Dogo argentino: śnieżnobiały łowca gigantów

Opis i cechy rasy dogo argentino

Dogo Argentino to wyjątkowa rasa psów myśliwskich

Mocne muskularne kończyny, masywna głowa, dumny wygięcie zadu w połączeniu ze śnieżnobiałym kolorem to cechy charakterystyczne, dzięki którym nie można go pomylić z nikim innym. Dogo Argentino lub Mastif Argentyński jest dziś pierwszą i jedyną oficjalnie uznaną rasą wyhodowaną w Argentynie.

Odniesienie do historii

Dogo Argentino - efekt 25 lat pracy hodowcy, krzyżowanie ponad 7 ras

Prace nad hodowlą wsobną rozpoczęły się w latach 30. XX wieku, kiedy bracia Antonio Nores i Agustin Martinez postanowili opracować wszechstronnego psa do polowania na grubą zwierzynę i ochrony rodziny. Ojciec chłopca był znanym chirurgiem i dobrze znał się na genetyce, która odegrała ważną rolę w powodzeniu przedsięwzięcia.

Faktem jest, że Argentyna jest krajem, w którym polowanie jest wykorzystywane na wszystkich poziomach struktury społecznej społeczeństwa. Dla bogatych ta działalność jest narodową rozrywką, a dla biednych środkiem do życia. Problem polegał jednak na tym, że psy myśliwskie pochodzenia europejskiego nie nadawały się do tego zadania. Gorący klimat wraz z nieprzebytymi preriami i zaroślami poważnie zubożył zwierzęta.

Celem hodowców było wyhodowanie takiej rasy, która odznaczałaby się doskonałymi walorami fizycznymi i użytkowymi, wytrzymałością, zauważalną budową, delikatnym zacięciem, zrównoważoną psychiką bez gniewu na człowieka. Taki pies musiał z łatwością znosić trudy gorącego klimatu.

Aby utrwalić walory łowieckie, wraz z posłuszeństwem, zmniejszoną agresywnością i znaczną zwinnością, hodowcy wykorzystywali wiele ras. W przeprawie uczestniczyli:

• pies bojowy z Kordoby (przyjęty jako podstawa);
• Mastif hiszpański;
• Dog niemiecki, którego krew została zaszczepiona, aby nadać psu wysoki wzrost;
• Wilczarz irlandzki, który dał rasie szybkość i posłuszeństwo;
• duży pies pirenejski, którego krew przyniosła wytrzymałość i biały kolor;
• bokser wzięty do przekazywania nieustraszoności i energii;
• dogue de bordeaux, używany do konsolidacji władzy i siły;
• Wyżeł angielski, którego użyto, aby nadać rasie lepszy talent.

W wyniku ich pracy Martinezowi udało się zaszczepić wszystkie najlepsze cechy swoich przodków w Dogo Argentina. Pies sprawdził się znakomicie, będąc w stanie długo gonić wroga z dużą prędkością, a następnie atakować go bez odrobiny zmęczenia.

Prezentacja rasy odbyła się w Buenos Aires 21 maja 1964 roku, otrzymując uznanie Związku Kynologicznego Argentyny. Na arenie międzynarodowej standard dla Dogo Argentino został zatwierdzony przez FCI dopiero w 1973 roku.

Standard FCI

Dogo Argentino to silny, muskularny pies o doskonałych proporcjach

Dogo Argentino ma silną budowę z mocną kością, proporcjonalnością i dobrze rozwiniętymi mięśniami. Wysokość w kłębie suka 60-65 cm, samiec 60-68 cm. Waga waha się odpowiednio od 40-45 kg. Dla rasy zdefiniowane są następujące standardy:

