Stosunek wieku kota do osoby: stół korespondencyjny

Za pomocą tej metody można prześledzić okresy dorastania kota. Dla porównania: 24-letnia dziewczynka jest w wieku 2 letniego kota. W tym wieku zwierzę, podobnie jak człowiek, w pełni ukształtowało charakter. Ta metoda jest bardziej prawdziwa.

Cechy wieku kotów

Koty, podobnie jak ludzie, w pewnych okresach swojego życia zachowują się inaczej. Jeśli kociaka można łatwo zakuć w kuwetę, trudniej zrobić to samo z dorosłym kotem. W miarę wzrostu i rozwoju zwierzęta, podobnie jak ludzie, rozwijają swoje nawyki, umiejętności i charakter.

Jeśli zastosujesz się do drugiej teorii obliczania wieku zwierzęcia i człowieka, możesz zrozumieć, dlaczego zwierzę trzyma się takiego lub innego kierunku zachowania w określonych latach swojego życia. W każdym okresie życia kota obserwuje się cechy behawioralne związane z wiekiem. Dzięki nim właściciel będzie mógł lepiej zrozumieć swojego zwierzaka.

Okres dzieciństwa

Pierwszy rok życia kota odpowiada okresowi dzieciństwa. Jeśli obserwujesz jego zachowanie, to tak jest. W tym czasie zwierzę uczy się podstawowych umiejętności przetrwania i staje się bardziej samodzielne. Kocięta uczą się zdobywania jedzenia, umiejętności chodzenia do toalety i mycia się. Ogromna ciekawość i brak doświadczenia popycha ich do badania otaczającego ich świata. Uwielbiają bawić się na co dzień i zachowywać się jak prawdziwe fidgets. Wszystko jest dokładnie takie jak ludzie.

Młodzieńcze lata

W drugim roku życia zwierzęta zbliżają się do końca okresu dojrzewania. Podobnie jak ludzie, w tym czasie zaczyna się kształtować ich własny charakter, pojawiają się indywidualne nawyki. Skoki hormonalne sprawiają, że Twój zwierzak szuka partnera. Zwierzę staje się całkowicie samodzielne i na zabawę poświęca mniej czasu niż w pierwszym roku życia.

Cechy przejścia kotów w okres dorosłości:

• zniknięcie żartobliwości;
• przyswajanie norm zachowania charakterystycznych dla dorosłych.

Etap dla dorosłych

Po dwóch latach życia zwierzę w pełni kształtuje swoją osobowość i staje się pełnoprawnym dorosłym. Wszystkie nawyki są ukształtowane, a futrzany przyjaciel jest doskonale zorientowany w swoim życiu.

Zachowanie zwierząt w tym okresie jest w pełni zgodne z zachowaniami ludzi, którzy przekroczyli dwudziestoletni kamień milowy.

Wie już, jak sprawić, by właściciel zrobił to, czego potrzebuje, czy to po smakołyk, czy wymianę zawartości tacy. Teraz sam decyduje, kiedy spędzić czas ze swoim właścicielem, mniej oddaje mu się w ręce, a uczucia przyjmuje bardziej protekcjonalnie niż chętnie.

Dojrzały wiek

Podobnie jak ludzie, koty są podatne na kryzys wieku średniego. Przychodzi, gdy kończą osiem lat. Widać, że utrwalony charakter zwierzaka w tym okresie zaczyna ulegać zmianom. Ukochany znów zaczyna zachowywać się jak nastolatek, staje się zbyt zabawny, urządza trąd i jest całkowicie niekontrolowany, a także okazuje atrakcyjność młodszym przedstawicielom swojego gatunku. Czasami zwierzę popada w depresję lub depresję. To jest norma dla wieku średniego. Osoby po czterdziestce mogą zacząć zachowywać się w ten sam sposób.

Dojrzałość i starość

Kiedy kot kończy 12 lat, osiąga tzw. wiek emerytalny. Zwierzę staje się spokojniejsze i bardziej stateczne. Zabawa dzieci już go nie interesuje. Coraz częściej futrzany przyjaciel woli spokojną drzemkę od wszystkich innych czynności.

Zwierzęta w tym okresie stają się bardziej czułe i posłuszne.

W wieku 15 lat kot osiąga starość. Może mieć choroby odpowiadające temu wiekowi, a jego charakter staje się tak spokojny, jak to tylko możliwe. Zwierzę zachowuje się dokładnie jak 80-letni mężczyzna. Nie każdy przeżywa do bardziej zaawansowanego wieku. Z biegiem lat koty stają się coraz spokojniejsze. Bardziej prawdopodobne jest, że się zmęczą i prawie cały czas spędzają we śnie. 20 lat to dla nich głęboka starość, dlatego warto je odpowiednio traktować.

tabela korespondencji

Stosunek wieku kota do osoby: stół korespondencyjny.

Starsi właściciele zwierząt domowych zaczynają się martwić i drżeć na myśl o dniu, w którym dobiegnie końca życie ich mruczących przyjaciół. Powinni pamiętać, że jeśli chcą, mogą przedłużyć życie swoich pupili o co najmniej kilka lat, jeśli zastosują się do poniższych zaleceń:

• zbilansowana dieta;
• systematyczne wizyty u lekarza weterynarii;
• obecność ciepłego siedliska;
• unikanie kontuzji;
• brak narażenia na szkodliwe czynniki otaczającego świata.

Wszystkie te warunki, szczera miłość i przywiązanie pomogą zwiększyć ilość czasu przeznaczonego na życie futrzanego przyjaciela.