Owczarek australijski: charakterystyka rasy

Owczarek australijski został wyhodowany do pracy na farmie w bliskim kontakcie z ludźmi. Rasa pracująca jest aktywnie wykorzystywana w Stanach Zjednoczonych przez właścicieli kóz, krów, owiec i drobiu w małych gospodarstwach. W Rosji psy są cenione jako aktywne, sportowe zwierzęta i towarzysze. Przy odpowiednim przeszkoleniu mogą stać się psami stróżującymi i służbowymi. Na przykład w swojej ojczyźnie są wykorzystywani jako asystenci w służbach ratowniczych.

Obecnie inwentarz australijski - to drugie imię rasy - w naszym kraju nie jest tak duży. Co więcej, te zwierzęta są interesujące. Właściciele troszczą się o kwestie opieki, jakość pracy i ich rozwój poprzez szkolenia, cechy zdrowotne.

Rozwój inwentarza na pierwszym etapie był w rękach amerykańskich pasterzy, którzy zachowali swoje początkowe atuty - zręczność, zdolność do wypasu inwentarza żywego.

Owczarki australijskie kierują się innymi zwierzętami, gryząc ich tylne nogi.

Australijczycy hodowali bydło w Górach Skalistych, więc dla wczesnych hodowców ważne było, aby poprawić jakość pracy zwierząt. W przyszłości kryteria atrakcyjności psów zostały uzupełnione o cechy zewnętrzne. Wynikało to z faktu, że w drugiej połowie ubiegłego wieku popularność zdobywała jazda konna i związane z nią zajęcia rozrywkowe.

Według oficjalnych raportów hodowcy włączyli do programu hodowlanego różne osobniki. Genom zawiera cechy berneńskiego psa pasterskiego, cechy owczarka pirenejskiego oraz cechy kilku typów collie, ale ich stosunek ilościowy jest nieznany.

W szczególny sposób starali się wyjaśnić pochodzenie rasy. Rodzina Hartenegl od trzech pokoleń poszukuje idealnej rasy owczarków, a po tym, jak wpadła w ręce owczarka australijskiego, niezwykle zainteresowała się jego historią i popularyzacją. W trakcie przeprowadzonych prac można było dowiedzieć się, że przodkowie Australijczyków pierwotnie przybyli na kontynent australijski, a dopiero potem wraz ze stadami owiec zostali sprowadzeni do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Ponadto, przy udziale hodowców, kontynuowano poprawę walorów użytkowych zwierząt.

Eliza Forlong, która zasłynęła jako pierwsza w Australii producentka wysokiej jakości wełny, przeniosła się tam z rodziną i gospodarstwem z Niemiec. Wynajęty dozorca, który miał pilnować stada, przybył do Australii z własnymi psami i podobno były to Tygrysy lub stare owczarki niemieckie. Można powiedzieć, że jest to jeden z potwierdzonych przodków rasy.

Kolejnym przodkiem jest australijski kulis, który został sprowadzony bezpośrednio z Australii. Osadnicy cenili zwierzęta za umiejętności pasterskie i nie zamierzali odmawiać ich usług na bezkresnej Ameryce. Kulisy skrzyżowane z tygrysami, kelpie australijskie. W hodowli brali również udział pierwsi przedstawiciele border collie. Powstała mieszanka ras najbardziej przypomina współczesny typ australijski.

Hodowcy zamierzali wyhodować zwierzę odporne, niezależne, silne, zwarte, tolerujące zwierzęta gospodarskie i posiadające sierść średniej długości z podszerstkiem, która jednocześnie nie przemarza i nie przemarza przy pochmurnej pogodzie.

Australijczycy zostali oficjalnie uznani pod koniec lat 50. w Stanach Zjednoczonych – stało się to wraz z dodaniem rejestru „pasterek”, do którego przywieziono psa. W tym samym roku odbyło się pierwsze spotkanie Klubu Miłośników Rasy.

Opis i standardowe cechy

Owczarek australijski, podobnie jak inne rasy psów wystawowych, ma pewien standardowy zestaw cech. Jej zwyczaje i charakter mają też pewne osobliwości. Jeśli chodzi o wymagania, jakie sędziowie klasy międzynarodowej stawiali dla psów od 1987 roku, oprócz ogólnych próśb o wygląd ciała (powinno być lekko rozciągnięte) i rozmiar (australijczyk odnosi się do zwierząt średniej wielkości), musi być:

1. Wyczyść kontur głowy. Generalnie powinien mieć mocny wygląd, suche kości i prawidłowe proporcje. Czaszka psa powinna mieć tę samą długość i szerokość, z niewielką potylicą. Odcienie okolicy nosowo-wargowej zależą od koloru sierści, dlatego jej pigment może być czarny (wątrobowy) lub jasnobrązowy. U psów czarnych i niebiesko-marmurkowych obszar nosowo-wargowy będzie ciemniejszy, u psów czerwonych i czerwono-marmurkowych będzie jasny. Norma dopuszcza, aby różowe plamki znajdowały się na nosie Australijczyka, ale nie powinny zajmować więcej niż 25% całej powierzchni. Miejsca na głowie nie powinny dotykać obszaru oczodołu.
   

