Jak rozpoznać wściekliznę u kotów i chronić innych?

Ogólne informacje i mechanizm choroby

Wścieklizna u kotów to śmiertelna choroba zakaźna wywoływana przez określonego wirusa. Co więcej, nie tylko koty mogą zachorować, ale także inne zwierzęta domowe, a także ludzie.

Wścieklizna jest przenoszona (czyli źródłem infekcji) głównie przez dzikie zwierzęta, takie jak lisy, a także różne gryzonie. Kot zaraża się najczęściej po ugryzieniu przez chore zwierzę. Chodzi o to, że ślina zarażonego zwierzęcia zawiera dużą ilość wirusa. A jeśli zakażone zwierzę ugryzie kota domowego, wirusy ze śliny przedostaną się bezpośrednio do krwiobiegu (przez otwartą ranę).

Infekcja może również wystąpić bez ugryzienia, gdy zanieczyszczona ślina wchodzi w kontakt z tymi obszarami skóry, które mają wady (na przykład zadrapania, drobne otarcia). Należy wyjaśnić, że zdrowe zwierzę może również ugryźć lub podrapać kota. W takim przypadku infekcja nie występuje bez bezpośredniego kontaktu z wirusem.

Okres inkubacji (czyli okres od momentu zakażenia do wystąpienia objawów) wynosi od 7 dni do 1 roku. Czas trwania okresu inkubacji zależy przede wszystkim od tego, ile cząstek wirusa dostało się do organizmu. Im więcej wirusów się dostało, tym wcześniej pojawiają się objawy.

Wideo „Wścieklizna u kotów: źródła i objawy”

W tym filmie specjalista opowie Ci o źródłach wścieklizny u kotów oraz o objawach towarzyszących chorobie.

Pierwsze znaki

Na początku choroby nie ma konkretnych objawów, dlatego rozpoznanie wścieklizny na wczesnym etapie jest dość trudnym zadaniem. Przede wszystkim należy zaalarmować wszelkie zmiany w zachowaniu zwierzęcia. Na przykład, jeśli zwierzak jest zbyt ospały, chociaż kiedyś był aktywny lub odwrotnie, kot był spokojny, ale teraz cały czas wspina się w jego ramiona.

Do diagnozy najczęściej wykorzystują historię epidemiologiczną (obecność ugryzienia), charakterystyczne objawy, dodatkowe badania (na przykład test immunoenzymatyczny). W przypadku wykrycia wścieklizny zwierzę należy poddać kwarantannie przez okres 10 dni. W tym czasie zwierzę jest monitorowane i sprawdzane pod kątem jego stanu.

Formy choroby

Istnieje kilka form wścieklizny: typowa (agresywna), atypowa, poronna. Najczęściej rozwija się forma agresywna, która charakteryzuje się cięższym przebiegiem. W szczególnych warunkach choroba przebiega w postaci nietypowej lub nieudanej, co jest znacznie trudniejsze do podejrzenia.

Agresywny

Agresywna forma charakteryzuje się obecnością 3 okresów, które stopniowo zastępują się nawzajem:

1. Etap zwiastunów. Okres ten charakteryzuje się głównie zmianą zachowania kota. Nie ma konkretnych objawów. Mogą wystąpić nagłe zmiany zachowania (np. zwiększona senność, letarg, niepokój) lub zaburzenia snu. Często kot przestaje rozpoznawać właściciela. Ponadto w miejscu ugryzienia może wystąpić bolesność lub dyskomfort (objawiający się podczas odczuwania).
2. Etap podniecenia. W tym okresie kot staje się bardzo agresywny, może rzucać się na ludzi lub inne zwierzęta. Ponadto ma znaczny wzrost temperatury i lęk przed wodą. Zwierzę może całkowicie odmówić przyjmowania płynów. Obserwuje się również zwiększone wydzielanie śliny.
3. Etap paralityczny. Charakteryzuje się całkowitym paraliżem mięśni. Kot zaczyna kuleć, a potem całkowicie przestaje się poruszać. Paraliż przepony prowadzi do zatrzymania oddechu.

Nietypowy

Nietypowa postać charakteryzuje się brakiem specyficznych objawów. W tym przypadku objawy choroby są bardzo podobne do objawów innych chorób i w tym przypadku raczej trudno jest podejrzewać wściekliznę.

Zmienia się zachowanie kota, może stać się bardziej ospały lub odwrotnie, agresywny. Jednak w niektórych przypadkach może nie nastąpić dramatyczna zmiana w zachowaniu. Występują inne objawy: wymioty, zatrucie, gorączka, zaburzenia stolca (krew może znajdować się w kale).

Nieudany

Nieudana forma jest niezwykle rzadka. Nie ustalono jeszcze, dlaczego tak się dzieje. Początek w tym przypadku jest taki sam jak w typowej formie. Kot rozwija zaburzoną świadomość i zachowanie, może stać się apatyczny lub agresywny. Jednak w pewnym momencie objawy przestają się rozwijać i całkowicie znikają.

Szanse na zbawienie

Jeśli choroba już się rozwinęła i pojawiły się pierwsze objawy, to niestety kot już nie będzie żył. Wścieklizna to choroba nieuleczalna, nie ma szans na zbawienie. Zwierzę można uratować tylko przed pojawieniem się objawów. Aby to zrobić, po ugryzieniu przez dowolne zwierzę możesz przeprowadzić specjalną profilaktykę ratunkową. Trudno jest wcześniej dowiedzieć się, czy zwierzę, które ugryzło kota, jest zaraźliwe. Dlatego nie należy ryzykować, po każdym ugryzieniu należy przeprowadzić szczepienie interwencyjne.

Rozwojowi objawów towarzyszą nieodwracalne zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym, których nie można powstrzymać. Kiedy pojawią się pierwsze objawy, kota można jedynie odizolować od siebie i innych zwierząt, aby zapobiec infekcji. W takim przypadku nie będziesz w stanie uratować kota.

Profilaktyka i bezpieczeństwo osobiste

Każda prewencja może być dwojakiego rodzaju - specyficzna i niespecyficzna. Specyficzna profilaktyka (szczepienie) to najbardziej niezawodny sposób na uniknięcie choroby. Konieczne jest zaszczepienie kociaka przeciwko wściekliźnie. Szczepionka zapewnia czynną długotrwałą odporność. Niektórzy ludzie boją się zaszczepić ze względu na możliwe skutki uboczne. Należy jednak pamiętać, że konsekwencje wścieklizny są znacznie groźniejsze, śmiertelność w tym przypadku wynosi 100%. W przypadku braku przeciwwskazań i prawidłowej techniki zabiegu ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jest minimalne.

Profilaktyka niespecyficzna polega na wykluczeniu kontaktu kota domowego z zakażonymi i dzikimi zwierzętami. Nie wypuszczaj swojego zwierzaka na spacer po lesie lub parku.

Inną metodą profilaktyki niespecyficznej jest mycie miejsca ukąszenia wodą z mydłem.

Wścieklizna może przenosić się z kotów na ludzi, dlatego należy chronić się przed infekcją. Nie każda osoba dostaje wścieklizny po ukąszeniu przez zwierzę, jednak biorąc pod uwagę nieuleczalną chorobę, nie warto ryzykować.