Wilczarz rosyjski: pies czy wilk?

Historia rasy Wilczarz Rosyjski

Międzygatunkowe hybrydy wilków i psów istnieją tak długo, jak te dwa gatunki, dziki i udomowiony, żyją obok siebie. Niektóre wilczaki pojawiły się spontanicznie, niektóre - w trosce o ludzki projekt, aby stworzyć specjalne zwierzę o mieszanym genotypie.

O wilczym wyglądzie - oddane serce psa

Cele tych krzyżówek były różne, podobnie jak ich wyniki. Dziś na świecie istnieje kilka mniej lub bardziej stabilnych ras hybrydowych, w tym:

• volamut;
• Owczarek amerykański tundra;
• włoski Lupo;
• pies Yulan;
• Wilczak Kunming;
• kanarek labito.

Większość mieszańców była celowo hodowana do służby w wojsku i organach ścigania, choć nie wszystkie z nich znalazły tu zastosowanie. Ale szczególne miejsce w serii krzyżówek wilka z psem zajmuje wilczarz. Znany jest tak zwany wilczarz czysty - pies Saarlosa, wilczarz czeski (aka wilczarz) i wilczarz rosyjski - bardzo młoda grupa rasowa stworzona przez petersburską artystkę zwierzęcą Julię Iwanowicz. Nazwa Wolfhund dosłownie tłumaczy się z niemieckiego jako „wolfdog” („wilk” – wilk, „hund” – pies).

Galeria zdjęć: jakie są Wilczaki

Pasja Julii do groźnych drapieżników rozpoczęła się w 2006 roku, kiedy opuściła wycofaną ze służby, by umrzeć z cyrku czarnego kanadyjskiego wilka o imieniu Charlie. Został założycielem jej hodowli - Ivanovich skrzyżował Charliego z suczką Alaskan Malamute i otrzymał doskonałe potomstwo. Młode otrzymały najlepsze cechy od swoich rodziców: od ojca - siłę, odwagę i doskonały węch, od matki - ludzką orientację.

Julia Iwanowicz pasowała do wilka nie do owczarka niemieckiego, jak robili to jej poprzednicy, ale do malamuta

Dzięki temu materiałowi genetycznemu entuzjastyczny hodowca kontynuuje żmudną pracę nad hodowlą nowej rasy, stabilizując potomstwo i utrwalając pewne jego cechy. Społeczność kynologiczna ma ambiwalentny stosunek do ras mieszańcowych, dlatego jest jeszcze wiele do zrobienia, aby FCI zostało uznane.

Rosyjski wilczarz wygląda prawie nie do odróżnienia od wilka

ogólny opis

Każda hybryda wilka może być trzymana tylko w doświadczonych rękach, takie zwierzę jest kategorycznie przeciwwskazane dla amatora. A pies tak duży i silny jak Wilczarz Rosyjski, przy braku odpowiedniego wychowania, może być szczególnie niebezpieczny.

Wygląd zewnętrzny

Wygląd rosyjskiego wilczarza robi wrażenie na każdym - ten pies jest bardzo podobny do wilka. Średnia wysokość w kłębie u dorosłego samca to około 77 cm (suki - 74 cm) - ciało bardzo umięśnione i mocne, prostokątny format. Waga takiego zwierzęcia może wynosić nawet 40 kg.

Ponieważ rasa eksperymentalna jest wciąż daleka od oficjalnego uznania, jej główne statystyki nie są jeszcze ściśle regulowane przez standard. Ale założycielka rasy, Julia Iwanowicz, doskonale rozumie pożądany typ psa, którego kształtowanie jest strategicznym celem jej pracy hodowlanej.

Dzięki imponującym wymiarom Wolfhund waży mniej, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka

Zewnętrzna strona rosyjskiego wilczarza powinna być jak najbardziej zbliżona do wilka. Ma duże czoło z wyprostowanymi uszami i żółtymi oczami jak wilk. Kufa ma kształt klina, jest bardziej wydłużona i spiczasta niż u malamuta: musi mieć lekką „maskę”. Grzbiet nosa prosty, usta cienkie i suche.

