Charakterystyka i opis rasy alaskan malamutes

Alaskan Malamute to jedna z najstarszych ras psów, wywodząca się bezpośrednio od wilków. Ci życzliwi futrzani robotnicy przynieśli wiele korzyści. Pewnym, pewnym krokiem przeszli przez wszystkie koleje historii ludzkości i nadal pracują dla dobra ludzi. Rasa z roku na rok zyskuje coraz większą popularność, nie wymaga kompleksowej opieki, dobrze dogaduje się z dziećmi i jest wybredna w kwestii jedzenia.

Historia pochodzenia rasy

Przodkowie Alaskan Malamutów żyli na wybrzeżach Alaski. Pierwszymi właścicielami tych pięknych psów byli ludzie z plemienia Malemut, skąd wzięła się nazwa rasy. Zwierzęta domowe odgrywały znaczącą rolę w życiu plemienia - dzięki swojej wytrzymałości i sile wykonywały ciężką pracę przy przenoszeniu różnych towarów, pomagały w polowaniu, a także służyły jako doskonałe psy zaprzęgowe. Potężne ciało i gruba sierść malamutów ułatwiały im przetrwanie w trudnych warunkach śnieżnej Alaski.

Rasa ta zyskała szczególną popularność podczas gorączki złota, która rozpoczęła się na początku XX wieku. Do złoża tego szlachetnego metalu mogły dotrzeć jedynie psy zaprzęgowe i pod tym względem Malamuty nie miały sobie równych. Ale w końcu taka sława prawie doprowadziła do wyginięcia rasy. Były ku temu dwa powody.

1. Malamuty kupowano masowo specjalnie do pracy, podczas gdy większość kupujących w ogóle nie planowała ich hodować. Dlatego zakupione psy później prawie nie pozostawiły po sobie rasowego potomstwa.
2. Z drugiej strony inni kupcy byli ściśle zaangażowani w hodowlę malamutów, ale jednocześnie krzyżowali je z innymi rasami psów. Dokonano tego w celu zdobycia szybszego i bardziej bezpretensjonalnego psa, a co za tym idzie, aby zarobić na nowej rasie. Pomysł ten nie został ukoronowany sukcesem, ale doprowadził do gwałtownego zmniejszenia liczby osobników czystej krwi.

Po pewnym czasie gorączka złota została zastąpiona przez sportowe emocje. Amerykanie zainteresowali się wyścigami saneczkowymi i takie zawody szybko zyskały popularność. Praktyka pokazała, że ​​zwycięzcami w wyścigach były głównie rasowe malamuty alaskańskie, więc wiele osób zaczęło przywracać czystość krwi tych psów. Zajęło to kilka lat, ale w 1926 r. wysiłki w końcu przyniosły rezultaty. Było sporo czystej krwi malamutów i od tego momentu rozpoczęła się ich hodowla. W 1935 rasa uzyskała międzynarodowe uznanie.

Niestety taki stan rzeczy nie trwał długo. Podobnie jak w przypadku wielu innych ras, II wojna światowa wywarła szkodliwy wpływ na malamuty. Po jej ukończeniu na świecie było tylko trzydzieści takich psów. Istniała nawet groźba całkowitego wyginięcia rasy. Ale w 1947 roku eksperci ponownie zajęli się hodowlą. Po 13 bardzo trudnych latach populacja w końcu odzyskała stabilizację. Wtedy liczba tych psów zaczęła gwałtownie rosnąć, zyskały one dużą popularność w Europie, a w 2010 roku to Alaskan Malamute stał się honorowym symbolem Alaski.

Opis rasy

W pewnym momencie swojego rozwoju rasa Alaskan Malamute podzieliła się na dwie gałęzie: kotzebue i m`lut.

1. Psy M`lut różnią się od swoich odpowiedników większymi rozmiarami, potężnym szkieletem i mobilnością. Ich cechą jest różnorodność odcieni kolorów. M`lute mogą być szaro-czarne lub srebrzysto-niebieskie, wliczając w to całą gamę możliwych odcieni pomiędzy tymi dwoma. Ale pomimo całej zewnętrznej urody psy te miały zbyt długie tylne nogi ze słabo rozwiniętymi mięśniami. Ponadto M`lutowie dość regularnie wykazują agresję. Mimo tych niedociągnięć gałąź ta zyskała jednak popularność wśród ludności amerykańskiej, ale nie udało się wyprowadzić jej jednolitych standardów.
2. W przeciwieństwie do m`luts, kotzebue o wiele spokojniej. Są również gorsze od swoich rasowych braci pod względem wielkości i szybkości. Kolor kotzebue jest w większości szaro-biały, zbliżony do wilczego. Ogólnie rzecz biorąc, ta gałąź okazała się pod wieloma względami bardziej stabilna, dlatego to z niej wyprowadzono główne cechy alaskańskich malamutów.

