresowane, o doskonałych cechach stróżujących, bezpretensjonalne i bardzo odporne. Ale nie byli rasą w ogólnie przyjętym tego słowa znaczeniu: eksterier, typ i kolory ich wełny były zbyt różne.

Belgijska linia psów zaczęła rozwijać się od Adolpha Ruhla, profesora Akademii Weterynaryjnej, który bardzo zainteresował się psami pasterskimi, bezwzględnie posłusznymi woli człowieka. Po wyselekcjonowaniu najbardziej dostojnych osobników Ruehl rozpoczął hodowlę rasową. To on utworzył cztery typy „Belgów”.

Rasa belgijska została uznana w 1897 roku, w tym samym czasie zorganizowano duży pokaz monobredny, na którym obecnych było ponad stu przedstawicieli „Belgijczyków”. W wystawie wziął udział sam Ruhl, który wybrał do dalszej selekcji najbardziej utytułowane osobniki. Pierwszy wzorzec rasy, w którym utrwalono wszystkie cztery typy, pojawił się w tych samych latach, ale wzorzec został oficjalnie wydany dopiero w 1910 roku.

Zauważ, że w Rosji tylko Malinois nazywany jest Owczarkiem Belgijskim, chociaż w rzeczywistości jest to jeden z czterech rodzajów „Belgów”. Pozostałe trzy rasy to Laekenois (grubo krótkie włosy), Turvuren (długowłose) i Groenendael (długie czarne włosy). W Ameryce te cztery rasy są uznawane za niezależne, a Rosyjska Federacja Kynologiczna klasyfikuje je jako jedną. Ale ze względu na niewielką dystrybucję w kraju pozostałych trzech przedstawicieli belgijskiej linii Malinois uważanych jest za najbardziej znanych, a nawet klasycznych „Belgów”.

Pomimo faktu, że wszystkie cztery odmiany są bardzo podobne, tylko Malinois w pełni posiada uniwersalne cechy pracy, ochrony i obsługi, stanowczy i bezpośredni charakter i nadaje się do wielu odmian pomocy osobie. Trzy inne typy owczarków belgijskich są lepiej znane za granicą jako pasterze i nie są w stanie konkurować z Malinois w próbach pracy.

Malinois: jak pojawiły się psy z czerwonego węgla

Piękne szczupłe psy w typie belgijskim noszą nazwę miasta, w pobliżu którego rozpoczęła się ich historia - Malina Belgijska. W tym mieście mieszkał niejaki Max Bernard, który posiadał psa o imieniu Samlo. Samiec został skojarzony z psem innego mieszkańca miasta, a z pary urodził się słynny samiec o imieniu Tommy, uważany za pierwszego rasowego Malinois. Szczenię nabył Monsieur Segers, który wraz ze swoim pupilem przeszedł do historii - odniesienia do tego psa do dziś znajdują się w metrykach rodowodowych.

Tommy został później pokryty suką o imieniu Cora iz tego skojarzenia, z którym hodowcy wiązali wiele nadziei, uzyskano szczeniaka o imieniu Tjurp. Kiedy pies dorósł, stało się jasne, że był punktem odniesienia. Tjurp jest przedstawicielem rasy, która wciąż uważana jest za hodowców bliższych współczesnemu typowi psów. Warto zauważyć, że malinois jest rasą wyjątkową, w porównaniu z innymi psami, przeszła minimalną ilość zmian eksterierowych, a dziś możemy obserwować te zwierzęta niemal w ich pierwotnej postaci. Zdjęcie powyżej pokazuje, że Malinois zachowały ten sam wygląd zewnętrzny od ponad wieku.

Ponadto nastąpił spadek rasy - było to związane z trudnym okresem między dwiema wojnami światowymi. W tym czasie psy zostały zwabione na front i dziesiątki z nich zginęły, walcząc ramię w ramię ze swoimi właścicielami. Po II wojnie światowej rasa nadal rozwijała się w Europie, a Malinois ponownie zaczął zyskiwać popularność, zwłaszcza we Francji i Belgii. Rasa została wskrzeszona jako sport policyjny i ring.