1. Kształt czaszki zaokrąglony z wygładzonym guzkiem potylicznym. Mięśnie ciemieniowe wyróżniają się dość dobrze.
2. Głowa masywna, mocna, część przednia wyraźnie poszerzona.
3. Kwadratowa kufa, równa długości czaszki.
4. Szczęki psa są mocne, szerokie z dobrze rozwiniętymi mięśniami żucia. Zgryz może być prosty lub nożycowy.
5. Oczy są średniej wielkości, w kształcie migdałów o orzechowym lub orzechowym kolorze. Ustawione lekko skośnie i szeroko. Powieki dobrze przylegają. Krawędź może być czarna lub jasna.
6. Uszy o szerokiej podstawie, wysoko osadzone. Dozwolone są małe kolorowe plamki.
7. Kości policzkowe są stosunkowo płaskie, dobrze zarysowane, bez zmarszczek.
8. Usta są cienkie, mają czarną pigmentację. Góra ściśle przylega do dołu
9. Szyja jest umięśniona i mocna, średniej długości z piękną linią karku. Posiada dwie symetryczne fałdy pod gardłem.
10. Klatka piersiowa dobrze osadzona, umiarkowanie długa, głęboka. Mięśnie są odciążone, sokół wystaje do przodu poza linię stawów barkowych.
11. Nos duży, czarny z dobrze rozwartymi nozdrzami. Szeroki, lekko uniesiony nad grzbietem nosa.
12. Brzuch dogów jest lekko podciągnięty, pachwina krótka.
13. Grzbiet umiarkowanie szeroki, mocny, krótki. Linia górna płynnie przechodzi w zad.
14. Kończyny przednie proste, mocne z wydatnymi mięśniami. Śródręcze krótkie, mocne, prawie pionowe. Kąt ramion wynosi 90 °.
15. Kończyny tylne są lekko odwiedzione poza linię guzków kulszowych. Śródstopie krótkie, mocne, pionowe. Mięśnie kończyn są suche, ulga. Staw skokowy lekko obniżony.

Wady dyskwalifikujące doga niemieckiego:

• wzrost poniżej 60 cm w kłębie;
• depigmentacja nosa (kolor miąższu, efekt "dudley" itp.);
• niezgoda, kolor niebieski lub bursztynowy;
• wnętrostwo (niezstąpione jądra u psa);
• głuchota;
• sierść biaława;
• nadmiernie szeroki lub wąski zestaw kończyn;
• wąskie, słabe, obwisłe lub zgarbione plecy;
• wyścigowe uszy;
• niewspółosiowość żuchwy, przodozgryz, tyłozgryz;
• kłusować;
• luźne mięśnie;
• Kufa zbyt spiczasta, zadarta lub krótka;
• krótka górna warga, która nie zakrywa zębów przy zamkniętych ustach;
• wąska czaszka;
• zapadnięta, wąska lub beczkowata klatka piersiowa;
• stopa końsko-szpotawa: wrodzona deformacja stopy;
• krótka lub długa, nisko osadzona szyja.

Rodzaj i kolory sierści

Bogactwem rasy jest śnieżnobiały kolor wełny

Zgodnie ze standardem Dogo Argentino może mieć wyjątkowo białą sierść. Dopuszcza się ciemny odcień wokół oczu pod warunkiem, że obwódka nie zakrywa więcej niż 10% całej głowy. Jeśli jednak w konkursie porównane zostaną dwa szczenięta, wówczas preferowany będzie lżejszy.

Sama osłona jest krótka, prosta, dość twarda i przylega do skóry. Bez podszerstka. Jedyną wadą jest falowanie lub długa sierść zwierzaka.

Charakter i cechy użytkowe Doga Niemieckiego

Dogo Argentino – urodzony łowca grubej zwierzyny

Jest psem wytrzymałym, aktywnym i bardzo silnym. Charakter zwierzaka z powodzeniem łączy w sobie odwagę, tolerancję, szybkość i oddanie. Istnieje błędne przekonanie, że jest to pies bojowy, gotowy bez wahania zaatakować wroga. Jednak ten stereotyp to nic innego jak fikcja. Rasa naprawdę ma doskonałą sylwetkę i cechy, które pozwalają zwierzęciu konkurować o życie. Ale charakter „Argentyńczyka” i jego umiejętność oceny sytuacji nie pozwalają na bezmyślne „kłócenie się” z innymi psami. Jest inteligentnym, odważnym i doskonałym myśliwym.

Dog niemiecki dobrze reaguje na trening, nie jest agresywny w stosunku do człowieka i zawsze bierze go za starszego. Ze względu na połączenie tych cech, zwierzęta te są dziś często wykorzystywane w policyjnych operacjach poszukiwawczo-ratowniczych.