Kończyny są bardzo mocne, ale szczupłe. Ogon jest wysoko osadzony, ale nie zwija się w kółko, jak u malamuta – jest płaski lub szablasty, a w stanie wzbudzonym unosi się ponad linię grzbietu. Kolor - czarny, z pewnymi niuansami i odcieniami - dopuszczalne białe plamki na klatce piersiowej i łapach.

Paczka wilczarza wygląda niesamowicie, a nawet mistycznie

Cel, charakter i zachowanie

Wierzcie lub nie, wilcze dzieci są czasami bardziej czułe i posłuszne niż niektóre pierwotnie domowe rasy psów. Wilczarze są niezwykle przywiązane do właściciela, nieustannie skanują jego nastrój i kondycję, monitorują najmniejsze niebezpieczeństwa. Zwierzęca intuicyjność pozwala bezbłędnie rozpoznać intencje kogoś, kto ośmiela się zagrozić ukochanej osobie – aby chronić jego życie, wilczak jest gotów poświęcić swoje. Nie można sobie wyobrazić bardziej niezawodnego i bezinteresownego ochroniarza.

Volfhunds Yulia Ivanovich z powodzeniem prowadzi sesje kanisterapii, uczestniczy w praktycznych seminariach dla psychologów na ten temat. I są też bardzo skuteczne w pracy poszukiwawczej: z powodu Bruce`a, ulubieńca pani, uratowano już kilka istnień ludzkich - wilczak bez trudu odnajduje zagubionych w lesie turystów i grzybiarzy. Ponadto te wspaniałe psy z powodzeniem pełnią funkcje zaprzęgowe i biorą udział w specjalistycznych zawodach. Hodowca wilczarzy rosyjskich jest przekonany, że rasa powinna być wykorzystywana do celów państwowych, a nie do zaspokajania czyichś osobistych ambicji.

Wilczarz rosyjski wziął udział w wyścigu psich zaprzęgów Kalevala 2012

Żyjąc w ludzkiej rodzinie Wilhund starannie buduje i utrzymuje hierarchię nowej własnej sfory, w której dominuje właściciel. Ale w odniesieniu do pozostałych członków rodziny możliwe są opcje - ważne jest, aby edukować psa w taki sposób, aby zajmował najniższy szczebel hierarchii, w przeciwnym razie na pewno pojawią się problemy.

Volkops traktują małe dzieci obojętnie, czasem wyzywająco starają się ich nie zauważać. Ale wilczy pies nie będzie tolerował przejawów znajomości, więc lepiej nie ryzykować i nie zostawiać go samego z dziećmi. Ale starsze dzieci są dla Wolfhunda bardzo interesujące - prawdopodobnie czuje się z nimi na równi i chętnie bierze udział w dziecięcych przedsięwzięciach. Zwierzęta domowe mogą cierpieć z powodu takiego sąsiedztwa - nie należy lekceważyć wilczego instynktu myśliwego.

Zwierzęta Julii Iwanowicz aktywnie pozują do sesji zdjęciowych, a nawet występują w serialach - w filmach „grają” rolę wilków. Reżyserzy chwalą czworonożnych aktorów za talent i kreację.

Wilczarz rosyjski - gwiazda Internetu

Poważne wady

Główną wadą każdej hybrydowej rasy wilków są nieumotywowane przejawy agresji, zwłaszcza wobec ludzi. Zwierzęta tchórzliwe również nie są dozwolone w hodowli. Stabilna, pozbawiona patologicznych anomalii psychika hodowców jest nie mniej ważna w pracy hodowlanej niż piękny rodowód eksterieru. Jest to priorytet, jeśli chodzi o takie potencjalnie niebezpieczne hybrydy, jakimi są wilczarze.

Rosyjskie wilczarze nie brały jeszcze udziału w oficjalnych wystawach, dlatego nie ryzykują dyskwalifikacją za eksterier lub złe zachowanie. Aby jednak dopuścić do hodowli rodowodowej, producent musi mieć dobre zdrowie i psychikę, w pełni odpowiadać standardowi młodej rasy, która jest na etapie formowania.

