Pies dingo

Dingo (łac. Canislupusdingo) - dziki pies, który ponownie stał się zwierzęciem domowym. Dzikie dingo należą do rodziny psów i rodziny wilków. W momencie odkrycia Australii dingo były jedynymi dużymi ssakami, które nie były torbaczami.

WzrostDo 65 cm, w rzadkich przypadkach wyższeWagaDo 25 kg, w rzadkich przypadkach więcejGłowaPłaska czaszka. Wydłużona, kwadratowa kufa, mocne szczęki, zdolne do utrzymywania zwierzyny. Wyprostowane uszy. Kolor oczu od jasnego do ciemnobrązowegoTułówDługość ciała wynosi około 120 cm. Ogon ma średnio 35 cm długości, czasem lekko zakręcony do tyłu, puszystyKolorSierść jest gęsta i gęsta podszerstek, kolor częściej występuje w odcieniach czerwieni, rzadziej czerni lub szarościOdnóżaDługie, mocne

Dingo mogą tworzyć paczki po 12 lub więcej psów. Tylko jedna para będzie dominować w stadzie, reszta musi być posłuszna i pomagać w opiece nad potomstwem.

Psy Dingo to bardzo inteligentne i aktywne zwierzęta. Podczas eksterminacji tych psów stosuje się różnego rodzaju pułapki, które dingo mogą łatwo znaleźć i ominąć. Oprócz ludzi dzikie psy dingo mają poważnego wroga - szakala.

Co musisz wiedzieć! Dingo czystej krwi nigdy nie szczekają, ale potrafią wydawać wilcze wycie i pomruki w klatce piersiowej.

Historia psa

Uważa się, że najbardziej rozpowszechnioną teorią o pochodzeniu dingo w Australii jest ta, w której myśliwi i zbieracze kultur przywieźli je z Azji. Na kontynencie psy porzucone przez właścicieli rozprzestrzeniły się na jedzenie. Psy tworzyły stada, ułatwiając im polowanie na lokalną zwierzynę. Uważa się, że to właśnie spowodowało wyginięcie wielu samotnych ssaków torbaczy. Uważa się, że dingo to podgatunek wilka, ale niektórzy eksperci wyróżniają je jako niezależny gatunek. Istnieje również wersja, w której psy dingo pochodzą od udomowionego wilka indyjskiego, który jest powszechny na subkontynencie indyjskim. Śpiewający pies, który bardzo przypomina dingo, został napotkany na Nowej Gwinei w latach pięćdziesiątych. Tylko jego rozmiar jest gorszy od psów australijskich. Również trochę przypomina dingo, odkrytego przez psa Caroline w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Co musisz wiedzieć! W opowiadaniu „Dziki pies Dingo, czyli historia pierwszej miłości” napisanej w 1939 roku. r.Fraermen po raz pierwszy wspomniał o psach dingo.

Siedlisko i styl życia psa dingo

Dingo jest szeroko rozpowszechniony nie tylko w Australii, ale także w Azji Południowo-Wschodniej. Pies jest bardzo aktywny w ciemności. Prawdziwym siedliskiem tej rasy są lasy półpustynne i eukaliptusowe. Dingo lubi osiedlać się w małych zagłębieniach w górnej części skorupy ziemskiej, pod dużym systemem korzeniowym drzew lub zajmować małe podziemne tunele, które inne zwierzęta z jakiegoś powodu opuściły. Psy również lubią być blisko słodkiej wody.

W Azji dingo musi być ramię w ramię z człowiekiem, od czasu do czasu odwiedzając różne wysypiska śmieci w poszukiwaniu pożywienia.

Co musisz wiedzieć! Dzikie dingo w naturze polują na małe ssaki, gady nawet nie mają nic przeciwko ucztowaniu na kangurach i wallabie.

Ze względu na bliskie sąsiedztwo ludzi dingo często napadały na bydło, więc psy zaczęły być eksterminowane.

Dingo mogą żyć zarówno samotnie, jak i w stadzie. Wataha ma średnio około 12 psów. Dingo osiedlają się na określonym obszarze, a następnie pilnie go strzegą.

Kupowanie szczeniaka dingo

Dingo ze względu na swój egzotyczny wygląd jest bardzo trudny do zdobycia. Ponieważ zwierzę jest dzikie i naturalnie nie jest uznawane za rasę, w Rosji również nie ma szkółek. Nawet w ogrodach zoologicznych nie ma możliwości zdobycia szczeniaka. Faktem jest, że dla rzetelności zapewnienia odpowiedniej opieki nad psem wymagane jest zawarcie specjalnych umów i przygotowanie dokumentów. Jedyną opcją jest zakup szczeniaka za granicą, za bardzo małe pieniądze. Szczeniak może kosztować co najmniej 600 USD bez kosztów wysyłki.