Ważny! Należy pamiętać, że rasa jest poza zasięgiem początkujących. Tylko doświadczony hodowca psów poradzi sobie z jego szybkością i mocą.

Przedstawiciele rasy podbili ludzi dalekich od polowań. Wielu hodowców psów zauważa, że ​​„Argentyńczycy” są doskonałymi towarzyszami i lojalnymi obrońcami. Szczeniak wychowany od najmłodszych lat, nigdy nie pozostawi swoich właścicieli w kłopotach. Subtelnie wyczuwa nastrój właściciela i jest gotów być tam w każdej sytuacji.

Warto również wziąć pod uwagę, że ta rasa jest bardzo lubiana. Dlatego nie powinieneś mieć takiego zwierzaka, jeśli nie masz odpowiedniego czasu na jego wychowanie, komunikację i szkolenie.

Wideo: przegląd rasy

Jak wybrać szczeniaka

Szczenię najlepiej zabrać do profesjonalnego żłobka hodowlanego

Najlepszym miejscem na zdobycie szczenięcia doga niemieckiego jest żłobek hodowlany. Rasa nie jest tania, a gwarancję, że pupil spełni niezbędne cechy, można uzyskać jedynie od doświadczonych hodowców psów. Ponadto żłobki te dbają o swoją reputację.

Optymalny wiek na zdobycie małego „argentyńczyka” to 1,5 miesiąca. W tej chwili nie jest już przywiązany do matki i dobrze trenuje.

Kupując szczeniaka, zwróć więc uwagę na następujące czynniki:

1. Wygląd dziecka. Zdrowe szczenięta powinny być zwinne, wesołe, aktywne. Są umiarkowanie dobrze odżywione, ale nie przekarmione. Czyste, błyszczące oczy bez smug i podrażnień, żywe spojrzenie, brak wydzieliny z uszu i nosa, gęsta jednolita osłona (brak łysiny) - oznaki zdrowego szczeniaka.
2. Psyche. Ważnym kryterium selekcji jest zachowanie szczeniaka i jego rodziców. Zwierzę o zrównoważonej i silnej psychice nie powinno wykazywać tchórzostwa, strachu czy agresji. Nie poddawaj się litości, jeśli zobaczysz szczeniaka wyrzutka siedzącego z boku. W przyszłości, wychowując go, narażasz się na wiele trudnych do rozwiązania problemów.
3. Oceń zgodność ze standardami rasy samego dziecka, a także jego rodziców. Poproś hodowcę o pakiet niezbędnych dokumentów, w tym paszport weterynaryjny ze wszystkimi szczepieniami wiekowymi.

Koszt szczeniaka dogo argentino waha się w granicach 15-50 tysięcy rubli. Niższy pułap cenowy determinuje obecność małżeństwa plemiennego. Taki pies nie będzie zły, ale nie wykorzystasz go do dalszej hodowli. Zwierzęta z doskonałym rodowodem należące do klasy rasy będą kosztować znacznie więcej.

Wideo: parametry zewnętrzne i zachowanie szczeniąt

Opieka nad zwierzętami: gdzie trzymać i co karmić

Dogo Argentino to bezpretensjonalna rasa, która wymaga chodzenia i uwagi

Dogo Argentino - pies, który wymaga minimalnej pielęgnacji, która nie wymaga skomplikowanych zabiegów, takich jak strzyżenie, stylizacja, strzyżenie. Jedyne, co będzie wymagane od właściciela to przestrzeganie standardowej higieny pupila, regularne czesanie i aktywność fizyczna w celu utrzymania jego zdrowia fizycznego i psychicznego.

Cechy zawartości w mieszkaniu

Dogo Argentino dobrze dogaduje się w mieszkaniu, jeśli zapewnisz mu długie spacery

Rasa doskonale przystosowuje się zarówno do warunków bytowych, jak i do życia w wiejskim domu. Jedynym ważnym aspektem jest to, że zwierzę nie toleruje dobrze zimna, dlatego nie nadaje się do regionów o surowych zimach.

