Australijski kelpie jest niestrudzonym pasterzem

Genomy Dingo i Kelpie pokrywają się o 4%

Dzika krew obdarzyła kelpie bardzo cennymi cechami:

• umiejętność szybkiego poruszania się w nieznanym terenie;
• cisza;
• wysoka wytrzymałość;
• możliwość dostosowania do każdych warunków pogodowych.

Według jednej wersji, protoplastą rasy stał się pies (suka), nabyty przez niejakiego Jacka Gleasona. Kupił go z rąk na jednej ze stacji kolejowych od Szkota. Pies nazywał się Kelpie (zwany także duchem wody w szkockim folklorze), a dingo wyraźnie uczestniczył w jego narodzinach (ale oczywiście nie ma na to dowodów).

Jack Gleason zaczął hodować psy na podstawie Kelpies, które pomogłyby w zarządzaniu ogromnymi stadami owiec. W tym celu skrzyżował Kelpie i jej potomstwo zarówno z psami lokalnymi, jak i przywiezionymi z zagranicy.

Powstałe psy rzeczywiście zapewniły nieocenioną pomoc pasterzom. Mogliby mieć w zasięgu wzroku duże stado żywego inwentarza i zarządzać nim bez pomocy człowieka. W 1904 opublikowano pierwszy wzorzec rasy, wspierany przez wielu australijskich hodowców.

Sami hodowcy bydła nie mieli czasu na pokazy i artykuły pomocników, doceniali w psie jego niezrównane walory użytkowe. Dlatego mniej więcej od tego momentu w rasie kelpie pojawiły się dwie gałęzie: kelpie pokazowe, które spełniają standardowe wymagania dotyczące eksterieru, oraz kelpie pracujące, których wygląd może nie pokrywać się z opisem wzorca.

Tak więc sama rasa jest rozumiana jako psy wystawowe, podczas gdy ogromna liczba kelpie nadal pracuje na fermach bydła.

Większość kelpi jest wykorzystywana zgodnie z ich przeznaczeniem - pomagają w wypasie i zaganianiu stada

Od 1956 roku w Australii prowadzona jest ukierunkowana hodowla tej rasy. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (ICF) uznała ją w 1973 r. Rasa jest uznawana przez inne światowe organizacje kynologiczne:

• AKC - Amerykański Związek Kynologiczny;
• SKS - Kanadyjski Związek Kynologiczny;
• KCGB - Brytyjski Związek Kynologiczny;
• ANKC - Australijska Narodowa Rada Kynologiczna.

Opis rasy

W systemie ICF australijski kelpie jest zarejestrowany pod nr 293 w grupie 1 „Psy do bydła i bydła, z wyjątkiem szwajcarskich psów pasterskich”, sekcja 1 „Psy pasterskie”. Spotkanie - Owczarek. Obecna wersja standardu odnosi się do 21.04.1997.

Wygląd Kelpie

Norma ustala cechy wyglądu zewnętrznego australijskich kelpie:

• Głowa przypomina lisa. Czaszka lekko zaokrąglona. Przystanek jest dobrze zdefiniowany.
• Kufa nieco krótsza niż długość czaszki. Nos jest w harmonii z kolorem psa.
• Mocne zęby, zgryz nożycowy.
• Oczy są w kształcie migdałów, koloru brązowego (mogą być jaśniejsze z jasnym kolorem).
• Uszy średniej wielkości, stojące, spiczaste. Rozstawione szeroko i lekko pochylone do przodu. Wewnątrz gęsto porośnięta wełną.
• Szyja jest mocna, z małym karkiem.
• Długość ciała jest nieco większa niż wysokość psa w kłębie (stosunek około 10:9). Rozwinięta klatka piersiowa, muskularna dolna część pleców.
• Ogon w spoczynku zwisa do stawu skokowego, tworząc lekkie zagięcie. W stanie podniecenia może się wznieść, nie wykraczając jednak poza wyimaginowaną pionową linię, którą można narysować od jego podstawy. Na końcu „chwosta”.
• Kończyny dobrze umięśnione, proste i równoległe. Stojak znajduje się na obwodzie prostokąta.
• Stopy zaokrąglone, z ciasno splecionymi palcami, krótkie paznokcie.
• Sierść jest podwójna: włos ochronny jest szorstki i prosty, podszerstek bardzo gęsty. Średnia długość - 2-3 cm. Dłuższy wokół szyi, tworzy "kołnierz".
• Dopuszczalne kolory: czarny, płowo-czarny, czerwony, płowo-czerwony, płowy, czekoladowy, przydymiony niebieski.
• Wzrost: psy: 46-51 cm, suki: 43-48 cm.
• Waga: psy: 14-20 kg - suki: 11-18 kg.