Zewnętrzna część „Belgijczyków”

Owczarek belgijski to duża rasa, ale nie można go nazwać olbrzymem. U samców wysokość w kłębie wynosi około 65 centymetrów, podczas gdy masa ciała dochodzi do zaledwie trzydziestu kilogramów. Suki są bardziej zwarte - ze wzrostem do 55 centymetrów i wagą do dwudziestu pięciu kilogramów.

Malinois to pies bez nadwagi, szybki, elastyczny i chudy. „Belgowie” są uważani za niezwykle niestrudzonych i wytrzymałych, mogą dać „światło” każdej rasie na ringu sportowym lub teście defensywnym. Przeciwnie, niewielka waga i umiarkowane wymiary pomagają zwierzęciu: dzięki tym cechom pies jest bardziej zwrotny. Na zewnątrz Malinois są dumni, spokojni i wdzięczni, ale gdy tylko pojawia się niebezpieczeństwo, „Belgijczyk” zamienia się w budzącą grozę bestię z natychmiastową reakcją.

Rasowy Malinois ma bardzo charakterystyczną głowę: wydłużoną, proporcjonalną, ze spadzistym czołem i zaokrąglonym tyłem głowy. Wyraźna bruzda biegnie wzdłuż płata czołowego i grzbietu nosa psa, dzieląc symetrycznie głowę. Kufa ostra, zwężająca się w kierunku nosa, grzbiet nosa płaski, niezbyt szeroki. Nos jest błyszczący, duży, o głębokim czarnym odcieniu. Oczy w kształcie migdałów wyrażają szczere zainteresowanie wszystkim, inteligencję i żywotność, brązowa tęczówka - od miedzi po kawę.

Oczodoły nie są wyraźne, ale natura obdarzyła psa ruchliwymi, wyrazistymi łukami brwiowymi, dzięki czemu malinois ma bardzo żywą mimikę. Owczarek belgijski ma normalny zgryz nożycowy, usta mocno przyciśnięte do szczęki, z równomierną ciemną pigmentacją. Plamy lub różowy kolor są niedozwolone.

Jednocześnie wzorzec rasy ma pewną subiektywność, subtelności, które są ważne tylko dla profesjonalnych hodowców. Tak więc francuscy hodowcy uważają, że owczarek belgijski nie może mieć ostrego pyska, usta i podbródek powinny być wyraźne i pełne. Maska, zdaniem ekspertów, powinna odrywać się ściśle nad oczami.

Norma mówi: pysk psa powinien być dłuższy niż linia czaszki, ale bez zakłócania harmonii wizualnej. Zbyt długa kufa, podobnie jak zbyt krótka, to występek. Wprowadzono poprawkę dotyczącą budowy oczu psa: hodowcy uważają, że pod oczami malinois powinno być wystarczająco dużo miejsca, aby osoba mogła łatwo przesuwać kciuki bez dotykania dolnej powieki.

Mała wdzięczna głowa Malinois jest zwieńczona dużymi, otwartymi, trójkątnymi uszami. Są wysoko uniesione, zaokrąglone na końcach, w każdej chwili pewnie stoją. Głowa jest osadzona bardzo dumnie ze względu na pięknie wysklepioną, muskularną, długą szyję. Na szyi psa nie wolno zakładać fałd, jest gładka, skóra napięta, brak podgardla.

Długie kończyny Malinois pozwalają jej poruszać się szybko i naturalnie, w razie potrzeby natychmiast zmieniając trajektorię. Kończyny przednie mocne, rozwinięte, odciążenie mięśni widoczne gołym okiem. Uda szerokie, pas kończyn przednich mocny, nogi równoległe, stawy skokowe dobrze zaznaczone, natomiast nachylone pod kątem do powierzchni, na której stoi zwierzę, co sprawia wrażenie jakby kończyny Malinois były jakby sprężynowy.