To bardzo energiczny pies, którego należy wyprowadzać co najmniej 2 godziny dziennie. W tym czasie zwierzak musi wyrzucać energię, więc musisz zapewnić mu aktywne zabawy - rzucanie kijem, bieganie z przeszkodami itp. W przeciwnym razie „Argentyńczyk” wyda niezrealizowane rezerwy energii na psujące się artykuły gospodarstwa domowego.

Pamiętaj też, że ta rasa nie lubi być ignorowana. Postaraj się poświęcić jak najwięcej wolnego czasu na komunikację z nim.

Ponieważ pies uwielbia ciepło i nie toleruje zimna, martw się o zorganizowanie legowiska dla swojego pupila. Możesz zrobić to sam z pudełka i koca lub kupić gotowy w akcesoriach dla zwierząt. Najważniejsze, aby nie umieszczać leżaka w przeciągu, aby Twój pupil czuł się komfortowo i przytulnie.

Ważny! Sierść doga niemieckiego jest podatna na linienie, dlatego białe włosy można znaleźć na dywanach, podłogach, ubraniach itp. Sprzątanie domu będzie wymagało szczególnej uwagi.

Higiena zwierząt

Podstawowym środkiem pielęgnacyjnym jest regularne szczotkowanie sierści

W pielęgnacji wełna „argentyńczyka” jest bardzo mało wymagająca. Wystarczy raz w tygodniu przeczesać okładkę specjalną gumową szczotką. Należy pamiętać, że nie należy angażować się w zabiegi wodne, ponieważ zwierzę może się przeziębić. Optymalnie kąpać zwierzę raz na 3-4 miesiące. W tym celu odpowiednie są wszelkie szampony przeznaczone dla ras krótkowłosych, na przykład produkty marek Trixie, FitoElita, Baldecchi, Espree.

Pazury wymagają przycinania co 2-3 miesiące. W tym celu stosuje się specjalny obcinacz do paznokci. Zabieg wykonaj ostrożnie, wycinając 1-2 mm martwej tkanki, aby nie dotykać nerwu. Jeśli skrzywdzisz swojego zwierzaka, potraktuj uszkodzony obszar jaskrawą zielenią.

Oczy należy przecierać wilgotnym wacikiem przynajmniej raz w tygodniu, aby usunąć smugi łez. Uszy dogów z reguły są zadokowane w wieku szczeniąt, co pomaga je przewietrzyć. Jeśli pozostaną w swoim naturalnym stanie, co tydzień sprawdzaj muszlę pod kątem ciemnego wyładowania. W razie potrzeby usunąć nagromadzenie wacikiem zwilżonym wodą.

Ważny! Uszy dogów są zwykle zadokowane o 2/3 pierwotnej długości (w formie ostro zakończonego trójkąta).

Jeśli odczuwasz nieprzyjemny zapach z uszu, a także obfite wydzieliny, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem.

Zasady dobrego żywienia

Odżywianie dogów powinno być bogate w białko

Dogo Argentino potrzebuje zrównoważonej diety bogatej w pokarmy białkowe. Należy również wziąć pod uwagę wiek psa. Szczenięta "Argentynki" nie czują się syte i mają tendencję do przejadania się. Zaleca się karmić 4 razy dziennie małymi porcjami (całkowita waga porcji nie powinna przekraczać 10% wagi zwierzęcia). W miarę dorastania przenosi się go na 2 posiłki dziennie, zwiększając wielkość porcji do 350-400 g.

Dieta Doga Niemieckiego powinna zawierać pokarmy takie jak:

• surowe lub gotowane chude mięso (kurczak, królik, wołowina);
• owsianka (ryż, pszenica, płatki owsiane);
• gotowane podroby;
• twarożek, kefir;
• gotowane jajka;
• gotowana ryba (bez kości);
• warzywa (buraki, marchew, ziemniaki, dynia, cukinia, rzepa);
• owoce (jabłka, gruszki).

Ważny! Produkty mięsne powinny stanowić ½ całkowitej diety psa.

Nie zaleca się podawania „Argentyńczykom” następujących artykułów spożywczych:

• wędliny, kiełbasy;
• kwaśna, sfermentowana żywność;
• słodycze, czekolada;
• produkty mączne, pieczywo.