Był inny kierunek rasy - olbrzymie malamute. Jak sama nazwa wskazuje, psy te były bardzo duże, ich waga dochodziła do 80 kg. Niestety, ze względu na takie wymiary giganci mieli wiele problemów zdrowotnych i sporo żyli. Nie zostały wyodrębnione jako odrębna rasa. Ale pomimo niedociągnięć te doskonałe psy były niezastąpione w pracy na sankach i często wygrywały zawody, podobnie jak inne odmiany alaskan malamutów.

Standardy rasy

• wzrost samic waha się od 57 do 59 cm, samce są nieco wyższe - 60-63 cm;
• dorosłe psy ważą od 35 do 38 kg;
• budowa ciała jest potężna, silna, z głęboką klatką piersiową, ale jednocześnie pies wygląda na zwartego;
• szeroka głowa z obszernym pyskiem i mocnymi szczękami;
• uszy stojące, szeroko rozstawione, trójkątne, z zaokrąglonymi końcami;
• zgryz nożycowy, zęby duże, ostre, wargi na pewno przylegają;
• małe brązowe oczy w kształcie migdałów;
• nos jest ściśle czarny, jedynym wyjątkiem są malamute czerwone - mogą mieć brązowe;
• ogon zawsze podniesiony, zagięty do góry;
• bardzo potężne łapy, podobne do niedźwiedzia;
• Wełna malamuta jest wodoodporna dzięki tłuszczowi, który ją pokrywa;
• pod twardą warstwą wierzchnią znajduje się miękki podszerstek.

Jeśli chodzi o oczekiwaną długość życia, 13-15 lat to standard dla Alaskan Malamute.

Postać

Malamuty są piękne nadaje się dla rodziny goszczącej. Oni spokojny, przyjazny i bardzo uprzejmy. Dzieci w ogóle nie denerwują tych psów. Wręcz przeciwnie, futrzany zwierzak jest zawsze gotowy do wzięcia udziału w dziecięcych zabawach i psikusach, a w razie potrzeby może nawet opiekować się dzieckiem.

W tym samym czasie malamuci uparty i bardzo mądry. Psy innych ras często przywiązują się do jednego właściciela, a potem bezwarunkowo podążają za nim. Ale w Malamutach autorytet wybranej przez niego osoby jest regularnie rewidowany. Jeśli właściciel nagle przestanie okazywać szacunek, zwierzę spokojnie i spokojnie wybierze inny obiekt do kultu. Dlatego z malamutem należy obchodzić się bardzo rozważnie i prawidłowo. Na przykład nie powinieneś wydawać mu wielu prostych, monotonnych poleceń z rzędu. Malamut oczywiście odda łapę dwadzieścia razy, ale jednocześnie wyciągnie logiczną konkluzję o lekceważącym stosunku do niego. A ponieważ ten pies też ma doskonałą pamięć, kilka takich wydarzeń będzie podstawą do zmiany właściciela.

Zdolność malamuta do zapamiętywania przez długi czas tego, co się wydarzyło, również odgrywa rolę w kształtowaniu charakteru psa. Jeśli, jako szczeniak, zwierzę było niewłaściwie wychowane lub źle traktowane, może wyrosnąć na dość złośliwe stworzenie, pomimo początkowej wrodzonej dobrej woli. Dlatego ta rasa jest bardziej odpowiednia dla doświadczonych hodowców psów. Istotną rolę odgrywa również fakt, że malamut nie jest łatwy do wyszkolenia. Upór mu przeszkadza. Pies zwykle zapamiętuje wszystkie komendy od pierwszego razu, ale szybko nudzi się ich wykonywaniem, więc szkolenie Alaskan Malamute często przeradza się w upartą walkę.

Zanim zaadoptujesz zwierzaka tej rasy do swojej rodziny, musisz zdecydować, w jakim celu jest ono potrzebne. Malamuty historycznie sprawdziły się jako psy zaprzęgowe i psy pracujące. Są również dobre jako towarzysz i tylko zwierzak. Ale nie mogą być strażnikami, ponieważ od samego początku kultywowali brak agresji. Ponadto, dzięki swoim wilczym przodkom, malamute praktycznie nie szczekają, więc nie będą mogły nawet po prostu służyć jako tzw. dzwonek w domu.

Również przy wyborze nowego futrzastego członka rodziny należy wziąć pod uwagę, że malamuty wymagają swobody i uwagi. Będą czuć się bardzo niekomfortowo na smyczy lub w wolierze. Samotność też ich przygnębi. Dlatego większość dnia tych psów należy spędzać obok osoby, w przeciwnym razie psychika zwierzaka zostanie poważnie uszkodzona.

Zasady pielęgnacji i konserwacji

Alaskan Malamute ładna skromny. Ale musisz wziąć pod uwagę, że to nie jest pies mieszkalny. Życie w wiejskim domu lub na wsi jest dla niego o wiele bardziej odpowiednie. Tam otrzyma niezbędną swobodę i przestrzeń.