Ciało tych psów jest silne, muskularne. Jednocześnie samice mają format bardziej prostokątny (wydłużony), dla mężczyzn charakterystyczny jest kwadratowy (gdy długość łap jest w przybliżeniu równa długości kręgosłupa). Malinois charakteryzuje się głęboką, obniżoną do łokci klatką piersiową z wystającym kępą, ale niezbyt szeroką. Grzbiet prosty, szeroki, ramiona wydatne, muskularne, zad zaokrąglony.

Owczarki belgijskie mają szeroki, niezbyt długi ogon, który w zależności od stanu psychicznego psa można umieścić poniżej lub podnieść do poziomu kręgosłupa. Tak więc w trakcie pracy ogon jest uniesiony wysoko, w momencie spokoju jest opuszczony i znajduje się między tylnymi kończynami.

Osobie niezbyt obeznanej z psami może się wydawać, że malinois i owczarek niemiecki to jedna rasa. Ale warto trochę bliżej i staje się oczywiste, że psy są zupełnie inne: różnice w kształcie ciała, a także w wielkości, kształcie pyska, głowy, uszu. Kolory, struktura sierści różnią się… W przeciwieństwie do „Niemców” „Belgowie” są bardziej kwadratowi (na wysokich nogach), lekcy, mobilni i aktywni. Te psy potrafią pokonać nie do pomyślenia przeszkody, zmienić trajektorię w ułamku sekundy, są nieosiągalne w pogoni.

Dla Malinois charakterystyczny jest również chód drobny, rodzaj szarpiących ruchów rodowodowych. Ta cecha odróżnia również „Belgojczyków” od „Niemców”: ze względu na różnicę anatomiczną ruchy również będą inne. Malinois - pies niosący się dumnie, szlachetnym kłusem, noszący ogon nie wyżej niż poziom grzbietu. Podobnie jak wiele psów wykonujących prace pasterskie, malinois charakteryzuje się ruchem stopy (zarówno przednie, jak i tylne łapy biegną po tej samej stronie), ale dla psów wystawowych jest to uważane za występek.

Tabela 1. Malinois: fragmenty standardu

Zobacz, pierwsze wrażenieHarmonijnie złożony, łączący wdzięk i moc. Pies powinien być chudy, suchy, nie sprawiający wrażenia zarośniętego, w formacie „kwadratowym”, proporcjonalnie. Rasa powinna być ucieleśnieniem siły, ale nie bez elegancji, pełnej wdzięku mocyProporcjeFormat kwadratu jest ważny. Połowa długości głowy to długość całej kufy. Klatka piersiowa koniecznie sięga do poziomu łokciaZachowanie, psychikaPies o wysokim poziomie mobilności, aktywności, stale gotowy do działania, czujny, uparty. Malinois łączy doskonałe właściwości ochronne. Ma żywy i burzliwy temperament, stanowczy, pewny siebie, ale nie arogancki charakter, agresywność, tchórzostwo, gniew to przywara. Pies powinien promieniować spokojem, ale odwagą i czujnościąGłowa, pysk, szczękiŚredniej długości, rzeźbiona, szczupła, wysoko osadzona, czaszka wygląda na nieco krótszą od kufy. Oczodoły są małe, kufa stopniowo zwęża się w kierunku nosa, usta są lekko cofnięte. Linia czoło-kufa prosta, cienka, wyraźna. Zęby śnieżnobiałe, mocne, dobrze rozwinięte. Uszy zaokrąglone u nasady, duże, ostreOczyMałe oczy. Osadzone bez nadmiernej głębokości, ale też nie wystające. W kształcie migdała, preferowane czarne pigmentowane powieki, ciemnobrązowy odcień tęczówkiRamkaWydłużona, wdzięczna szyja, ciało nie jest masywne i ciężkie, ale mocne, kręgosłup od kłębu do linii ogona jest równy wysokości zwierzęcia. Klatka piersiowa niezbyt wąska (ale też nie beczkowata) obniżona do poziomu łokciaOdnóżaSuche, mocne, absolutnie równoległe patrząc z boku. Długo. Łopatki płasko przytwierdzone do ciała, tworzące z ciałem kąt rozwartyRuchDynamiczny, niczym nie skrępowany. Charakteryzuje się żywym zaokrąglonym ruchem (nie prostym, ale po łuku)