   Kolor wpływa na cechy zewnętrzne

2. Kufa - stożkowata, z charakterystycznym zaokrągleniem, nieco krótka, stopniowo zwężająca się od nasady i ta osiąga maksimum w okolicy zaokrąglonego czubka. Zęby powinny mieć zgryz nożycowy lub być proste. Oczy kształtem przypominają migdały. Standard dopuszcza różnorodność kolorów. Podstawowe są odcienie bursztynu, brązu, błękitu, na tęczówce mogą występować marmurowe plamy lub drobne kropki, a także różnokolorowe oczy (np. jedno jest niebieskie, drugie brązowe). Inny pigment na powiekach. Czarne powieki posiadają zwierzęta o czarnej wełnie i niebiesko-marmurkowym kolorze. Brązowe powieki są zwykle widoczne u psów o czerwonych odcieniach koloru. Półwyprostowane, trójkątne uszy są osadzone wysoko na głowie i są średniej wielkości.
   

   Australijskie oczy nie zawsze mają ten sam kolor

3. Szyja ma prosty krój, średniej długości z lekkim ugięciem na karku. Australijczycy mogą pochwalić się silną szyją, prostym i mocnym grzbietem, który jest nawet wyprofilowany od kłębu do stawów biodrowych. Zad umiarkowanie opadający. Klatka piersiowa nie jest bardzo szeroka. Jednocześnie jest głęboki, z długimi żebrami. Brzuch umiarkowanie podciągnięty. Prosty ogon psa różnej długości może być naturalnie krótki w formie przyciętej i długi - wtedy zewnętrze wymaga przycięcia do pożądanego rozmiaru. Zgodnie z wymaganiami przewodników psów odległość między tylnymi nogami powinna pokrywać się z odległością między przednimi nogami w okolicy obręczy barkowej.
   

   Norma opisuje wszystkie części ciała psa

4. Kończyny przednie to mocne, proste nogi, których kości są mocne i owalne, a nie okrągłe. Charakterystyczny owalny kontur stóp dopełnia niewielki rozmiar, mocno połączone palce z zagięciem, opuszki są mięsiste i elastyczne. Tylne nogi owczarków australijskich mają wyprofilowane stawy, które są umiarkowanie wysklepione w kolanach. Podobną charakterystykę mają tu przystanki.
   

   Standardowy typ owczarka australijskiego

Owczarek australijski jako rasa wykazuje zrównoważoną formę, wyróżnia się rozwiniętymi mięśniami, elastycznością. Czasami nazywana jest „niebieskim psem”, a ta nazwa jest bezpośrednio związana ze specyficznym kolorem niebieskiego merle lub „niebieskiego marmuru” – z nim powstaje najtrwalsze skojarzenie wśród tych, którzy kochają i nabywają Australijczyków. Umiarkowane pod względem długości i sztywności, włosy australijskie mogą mieć różne kolory: zarówno czarne, jak i czerwone (jednolite kolory w połączeniu z białym), dozwolone są podpalanie w różnych odmianach. U samców widać grzywę.

Do najbardziej rozpoznawalnych kolorów należy również czerwony merle. Ogólnie rzecz biorąc, gen Merle zamazuje podstawowy odcień w plamach i jest charakterystyczną cechą rasy.

Wszystkie kolory zgodnie z normą można uzupełnić miedzią, białymi znakami na sierści, a także ich kombinacjami.

Biały nie powinien rzucać się w oczy. Norma dopuszcza takie miejsca w okolicy głowy i szyi (niedopuszczalne jest wychodzenie białych obszarów poza kłęb), łap i klatki piersiowej. Wadą dyskwalifikującą dla każdej odmiany kolorystycznej jest biały płaszcz. Umaszczenie rude, pręgowane, szare, jasnoczerwone, a także brąz z marmurkowym odcieniem to również odstępstwa od normy.

Wzrost Australijczyka nie przekracza 58 cm. Waga zwierzęcia może wynosić od 16 do 32 kg, w zależności od proporcji. Ogólnie rzecz biorąc, standard Międzynarodowego Stowarzyszenia Kynologicznego nie ustalił jasnego parametru wagowego dla tej rasy - pies musi być wystarczająco dobrze odżywiony, ale jednocześnie mobilny. Suki tradycyjnie mają lżejsze ciało w porównaniu do samców.