Jeśli jesteś zwolennikiem suchej karmy, preferuj mieszanki super premium. Zaleca się wybierać produkty dla aktywnych psów o wysokiej zawartości białka. Szczególnie popularne są takie marki pasz jak Bosch, Royal Canin, Dog Chow Active.

Cechy krycia, ciąży i porodu

Ciąża to ważny etap w życiu psa

Dogo Argentino, jak wiadomo, jest tylko białe, więc wybór partnera godowego nie ogranicza się do koloru. Dlatego przy ocenie należy zwrócić uwagę na takie kryteria jak: stan zdrowia, brak wad plemiennych i małżeństw, historia rodowodu.

Ważny! Krycie dogów dozwolone po trzecim biegu.

Ciąża trwa zwykle 63 dni, ale poród jest całkiem akceptowalny w przedziale 55-72 dni porodu. Z reguły zależy to od liczby owoców - im ich więcej, tym szybciej postępuje ciąża. W pierwszych tygodniach semestru suka nie wymaga szczególnej opieki, należy jednak od razu ograniczyć aktywność fizyczną (m.in. skoki wzwyż, bieganie). Po 35 dniach konieczne jest zwiększenie diety o 50%, pamiętaj o uwzględnieniu mleka, twarogu, sera o niskiej zawartości tłuszczu. W przypadku karmienia suchą mieszanką należy ją przenieść do specjalistycznych preparatów dla kobiet w ciąży.

Pod koniec okresu przed nadejściem porodu zwróć uwagę na układ „macierzyństwa”. Wybierz przytulny, ciepły kącik w domu, bez przeciągów, w którym musisz umieścić pudełko (co najmniej 90 * 120 cm). Najlepiej położyć kawałek linoleum na dole i przykryć go czystym prześcieradłem na górze. Zapewnij również chodnik dla psa.

Ważny! Na wysokości 5-7 cm od dołu przymocuj klocki na obwodzie pudełka. Pomoże to uniknąć przygniatania dzieci do ścian.

Możesz określić zbliżające się narodziny za pomocą kilku znaków:

• temperatura ciała suki wzrasta do 37 ̊С;
• występuje wypadanie brzucha;
• można zaobserwować wyładowanie z pętli;
• pies traci apetyt;
• w ciele pojawia się drżenie, suka może drapać, leżeć na boku, lizać sutki, skomleć.

Oznacza to, że szczenięta pojawią się w ciągu najbliższych 12-24 godzin. Przygotuj następujące podstawowe informacje:

• wstępnie sterylizowane nożyczki (do przecinania pępowiny);
• nić, jasnozielony;
• czyste pieluchy;
• ręcznik frotte;
• pojemnik do zbierania sekwencyjnego.

Twój pies będzie potrzebował pomocy właściciela podczas porodu

Podczas porodu powinnaś być ze swoim pupilem i postępować w następujący sposób:

1. Jak tylko pojawi się pierwszy szczeniak, delikatnie podnieś go i rozerwij pęcherz płodowy.
2. Wytrzyj dziecko pieluszką.
3. Jeśli pies sam nie przegryzł pępowiny, weź nożyczki i odetnij pępowinę 2 cm od brzucha.
4. Potraktuj jaskrawą zielenią i zawiąż nitką.
5. Umieść szczeniaka obok mamy, aby mógł ssać siarę. Takie działania przyczyniają się do stymulacji skurczów macicy suki, co przyspiesza proces porodu.
6. Jeśli dziecko nie oddycha, przetrzyj ręcznikiem frotte.
7. Każdego kolejnego szczeniaka traktuj w ten sam sposób.

Nie wyrzucaj porodów, które zostaną wydalone po każdym dziecku. Należy je dodać do osobnego pojemnika i przeliczyć pod koniec porodu. Jeśli ich liczba nie pokrywa się z liczbą noworodków, natychmiast skontaktuj się z przychodnią weterynaryjną. To wyraźny znak zamrożonego płodu, który prowadzi do śmierci suki.

Edukacja i trening

Dogo Argentino nadaje się do rygorystycznego, ale rozsądnego treningu

W wychowaniu doga powinna dominować wytrwałość, spokój i konsekwencja. Właściciel musi rozpoznać instynkty łowieckie zwierzaka i odpowiednio nimi zarządzać.