Kolory, rodzaje wełny

Długość i kolor sierści to jedne z najważniejszych cech rasy. Owczarek belgijski należy do ras o krótkiej sierści, ale rozwiniętym, bogatym i gęstym podszerstku. Płaszcz Malinois doskonale chroni zwierzę przed zimnem i wilgocią. Sierść obronna „Belgijczyków” jest średniej długości, ściśle przylega do skóry, z bujnego podszerstka na ogonie i „spodnie” tworzą się cętki.

W standardzie Malinois jeden kolor to jeleń lub, jak to się nazywa, „ciepły”. Oznacza to jednolicie ubarwioną czerwoną szatę, a także czarne znaczenia: na łopatkach i bocznych powierzchniach ciała. Malinois charakteryzuje się kruczoczarną maską, która rozciąga się od uszu do pyska, malując przestrzeń od oczu do linii warg.

Psychologiczny portret rasy, charakter

Wysoki poziom inteligencji, responsywność, wielkie przywiązanie do przewodnika lub właściciela, najwyższa pracowitość i niesamowita skuteczność, niesamowita energia, która bije na krawędzi - to wszystko kryje się w Malinois. Nie trzeba przedstawiać cech pracowników tkwiących w tych szczupłych, przystojnych mężczyznach. Przedstawicieli rasy można spotkać w służbach ratowniczych, w policji i urzędach celnych, a także wśród psów specjalizujących się w poszukiwaniu narkotyków, materiałów wybuchowych, osób zaginionych.

Kolejna hipostaza, w której Malinois nie mają sobie równych - wszelkiego rodzaju sportowe pierścienie. Psy z powodzeniem pokazują swoje talenty w pokazowych występach treningowych, pracy w agility, IPO, posłuszeństwie, Mondioring, RR (ring rosyjski), freestyle (taniec z psami) i podobnych dyscyplinach.

Jak odbywają się zawody agility? Gdzie w Rosji można nauczyć się agility i jak rozpocząć trening? Szczegóły w artykuł specjalny.

Talenty owczarka belgijskiego

Jak już się dowiedzieliśmy, Malinois może pracować w niemal każdej dziedzinie. Unikalny układ nerwowy przedstawicieli tej rasy pozwala im łatwo przystosować się do rozwiązywania różnorodnych zadań. Ważne jest, aby od najmłodszych lat koncentrować się na nauczeniu psa konkretnych działań.

Malinois są uważani za doskonałych skoczków, zdolnych do pokonywania barier o wysokości do trzech metrów. Te zwierzęta dobrze pływają, mają najsilniejszy chwyt, szybką reakcję. „Belgowie” są nie tylko znakomicie wyszkoleni, ale sami lubią pracę. W związku z tym rasa znajduje się na liście wysoko wyspecjalizowanych i nie nadaje się dla osoby, która nie ma doświadczenia w psim sporcie lub nie jest pracownikiem służb specjalnych.