Tabela 1. Stosunek wagi i wzrostu zwierząt

Płeć zwierzęcia - samiecWzrost samców wynosi od 51 do 58 cm20-25 kgPłeć zwierzęcia to sukaSuki różnią się wysokością od 46 do 53 cm20-25 kg

Oprócz wyglądu i sierści zwierzę może zostać zdyskwalifikowane z wystawy z następujących powodów:

1. Momenty psychologiczne - agresja lub przeciwnie, nadmierna niepewność.
2. Wady zgryzu.
3. Niesąsiadujące siekacze przednie.
4. Pozycje uszu: stojąca lub opadająca (obie nie są dozwolone przez normy).

Charakter psa wyróżnia życzliwość, lojalność. Australijczycy są posłuszni, uwielbiają zadowolić właściciela i zawsze starają się być z nim. Tęsknią samotnie.

Ogólnie rzecz biorąc, owczarki australijskie mogą spotykać się z ludźmi i psami. Mogą jednak obudzić instynkt dowódcy, jeśli w pobliżu znajdują się inne zwierzęta. W prywatnym domu Aussie z pewnością przyjmie rolę nadzorcy. Czasami staje się to problemem, ponieważ pod kontrolą znajdują się gatunki całkowicie nie stadne - króliki, kaczki. Australijczycy dogadują się pod jednym dachem z wystarczającą uwagą. Koty zazwyczaj nie mają problemów, zwłaszcza jeśli zwierzęta były razem wychowywane.

Australijczyków można zabrać w rodzinie, w której wymagana jest niania. Zwierzęta opiekują się dziećmi, mogą wspierać zabawę dzieci w wieku szkolnym, towarzyszyć nastolatkom podczas spacerów. Pomimo wysokiego poziomu tolerancji dla dzieci, które nie zawsze kontrolują swoje działania, owczarek australijski może uszczypnąć niespokojne dziecko - kierując się instynktem będzie zachowywać się tak, jak mógłby leczyć owce na pastwisku. W takich przypadkach lepiej jest szczegółowo wyjaśnić psu zasady interakcji z dzieckiem i w miarę możliwości nadzorować jego zabawy. Młody Australijczyk może reagować zbyt gwałtownie na dzieci, ale wraz z wiekiem uczy się powstrzymywać energiczny temperament.

Ostrożnie reagują na obcych. Na tle ogólnej grzeczności, izolacji i skrupulatności w kontaktach pozostaje. Ta jakość pozwala zwierzętom być dobrymi strażnikami terytorium i rzeczy osobistych.

Wskazane jest, aby właściciele szanowali charakter zwierzaka i nie nalegali, aby gwałtownie witał nowe twarze.

Owczarek australijski dość łatwo i naturalnie chodzi i biega. Dorosły wykazuje zrównoważony, zwinny ruch, płynny ruch blisko ziemi. Kończyny przednie i tylne poruszają się równolegle do środkowej osi tułowia, ruchy są proste. Potrafi szybko zmienić wszystkie te cechy, zachowując podstawowy sposób poruszania się.

Mini Australijczycy

Jedyną minikopią rasy jest mały pies z Ameryki Północnej, który różni się od swoich większych odpowiedników rozmiarem i wagą. Mini Owczarek waży 9-13 kg. o średniej wysokości 32-47 cm. Wszystko inne jest takie samo - temperament, wskaźniki zewnętrzne, chęć aktywnego stylu życia.

Narodziny małych owczarków australijskich miały miejsce pod koniec lat 60. Historia zaczęła się od skrzyżowania dwóch małych przedstawicieli rasy w celu wyhodowania wersji „mieszkalnej”.

Konserwacja i pielęgnacja

Cechy opieki nad zwierzętami podsumowano w tabeli.

