Doberman: historia pochodzenia, cechy wychowania, charakter

Arystokratyczny, silny, lojalny… Zwykle tak opisuje się ukochanego mężczyznę, ale o dziwo podobne skojarzenia mogą mieć nasi mniejsi bracia. Mówimy o psie, a mianowicie o Dobermanie. Charakter tego psa od momentu jego hodowli cieszył się dużym zainteresowaniem.

Ma nawet dość wątpliwy przydomek - "pies diabła". Więc jakie są powody takiego pseudonimu? Po pierwsze wynika to z wrodzonej zręczności i siły. Po drugie, kolor mówi o śmiertelnym niebezpieczeństwie. Po trzecie, pies, który pomaga policji w znajdowaniu przestępców, nie może być „miły i puszysty”.

Co ważne w Stanach Zjednoczonych w służbach bezpieczeństwa ten pies jest używany znacznie częściej niż owczarki niemieckie, pitbulle, rottweilery. Innym faktem historycznym jest użycie dobermanów przez siły morskie USA podczas działań wojennych w latach 1939-1945. Podczas wojny w Wietnamie przedstawiciele tej konkretnej rasy byli wykorzystywani do celów wojskowych. Wynika to z tego, że w dżungli zachowywali się jak najostrożniej.

Jak widać, głównym celem hodowli tej rasy było stworzenie uniwersalnego psa usługowego, który powinien być nie tylko złośliwy, ale także niezwykle czujny i nieskończenie lojalny wobec właściciela.

Historia rasy

Ojczyzną tej rasy są Niemcy, a mianowicie małe miasteczko Apold (Turyngia). Dobermann to młoda rasa psów opracowana przez miejscowego policjanta i poborcę podatkowego, Friedricha Louisa Dobermanna. Do pełnienia obowiązków służbowych potrzebował psa, ale wszystkie istniejące rasy go rozczarowały. W jego rozumieniu idealny pies powinien być inteligentny, szybki, o gładkiej sierści, wymagający minimum pielęgnacji, średniego wzrostu i raczej agresywny.

W Turyngii bardzo często odbywały się jarmarki, na których można było kupić zwierzę. Od 1860 roku Dobermann nie opuścił ani jednego targu zwierząt ani wystawy. Wraz z innymi policjantami i znajomymi Dobermann postanowił zająć się stworzeniem idealnej rasy psów. Aby wyhodować idealną rasę, wziął psy silne, szybkie, atletyczne, agresywne. Psy biorące udział w procesie hodowlanym nie zawsze były rasowe. Najważniejsze były ich cechy jako idealnego strażnika.

Nadal nie wiadomo, jakie konkretne rasy zostały użyte do opracowania nowej rasy. Zakłada się, że Przodkowie Dobermana są następujące rasy psów:

• rottweilery;
• gliniarze;
• beauceron;
• pinczer.

Dodatkowo jest informacja, że ​​we krwi dobermana jest także krew dogów, pointerów, chartów i seterów gordona. Dobermann wierzył, że to właśnie te rasy wydobędą uniwersalnego psa. Wiele lat później wyhodowano zupełnie nową rasę psów, którą nazwano Pinczerem Turyńskim. Pincher był dość popularny wśród osób, które chciały zdobyć solidnego, silnego i nieustraszonego ochroniarza.

W 1894 r. Friedrich Louis Dobermann zmarł i rasa została przemianowana na jego cześć - „Doberman Pinczer”. Po jego śmierci hodowlą rasy zajął się jego uczeń Otto Geller. Uważał, że pinczer powinien być nie tylko złym psem, ale także towarzyskim. To Otto Geller złagodził jej trudny charakter i zmienił ją w rasę, która była coraz bardziej poszukiwana wśród par małżeńskich.

W 1897 r. w mieście Erfurt odbyła się pierwsza wystawa psów rasy Doberman Pinscher, a w 1899 roku. - w Apolda powstał pierwszy klub dobermanów pinczerów. Rok później klub zmienił nazwę na „National Dobermann Pinscher Club of Germany”. Celem tego klubu była hodowla, popularyzacja i dalszy rozwój tej rasy psów. Od momentu powstania tego klubu liczebność tej rasy wyniosła już ponad 1000 przedstawicieli.