Tabela 2. Sporty i pierścienie Malinois

IPOMiędzynarodowy system polegający na testowaniu psów w trzech obszarach: defensywnym, tropiącym i posłusznymMondioringNajtrudniejsza dyscyplina, łącząca elementy najlepszych sportów ochronnych z psami. Celem zwierzęcia jest ćwiczenie skoków, obrony i posłuszeństwaFrisbee dla psaPies musi złapać maksymalną liczbę dysków rzuconych przez przewodnika. Oceniana jest szybkość, zwinność, dokładność, wysokość skokuPosłuszeństwoSzkolenie psów mające na celu ogólne szkolenie dyscyplinarneZwinnośćZawody, w których pies musi jak najdokładniej i jak najszybciej przejść tor przeszkód (bariery, schody, wąż, bom, tunele itp.)FreestyleDyscyplina, która łączy w sobie posłuszeństwo i wdzięk zwierzęcia. Pies wraz z przewodnikiem musi jak najefektywniej pokazywać numer przy muzyceOKDDyscyplina „Ogólny kurs tresury”, która sprawdza umiejętności posłuszeństwa zwierzęcia. Pies musi wykonać zestaw komend, zdobywając maksymalną liczbę punktówRosyjski pierścieńKonkursy umiejętności obronnych. Podczas nich sprawdzane jest ogólne posłuszeństwo psa, a także jego zdolność do obrony siebie, przewodnika lub rzeczy przed jednym, dwoma lub trzema napastnikamiZKSProgram pn. „Służba Straży Ochronnej” ma na celu wyszkolenie zwierzęcia umiejętności strażnika, cech strażnika i eskorty, umiejętności strażnika

Oczywiście Malinois jest doskonałym towarzyszem, zwierzakiem i partnerem człowieka we wszystkich jego przedsięwzięciach. Malinois są dobrze wyszkoleni, przywiązani do członków rodziny, bezpretensjonalni w treści. Ale rasa nie jest odpowiednia dla początkującego: właściciel „maliny” musi mieć rację, nie dopuszczać do nadmiernej czułości ze zwierzęciem, być sprawiedliwym, ale surowym. Malinois potrzebuje ciągłych ćwiczeń, stresu dla mózgu i ciała.

Ta wytrzymała rasa ma służyć człowiekowi i cierpi bez pracy, a także staje się źródłem niemałych problemów. Bez niezbędnych obciążeń pies zacznie rozbijać mieszkanie lub „demontować” własną obudowę, stanie się agresywny, niekontrolowany, a nawet niebezpieczny. Właściciel musi zawsze o tym pamiętać i obliczyć swoją siłę przy wyborze zwierzaka.

Główne cechy rasy:

• aktywność na wysokim poziomie;
• czujność;
• czujność na obcych;
• wysoka inteligencja;
• pewność siebie;
• wyraźne cechy ochroniarza;
• pracowitość.

Wideo - rosyjski pierścień, malinois

Trening i edukacja

Kupując szczeniaka, właściciel musi być przygotowany na to, że ciekawski maluch będzie aktywnie eksplorował teren. Należy wcześniej usunąć wszystkie niebezpieczne dla szczeniaka przedmioty, a także cenne rzeczy, które zwierzę może zepsuć. Jeśli właściciel zamierza uczyć malinois w klatce, należy to zrobić od pierwszego dnia, w którym szczeniak pojawił się w domu.

Klatka musi być natychmiast nabyta w takich rozmiarach, aby dorosły pies mógł bez problemu stać na pełnej wysokości, mógł wygodnie leżeć, wyciągać się, obracać w pozycji stojącej lub siedzącej. W klatce umieszczone jest miękkie legowisko, zamocowane są miski z wodą, można stworzyć dodatkowy komfort dla zwierzęcia i zarzucić na klatkę pokrowiec, który ukryje zwierzę przed wzrokiem ciekawskich.

Jeśli karmisz dziecko w klatce, zaoferuj mu zabawki, nie wpychaj go do środka i nie zostawiaj go najpierw długo zamkniętego, to już wkrótce pies odbierze klatkę jako swoją norę i będzie spał w niej bez żadnych problemy, gdy właściciel jest poza domem.