Naruszenia normy obejmują m.in. braki takie jak:

• dowolny kolor inny niż czarny;
• kolor oczu brązowy, a nie żółty;
• zbyt długi ogon;
• zbyt płaskie czoło itp. D.

Jak wybrać szczeniaka

Rasy hybrydowe nie są płodne - w miocie jest nie więcej niż cztery szczenięta i nie jest faktem, że każdy z nich będzie miał pełen zestaw podstawowych cech rasy. Dlatego szczenięta egzotycznego rosyjskiego wilczarza są bardzo drogie - cena hybryd pierwszego i drugiego pokolenia zaczyna się od stu tysięcy rubli.

W dzieciństwie przynajmniej trochę przypominają malamuty, ale wkrótce to minie

Dziś takie dziecko z potwierdzeniem rasy można kupić tylko w żłobku Julii Iwanowicza. Oczywiście każdy może w zasadzie podążać ścieżką tego hodowcy – wystarczy znaleźć samca czarnego kanadyjskiego wilka i skojarzyć go z suczką malamute: co się dzieje, to co się dzieje… Jednak są przedsiębiorczy hodowcy którzy minimalizują dla siebie trudności i po prostu uchodzą za rzadką rasę szczeniąt dużych kundli, które są nieco do niej podobne - takie wątpliwe propozycje pojawiają się również w Internecie.

Na co należy zwrócić uwagę przy wyborze egzotycznego rosyjskiego wilczarza:

• na głowie - kształtem przypomina regularny tępy klin;
• na oczach - nie są brązowe, jak u wszystkich psów, ale żółte, jak wilk, u bardzo małego szczeniaka kolor tęczówki powinien być błękitny, a nie szary;
• na sierści – powinna być prosta, bez fal i zagnieceń, bardzo gruba, „pełna” ze względu na obfity podszerstek;
• chód – kończyny bardzo mocne, nieco zwarte, ruchy wykazują charakterystyczny chód wilka (równy i niespieszny bieg: zamaszysty kłus lub galop).

Szczenięta Wilczarza rosną szybko, ale powoli dojrzewają

Treść Wolfhunda

Groźny wygląd tych niezwykłych psów i absolutnie wilcze wycie, które wydają, mogą przestraszyć wrażliwych sąsiadów, nawet jeśli trzymasz Wolfhuny poza miastem. W każdym razie mieszkańcy wsi Lewaszowo (obwód leningradzki), w którym znajduje się przedszkole Julii Iwanowicz, nie wyrażają wielkiego entuzjazmu dla takiej okolicy.

Higiena

Gruba sierść odziedziczona po dzikim przodku wymaga uwagi, zwłaszcza w okresach sezonowego linienia, co jest wyraźne u wilczarza. Zimą sierść staje się znacznie gęstsza ze względu na obfity podszerstek i wymaga regularnego czesania, zwłaszcza jeśli pies mieszka w ciepłym pomieszczeniu. Wilczarza trzeba czesać co najmniej trzy razy w tygodniu, dla skuteczności zabiegu dobry furminator nie będzie przeszkadzał.

Raz na trzy miesiące psa należy kąpać specjalnymi delikatnymi szamponami, a podczas przerw można używać suchych środków piorących, które działają dezodoryzująco i neutralizują silny psi zapach.

Należy przeprowadzać regularne badania i czyszczenie oczu, uszu i zębów. Pazury wilczarza zwykle nie są przycinane - podczas spacerów same się szlifują do optymalnej długości.

Wilczarz rosyjski, który jest trzymany w mieszkaniu, wymaga dokładniejszej pielęgnacji sierści

Karmienie

Julia Iwanowicz mówi, że jej zwierzęta najbardziej kochają nawet nie mięso, ale ryby, a preferowane są szczególnie łososie i pstrągi. Sam hodowca przygotowuje bogate płatki ryżowo-gryczane z warzywami: marchewką, cukinią, kapustą itp. D. Karmienie naturalne jest bardziej naturalne zarówno dla wilków, jak i malamutów niż pokarmy liofilizowane. Dlatego hodowca zaleca przestrzeganie podobnej doktryny żywieniowej nabywcom jej szczeniąt.

