Czechosłowacki wilczak. Opis i recenzje rasy

Każda osoba jest wyjątkowa i indywidualna, podobnie jak wszystkie zwierzęta. Psy to jedne z ulubionych zwierząt domowych dla ludzi. W tym artykule rozważymy wszystkie przydatne informacje na temat czechosłowackiego wilczaka.

Ten kolor psów pojawił się nie tak dawno dzięki długiej selekcji hodowlanej. Prace nad selekcją i hodowlą rasy przeprowadził naukowiec, który jest również kynologiem - Karel Hartl. Pierwszy czechosłowacki wilczak został wyhodowany w tej samej hodowli dla psów, w której prowadzono prace hodowlane. Pies został wyhodowany, aby pomagać wojsku i straży granicznej, śledzić przestępców, patrolować granice kraju itp.D.

Historia rasy

Pierwsze eksperymenty z rasą były całkowicie katastrofalne, ale ciężka praca przyniosła doskonałe rezultaty i teraz rasa czechosłowacka jest jedną z najpiękniejszych, silniejszych, drogich i wytrzymałych.

Pomyślny wynik dał się odczuć w 1950 roku, ale cały świat usłyszał o czechosłowackim wilku dopiero w latach 70. XX wieku. Kilka osobników tej rasy zostało sprowadzonych do Wielkiej Brytanii i wykorzystanych eksperymentalnie do obsługi, ochrony dużych przedsiębiorstw. W trakcie obsługi okazało się, że psy są bezpretensjonalne, dobrze nadają się do treningu, szybko dostosowują się do wszelkich warunków przetrzymywania i żywienia, nie wymagają specjalnej opieki.

Wołczaki nigdy nie dotarłyby do Rosji i nikt nie wiedziałby o ich dystrybucji, gdyby nie pomagał im dobry człowiek - inżynier Hartl. Tak bardzo przywiązał się do tych szlachetnych stworzeń naukowców i natury, że nieustannie starał się zapewnić, aby poszczególne osobniki mogły być eksportowane poza Wielką Brytanię. Dzięki aprobacie decyzji Hartla i pozwoleniu na eksport wilczych młodych, zwierzęta zaczęły się rozwijać, zaczęły pojawiać się hybrydy, a wzrost populacji tylko nasilał się z czasem.

Wszystko, co musisz wiedzieć o psach, znajdziesz na stronie formydog.informacje.

Opis rasy

Nic dziwnego, że rasa nosi przydomek czechosłowacki i wilk. Pochodzi z Czech, pojawiła się tam pierwsza hybryda rasy, a wyglądem jest oczywiście podobny do wilka. Łatwo pomylić takiego psa z leśnym sanitariuszem (wilkiem), ale jest wiele różnic, o których warto wiedzieć.

Pierwsze potomstwo i kolejne wykazywały wydajność i ogólny wygląd podobny do wilków. Ale począwszy od trzeciego okazało się, że psy stały się nie tylko bardzo podobne do wilków, ale także poprawiła się praca wszystkich zmysłów i świadomości.

Rasa, którą teraz widzimy, jest wzorcem i została uzyskana w swojej pierwotnej i aktualnej formie w 1980 roku.

Pies ma duży rozmiar, o wadze do 30 kg. Owczarki są mniejsze od wilczaków i mają zupełnie inny kolor.

Wzrost u samców w kłębie co najmniej 65 cm, a u suk co najmniej 60 cm. Nie wykryto osobników o mniejszych parametrach, jednak stwierdzono ich wyższe i większe.

W sumie na planecie jest 920 osobników tej rasy, wszystkie mają pewne odchylenia od normy, np. 4% nie ma zębów, które drapieżniki powinny mieć, pozostałe 90-nieparzyste spełniają wymagania hodowlane tej rasy.

Psy mają proste włosy, w ogóle się nie zwija. Latem psy linieją, zimą mają podszerstek do ocieplenia. Kolor pyska jest żółtobrązowy, reszta ciała od tyłu do ogona, od łap do brzucha ma szarożółty odcień. Wszystkie egzemplarze mają różne kolory. Pies jest bardzo żylasty, ma mocne ciało i długie nogi, pysk jak pasterz. Toczeń szybko zyskuje mięśnie, ale nie tłuszcz, więc w diecie powinno być wystarczająco dużo białka i węglowodanów. Sucha karma nie zadziała.