Jeśli chodzi o zabawki, to są one niezbędne zarówno dla szczeniaka, jak i dorosłego psa. Młodzi „Belgowie” mają silny instynkt, by spróbować wszystkiego na własnej skórze. Oczywiście buty, artykuły gospodarstwa domowego i artykuły wyposażenia wnętrz nie nadają się do tego, ale jeśli zastąpisz zakazane rzeczy dozwolonymi zabawkami, za kilka dni dziecko zrozumie, jak się zachowywać.

Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że Malinois mają skłonność do niezależnego podejmowania decyzji, ponieważ mają silne instynkty. Owszem „Belgijczyk” będzie lojalny wobec wszystkich członków rodziny, ale jeśli grozi im niebezpieczeństwo, może nie czekać na rozkaz właściciela i sam zdecydować, że czas przyjść na ratunek. Dlatego właściciel Malinois musi zachować czujność i nie zdejmować pyska zwierzęciu w miejscach publicznych. Malinois powinien być przyzwyczajony do tego akcesorium od trzech miesięcy.

Gdy tylko szczenię zaaklimatyzuje się w domu, przyzwyczai się do osoby i dostrzeże jej przezwisko, czas zapisać dziecko na grupowe sesje treningowe. To jest podstawowy kurs: każdy Belg musi najpierw nauczyć się bezwzględnie słuchać poleceń, zanim zacznie bronić się lub spróbować swoich sił w jakimkolwiek sporcie.

Oprócz doskonałego posłuszeństwa Malinois muszą być dobrze uspołecznieni. Aby pies nie stał się agresywny (agresja terytorialna i międzygatunkowa jest szczególnie niebezpieczna). Od najmłodszych lat musisz pokazywać zwierzęciu jak najwięcej nowego. Szczeniaka trzeba wszędzie zabrać ze sobą, nosić w samochodzie i w środkach komunikacji miejskiej, pojawiać się z nim w zatłoczonych miejscach, przedstawiać innym psom.

Pielęgnacja Malinois: zdrowie i choroba

Jak już wspomnieliśmy, „Belgowie” są niezwykle wytrzymali i bezpretensjonalni, nie mają specjalnych problemów zdrowotnych. Psy te rzadko chorują, dobrze tolerują zimno, mogą być trzymane zarówno w mieszkaniu lub domu, jak i w wolierze. Malinois mają dobry, mocny podszerstek, który niezawodnie chroni je przed złą pogodą jakiejkolwiek natury.

Malinois nie wymagają żywienia - właściciel może wybrać suchą karmę lub produkty naturalne, upewniając się, że aktywny i mobilny pies ma wystarczającą ilość białka i kalorii. „Belgowie” nie powinni mieć nadwagi, ale wystające żebra nie dodadzą zwierzęciu zdrowia ani urody.

Rasa ta jest bardzo aktywna, dlatego do pełnego życia malinois potrzebne są codzienne długie spacery przez co najmniej trzy do czterech godzin, które obejmują trening, swobodny bieg, pływanie, zabawę piłką lub innym aportującym przedmiotem. Również Malinoi są idealne do biegania za rowerem, są w stanie ciągnąć narciarza, towarzyszyć biegaczowi na każdym dystansie.

„Belgijczyk” – towarzysz dla osoby, która nie jest w stanie usiąść w jednym miejscu. O każdej porze roku, przy każdej pogodzie pies musi mieć możliwość wyrzucenia energii, w przeciwnym razie Malinois udowodni, że życie w ogóle nie może być malinowe.

„Belgowie” to rasy długowieczne. Pomimo tego, że pies należy do dużych, średnia długość życia wynosi około piętnastu lat. Jednocześnie do późnej starości „maliny” utrzymują dobry nastrój i wigor. Od szczenięcia do starości, Malinois spojrzy właścicielowi w oczy z niemym pytaniem: „Co mogę dla ciebie zrobić?".

