Trichofitoza u psów

Kategoria Psy

Zadowolony

Krótko o chorobie dermatologicznej
- Obraz kliniczny trichofitozy u psów
O terapii trichofitozy u psów

Ta choroba należy do kategorii grzybów. W praktyce dermatologicznej uważane są za jedne z najniebezpieczniejszych. A wszystko dlatego, że są trudne do zdiagnozowania i leczenia. Dowiedzmy się więc o objawach trichofitozy i jak ją leczyć.

Krótko o chorobie dermatologicznej

Chorobie o etiologii grzybiczej towarzyszy utrata sierści psa. Dlatego popularnie nazywa się go grzybicą. Wydaje się, że sierść psa jest ścinana przez chorobę. Ponieważ układ odpornościowy zwierzęcia jest silnie tłumiony tą dolegliwością, wtórne infekcje często rozwijają się na tle trichofitozy, a przewlekłe choroby psów zaostrzają się.

Trichofitoza jest zaraźliwa dla właścicieli psów i to jest jej niebezpieczeństwo. Rozpoznanie choroby dermatologicznej obejmuje mikroskopię skóry i wełny - ich prześwietlenie specjalnym źródłem promieniowania ultrafioletowego - wysiew materiału na pożywkę. Ta ostatnia metoda pozwala bardzo dokładnie określić diagnozę.

Obraz kliniczny trichofitozy u psów

Małe obszary wypadania włosów pojawiają się jako pierwsze. W gołym obszarze pojawiają się rozdwojone szczątki włosów. Obszary łysienia są okrągłe. Są zaognione na brzegach, czerwona granica jest wyraźnie widoczna. Skóra w takich miejscach szybko wysycha, wysycha, łuszczy się. Jednocześnie nie ma ogólnych oznak złego samopoczucia zwierząt.

Jeśli dołączy się wtórna infekcja, dolegliwość postępuje, pojawiają się ogniska ropienia. Czasami mogą rozwinąć się głębokie owrzodzenia. Goją się długo, słabo. W tym przypadku następuje również pogorszenie ogólnego stanu psa. Zmniejsza się jego apetyt, wzrasta ogólna temperatura ciała. Zwiększa się ryzyko rozwoju procesu septycznego. W osoczu krwi chorych zwierząt zmniejsza się liczba erytrocytów i immunoglobulin. Zwiększa się liczba leukocytów.

Jak widać, powikłania trichofitozy u psów mogą być bardzo poważne. Dlatego nie ignoruj początkowego stadium choroby dermatologicznej.

O terapii trichofitozy u psów

Najczęściej lekarze weterynarii przepisują Itrakonazol psom, u których zdiagnozowano tę chorobę. Dziś ten lek w praktyce weterynaryjnej przeważa nad gryzeofulwiną. Ma mniej skutków ubocznych niż leki z powyższej kategorii. Działanie farmakologiczne Itrakonazolu opiera się na blokowaniu wytwarzania składników grzybowych. Najczęstsze działania niepożądane leku to utrata apetytu i wymioty.

Gryzeofulwiny to jedyna grupa antybiotyków, która zabija patogeny trichofitozy. Leki z tej kategorii działają na błony komórkowe grzybów niszcząc ich strukturę. Zaleca się podawanie gryzeofulwin chorym psom po posiłku. Pożądane jest, aby zawierał dużą ilość tłuszczów. To oni minimalizują wpływ leku na błonę śluzową żołądka, zmniejszają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Gryzeofulwin nie należy stosować w leczeniu trichofitozy u ciężarnych suk i zwierząt z chorobą nerek. Przedawkowanie takich leków jest obarczone biegunką, nudnościami, gorączką. Jeśli pies wykazuje indywidualną nietolerancję na lek, należy go anulować.

Do leczenia trichofitozy u zwierząt domowych stosuje się również terbinafinę, ketokonazol. A preparaty na bazie siarki dobrze radzą sobie również z objawami dermatologicznej dolegliwości. Psy długowłose przed ich użyciem należy strzyc na łyso. W ten sposób zwiększa się skuteczność leczenia i zmniejsza się ilość wełny zakażonej grzybem. Ważne jest, aby zapobiegać lizaniu maści na bazie siarki, w przeciwnym razie nie da się uniknąć zatrucia. W tym celu po nałożeniu leków na skórę zwierząt należy stosować specjalne obroże ochronne. Nie bój się zażółcenia skóry po zastosowaniu takich leków. Zjawisko to szybko mija bez zastosowania jakiegokolwiek leczenia objawowego.

Również w leczeniu tej dolegliwości dermatologicznej u zwierząt domowych stosuje się specjalną szczepionkę przeciwko trichofitozie. Jest skuteczny również w przypadku postępu choroby, a nie tylko jako środek zapobiegawczy.

Ważne jest, aby odizolować chorego psa od innych zwierząt w domu, w szczególności od kotów. A dzieci nie powinny mieć kontaktu z psem.