Pierwszym etapem wychowania szczenięcia jest wczesna socjalizacja. W wieku 1,5-2 miesięcy konieczne jest nauczenie „argentyńczyka” odpowiedniego reagowania na pojawienie się nowych ludzi i innych zwierząt. Nie powinien okazywać nieuzasadnionej agresji. Jednocześnie szczeniak uczy się chodzenia na smyczy, spania we właściwym miejscu.

W wieku 2-4 miesięcy zwierzak potrafi już wykonywać proste komendy, w szczególności „Sit!", "Kłamać!", "Blisko!", "To jest zabronione!". Trzeba być surowym i apodyktycznym, ale jednocześnie nie karać za drobiazgi i nie podnosić głosu. Zwierzę musi zaszczepić swój autorytet bez fizycznych środków agresji.

Każdą nową komendę należy wprowadzać dopiero wtedy, gdy pies nauczy się i opracuje poprzednie. Używaj spokojnego tonu i pewnego głosu. Po każdym pomyślnie wykonanym zadaniu nagrodź psa zwierzakiem lub smakołykiem. Wtedy proces wychowania stanie się ufny i przyjemny.

Dogo Argentino potrzebuje wzmożonej aktywności fizycznej, więc zwinność jest dla niego idealna – bieg z dużą prędkością z przeszkodami. W miarę możliwości staraj się zabierać pupila na takie zajęcia przynajmniej 1-2 razy w tygodniu.

Wideo: szkolenie argentyńskie

Wideo: trening chwytu

Zdrowie psa

Paradoks tej rasy polega na tym, że mimo sztucznego pochodzenia i licznych przodków jest praktycznie pozbawiona jakichkolwiek dolegliwości genetycznych. Jedynym poważnym problemem jest głuchota. Wynika to z produkcji melaniny, która jest niezbędna dla białego koloru psa. Wrodzonej głuchoty z reguły towarzyszy niebieska pigmentacja oczu, więc taki szczeniak jest od razu widoczny.

Bardzo rzadko u Dogo Argentino można zdiagnozować następujące choroby:

• alergie pokarmowe (najczęściej wywołane niewłaściwą dietą);
• dysplazja stawu biodrowego lub łokciowego;
• jaskra;
• niedoczynność tarczycy (naruszenie produkcji hormonów tarczycy);
• nadmierne łzawienie.

Dogo Argentina jest szczepione przeciwko następującym dolegliwościom: plaga drapieżników, leptospiroza, zakaźne zapalenie wątroby, parwowirusowe zapalenie jelit, paragrypa, wścieklizna, koronawirus i trichofitoza.

Harmonogram szczepień wygląda następująco:

1. Pierwsze szczepienie podaje się w wieku 2 miesięcy.
2. Drugi - po 3 tygodniach.
3. Szczeniak jest szczepiony po raz trzeci w wieku 6 miesięcy.
4. Czwartą szczepionkę podaje się, gdy zwierzę ma 1 rok.
5. Ponadto szczepienie przeprowadza się raz w roku.

Pamiętaj, że nie zaleca się przekarmiania, kąpieli i wyprowadzania szczeniaka na zewnątrz przez 12 dni po zastrzyku. Staraj się unikać kontaktu z innymi zwierzętami.

Wybór pseudonimu

Majestatyczny i szlachetny przydomek jest odpowiedni dla argentyńskiego psa

Wybierając pseudonim dla doga niemieckiego, powinieneś zrozumieć, że mały śnieżnobiały szczeniak pewnego dnia zamieni się w dużego muskularnego psa, a imiona takie jak Snowball czy Pupsik zabrzmią niezręcznie.

Dla psa możesz wybrać jeden z następujących pseudonimów: Antey, Argo, Atlant, Agat, Aivar, Amur, Arhat, Baydar, Brandon, Balzac, Boston, Bond, Valdai, Veks, Vincent, Walter, Viking, Valet, Hamlet , Gabriel, Graeme, Thunder, Earl, Gross, Guidon, Jordan, Jaffar, Douglas, Dixon, Daiger, Eufrat, Zeus, Cardinal, Cobalt, Cliff, Christian, Kamerton, Lars, Leon, Ludwig, Leroy, Moor, Muscat, Mamai, Morris, Norris, Nord, Norton, Opal, Oscar, Pascal, Prince, Rex, Rambo, Richard, Seymour, Saturn, Stalker, Skiff, Tyson, Taigan, Ford, Frederick, Fernando, Harley, Cezar, Churchill, Champion, Sherkhan, Efez, Eneasz.

