Najlepsze metody leczenia kamicy moczowej u kotów

Kamica moczowa stała się ostatnio powszechna wśród kotów domowych. Ważną rolę w prognozowaniu i leczeniu zwierzaka odgrywa terminowa diagnoza choroby. Współczesna medycyna weterynaryjna ma imponujący arsenał środków do zachowawczego leczenia patologii, więc istnieje wiele opcji leczenia kamicy moczowej u kotów. I są wybierane w zależności od indywidualnych cech ciała zwierzęcia, stanu rozwoju patologii i czynników, które wywołały jej początek. Często stosuje się chirurgiczne metody usuwania powstałych kamieni.

Objawy i metody diagnostyczne

ICD u kotów to wieloczynnikowa patologia metaboliczna, której towarzyszy tworzenie się kamieni (kamienie, kamienie moczowe) o różnym składzie mineralnym w nerkach lub pęcherzu moczowym, prowadząca do naruszenia naturalnego odpływu moczu. Kamica moczowa często dotyka starszych kotów, a także kotów, w tym kotów wykastrowanych ze względu na cechy strukturalne układu moczowego.

Na to, jak objawia się kamica moczowa u kotów, wpływa wiele czynników: etap rozwoju procesu patologicznego, rodzaj kamieni, ich lokalizacja i liczba, wiek i indywidualne cechy zwierzęcia. Objawy, na które właściciel musi zwrócić uwagę:

• Zmniejszony apetyt, letarg, matowa sierść. Zwierzę odłącza się, dużo śpi, mało się bawi i rusza. Kot chowa się w ustronnych miejscach, jest apatyczny.

• Częste wizyty w kuwecie, małe porcje moczu. Zwierzę dosłownie wyciska mocz kropla po kropli.

• Niespokojne zachowanie przy oddawaniu moczu. Kot może miauczeć, żałośnie krzyczeć, przeciążać się, przyjmować nienaturalną pozycję na tacy.

Jedną z najbardziej wiarygodnych metod określania kamicy moczowej u kotów jest diagnostyka ultrasonograficzna nerek i pęcherza moczowego. Ta bezbolesna i nieskomplikowana metoda pozwala zidentyfikować nie tylko duże kamienie, ich obecność i wielkość, ale także drobny piasek w nerkach, pęcherzu. W niektórych przypadkach może zostać przepisane badanie rentgenowskie. W arsenale lekarzy weterynarii znajdują się również metody diagnostyczne, takie jak dożylna urografia wydalnicza w celu identyfikacji kamieni moczowych z ujemnym promieniowaniem rentgenowskim. Tomografia komputerowa może być również wykorzystana do postawienia diagnozy.

Leczenie kamicy moczowej

Wybór metod leczenia kamicy moczowej w dużej mierze zależy od rodzaju i wielkości kamieni, stadium rozwoju choroby, wieku i ogólnego stanu zwierzęcia. W obecności piasku moczowego, małych okrągłych kamieni, kamieni struwitowych lub moczanowych, a także podeszłego wieku zwierzęcia, powikłań procesów zapalnych, stosuje się leczenie zachowawcze.

Aby złagodzić zespół bólowy towarzyszący atakowi, zwierzęciu należy przepisać leki przeciwskurczowe: „No-shpu”, „Spazgan”, „Papaverin”. Od środków przeciwbólowych użyto „Novocain”, „Lidocaine”, „Baralgin”. W ciężkich przypadkach w klinice zwierzę otrzymuje blokadę nowokainy w odcinku lędźwiowym.

Jeśli kot nie oddaje moczu, to weterynarz wykonuje cewnikowanie. Manipulacja wymaga znieczulenia ogólnego i jest wykonywana w wyspecjalizowanej placówce. Po założeniu cewnika i odprowadzeniu moczu, w obecności piasku, pęcherz przemywa się specjalnymi roztworami. Jeśli z jakiegoś powodu nie można usunąć blokady moczowodów, uciekają się do cystocentezy (nakłucia pęcherza).

Aby złagodzić i zapobiec stanom zapalnym, zwierzę otrzymuje terapię antybakteryjną. Jako środki przeciwdrobnoustrojowe stosuje się leki o szerokim spektrum działania: „Cefazolina”, „Kobaktan”, „Ceftiofur”, „Furagin”, „Cefadroksil” i inne.

Cyston, Urodan posiada właściwości nefrolityczne i przeciwzapalne. Jeśli we krwi znajduje się mocz, zwierzęciu przepisuje się leki hemostatyczne, na przykład „Dicinon”, „Vikasol”.

W celu utrzymania funkcji nerek przepisuje się „Cantaren”, który aktywuje procesy naprawcze w nerkach. Z objawami odwodnienia i rozwojem niewydolności nerek zwierzęciu przepisuje się dożylne wstrzyknięcia roztworów glukozy, chlorku sodu.

W niektórych przypadkach, gdy w moczowodach znajdują się kamienie, stosuje się metodę retropulsji. Jego istota polega na tym, że za pomocą specjalnego cewnika kamień jest myty do pęcherza. Następnie jest opróżniany i usuwany przez cystotomię. Wybór metody uretrostomii lub cystostomii do usunięcia kamienia nazębnego zależy z reguły od wielkości kamieni. Duże kamienie wymagają bardziej złożonej operacji - cystostomii.

Po zabiegu chirurgicznym zwierzę przechodzi kurs detoksykacji, terapii przeciwbakteryjnej mającej na celu zapobieganie zapalenie pęcherza. Konieczne jest przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej.

Prognoza

Właściciel zwierzęcia z kamicą moczową powinien zrozumieć, że ta dolegliwość jest patologią na całe życie. Opcje rozwoju wydarzeń zależą od wielu czynników. Dzięki szybkiemu leczeniu i wczesnej diagnozie rokowanie jest zwykle dobre. W przypadku, gdy leczenie nastąpiło w późnych stadiach z zablokowaniem moczowodów, rokowanie jest ostrożne. Jeśli zwierzę zostanie przyjęte do kliniki z zatrzymaniem moczu na dłużej niż 3 dni, sytuacja może być niezwykle trudna, założenia dotyczące rozwoju będą ostrożne i raczej niekorzystne.

Zapobieganie patologiom

Wielu chorobom łatwiej jest zapobiegać niż leczyć. Dotyczy to w pełni kamicy moczowej. Właściciel powinien skupić się na środkach zapobiegawczych, a nie na leczeniu kamicy moczowej u kotów. Eksperci zalecają przestrzeganie następujących zaleceń:

• karmić zwierzęta wysokiej jakości karmą premium i super premium-

• nie mieszaj suchej i naturalnej żywności-

• nie karm kota jedzeniem ze stołu-

• kontrolować reżim picia zwierzaka-

• woda musi być filtrowana lub gotowana-

• nie pozwalać otyłość-

• wspierać aktywność fizyczną zwierzaka-

• zapobiegać wychłodzeniu i przegrzaniu zwierzęcia-

• poddawać się diagnostyce ultrasonograficznej nerek i pęcherza raz na pół roku-

• brać mocz do analizy co 4 miesiące.

Kamica moczowa u kotów domowych wymaga stałego monitorowania stanu zwierzęcia i regularnego przebiegu leczenia. Operacja chirurgiczna przywraca jedynie prawidłowy przepływ moczu, ale nie rozwiązuje problemów w przyszłości. Będąc chorobą związaną z zaburzeniami metabolicznymi choroba wymaga rewizji stylu życia pupila i ciągłego dostosowywania diety.