Oczywiście podstawą jadłospisu (aż 80 proc.) powinny być białka zwierzęce:

• ptak - bez kości rurkowych;
• mięso i podroby;
• ryby - najlepiej ryby morskie, gotowane, pozbawione ostrych kości;
• niskotłuszczowe kwaśne mleko, a także jajka - nie więcej niż dwa tygodniowo.

Węglowodany i tłuszcze są również niezbędne, ale w mniejszych ilościach - tłuste pokarmy dla Wolfhunda są kategorycznie przeciwwskazane, podobnie jak niektóre inne pokarmy:

• jedzenie ze stołu mistrza;
• jedzenie zbyt gorące lub zbyt zimne;
• słodycze i wędliny;
• świeże wypieki i makarony;
• dania doprawiane przyprawami i solą;
• gotowane lub smażone ziemniaki;
• wszelkie rośliny strączkowe i owoce cytrusowe.

Pies musi otrzymać odpowiednią ilość witamin i minerałów – zwyczajowa dieta raczej tego nie zapewni, dlatego potrzebne będą specjalne suplementy, których dawkowanie najlepiej uzgodnić z lekarzem weterynarii. Ten element można wykluczyć, jeśli właściciel nadal preferuje zbilansowaną, gotową dietę - w takim przypadku można polecić następującą wysokiej jakości paszę:

• Pro Plan Adult Large Solid;
• karma dla psów dorosłych;
• Bosch Dorosły Maxi;
• Hills SP Adult Advanced Fitnes Jagnięcina Large Breed & Ryż;
• Acana Heritage Adult Large Breed.

Nie przekarmiaj psa - jest to obarczone otyłością, zwłaszcza jeśli nie ma wystarczającej aktywności fizycznej. A nadwaga jest niebezpieczna dla dużych ras – negatywnie wpływa na zdrowie stawów, funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego i pracę całego organizmu zwierzaka.

Pieszy

Dobry spacer jest niezbędny do utrzymania dobrej kondycji fizycznej, a także jest bardzo ważny dla dobrego zdrowia i stabilności psychicznej Wolfhunów. Nastaw się na to, że każdego dnia będziesz musiał przejść ze swoim zwierzakiem co najmniej pięć kilometrów - i to nie po zatłoczonych ulicach, ale po nierównym terenie, w lesie lub na polu.

Krótka smycz nie jest bynajmniej najlepszą formą chodzenia dla rosyjskiego wilczaka, pies musi być na czas i biec jak najlepiej i szczegółowo badać otoczenie. Nie zapomnij podczas każdego spaceru porozmawiać z psem i utrwalić wyniki treningu, dyskretnie ćwicząc znane już polecenia i zachęcając do ich wykonania.

Trening

Jest mało prawdopodobne, abyś miał szczęście znaleźć trenera, który ma praktyczne doświadczenie z Wilczarzem Rosyjskim. Ale to wcale nie znaczy, że wychowanie takiego psa można pozostawić przypadkowi. Edukacja i socjalizacja rozpoczyna się bardzo wcześnie - przez dwa miesiące szczeniak powinien znać swój przydomek i wyraźnie rozumieć: główną osobą w domu nie jest on, a nawet jego matka, ale osoba.

Kontakt z właścicielem to podstawa udanego treningu każdej rasy

Wilczaka trzeba wychować pewną i silną ręką - ale nie mówimy tu o nacisku na psa, a tym bardziej - o karze fizycznej - takimi metodami nigdy nie wyrośniesz na niezawodnego przyjaciela. Nawiąż bliski kontakt z psem, zdobądź jej miłość i zaufanie, zostań przywódcą stada - a pies zachwyci każde Twoje pragnienie.