Suki popularne są przydomki: Asta, Alma, Amanda, Arleta, Bagheera, Biata, Beatrissa, Berta, Vega, Virta, Velma, Guerra, Garcia, Gladis, Gloria, Greifa, Dorra, Daira, Doris, Dara, Danara , Zara , Kaira, Korsa, Kara, Ketris, Linda, Lisa, Lika, Mara, Nora, Octavia, Puma, Ria, Sandra, Simona, Tessa, Fortune, Frida, Helga, Hilda, Shayna, Charlotte, Etna, Elada, Erica , Elsa.

Recenzje hodowców psów

Z własnego doświadczenia powiem, że mastify argentyńskie okazują się znakomitymi strażnikami. Ale pies doga argentyńskiego nie dogaduje się z innym psem, bez względu na rasę. W Twoim przypadku, gdy w domu jest już piesek, lepiej wybrać dziewczynkę. Zdrowie rasy jest ogólnie dobre. Nie narzekamy)))

Marina Rusakowa

Burzliwy temperament :-)) Psy są wesołe, otwarte. W pełni świadome swojej mocy i siły rzadko szczekają, ale głośno i przerażająco :-) Psy bardzo dominują wśród osobników tej samej płci, zwłaszcza samców. Rodzina jest zawsze miła i czuła. Przerażające lizuny. Szczerze mówiąc, nigdy nie spotkałem tak lizających psów. Nawet jeśli pójdziesz do sklepu na 5 minut, spotkasz się tak, jakbyś nie widział się od 100 lat i nie zostaniesz w tyle, dopóki nie zaliżesz na śmierć. Ale potrzebujesz mocnej ręki i edukacji, edukacji i jeszcze raz edukacji, ponieważ z natury psy są dość uparte i uparte, zwłaszcza samce. Łatwo się uczą, ale często lubią testować nerwy gospodarza pod kątem siły, w tym mrozu i udawania głuchoty na oboje uszu. Potrzebujemy jak najwcześniej socjalizacji, jak największej komunikacji między szczeniakiem a różnymi ludźmi.Do. z natury są nieufni wobec obcych. Nasz pies, biegając po ulicy, nie zwraca uwagi na ludzi, jeśli zachowują się odpowiednio, ale nie pozwala nikomu iść do domu, musimy go zamknąć w innym. pokój. Instynkt ochronny jest bardzo rozwinięty. Uwielbia bawić się z własnym gatunkiem (pod warunkiem, że to suka), będzie biegał, dopóki drugi pies się nie zmęczy. Cóż, w skrócie.

Buka

Po prostu uwielbia się całować! Obcych traktuje bez agresji, z zainteresowaniem. Czteroletnia dziewczynka sąsiada jeździła na nim jak na koniu))) Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, będziesz musiał poświęcić mu dużo czasu. Mój Vaitik zawsze podąża za mną ogonem. Bardzo podatne na nieuwagę wobec jego królewskiej osoby) Psy tej rasy są podatne na alergie pokarmowe i zajęło mi rok, aby wybrać dietę jak najbardziej odpowiadającą jego żołądkowi i odzwyczaić się od leczenia tej zuchwałej białej kufy smakołykami z Tabela.

Anioł

Dogo Argentino to wyjątkowa rasa, która łączy w sobie siłę, moc, wyrafinowany instynkt bezwzględnego myśliwego i życzliwość wobec ludzi. Ten śnieżnobiały olbrzym może być doskonałym obrońcą domowników i oddanym towarzyszem. Taki zwierzak jest mądry, zwinny, nie wymaga specjalnej opieki i jest bezpretensjonalny wobec warunków życia. Jednak tylko doświadczony hodowca psów może zamienić niepohamowaną energię w przydatne cechy użytkowe.