Nawiasem mówiąc, ze względu na wysoką średnią długość życia, umiejętność utrzymania zainteresowania tym, co dzieje się do ostatnich dni i występy Malinois są bardzo popularne wśród funkcjonariuszy organów ścigania. Jeśli „Niemcy”, labradory i inni przedstawiciele ras służbowych są odprowadzani na emeryturę w wieku 7-8 lat, to „Belgowie” pracują zwykle do 10-12 lat.

Choroby „Belgów” dzielą się na genetyczne i związane z „przebiciami” w treści. Podobnie jak wiele dużych psów, Malinois może cierpieć na dysplazję (obręcz łokcia lub miednicy), skręt. Niektórzy przedstawiciele rasy mają problemy ze wzrokiem (zaćma) w starszym wieku, można zdiagnozować padaczkę, dysfunkcję tarczycy.

Najczęstsze dolegliwości dotykające Malinois są związane z traumą. Te psy nie okazują bólu, jeśli są gotowe do wyjścia, a właściciel powinien zwracać uwagę na stan swojego zwierzaka. U psów pracujących najczęściej urazom ulegają mięśnie i stawy, a także ścięgna kończyn, dlatego codziennie lub po intensywnym treningu zwierzę należy badać, a nawet dotykać.

Pielęgnacja Malinois jest niezwykle łatwa. Wełna musi być aktywnie i codziennie czesana dwa razy w roku, w okresach letniego i zimowego zrzucania. W międzyczasie właściciel może dać zwierzęciu 10 minut tygodniowo na szczotkowanie lub czesanie ciała i klatki piersiowej. Nie zapominaj, że gęsty podszerstek może zatkać sierść psa, utrudniając wzrost nowej sierści i wywołując zapalenie skóry. Dlatego nie należy zaniedbywać opieki nad psem, przypisując to jej oficjalnemu celowi.

Kąpiel Malinois jest konieczna, ponieważ się brudzi - kilka razy w roku. Możesz używać dowolnych kosmetyków dla psów, ale nie musisz myć zwierzęcia środkami ludzkimi, a ponadto produktami gospodarstwa domowego. Skóra psa jest bardziej miękka, szybciej się złuszcza i na pewno zareaguje podrażnieniem lub alergią na niepiśmienną pielęgnację. Jak każdy pies, Malinois musi regularnie obcinać paznokcie, myć zęby i badać uszy, oczy i usta.

Lista obowiązkowej opieki obejmuje również:

• leczenie kleszczy;
• szczepionka;
• profilaktyka przeciw robakom;
• leczenie pcheł, wszy i innych pasożytów.

Karmienie malinois

Duży, zwinny pies, który spędza dużo czasu w pracy, wymaga odpowiedniego żywienia. Właściciel musi zwrócić uwagę na dobór diety, która pokrywa potrzeby Malinois. Jeżeli osoba zdecydowała się na gotowe karmy przemysłowe, należy wybrać linię dla dużych psów oznaczoną jako „Aktywna”. Karmy te są przeznaczone dla psów, które na co dzień zużywają dużo energii, pomagają zwierzęciu w jakościowej regeneracji, nie w utracie, ale w budowaniu masy mięśniowej, aby nie odczuwać głodu i zapotrzebowania na kalorie.

Jeśli żywienie „Belgijczyka” opiera się na naturalnych produktach, właściciel musi zapewnić zwierzęciu dużo surowego mięsa i podrobów, do każdej porcji dodać warzywa i owoce, sezonowe zioła, jagody. Dieta Malinois powinna zawierać pokarmy takie jak twarożek, kefir, jajka, ryby morskie.

Ponadto mogą być wymagane suplementy diety w postaci witamin i minerałów, jeśli pies od najmłodszych lat podejmuje aktywność fizyczną o poważnym charakterze, przygotuj się do zawodów i testów. Aby szczenię nie zraniło więzadeł lub stawów, możesz podać mu galaretkę wołową, galaretkę mleczną.