Norma jest przestrzegana tylko w hodowlach kelpie pokazowych, psy pracujące mogą różnić się wyglądem, ale zachowują wszystkie cenne cechy behawioralne

Testy pracy są obowiązkowe dla australijskich kelpie. Norma stanowi, że pies musi być mobilny, aktywny, z niewyczerpaną energią, a także mieć wrodzoną zdolność do pilnowania stad na polu i na wybiegu.

Kelpie pomagają w stadzie nie tylko owiec, ale także bydła, a nawet drobiu

Charakter rasy

Australijski Kelpie to prawdziwy pies pracujący. Potrafi sama godzinami obserwować lub prowadzić owce, bez ludzkich poleceń. Chociaż właściciel jest bardzo ważny dla tej rasy, dla niektórych kelpie będzie to jedyna osoba, dla innych - cała rodzina. Lojalność i oddanie to ważne cechy tych psów, które są nawet odnotowane w standardzie rasy.

Poziom towarzyskości i życzliwości tych psów zależy od socjalizacji. Jeśli jest źle, mogą być ostrożni, a nawet agresywni, zwłaszcza wobec obcych.

Kelpie, przy odpowiedniej socjalizacji, dobrze dogadują się zarówno z dziećmi, jak i innymi zwierzętami domowymi, w tym psami (są przyzwyczajone do pracy w stadzie). Pies może próbować zająć pozycję dominującą, ale generalnie jest to nietypowe dla rasy, ma miękki i uczynny charakter.

Można ją zostawić z dziećmi i innymi zwierzętami, ale należy rozumieć, że instynkt stróża natychmiast się włącza. Nakarmi każdego, kto podlega jej odpowiedzialności. Czasami może temu towarzyszyć gryzienie przy próbie wbicia osłon do stada, więc lepiej nie zostawiać kelpie samych z dziećmi.

Przy odpowiednim wychowaniu kelpie nie ma instynktu łowieckiego (jeśli właściciel nie szkoli specjalnie swojego psa), dlatego nie jest w stanie gryźć ani gryźć mniejszych.

Wady i powód dyskwalifikacji

Zgodnie z normą, wszystkie osoby z odchyleniami od podanych wymagań i które nie przeszły testów pracy podlegają dyskwalifikacji.

Wśród poważnych niedociągnięć szczególnie wyróżnia się:

• skłonność do noszenia „krowia” i „kozy”, luźne łopatki, ograniczone ruchy wiązane lub plecione;
• za długie lub za krótkie włosy;
• niezstąpione jądra w mosznie (u mężczyzn).

Wideo: wszystko o australijskiej rasie Kelpie

Pielęgnacja i pielęgnacja kelpie

Dla kelpie ważne są dwie koncepcje - mistrz i praca. To drugie jest dla niego szczęściem, a im więcej, tym lepiej.

Pies może niestrudzenie biegać po pastwisku prawie przez cały dzień, zapominając o jedzeniu i piciu. Dlatego jeśli taki zwierzak jest zamknięty w mieszkaniu i chodził nawet przez dwie godziny rano i wieczorem, to dla niego jest jak śmierć. Ten pies kategorycznie nie nadaje się do roli mieszkańca mieszkania.

Potrzebuje przynajmniej prywatnego domu z podwórkiem, na którym potrzebuje kogoś do wypasu (nawet jeśli będzie to drób lub kilka kóz). Jeśli ich nie ma, jej dzień powinien być wypełniony różnorodnymi treningami lub nauką sztuczek. Pomyśl z wyprzedzeniem, czy możesz zapewnić swojemu zwierzakowi taki poziom aktywności fizycznej i intelektualnej. Jeśli nie, wybierz spokojniejszą rasę.