Rozwój podstawowych poleceń rozpoczyna się już od trzeciego miesiąca życia szczenięcia, a ogólny przebieg szkolenia można rozpocząć nie wcześniej niż sześć miesięcy. Wilczarze dorastają bardzo powoli, a ich szkolenie powinno odbywać się stopniowo, bez forsowania. Te psy mają doskonały potencjał usługowy, ale tylko doświadczony trener będzie w stanie go w pełni ujawnić.

Wideo: wszystko o Wilczarzach Rosyjskich

Choroby Wilczarza Rosyjskiego

Nowa rasa jest jeszcze zbyt młoda, aby mówić o systematycznych obserwacjach i wnioskach na temat dziedziczności tych psów. Nie ma wiarygodnych danych na temat średniej długości życia wilczarza rosyjskiego, ale inne wilczarzy żyją długo, do piętnastu do dwudziestu lat, więc jest ktoś, z kogo można brać dobry przykład.

„Dzika” wilcza krew dała Wolfhundowi silne zdrowie

Tym ważniejsze jest, aby do dalszej hodowli wybierać tylko genetycznie sprawdzonych producentów. Alaskan Malamute słynie z doskonałego zdrowia, a napar z „dzikiej” wilczej krwi działał również w kierunku wzmocnienia odporności hybrydowego potomstwa. Ale nie ma całkowicie zdrowych zwierząt, a nowa rasa ma też kilka typowych problemów:

• dysplazja stawu biodrowego - w tym przypadku choroba jest częściej wywoływana przez złej jakości wzrost dużego psa;
• choroba zwyrodnieniowa stawów jest wynikiem nieprawidłowego wzrostu chrząstki i kości kolana;
• zapalenie błony śluzowej oczu;
• krótkie napady wymiotów lub niestrawności.

Dysplazja to najgroźniejsza choroba z tej serii, która może mieć bardzo poważne konsekwencje dla zwierzęcia. Pierwsze objawy choroby stają się zauważalne po czterech miesiącach. Leżąc po śnie, szczeniak nagle zaczyna utykać na jedną lub obie tylne łapy - potem chodzi, a utykanie znika. Ale to alarmujący sygnał, a wizyty u weterynarza nie należy odkładać.

Problem rozwija się tak szybko, jak szczeniak rośnie i przybiera na wadze - wkrótce odczuje dyskomfort i ból w stawach, będzie szarpał za tylną nogę, a nawet straci zdolność samodzielnego poruszania się. Choroba jest diagnozowana we wczesnym stadium za pomocą badania rentgenowskiego. Dysplazja leczona jest lekami lub w najtrudniejszych przypadkach chirurgicznie.

Recenzje

Właściciel takiego zwierzęcia musi być bardzo doświadczonym trenerem. A potem nienawidzę ludzi, którzy mają psy bez odpowiedniego doboru rasy.

Mam tylko jedno pytanie: DLACZEGO?? czego im brakowało w malamute, co chcieli odebrać wilkowi? miłość do ludzi? towarzyskość? lojalność? wykona lepsze polecenia? dał więcej wzrostu? zwłoki? Nie. więc dlaczego?? pies ewidentnie nie jest w stanie żyć w rodzinach, w służbie, teraz droga dla niej do zagrody prowadzi do twardziela, który każdego dnia łamie tego psa przypominając kto jest szefem. i zamieni się w nerwowe szczekanie zabezpieczenia. co jeszcze może zrobić?? jeździć na niej saniami? jest mniej zorganizowana niż malamute i mała. walcz z nią, aby niosła tam, gdzie jest to konieczne? po co? wyciągnął naleśnik, ale nie myślał o losie zwierzęcia.

Uzyskanie hybrydy dzikiego wilka i psa domowego jest odważnym i ciekawym eksperymentem w dziedzinie kynologii. Jednak jest za wcześnie, aby obiektywnie ocenić jego wyniki - Wilczarz rosyjski ma długą drogę od ubiegania się o nową rasę do jej międzynarodowego uznania.