Tabela 2. Czego potrzebuje owczarek australijski

Częstotliwość - 3 razy w tygodniu, w okresie wiosennym i jesiennym, należy to robić codziennie, aby uniknąć zapalenia skóry i innych chorób skóry - do zabiegu potrzebny będzie twardy grzebień z rzadkimi i długimi zębami. Możesz użyć mocno rozcieńczonej odżywki dla bardziej miękkiego szczotkowania, najpierw nakładając ją na sierść lub szczotkując zwykłą wodą - wystarczy posypać kompozycją ciało psa. To ochroni suche włosy przed uszkodzeniami i zagnieceniami. Należy pamiętać, że po urodzeniu szczeniąt suki całkowicie zmieniają szatęCzęstotliwość - raz na 2-3 miesiące szampon dobierany jest indywidualnie. Ogólnie rzecz biorąc, nie daj się ponieść częstym myciu zwierzęcia. Do suszenia wełny nie należy używać suszarki do włosów, lepiej wysuszyć ją ręcznikiem frotteNie zaleca się strzyżenia ogólnego, wystarczy okresowo zdejmować maty i przerzedzać przed wystawą (przygotowanie przed wystawą dla Australijczyka nie jest skomplikowanym zabiegiem - jest dostępny dla każdego właściciela). Obcinają również włosy na czubkach uszu, między palcami i na czubku ogona. Martwy podszerstek jest usuwany za pomocą furminatora. Golenie jako alternatywa dla strzyżenia to akceptowalna opcja, ale ma ona szereg wad – skóra australijska w tym przypadku szybciej się nagrzewa i jest podatna na oparzenia słoneczneUszy owczarka australijskiego należy badać raz w tygodniu, raz na 2 tygodnie, usuwać zabrudzenia wacikiem (odbywa się to za pomocą gąbek, w żadnym wypadku nie należy używać patyczków do uszu), raz w miesiącu stosować specjalne spraye, aby zapobiec uchu infekcje. Niepokojące objawy - nadmiar siarki i zaczerwienienie. Zdrowe ucho owczarka australijskiego powinno być różowe, bezwonne i bezwonne. Jeżeli pies wykazuje nietypową aktywność w okolicy ucha, a powyższe objawy również są obserwowane, zwierzę należy niezwłocznie zabrać do lekarzaW przypadku pojawienia się brudu należy przetrzeć oczy wilgotną wacikiem zamoczonym w naparze z herbaty lub bulionie z rumianku (każde oko przecieramy osobnym krążkiem lub niestrzępiącą się ściereczką)Czyszczenie zębów - raz w tygodniu do zabiegu wymagana jest specjalna szczoteczka i pasta, konieczne jest również regularne przeprowadzanie profilaktycznego badania dziąseł. Według wzorca rasy zęby powinny być idealnie białe. Jako środki pielęgnacyjne nadają się: karmienie kości do żucia, patyczki higieniczne, specjalne zabawki, w tym liny-zabawki, potraktowane specjalną kompozycją z płytki nazębnej (tak można zrobić w domu, aby poprawić stan jamy ustnej)Pazury są badane raz w miesiącu, przycinane w miarę odrastania, do cięcia używa się specjalnej obcinacza do paznokci. Zbyt długie pazury psują chód i utrudniają aktywne ruchy. Jeśli zwierzę porusza się wystarczająco aktywnie, pazury mogą się zgrzytaćRaz w miesiącu należy nakładać krople tego typu na kłąb „Advantix”. Następnie zwierzę nie może być kąpane przez 10 dni

Zabierając Australijczyków do domu, musisz być przygotowany na obfite linienie wiosną i jesienią - może to powodować pewien dyskomfort, ponieważ wszystkie powierzchnie i otwarte obszary terytorium są wypełnione wełną.

Warto zwrócić uwagę na intensywność, z jaką zwierzę traci sierść. Jeśli linienie jest zbyt gwałtowne, konieczna jest wizyta u weterynarza, aby wykluczyć brak witamin i poważniejsze dolegliwości.

Aktywny i zwinny owczarek australijski potrzebuje dużo miejsca. Idealny format mieszkalny - prywatny dom z bezpłatnym dostępem do sąsiedniej działki. Można również wyposażyć Australijczyków w przestronną wolierę, nie zapominając o swobodnym wyjściu i ocieplonej budce. Jeśli właściciele trzymają zwierzęta i ptaki, pies będzie ich pilnował w nocy.

Często sami Australijczycy wybierają miejsce dla inwentarza żywego (stodoła, cielę itp.).D.) i spędź tam całą noc na kanapie, słuchając zewnętrznych dźwięków. Jest to dla nich akceptowalny poziom komfortu, a jeśli zwierzę samodzielnie dąży do pełnienia funkcji strażnika, nie ma potrzeby utrudniać wykazanej inicjatywy. Niezależnie od tego, gdzie znajduje się łóżko, nie powinno ono znajdować się w obszarze o kontrastowych temperaturach – zarówno zimnego, jak i nadmiernie gorącego powietrza. Pomieszczenie, w którym przebywa owczarek australijski, nie powinno być suche. Należy regularnie wietrzyć pomieszczenie, w przeciwnym razie nasila się zrzucanie.

Surowo zabrania się zakładania psa tej rasy na łańcuch, nawet jeśli ma wystarczająco dużo ruchu.

Jeśli owczarek australijski ma zamieszkać w mieszkaniu, trzeba zadbać o stres fizyczny i psychiczny – zajęcia i długie spacery 2-3 razy dziennie po minimum 60 minut (wskazane jest skrócenie czasu spaceru tylko w upalne dni). pogoda). Zwinność, zabawa we frisbee, flyball, szybka pogoń, w tym bieganie za rowerem to najczęstsze formy rozrywki dla tych mobilnych zwierząt.

Właściciele czerwonych Australijczyków powinni pamiętać, że nie tolerują palących promieni słońca. Idealny czas na spacer z takim zwierzęciem to wczesny poranek lub wieczór. Podobna cecha jest typowa dla psów, które mają ślady podpalania na ciele.