Kupno szczeniaka "Belgijczyka"

Malinois - te psy, w których pozyskaniu ważną rolę odgrywa nie tylko i nie tylko dobry rodowód rodziców, ale ich psychika, geny i zdolności do pracy. Wybierając szczeniaka w bliskiej odległości od jego lokalizacji, przyszły właściciel powinien poprosić hodowcę lub właścicieli psa i suczki o ich poznanie. Nie będzie zbyteczne nie tylko oglądanie zwierząt, ale także obserwowanie ich pracy w posłuszeństwie lub innych dyscyplinach.

Jeśli szczeniak jest zakupiony w innym mieście lub zostanie sprowadzony z zagranicy, hodowca musi przesłać nagranie wideo z testów pracy pary rodzicielskiej. Jest to powszechna praktyka wśród hodowców zajmujących się profesjonalnie psami usługowymi.

Doświadczeni właściciele zalecają przyjmowanie szczeniąt owczarka belgijskiego jak najwcześniej, najlepiej natychmiast po rejestracji, w wieku czterdziestu pięciu dni. Faktem jest, że wczesne szkolenie i socjalizacja dziecka w najbardziej pozytywny sposób wpłynie na charakter, zachowanie i nastawienie dorosłego psa do człowieka.

Miernik szczeniaka jest wydawany dopiero po aktywacji szczeniaka. Jak przebiega rejestracja? Czytaj w artykuł specjalny.

Ponieważ wiele szczeniąt często rodzi się w miotach Malinois, hodowcy nie mogą zwracać uwagi na wszystkie z nich z osobna. A ze względu na wrażliwą i ruchliwą psychikę szczenięta w młodym wieku są podatne na zaburzenia i deprywację, co należy brać pod uwagę i nie wolno.

Poważne hodowle zajmujące się "Belgijczykami" testują szczenięta specjalnymi metodami. Pozwala to już w bardzo młodym wieku określić potencjał zwierzęcia, wysnuć założenia na temat jego talentów, charakteru oraz tego, czy dorosły pies będzie w stanie zrobić błyskotliwą karierę jako opiekun, strażnik czy sportowiec.

Zdecydowanie odradza się kupowanie Malinois na podstawie zdjęć lub filmów demonstrujących umiejętności rasy. Niepowtarzalny, wręcz niepowtarzalny potencjał „malin” ujawnia się dopiero w rękach profesjonalnych, doświadczonych i zręcznych właścicieli. Właściciel psa musi zrozumieć, że nie da się położyć malinois na kanapie, a pies przez całe życie będzie wymagał wyczerpujących spacerów, intensywnego treningu i wszelkiej pracy wymagającej inteligencji, siły i zręczności.

Również przyszły właściciel musi zrozumieć, po co dokładnie kupuje szczeniaka. Hodowcy Malinois na całym świecie wyraźnie oddzielają psy klasy użytkowej i wystawowej. Pierwsze są hodowane bez patrzenia na eksterier, dominującą rolę odgrywa ciężka praca psa, nieustraszoność, dobry chwyt, pasja, spryt. Malinois, który zrobi karierę pokazową, jest bardziej konformacyjny. Piękno psa będzie najważniejsze: wyrzeźbiona głowa, zgrabna szyja, jednolity jasny kolor z symetryczną maską, kwadratowy format. Te psy mogą zostać mistrzami Rosji lub świata na wystawach, ale nie jest faktem, że nie przejdą przed figurantką na ringu lub będą w stanie chronić własność właściciela.

Muszę przyznać, że serwis Malinois z roku na rok śmiało zastępuje wystawowych, ponieważ eksterieru i pięknego psa wciąż nie można zadomowić, gotowy do krótkich spacerów i spokojnego życia. Właściciele belgijscy preferują psy chwytające, znakomicie wytresowane, nawet ze szkodą dla wyglądu. Dlatego 99% rosyjskich i światowych hodowli oferuje szczenięta od pracujących rodziców.

Wideo - Owczarek belgijski