W 1949. prefiks pinczera został usunięty. Było to spowodowane licznymi sporami dotyczącymi kraju pochodzenia tej rasy. Aby stłumić wszelkie skłonności i spory, postanowili pozostawić tylko nazwę „Doberman”, która wskazywała na słynnego Niemca, który wyhodował tę rasę.

Znani przedstawiciele Dobermanów

Jak każdy inny gatunek, ta rasa psów ma swoich słynnych przedstawicieli. Cały świat wie pies tropiący, który rozwiązał ponad 1,5 tys. zbrodni – wybitny Tref. Ten czystej krwi doberman został wyhodowany w Niemczech w „von Thuringen” (szkółka należąca do Otto Gellera) i sprawdził się po prostu znakomicie.

Tref pracował jako ogar w Rosji, gdzie na początku XX wieku powstało Rosyjskie Towarzystwo Zachęty Psów dla Policji i Służby Straży. Towarzystwo to zostało założone przez słynnego rosyjskiego przewodnika psów V.ORAZ. Lebiediew, który bardzo kochał Dobermany i wierzył w ich dalszy postępowy rozwój. Wszystkie jego przypuszczenia i nadzieje zostały uzasadnione już w październiku 1908 r., kiedy Tref zaczął działać.

Rewolucja październikowa 1917 r. i wszystkie kolejne wydarzenia negatywnie wpłynęły na rozwój rasy - prawie wszyscy przedstawiciele tej rasy zostali wytępieni. Dopiero w 1922. zaczął systematycznie odradzać się Doberman Pinscher. Szkółka została utworzona do hodowli w Leningradzie. W następnym roku powstało „Centralne Przedszkole”, w którym hodowano psy do śledztwa karnego NKWD. W przyszłości popularność tej rasy tylko nabrała rozpędu, nie ustępując nawet owczarkowi niemieckiemu.

Powstała również „Centralna Sekcja Hodowli Psów Usługowych”, która przyczyniła się do licznych wystaw, międzynarodowych konkursów, na których prezentowane były różne rasy psów i dobermanów, m.in.

Pomimo szybkiego rozwoju pojawiło się wiele problemów związanych z usuwaniem i zastosowanie biznesowe ta rasa w przyszłości. Tak więc powstanie ZSRR wpłynęło negatywnie na hodowlę tej rasy. Wynika to z faktu, że wysokiej jakości przedstawiciele nie byli już importowani do Unii, w związku z czym pozostałe osobniki w szkółkach przyczyniły się do pojawienia się nowych przedstawicieli o agresywnym i tchórzliwym charakterze. Ponadto dobermany stały się złośliwe i miały krótką i gładką sierść. Dlatego też amatorzy szybko rozczarowali się rasą.

Pies krótkowłosy nie nadawał się do służby wojskowej, policyjnej ani granicznej. Doberman to pies o złożonym charakterze, dlatego proces szkolenia zajmuje dużo czasu i cierpliwości przewodnika psa. Jeśli przewodnik psa był gotów spędzić dużo czasu, doberman demonstruje swoje najlepsze cechy, jeśli nie, może w ogóle odmówić służby i stać się apatycznym. Ponadto rasa ta nie toleruje zmiany właściciela.

W 1971. Doberman oficjalnie stał się zwykłym psem, jej skreślony z klubu psów usługowych. Co dziwne, ale to był pozytywny krok w rozwoju i dalszej selekcji rasy. Miłośnicy dobermanów zaczęli być kreatywni w hodowli, wychowaniu i opiece nad nimi. Przyczyniło się to do pozytywnego rozwoju rasy.