Zimowy mróz nie jest przeszkodą dla owczarków australijskich – podobnie jak dni słoneczne czy deszczowe. Psy mają tendencję do przystosowania się do każdych warunków. Latem po spacerze należy zbadać ciało i włosy pod kątem obecności organizmów pasożytniczych - pcheł i kleszczy, umyć i zbadać łapy, ponieważ mogą na nich tworzyć się pęknięcia i skaleczenia.

Kleszcze i pchły są niebezpieczne dla Australijczyków z infekcjami, mogą powodować reakcje alergiczne ze swędzeniem, niedożywieniem. Szczególnie wrażliwe są miękkie miejsca, w tym okolice nosowo-wargowe pyska, oczodołów, małżowiny usznej i brzucha. Gdy zostanie znaleziony kleszcz, pęseta dobrze pomaga, jednak można również ręcznie zdobyć pasożyta - w tym celu należy go ostrożnie usunąć ruchem okrężnym. Dotknięty obszar można leczyć środkiem antyseptycznym. W ciągu najbliższych kilku dni należy monitorować, czy zwierzę wykazuje następujące objawy zakażenia infekcją - ogólna utrata sił, brak apetytu i pragnienia, wysoka temperatura z zażółceniem twardówki, mocz o nietypowym, jasnym odcieniu, tonący chód.

Zimą psy szczotkują sierść naturalnie, tarzając się w śniegu. Latem można wybrać się z Australijczykiem nad jezioro lub rzekę, do domku letniskowego lub prywatnego domu - regularnie podlewać wężem. Jeśli zwierzę było w oczku wodnym, przyda się wypłukać je czystą wodą.

Psie jedzenie

Energia owczarka australijskiego wymaga od właściciela ostrożnego podejścia do diety. Zwierzę musi otrzymać wszystkie niezbędne witaminy i minerały. Ogólne zasady żywienia można sformułować w następujący sposób:

1. Jakość jedzenia. Istnieją dwa główne podejścia do żywienia - pasza naturalna i przemysłowa. Tania karma nie jest odpowiednia dla zwierzaka, dla Australijczyków należy wybierać produkty super premium oznaczone jako „Active” o niskiej zawartości białka. Jeśli preferowana jest naturalna dieta, należy zadbać o równowagę zapewnianą przez producentów pasz. Menu zwierzęcia oparte jest na mrożonym chudym mięsie (najlepiej wołowym) z dodatkami w postaci zbóż i warzyw. Raz w tygodniu należy podawać psu sfermentowane produkty mleczne, o ile jest dobrze tolerowane, a także gotowane jajka i ryby morskie. Żywność naturalna - zawsze świeża, w temperaturze pokojowej.
   

   Jedzenie może stanowić podstawę diety australijskiej

2. Częstotliwość karmienia. Do 6 miesięcy szczenięta jedzą 4 razy dziennie (w wieku 1,5-2 miesięcy wymagane jest 5-6 posiłków, w wieku 4 miesięcy wystarczą cztery posiłki dziennie), po osiągnięciu sześciu miesięcy jedno karmienie jest usuwane i po roku przestawiają się na dwa posiłki dziennie (możliwe jest też ustalenie podobnego schematu dla psa 7-8 miesięcznego). Przekąski między posiłkami nie są dozwolone. W ostateczności możesz dać marchewkę lub jabłko jako nagrodę w treningu. Regularne karmienie Australijczyka pozytywnie wpływa na kondycję psa - lepiej spożywać posiłki w tym samym czasie.
3. Ilość jedzenia. Sprawdź u weterynarza wielkość porcji. Przy karmieniu paszą wystarczy postępować zgodnie z zaleceniami na opakowaniu. Ogólną zasadą dla wszystkich owczarków australijskich jest to, że nie należy ich przekarmiać. W przeciwnym razie pies straci lekkość i mobilność, a zaczną się problemy z układem sercowo-naczyniowym. Jest to szczególnie ważne w przypadku szczeniąt, które łatwo mogą stać się otyłe, w wyniku których wystąpią nieodwracalne zaburzenia w budowie mięśni i kości.
   

   Psy nie powinny się przejadać

4. Czego nie należy spożywać. Różne słodycze, produkty wędzone, pieczywo są zakazane dla Australijczyków. Szczególną uwagę należy zwrócić na obróbkę cieplną mięsa i ryb – surowe produkty mogą być skażone robakami. Niektórzy Australijczycy są uczuleni na mięso z kurczaka – przy pierwszym znaku należy je wykluczyć z diety. Kości kurczaka, rozpadając się na kawałki, uszkadzają przewód pokarmowy, dlatego nie podaje się ich psom (inne rodzaje karmy wyłączone z diety oraz pokarmy polecane - patrz. Tabela).
   