Ciało jest dobrze zbudowane, dzięki czemu pies może znosić bardzo długie dystanse.

Konkretnie:

1. Pyszczek wydaje się być wycięty przez rzeźbiarza, ma wyraźne kontury, mocny. Płatki uszne są pigmentowane od żółtego do czarnego, uszy skierowane do góry, ustawione równomiernie względem siebie, jak oczy. Wydłużony nos, czarna końcówka. Ostre zęby do żucia kości i chrząstki;
2. Oczy średniej wielkości, bursztynowe, zwężone w górnym kącie;
3. Ogon jest wysoko osadzony. Po ogonie możesz sprawdzić, czy pies jest szczęśliwy, czy jest w stanie niepokoju czy spokoju. W stanie spokoju jego ogon zwisa, w stanie niepokoju - w pozycji stojącej;
4. Wszystkie kończyny są wysokie, umięśnione, tej samej długości co przód i tył. Jeśli pies rozwinie palce wtórne (w dzieciństwie), należy je usunąć, w przeciwnym razie uniemożliwią psu bieganie i poruszanie się w ogóle.

O charakterze, zachowaniu

Rasa jest silna, wytrzymała (przebiega 100 km z prędkością 12 km/h), ale jaki charakter mają psy, biorąc pod uwagę dziedziczność po wilkach? Czechosłowackie wilki są ładne spokojny w stosunku do swojego pana, rodziny a zwłaszcza dzieci, jeśli chodzi o obce osoby, muszą być zaakceptowane przez psa i mieć dobre relacje z jego właścicielem. Pies ma bliską więź z właścicielem, którego nie można naruszyć, w przeciwnym razie pies umrze i wyschnie z tęsknoty za mężczyzną. Suki spokojnie dorastają, bardzo szybko przywiązują się do ludzi i nie wymagają dużej uwagi. Wręcz przeciwnie, samce dorastają szybko i w żadnym wypadku nie powinny być trzymane w ciasnych pokojach, z dala od społeczeństwa.

Ważne jest, aby psy komunikowały się z ludźmi, zwierzętami i krewnymi, w przeciwnym razie pojawi się rozgoryczony pies, który nie tylko nie chroni rodziny, ale także okaleczy ludzi. Traktuj swojego pupila z miłością, ona odwdzięczy się tym samym! Szkolenie powinno odbywać się od dzieciństwa, wskazane jest zabranie na edukację nie jednego a kilka psów, w zespole psy szybciej się uczą. Szczenięta, podobnie jak dorośli, są bardzo odporne, jednak przy urodzeniu i dorastaniu nie należy ich oddzielać od matki, wpłynie to negatywnie zarówno na suczkę, jak i na dziecko. Chodzi o to, że wilki mają silne i drżące uczucia rodzinne, których nie należy gwałcić.

Opieka i utrzymanie wilków

• Lepiej trzymać zwierzęta w dużych wybiegach lub domach z miejscami do biegania. Pies, który w ogóle nie jest przykuty, nawet jeśli właściciel włoży go na łańcuch, po prostu wyrwie się i ucieknie z domu do lasu i tam pozostanie.
• Wilki są mądre, więc jeśli chcesz, aby pozostały uległe, zbuduj wysokie ogrodzenie, zadbaj o dobre jedzenie i ludzką uwagę.
• Jeśli woliera nie nadaje się do przechowywania w okresie zimowym, zaleca się zbudowanie dużej budki, w której można łatwo wymienić wodę, ściółkę, żywność itp.D.
• Silne mrozy mogą z łatwością wytrzymać te psy. Lepiej trzymać szczenięta do 4 miesiąca życia w paczce, rodzinie lub w domu, a potem można je wpuścić do woliery na samotne życie. Woliera powinna mieć zamki lub skomplikowane mechanizmy, gdyż pies szybko otworzy proste drzwi i ucieknie. Wołczacy bardzo kochają wolność.
• Głównym warunkiem pomyślnej pielęgnacji jest regularność snu, spacerów i posiłków. A do reszty wilki same się przyzwyczają.

Recenzje