Po rozpadzie ZSRR miłośnicy rasy mogli ją „zaktualizować”, ponieważ psy z Europy zaczęły być importowane do krajów WNP. To znacznie poprawiło jakość hodowanych psów. Niestety na chwilę obecną rasa pozostaje w cieniu innych znanych, rasowych przedstawicieli. Niewiele osób chce mieć w domu tak dużego psa, a stereotypy i uprzedzenia dotyczące ich reputacji wpływają na. Ponadto rasa ta nie ma podszerstka i dlatego nie może być trzymana na mrozie. Ale ci, którzy zaryzykowali i zdobyli dobermana, pozostają szczęśliwi i zadowoleni ze swojego wyboru.

Natura dobermana

Dobermany z natury są bardzo energiczny, ostrożny i nieustraszony psy. Dlatego idealnie nadają się do ochrony różnych przedmiotów. Ale to nie znaczy, że ta rasa nie nadaje się do trzymania w domu z właścicielami.

Ta rasa ma pewną reputację. Wiele osób uważa, że ​​Doberman jest zbyt niebezpieczny, więc nie powinieneś go mieć jako zwierzaka. Ta reputacja wynika z ich siły, zwinności i faktu, że często są wykorzystywani jako strażnicy. Mało kto wie, że rasa ta „stoi wyprostowany” dla domowników i atakuje tylko w przypadku bezpośredniego zagrożenia dla niej lub właściciela. Tak więc statystyki pokazują, że rasy takie jak rottweilery, pitbulle, owczarki i malamuty częściej atakowały ludzi niż dobermany.

Jeśli Doberman zdał specjalne szkolenie od przewodnika psa, wtedy taki pies, ze względu na swoją lojalność, stanie się idealnym pupilem i stróżem rodziny. Rasa ta znajduje wspólny język nie tylko z dorosłymi, małymi dziećmi, ale także z innymi zwierzętami domowymi. Są mądrzy, szybko się uczą, wysportowani, towarzyscy.

Charakteryzując tę ​​rasę należy pamiętać o jej silnym temperamencie. Są znacznie bardziej przywiązane do własnej rodziny niż inne rasy, więc mogą być bardzo agresywne w stosunku do innych psów, chroniąc swojego właściciela. Ważne jest, aby nie tolerowali źle zmiany właściciela.

Cechy wychowania dobermanów

Każda żywa istota wymaga uczucia i troski. Nie możesz mieć zwierzaka bezmyślnie! Dotyczy to szczególnie psów, które są uważani za najbardziej lojalnych stworzenia na świecie.

Przed uruchomieniem Dobermana musisz wszystko bardzo dokładnie zważyć. Najpierw musisz ocenić własne mocne strony i możliwości. Rasa ta uwielbia długie spacery i jogging ze swoim właścicielem. Nie wystarczy wyjść na spacer po Dobermanach, przedstawiciele tej rasy uwielbiają, gdy właścicielka z nimi biega. Idealny gospodarz dobermana powinien być aktywny, jak długie biegi i oddychać świeżym powietrzem. Ludziom leniwym lepiej nie myśleć o takim zwierzaku.

Dobermany są inteligentnymi psami i uwielbiają ciągłe ćwiczenia i treningi. Obserwują własnego pana, dlatego przed nimi nigdy nie możesz okazywać strachu ani słabości. Właściciel dobermana musi być silny, mądry i wysportowany i nie może dawać luzu.

Osoba, która chce mieć prostego psa, może nawet nie myśleć o dobermanie. Ten pies nie lubi flegmatycznych, kanapowych ziemniaków, ludzie melancholijni. Pod nieobecność właściciela lub innych członków rodziny Doberman może zamienić domową przestrzeń w pierwotny chaos. Aby tego uniknąć należy pamiętać, że taki pies z natury jest posłuszny tylko liderowi lub liderowi. Dlatego takiemu zwierzakowi trzeba będzie udowodnić swoją siłę woli i charakter. Dobermany czują w człowieku autorytet i moc, ale nie tolerują przemocy i jakiegokolwiek użycia siły fizycznej. Należy pamiętać o rozwiniętych mięśniach, szybkiej reakcji, sile i zwinności dobermana, co czyni go wyjątkowo groźnym przeciwnikiem.