Ulice naszego miasta pełne są husky, które uciekły swoim panom. Codziennie widzę nowe ogłoszenia: „Zagubiony pies!”,„ Husky znalazł!". Wiele z nich jest rzeczywiście rasowych, właściciele mówią o obecności marki i chipa. Zawsze byłem zakłopotany - dlaczego ludzie zabierają husky na prywatny dziedziniec (którego powierzchnia to, cóż, maksymalnie 30 metrów kwadratowych). W nadziei, że usiądzie przy bramie i szczeka na przechodniów? Ten pies po prostu musi być aktywny co najmniej 5 godzin dziennie. Oczywiście są przystojni. Ale musisz skorelować swoje możliwości z potrzebami zwierzaka.

Kelpie australijskie dobrze znoszą zarówno ciepło, jak i zimno, ale w krytycznych temperaturach nadal trzeba zadbać o schronienie.

Pielęgnacja australijskich kelpie jest minimalna. Raz w tygodniu trzeba po nim chodzić za pomocą pędzla. W okresie linienia stosowany jest płaszcz, który pomaga pozbyć się wypadającego podszerstka (można również użyć furminatora).

Higiena nie ma szczególnych cech:

• uszy i zęby są badane raz w tygodniu i czyszczone;
• oczy codziennie przeciera się wilgotną szmatką lub wacikiem;
• pazury nie wymagają strzyżenia, ponieważ same są krótkie, ale raz w tygodniu należy je badać pod kątem wiórów, pęknięć.

Odżywianie

Odżywianie kelpie może opierać się na gotowej suchej karmie lub diecie naturalnej w połączeniu z suplementami witaminowo-mineralnymi.

Wybierając pierwszy rodzaj diety należy zwrócić uwagę na produkty klasy super premium lub holistyczne przeznaczone dla psów aktywnych:

• Acana Heritage Sport & Zwinność;
• Royal Canin H.Klub E;
• Happy Dog Profi-Line Sport 26/16;
• Purina PRO PLAN Large Adult Athletic-
  

  Purina PRO PLAN Large Adult Athletic z OPTIBALANCE Complex jest przeznaczona dla dorosłych psów dużych ras o atletycznej budowie

• Specjalność psa Monge jest aktywna.

Podczas karmienia naturalnymi produktami należy wziąć pod uwagę, że dieta dorosłego kelpie powinna zawierać maksymalnie białko i minimalną ilość zbóż. Dla urody i zdrowia sierści do jedzenia należy dodawać oleje roślinne.

Czasami pies może być karmiony dużymi surowymi kośćmi wołowymi.

Edukacja i trening

Kelpie to inteligentne i bystre psy, łatwe w szkoleniu. Bardzo łatwo jest nauczyć zwierzaka wszelkich sztuczek, ponieważ potrafi i umie niestrudzenie pracować. Najważniejsze, że zwierzę postrzega trening jako część swojej pracy i widzi w nim jakieś praktyczne znaczenie.

Monotonne działania z apatią właściciela do procesu nie zainteresują kelpie. Ale jeśli pies wyczuje podekscytowanie i zainteresowanie właściciela, złapie wszystko w locie.

Zaleca się stosowanie wyłącznie pozytywnego wzmocnienia elementów: gadżetów, jakiejkolwiek formy aprobaty. Szczeniak jest socjalizowany jak najwcześniej, a najprostszych poleceń można uczyć się od najmłodszych lat, naturalna inteligencja z instynktami pasterskimi pozwala osiągać dobre wyniki.

Wybór szczeniaka

Kelpie australijskie zostały wprowadzone do naszego kraju już w 1987 roku. 30 szczeniąt rasowych zakupionych z Australii. Teraz w naszym kraju hodowla rasy zajmuje się jedynym żłobkiem - „Geares” w Stawropolu.

Szczeniaka można kupić za 20-30 tysięcy rubli (z rodowodem). Psy pracujące bez dokumentów są tańsze - 5-10 tysięcy rubli, ale jeśli potrzebujesz pasterza, nie ma sensu przepłacać za wygląd zewnętrzny.

