Św. Bernardynów. Charakterystyka i opis rasy. Recenzje

Święci Bernardyni są słusznie nazwani psy ratownicze. Ta rasa ma świetny zapach i zdolność wyszukiwania.

Jest bardzo ciekawa historia o bernardynach, jaka prawda jest nieznana, ale na pewno jest w tym trochę prawdy.

Fabuła

Szwajcaria jest uważana za miejsce narodzin św. Bernardów. To właśnie tam pojawiło się pierwsze schronisko dla psów tej rasy. Dom dziecka został założony w XI wieku mnich Bernard. Szwajcaria ma wysokie Alpy, które prawie cały czas są pokryte śniegiem. Lawiny śnieżne na tym obszarze są dość częste. Wcześniej to przez te góry prowadziła ścieżka z północy na południe do słynnego Rzymu.

Zaangażowani byli św. Bernardowie uratował ludzi przed lawinami. Czasami mieli przeczucie opadów śniegu i ostrzegali ludzi, ale częściej zajmowali się wydobywaniem ludzi spod zatorów śniegowych. Ich zapach jest w stanie wyczuć osobę, nawet jeśli znajduje się pod 6-metrową blokadą, a położenie i siła łap pozwala psom bardzo szybko kopać i zdobywać ofiary. Teraz do akcji ratowniczych wykorzystywane są oczywiście helikoptery i inne nowoczesne technologie, ale bernardynie nie utraciły swoich zdolności. Dla nich są stale konkursy związane z poszukiwaniem i ratowaniem ofiar.

Bernardyn krótkowłosy

Naukowcy nie potrafią podać dokładnego pochodzenia tej rasy. Istnieją dwie wersje tego. Pierwsza sugeruje, że bernardyny są potomkami psów bojowych, które zostały przywiezione do Szwajcarii.

Psy wyróżniały się agresywnością i krzyżowały niezależnie ze wszystkimi rasami, w wyniku czego powstała taka rasa jak bernardyn (krótkowłosy). Dostali od dogów niemieckich odwaga i determinacja, ale agresja nie jest nieodłączną cechą bernardynów w żadnej formie.

Druga wersja mówi, że psy wyewoluowały ze skrzyżowania z mastiffami ponad tysiąc lat temu. A pierwsi przedstawiciele nowej rasy byli znacznie mniejsi i bardziej zwarti. Bernardyni dostali od mastifów cechy strażnika i umiejętność bycia dobrymi przewodnikami.

Bernardyn długowłosy

Długowłosy bernardyn uważany jest za szwajcarską rasę narodową. Historia pojawienia się tej rasy jest bardzo ciekawa. Jak wiadomo, w schroniskach alpejskich psy zajmowały się ratowaniem ludzi i były ich przewodnikami w drodze przez góry.

Zimy w Alpach są bardzo surowe, a jeden rok okazał się bardzo mroźny, a prawie połowa psów zmarła z zimna, ponieważ w tym czasie były tylko bernardyny krótkowłose. Po tym naukowcy zdecydowali krzyżuj Bernardynów z lokalnymi dużymi psami hodowlanymi. Zadanie polegało na pozostawieniu wszystkich cech i wielkości psa, aby zmienić tylko długość sierści, aby psy nie zamarzły. Tak pojawili się długowłosi przedstawiciele.

A na początku XIX wieku rasa ta została oficjalnie uznana za narodową rasę szwajcarską. Ale te psy nie zostały ratownikami, ponieważ ich długie włosy stale gromadziły na sobie ogromne ilości śniegu i grudek lodu, co znacznie przeszkadzało zwierzętom podczas akcji ratowniczych.

Bernardyn: opis rasy

Istnieje bardzo popularna kreskówka i film o psie o imieniu Beethoven. Rasą tego psa jest św. Bernard.

Główne cechy rasy:

• Bernardyny są imponujące pod względem wielkości. Średnia waga dorosłego psa to około 70 kilogramów. Waga od 50kg do 90kg jest uważana za normalną.
• Wzrost sięga prawie metra. Normalna wysokość waha się od 70 cm do 90 cm.
• Głowa jest duża, zaokrąglona.
• Duże, zaokrąglone czoło z fałdami nad oczami.
• Nos jest wystarczająco szeroki z dużymi nozdrzami.
• Obwisłe policzki.
• Oczy są zwykle ciemne, średniej wielkości, okrągłe.
• Uszy są szeroko rozstawione i średniej wielkości.
• Masywna i szeroka szyja.
• Mocne i szerokie plecy.
• Ciało jest umięśnione, masywne, żebra ruchome.
• Ogon jest dość ciężki i długi.
• Szeroko rozstawione przednie nóżki.
• U bernardynów krótkowłosych sierść jest miękka, z podszerstkiem, sierść na ogonie nieco dłuższa. Długowłose bernardyny mają szorstkie i proste włosy.

Kolor może być biały z czerwonawo-brązowymi plamami lub biały z żółto-brązowymi plamami. Pierś i koniec ogona muszą być białe.