Jeśli przyszły właściciel nie zamierza szczególnie zajmować się takim psem jak doberman, lepiej nie zostawiać go z dziećmi. Ponieważ mogą stać się agresywni lub złośliwi z powodu braku ruchu i wydatkowania energii.

Również ten pies nie nadaje się do ochrony terytorium zimą lub w zimnych porach roku z powodu braku podszerstka. Nie oznacza to, że Doberman nie może pełnić funkcji strażnika, po prostu nie można go trzymać na ulicy ani w wolierze.

Dobermana należy brać tylko jako szczeniaka, więc trzeba go szkolić od najmłodszych lat. Wynika to z faktu, że małe szczenięta są nie tylko zabawne i aktywne, ale także bardzo mądre i łapią wszystko w locie. Ulubione zajęcia tego zwierzaka to szkolenie i obsługa. Jeśli chodzi o specyfikę treningu szczeniąt, należy pamiętać, że bardzo szybko się męczą. Dlatego musisz uważnie monitorować zwierzaka, a w przypadku zmęczenia przerwać trening. Jeśli nie zwracasz uwagi na zmęczenie szczeniąt i nadal zmuszasz go do wykonywania poleceń, to na kolejnym treningu może po prostu zacząć być kapryśny i odmówić robienia czegokolwiek.

Pielęgnacja Dobermana Pinczera

Dobermany pinczery są idealne dla osób, które nie lubią poświęcać dużo czasu opiece nad zwierzętami. Oni praktycznie nie zrzucaj, czesać i wycierać mokrym ręcznikiem tylko raz w tygodniu. Pazury należy przycinać, gdy rosną (wystarczająco często). Jeśli chodzi o zabiegi wodne, zależy to całkowicie od pragnienia właściciela zwierzaka. Przed kąpielą Dobermana należy czesać, aby uniknąć wypadania włosów.

Należy pamiętać, że dobermany to zwierzęta wysportowane i szybkie, więc nie boją się dużego wysiłku fizycznego. Uwielbiają biegać ze swoim panem. Ponadto ta rasa psów uwielbia stres psychiczny i chętnie bierze udział w różnego rodzaju konkursach i wystawach.

Choroby Dobermana

Dobermany to silne i często zdrowe psy. Ale nic nie jest doskonałe z natury, więc to rasa jest podatna na następujące choroby:

• skręt;
• zespół woblera;
• nowotwór skóry;
• zaćma;
• tłuszczak;
• choroba von Willebranda;
• kardiomiopatia;
• niedoczynność tarczycy;
• dysplazja stawu biodrowego i łokciowego;
• cukrzyca;
• zapalenie wątroby;
• entropia.

Oprócz tych chorób dobermany mają dość rzadko cierpią na choroby dermatologiczne:

• bielactwo nabyte;
• wypadanie włosów;
• łojotok;
• depigmentacja nosa.

To nie jest cała lista chorób, na które podatne są dobermany. Dlatego bardzo ważne jest przestrzeganie wszystkich zasad opieki nad zwierzętami. Ważne są również zaplanowane wizyty u lekarza weterynarii, przyjmowanie suplementów witaminowo-mineralnych, przepisywanie szczepień, prawidłowe odżywianie oraz rozkład stresu fizycznego i psychicznego.

Doberman - pies o dość złej reputacji. Dlatego takiego psa nie trzeba ponownie gniewać ani prowokować, ale odpowiednie szkolenie może zneutralizować negatywne cechy charakteru przedstawiciela tej rasy. Dodatkowo dobrze uformowana postać może stworzyć idealnego obrońcę rodziny.

I wreszcie, każde zwierzę jest jednostką, dlatego nie zawsze ogólne cechy i zalecenia są odpowiednie dla jednego lub drugiego przedstawiciela gatunku lub rasy. Jednak Doberman to inteligentny, silny, energiczny, wytrzymały pies, który może stać się integralną częścią każdej rodziny.