Procedury pielęgnacyjne malamutów są dość standardowe: kąpiel, czesanie, czyszczenie oczu i uszu, przycinanie pazurów. Te futrzane młode z Alaski po prostu uwielbiają pływać, więc jedynym problemem jest spłukanie szamponu z ich grubej sierści. Aby piesek po umyciu był piękny i zadbany należy go wyczesać i jednocześnie wysuszyć suszarką do włosów. Wtedy wełna będzie leżała płasko. Oczy psa należy przecierać raz w tygodniu, uszy raz w miesiącu. Nie zapomnij również o regularnym obcinaniu paznokci. Podczas linienia malamuta konieczne jest codzienne czesanie go, w przeciwnym razie jego gęsty puch zbłądzi w maty i pokryje całe mieszkanie grubą warstwą.

Trzymając Malamuta należy pamiętać o jego pochodzeniu. Ta północna, odporna rasa wymaga regularnych długich spacerów, ale nie w upale. Pies chętnie będzie Ci towarzyszył zarówno na wycieczkach pieszych, jak i rowerowych. Chodzenie powinno odbywać się co najmniej dwa razy dziennie. Podczas spaceru malamute często zaczyna kopać doły. Nie powinieneś zwracać na to uwagi, to jest specyfika rasy. Ale jeśli pies często chodzi sam po działce ogrodowej, musisz upewnić się, że nie może wykopać tunelu pod ogrodzeniem. W przeciwnym razie Twój wolny czas urozmaici regularne gonitwy ze zwierzętami.

Karmienie

Pomimo dużych rozmiarów malamut zjada sporo w porównaniu z innymi psami dużych ras. Jeśli jednak dostrzeże okazję do nielegalnego ukradzenia pionka ze stołu, na pewno to zrobi, niezależnie od stopnia sytości. Tych futrzastych złodziei należy karmić co najmniej dwa razy dziennie. Jednorazowe karmienie może prowadzić do skrętu. Konieczne jest również monitorowanie stałej dostępności świeżej wody pitnej. Latem będzie to dość duże, ponieważ upał nie jest najlepszym warunkiem komfortu Alaskan Malamute.

Szczenięta

Kiedy w Twoim domu pojawił się mały futrzak, musisz go osiedlić w osobnym, ciepłym pomieszczeniu, chroniąc go przed kontaktem z innymi zwierzakami. Jest to środek tymczasowy, potrzebny do prawidłowej adaptacji dziecka, w przeciwnym razie ruch stanie się dla niego poważnym stresem. W tym okresie niezwykle ważna jest również stała uwaga, życzliwość i troska właściciela.

Szczenięta malamute mają bardzo otwarty charakter, dlatego dla nich właściwe leczenie staje się kluczem do długotrwałej przyjaźni. Niemowlęta rosną od trzech miesięcy do roku. Od czterech miesięcy potrzebujesz chronić szczenię przed nadmierną aktywnością obciążającą stawy. Nie zaleca się pozwalać mu skakać lub biegać po schodach. Gdy szczenię ukończy rok, etap wzrostu zostanie zakończony i takie ograniczenia nie będą już potrzebne.

Trening powinien rozpocząć się w wieku dwóch miesięcy. Jednocześnie do procesu trzeba podchodzić bardzo odpowiedzialnie, wytrwale zabiegać o wykonanie poleceń, nie zapominać o pochwałach i wzajemnym szacunku. W przeciwnym razie źle wychowany i niekontrolowany dorosły pies może stać się ceną niewłaściwego wyszkolenia szczeniaka.

Ile kosztuje szczeniak i gdzie go zdobyć

Wskazane jest, aby kupić szczeniaka malamute oczywiście w hodowli lub od doświadczonych profesjonalnych hodowców. Cena może wahać się od 10 do 30 tysięcy rubli. Jest to dość drogie, ale należy pamiętać, że kupując psa rasowego, liczy się nie tylko prawidłowy wygląd, ale także genetycznie wrodzone cechy charakteru. Na przykład niewłaściwa hodowla może dodać psu agresywność lub inne wady. Dlatego lepiej kupować szczenię od profesjonalistów niż z rąk lub na rynku.

Podsumowując, możemy powiedzieć, że jeśli potrzebujesz spokojnego, dobrodusznego, silnego włochatego zwierzaka, to Alaskan Malamute może z powodzeniem spróbować roli zwierzaka. Wikipedia zawiera tylko krótkie fakty na temat tej rasy, które nie są w stanie ujawnić wszystkich jej zalet. Malamut może być wspaniałym przyjacielem całej rodziny, opiekuńczą nianią dla Twoich dzieci, a także może sprawić Ci wiele radości i przyjemności.