   Słodycze są złe dla owczarków australijskich

5. Schemat picia. Konieczne jest zapewnienie psu możliwości napicia się wody w dogodnym dla niego czasie. Wody w misce nie należy uzupełniać, lecz wymieniać. Australijczycy jedzący jedzenie mają tendencję do picia większej ilości płynów.
6. Posiłki w zimnych porach roku. Udział tłuszczów roślinnych i zwierzęcych w diecie owczarka australijskiego wzrasta podczas mrozów - przyczynia się to do prawidłowego reżimu temperaturowego i zapobiega hipotermii.
7. Oddzielne jedzenie. Niezwykle korzystne dla Australijczyka będzie niemieszanie kilku rodzajów żywności w jednym posiłku. W przeciwnym razie pies może rozwinąć choroby żołądkowo-jelitowe.
   

   Nie należy mieszać różnych produktów w tym samym karmieniu

Tabela 3. Produkty dozwolone i zabronione

piec-

wędzony-

Pikantny-

tłuszczowy-

słodycze (w tym wyroby czekoladowe)

przyprawione jedzenie?-

tłusta śmietana-

kości z kaczki i kurczaka typu rurkowego-

świeża piekarnia-

mleko jest przeciwwskazane od 4 miesięcy

mięso wołowe-

mięso królicze-

gotowane lub parzone mięso drobiowe bez kości-

blizna, serce, wątroba (ta ostatnia jest podawana rzadko i w małych kawałkach)-

warzywa świeże i gotowane na parze-

ryż i kasza gryczana-

kawałki owoców w zależności od pory roku-

niskotłuszczowa masa twarogowa i kefir-

gotowane jajka lub żółtka - 2 razy w tygodniu-

ryby morskie poddane obróbce termicznej bez kości-

zieleń

Szczeniętom owczarka australijskiego podaje się mięso, niskotłuszczowy twarożek, jaja przepiórcze. Dobre działanie mają specjalne kompleksy witaminowo-mineralne dla młodych psów.

Co musisz wiedzieć o zdrowiu

Owczarki australijskie są dość twardymi zwierzętami, pod warunkiem, że są hodowane w dobrej wierze. W przeciwnym razie mogą wystąpić następujące dolegliwości:

1. Dysplazja stawów biodrowych. Kość udowa zwierzęcia nie przylega ściśle do panewki stawu biodrowego. Może być jawny lub subtelny i objawia się drętwieniem jednej lub obu tylnych nóg. Może rozwijać się w zapalenie stawów wraz z wiekiem. Należy poprosić hodowcę o informację o braku wady od rodziców.
2. Padaczka. Przejawia się od sześciu miesięcy do trzech lat. Może być wrodzony i nabyty na tle wcześniejszych infekcji, chorób metabolicznych, zatrucia. Obecność napadów jest korygowana lekami, ale nie jest całkowicie wyleczona.
3. Choroby oczu. skłonność do zaćmy, szczególnie w starszym wieku. W przypadku wykrycia operacja jest dozwolona. Również u owczarków australijskich odwarstwienie siatkówki występuje, gdy kufa jest uszkodzona, obarczona ślepotą.
   

   Specjalista niezwłocznie zidentyfikuje odchylenia

4. Głuchota. W przypadku wykrycia tej wady u szczeniaka należy natychmiast powiadomić hodowcę.
5. Choroby autoimmunologiczne. Pod wpływem czynników zewnętrznych pies może rozwinąć alergie, świerzb, zapalenie tarczycy. Katalizatorem może być żywność, materiały pościelowe (alergie kontaktowe), kompozycje produktów do pielęgnacji wełny itp.D.
6. Onkologia. Po 7 roku życia trzeba szczególnie uważnie monitorować stan Australijczyka podatnego na raka.
7. Słoneczne zapalenie skóry nosa. Jeśli nos jest wrażliwy na działanie promieni słonecznych i pojawiają się na nim rany, warto zastosować krem ​​z filtrem lub zrobić sobie specjalny tatuaż chroniący przed słońcem.
8. Wrażliwość na leki. Owczarek australijski może mieć mutację genetyczną powodującą nietolerancję leku (może to prowadzić do choroby neurologicznej, a nawet śmierci). Obecnie istnieje specjalny test DNA, który wykrywa tę patologię. Jeśli go znajdziesz, wydrukuj listę zabronionych narkotyków i miej ją przy sobie.
   

   Stan zwierzęcia sygnalizuje obecność dolegliwości

9. Odwarstwienie kostno-chrzęstne. Przy nadmiarze białka w diecie mogą rozwinąć się patologie chrząstki w stawach łokciowych i barkowych. W tym przypadku zwierzę odczuwa ból, zginając kończyny. Choroba jest wykrywana u szczeniąt w wieku 4-9 miesięcy. Aby zapobiegać, musisz zachować zbilansowane karmienie.

W Rosji można sprawdzić genetyczne predyspozycje do chorób, wysyłając indywidualny materiał zwierzęcy (na przykład ślinę) do badania laboratoryjnego z odpowiednim wnioskiem. Niektóre kliniki przeprowadzające analizę materiału genetycznego wystawiają międzynarodowy certyfikat.