Jeśli mówimy o tym, ile kosztuje św. Bernard, cena tutaj będzie zależeć od rodowodu i dostępnych dokumentów dla zwierzęcia. Zazwyczaj koszt waha się od 1 do 2 tysięcy dolarów.

Postać św. Bernardów

bernardyny są najbardziej, których nie ma dobroduszny. Mimo budzącego grozę wyglądu są z natury bardzo łagodnymi i wrażliwymi stworzeniami. Jest to idealna rasa psa dla rodzin z małymi dziećmi. Te psy po prostu uwielbiają bawić się i oglądać dzieci, absolutnie nie są zazdrosne. Uważa się, że bernardyny są bardzo mają dobry wpływ na rozwój umysłowy dzieci. Nie martw się, że piesek skrzywdzi dziecko, doskonale wyczuwa swój rozmiar i nigdy nie obrazi nawet dorosłego bez ważnego powodu.

Zwierzęta dobrze dogadują się z innymi zwierzętami. Duże psy najbardziej boją się samotności. Potrzebują ciągłej komunikacji, bez niej popadają w depresję, a nawet zdarzają się przypadki, gdy psy zachorowały na to lub celowo zadały sobie obrażenia fizyczne.

Psy są bardzo łatwe w szkoleniu. Po prostu trzeba to zrobić, bo nieokiełznane zwierzę ważące około 60 kg może sprawić wiele kłopotów. bernardyny są bardzo wnikliwe i po roku treningu rozumieją nie tylko wszelkie polecenia słowne, ale potrafią też wyczuć nastrój właściciela.

Zwierzęta są doskonałymi stróżami, mimo swego życzliwego charakteru, wyglądu potrafią odstraszyć każdego włamywacza. Jeśli pies daje głos, to znaczy, że coś się stało, po prostu bernardyny nie szczekają.

Konserwacja i pielęgnacja

Pies nie jest wybredny w kwestii pielęgnacji, ale po prostu trzeba przestrzegać kilku zasad:

1. Pokój powinien być przestronny, w zwykłym mieszkaniu będzie mało miejsca dla psa. Oczywiście bernardyn może przystosować się do ciasnego pokoju, ale lepiej nie dręczyć zwierzęcia.
2. Rasowy pies potrzebuje regularnych spacerów na świeżym powietrzu i aktywności fizycznej. Wskazane jest wyprowadzanie zwierzaka dwa razy dziennie i dużo biegania.
3. Nie powinno być problemów z pielęgnacją sierści. Bernardynki długowłose nie mają splątanych włosów, trzeba je czesać 1-2 razy w tygodniu. W okresie linienia, który ma miejsce dwa razy w roku, zabieg należy wykonywać częściej i należy do tego używać sztywnej szczotki.
4. Kąpiel nie powinna być częsta, będzie to miało zły wpływ na jakość sierści zwierzęcia. Ale procedury higieniczne powinny być regularne (takie jak mycie zębów i uszu). Szczególną uwagę należy zwrócić na oczy, należy je stale wycierać wilgotną szmatką, ponieważ z powodu zwiotczenia skóry zanieczyszczenia często mogą dostać się do oczu.
5. Zwierzęta mają obfite wydzielanie śliny, zwłaszcza po jedzeniu. Aby uniknąć uszkodzenia mebli, po każdym posiłku należy wytrzeć usta suchą szmatką.
6. Psy lepiej znoszą klimat chłodny niż gorący, dlatego latem często czują się nieswojo. Rasa nadal jest północna.

Odżywianie

Od odżywiania zależy zdrowie i długość życia psa. Dieta powinna zawierać wyłącznie produkty naturalne. Wystarczy karmić dorosłych 2 razy dziennie w zimnych porach roku i 1 raz wieczorem w ciepłym sezonie. Karma może być oparta na suchej karmie, na różnych zbożach (gryka, ryż, płatki owsiane).

Dieta musi koniecznie zawierać mięso surowe i gotowane, najlepiej wołowina i produkty mleczne. Wskazane jest dodawanie do jedzenia specjalnego jedzenia karmienie witaminami i minerałami. Musisz jednocześnie nakarmić zwierzę. Konieczne jest, aby św. Bernard nie przejadał się, ale jednocześnie nie był głodny. Woda powinna być zawsze w łatwo dostępnym miejscu, aby zwierzę mogło w każdej chwili ugasić pragnienie.

Długość życia św. Bernardów

Oczekiwana długość życia bezpośrednio zależy od stanu zdrowia psa. Rasa jest dość bolesna. Szczególnie podczas upałów potrzebujesz dbaj o higienę oczu i uszu. Jeśli nie wyczyścisz uszu, mogą wystąpić choroby, które mogą prowadzić do głuchoty zwierzęcia.

Również powszechne ropienie oczu. Jeśli oczy są mocno zaognione, należy natychmiast zabrać psa do weterynarza. Ponadto możliwe jest częste wzdęcie jelit. Najpoważniejszych chorób można uniknąć dzięki terminowym szczepieniom i regularnym wizytom weterynaryjnym. Średnia długość życia to 8-10 lat. Z uważnym i opiekuńczym nastawieniem zwierzę może żyć dłużej.

Saint Bernard: recenzje właścicieli