Kelpie z rosyjskiej hodowli występują w jedynym kolorze - czarnym podpalanym. Psy te nie mogą brać udziału w wystawach RKF i FCI. Jeśli planujesz brać udział w wystawach lub pokazach rasy kelpie, będziesz musiał wyjechać po szczeniaka za granicę: do Australii, Europy. Tam szczeniak będzie kosztował od 700 do 900 $.

Jeśli chcesz zdobyć szczenię rasowe, sprawdź dokumenty (rodowód) lub kup maluszka w hodowli Stawropol. Z wyglądu nigdy nie zrozumiesz, że przed tobą jest rasowa osoba. Szczenięta Kelpie nie różnią się niczym od kundli.

Po pojawieniu się szczeniaka kelpie nie można wnioskować o jego rodowodzie

Australijskie zdrowie Kelpie

Wszystkie kelpie są w doskonałym zdrowiu. Ich długość życia wynosi 12-14 lat, a wiele osób zachowuje aktywność i zdolność do pracy nawet po 10 latach. Ale czasami nadal istnieją choroby, które pojawiły się jako efekt uboczny selekcji:

• Dysplazja stawów biodrowych (rzadziej - łokciowych). W patologii głowa stawowa jest nieprawidłowo zlokalizowana w łożysku stawowym i z czasem zużywa warstwę chrzęstną. Choroba prowadzi do kulawizny i kalectwa, ale już przy pierwszych objawach (zaburzenia chodu) psu można pomóc farmakologicznie lub chirurgicznie.
• Wnętrostwo - brak wejścia jednego lub obu jąder do moszny (u mężczyzn). Dla psów pracujących to nic nie zagraża, w standardzie patologia ta odnosi się do objawów dyskwalifikujących.
• Abiotrofia korowa móżdżku (śmierć komórek odpowiedzialnych za orientację w przestrzeni). Pierwsze oznaki patologii pojawiają się w wieku od 1 do 6 miesięcy: drżenie kończyn, brak koordynacji ruchów, brak równowagi podczas chodzenia. Ta choroba jest nieuleczalna, ale pod opieką właściciela zwierzę może żyć długo.

Recenzje rasy

To był pies kelpie, którego mieli moi krewni.. . Bardzo aktywna rasa i charakter. Będziesz musiał dużo chodzić, jeszcze lepiej uprawiać z psem aktywne sporty. Są dość posłuszni, ale pies moich krewnych uciekł na psie „ślub” w wieku 12 lat! , i zniknął, nie znalazł.. . To, czego nie zauważyłem, to jego problemy zdrowotne. Generalnie jest to rasa WORKING, więc nie można liczyć na spokojne życie z psem do towarzystwa.. . właściciele czekają na ciągłe zajęcia w garderobie i wielogodzinne spacery. Ponadto rasa jest bardzo rzadka w naszym kraju, nawet nie spotkałem się z nimi w szatni, chociaż w Moskwie praktycznie nie ma już rzadkich ras, wszyscy zostali zauważeni.. . Pies moich krewnych został kupiony w Rosji, ale od suki przywiezionej i wyhodowanej w Australii to było dawno temu.. . już lata 80.

Kelpie naprawdę nie będą w stanie ochronić stada przed dwunożnymi lub czworonożnymi, po prostu fizycznie nie będą w stanie tego zrobić ze względu na ich niski wzrost, małą masę i brak wrodzonej złośliwości wobec ludzi, będą szczekać na bardzo. Ale żeby twoje kozy nie rozpierzchły się w różnych kierunkach, nie uciekaj tam, gdzie im się podoba, zawieź je do domu, wpędź do stodoły - proszę. I to nie tylko kozy czy owce, ale także ptak - kaczki, gęsi a nawet małe kaczątka, pisklęta gęsie, kury. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że nie jest to bynajmniej mała pomoc w gospodarce, poza tym potrzeba ochrony nie pojawia się tak często, ale chęć ucieczki gdzieś wśród kóz jest stała.

Kelpie australijski zdecydowanie nie nadaje się do roli zwierzaka na kanapie. To bardzo aktywny i niestrudzony pies, którego sens życia tkwi w pracy. Ale jeśli nagle potrzebujesz pasterza na farmie, trudno znaleźć coś lepszego niż kelpie.