Cechy treningu

Australijczycy od dzieciństwa uczą się różnych umiejętności i zespołów. Wskazane jest kilkukrotne powtórzenie materiału w związku z impulsywnością i ruchliwością zwierząt - czasami jest dla nich dość problematyczne skoncentrowanie się na określonym zadaniu. Jednocześnie poziom obciążenia powinien być stale utrzymywany, bez zatrzymywania się na tym, co zostało osiągnięte. Australijczycy będą mogli osiągnąć niespotykane dotąd wysokości w każdym psim sporcie, wchodząc w interakcję z różnymi urządzeniami.

Trening węża

Polecenie to ma nauczyć psa poruszania się z wężem między nogami właściciela, który jednocześnie robi krok do przodu. Szkolenie odbywa się w następujący sposób: pod warunkiem opanowanego polecenia „Blisko!»Pies jest uczony przechodzenia między nogami - w tym celu trener zatrzymuje się w pozycji chodu i trzyma smakołyk po pożądanej trajektorii. Zrób to samo z drugą nogą. W pierwszych etapach wszystko dzieje się powoli, aby pies mógł się dokładnie dowiedzieć, czego się od niego wymaga. Wystarczy jednorazowo wykonać 5 takich kroków, stopniowo przyzwyczajając zwierzę do komendy głosowej „Wąż!". Zazwyczaj owczarki australijskie nie mają żadnych trudności z opanowaniem tej komendy, a po pewnym czasie sami zaczynają przejmować inicjatywę, uchylając się między nogami właściciela.

Nauczanie zespołu „Krąg!"

Obecnie umiejętność ta jest wykorzystywana zarówno w zwykłym życiu, gdzie psy pasterskie zwracają stadom zagubione bydło, jak i w elementach widowiskowych (na przykład w programach cyrkowych). Szkolenie rozpoczyna się od spaceru po wybranej konstrukcji. Za każdym razem, gdy zwierzę musi się obrócić, właściciel ciągnie za smycz, zmuszając go do poruszania się w kółko. Po każdej turze pies jest nagradzany smakołykiem. Z czasem można poluzować smycz, aby pies mógł samodzielnie chodzić po danej trajektorii.

Trening najlepiej wykonywać w formacie grupowym z 3-4 psami australijskimi. Na początek pod kierunkiem właściciela komendą głosową „Wokół!»Pies uczy się omijać grupę. Co więcej, napięcie smyczy jest osłabione i daje możliwość bardziej samodzielnego działania.

Jeśli zwierzę porusza się w przeciwnym kierunku, wypowiedz surowym głosem „Nie” i ponownie chwyć smycz, rozpoczynając ćwiczenie od początku. Końcowym rezultatem treningu zwierzaka jest skłonienie go do samodzielnego chodzenia po zwierzętach. W takim przypadku pies musi je kontrolować.

Wideo - Umiejętności rasy

Poszukiwanie strat

Aby wykształcić umiejętność wyszukiwania, zwierzę jest specjalnie ukryte w pobliskich krzakach. Zwierzę pozostaje na długiej smyczy i towarzyszy mu komenda głosowa „Szukaj!Szukaj „Lub”!„Idzie w kierunku wskazanym przez właściciela (na pierwszych etapach najbardziej prawdopodobny kierunek jest wyraźnie wskazywany zwierzęciu, aby ułatwić mu wyszukiwanie). W przypadku szczęścia pies zostanie nagrodzony. Następnie uczą oddawać głos, gdy zagubione zwierzę wraca do stada. Jeśli pies głośno szczeka, znowu dostanie smakołyk.

Wskazane jest jednoczesne ćwiczenie z owczarkami australijskimi, aby pies wiedział, dokąd idzie i dlaczego. Przyczynia się to do rozwoju dyscypliny i koncentracji na konkretnych wynikach. Zazwyczaj zespół uczy się australijczyka po 25-30 powtórzeniach. Optymalnie jest nie mieszać różnych zadań, ale skupić się na każdym treningu na jednej rzeczy.

Najmniejsze zwierzaki mogą zacząć od prostych gier:

1. Rzuć piłką lub kością i wydaj komendę „Przynieś mi”!".
2. Weź mały przedmiot, pozwól mu pachnieć, a następnie schowaj go przed zwierzakiem i wydaj polecenie „Patrz!".
3. Trzymaj smakołyk na dostępnej wysokości, czekając, aż pies zaszczeka, aby wzmocnić polecenie „Głos!".

Po każdym pozytywnym wyniku należy leczyć zwierzaka, zachęcając go do pracowitości i chęci do nauki.

Skupienie Australijczyków na reakcji właściciela ma dobry wpływ na proces szkolenia – wyczuwają najmniejsze zmiany w barwie głosu, ruchach itp.D.

W takim przypadku ważne jest, aby być tak taktownym, jak to tylko możliwe, ponieważ głośny płacz i kara fizyczna mogą wprowadzić zwierzę w stan stresujący.

Zakup szczeniąt

Obecnie w Rosji zarejestrowanych jest około stu owczarków australijskich, a ich liczba stale rośnie, zmieniając status rasy rzadkiej na coraz bardziej popularną. Szczenięta po utytułowanych rodzicach będą kosztować 25-70 tysięcy rubli. Różnica w cenie wynika z koloru, koloru oczu, testów zdrowia rodziców i tytułów itp.D.

Kupując zwierzę w innym regionie należy pamiętać o kosztach transportu i towarzyszącej dokumentacji.

Średnia cena za owczarka z potencjałem wystawowym to 1000$.

Jeśli nie planujesz brać udziału w imprezach wystawienniczych, możesz kupić wadliwego szczeniaka, którego koszt jest znacznie niższy. W tym przypadku można również znaleźć wrodzone skłonności do niektórych chorób. Ponadto małżeństwo można przekazać następnemu pokoleniu.

Renomowany hodowca nie sprzeda zamężnego psa bez umowy na sterylizację.

W Rosji istnieje National Breed Club, w którym można znaleźć informacje o hodowlach owczarków australijskich, kontakty hodowców oraz informacje o zbliżających się wystawach.

Jeśli chodzi o wybór płci psa, samce są zazwyczaj bardziej bezpośrednie i posłuszne, a także mają wyższy poziom odpowiedzialności w porównaniu z sukami, które bywają przebiegłe. Z drugiej strony te ostatnie są bardziej interesujące pod względem komunikacyjnym, ponieważ często trudniej jest odgadnąć ich reakcję na dane wydarzenie. Wybór płci powinien opierać się na osobistych preferencjach (w szczególności samce wyglądają bardziej reprezentacyjnie, a to może być decydującym czynnikiem), a także na umiejętności rozmnażania szczeniąt - zdrowe zwierzę musi kontynuować rodzaj, co oznacza, że w przyszłości właścicielka owczarka australijskiego „Dziewczyny” może mieć potomstwo.

W miocie niedoświadczony właściciel Aussie powinien wybrać najspokojniejszego szczeniaka. Jeśli celem akwizycji jest wystawa, to oprócz eksterieru szczeniak musi mieć charyzmę. W przypadku zawodów sportowych zwierzę musi mieć pęd i chęć podążania za właścicielem. Przed zakupem szczeniaka należy jasno określić zadania, jakie będą stawiane przed dorosłym psem. W przeciwnym razie istnieje ryzyko wybrania nieodpowiedniego zwierzęcia.

Tabela 4. Zalecenia specjalistyczne dotyczące wyboru czystej krwi Aussie

Ogólne wrażenieZdrowe szczenię to aktywne, wesołe usposobienie, nie tłuste i nie chude - średniej budowy (samce należy zbadać pod kątem opadania jąder do moszny) - wełna o jasnym kolorze, o zrozumiałym kolorze. Kiedy szczenięta się budzą, cały czas zajmują się sobą. Matka nie powinna być nieśmiała, nieśmiała i nieufna wobec potencjalnego właściciela, ale jednocześnie, podobnie jak jej potomstwo, nawiązanie kontaktu z nową osobą zajmie jej kilka minutJednolitość miotuSzczenięta są mniej więcej tej samej wielkościDostępność informacji o rodzicachNa życzenie kupującego dostarczane są dokumenty z rodowodami obojga rodziców, zdjęcia i nagrania wideo z wystaw (jeśli występują)Inna dokumentacjaPrzyszły właściciel ma dostęp do dokumentów potwierdzających pochodzenie psa oraz obecność wszystkich szczepień (oznaczenia o nich wpisywane są w paszporcie weterynaryjnym)

Nie zaleca się kupowania Australijczyków tym, którzy nigdy nie trzymali psa w domu. Jest to rasa dość temperamentna, niepozbawiona prób dominacji wśród zwierząt tej samej płci.

Jeśli pojawią się trudności w edukacji i szkoleniu, możesz pracować z przewodnikiem psów - nigdy nie będzie to zbyteczne, ponieważ Australijczycy wymagają dużo uwagi.

Wniosek

Owczarek australijski jest interesujący, ponieważ może pokazać swoją osobowość w wielu dziedzinach. Jednocześnie konieczne jest zapewnienie jej odpowiedniego poziomu aktywności fizycznej. W przeciwnym razie zwierzę się znudzi i popadnie w destrukcyjne zachowanie.

Osoby w różnym wieku mogą znaleźć wspólny język z owczarkiem australijskim - ułatwia to charakter i cechy użytkowe psa. Jeśli właścicielka ma chęć do regularnego angażowania się i rozwijania Aussie, stanie się najlepszym przyjacielem i towarzyszem.

Wideo - Owczarek australijski: przegląd rasy