Co musisz wiedzieć! Psy Dingo to dzikie zwierzęta, które nigdy nie staną się zwierzętami domowymi bez odpowiedniej edukacji i szkolenia. Pies wybiera tylko jedną osobę jako właściciela, a jeśli właściciel zdecyduje się porzucić ten związek, dingo może umrzeć. Dlatego nabycie psa dingo jest bardzo odpowiedzialnym krokiem, który może zniszczyć zwierzę.

Zanim zdobędziesz szczeniaka dingo, powinieneś rozważyć:

1. Pies jest aktywny, trzeba z nim długo chodzić, nie znosi długich minut spokoju, ciągle potrzebuje ruchu.
2. Dingo nie akceptuje innych zwierząt.
3. Chłodny stosunek do człowieka to norma dla dingo, może przywiązać się tylko do jednego członka rodziny.
4. Dingo nigdy nie będzie twoim towarzyszem. Lepiej dla psa będzie mieszkał na przestronnym dziedzińcu wiejskiego domu, gdzie może nosić bezpieczeństwo.
5. Dingo nie są kapryśne w wychodzeniu, trzeba je kąpać tylko dwa razy w roku, nie częściej.
6. Dingo to zwierzę drapieżne, warto zastanowić się nad zbilansowaną dietą, w której znajdzie się mięsna owsianka i warzywa.

Dingo to bardzo wytrzymałe psy, które dobrze przetrwają na wolności. Mają dobrą odporność, ale żeby mieszkać w mieście, trzeba się zaszczepić, jak wszystkie psy domowe.

Niestety, dingo nigdy nie stanie się twoim najlepszym i lojalnym przyjacielem. Te psy nie pozwolą się nudzić i zawsze będą rozdzierane do wolności, bo dzika krew zawsze będzie nimi rządzić.

Wideo - Rodzina dzikich psów Dingo

Karmienie psów Dingo

Dingo to drapieżniki, które wolą polować nocą. W Australii psy mogą bez gorliwości złapać królika, oposa, gada, szczura, wallaby, ptaka, a nawet kangura. Nie zaniedbuj ucztowania na padlinie. Z powodu braku zwierzyny z jakiegokolwiek powodu psy atakują zwierzęta gospodarskie i drób.

Dieta dingo azjatyckich to głównie resztki ryb i mięsa, warzywa i zboża. Ze względu na niedobór pożywienia dingo w Azji są niewielkie.

W domu karmienie powinno być jak najbardziej zbliżone do karmienia na wolności. Oznacza to, że podstawą muszą koniecznie być produkty mięsne. Ponadto pies powinien mieć zawsze dostępną miskę świeżej wody. I musisz regularnie dodawać do jedzenia witaminy i minerały. Dingo, zwłaszcza trzymane w domu, cierpią na niedobory cynku.

Pielęgnacja psa Dingo

Dingo nieustannie wymaga dużej aktywności fizycznej. Musisz stale angażować psa w różne wędrówki i eksplorację nowego terenu, w przeciwnym razie dingo może się znudzić i wybrać się na samotną wędrówkę bez właściciela. Również psy chętnie biorą udział w szkoleniach, gdzie trzeba pokonywać przeszkody. Jeśli zauważysz psa kopiącego ziemię, jest to wyraźny znak, że dingo jest bardzo znudzony. Dlatego trzymanie dingo w wolierze to problematyczne zadanie, bo w każdej chwili pies może się podważyć i uwolnić. Podczas spacerów dingo musi być na smyczy, w przeciwnym razie jego ogromna energia może zamienić się w akcję ucieczki. Jeśli uda ci się znaleźć podejście do dingo, może być dla ciebie dobrym stróżem i myśliwym. Po udanym polowaniu myśliwi często nagradzają swoje zwierzaki drobną zwierzyną za pomoc w pracy i doskonałym zachowaniu. Nie można liczyć na bliższą relację, choć pies jest przywiązany tylko do jednej osoby, ale oderwanie zawsze będzie w jego krwi.

Pies nie wymaga specjalnej pielęgnacji, ponieważ wełna dingo nie ma specyficznego zapachu. Zwierzę należy czesać kilka razy w roku, aby wyeliminować gęsty podszerstek.

Obowiązkowe coroczne szczepienia to gwarancja zdrowia Twojego psa.

Co musisz wiedzieć! Jeśli wybrałeś dingo jako zwierzaka, nigdy nie zapomnij o jej silnym instynkcie łowieckim. W żadnym wypadku nie zostawiaj z nią małych zwierząt, a tym bardziej dzieci, ponieważ te psy są całkowicie nieprzewidywalne.

Charakter i cechy edukacji

Dingo mają złożone usposobienie i buntowniczy charakter, trudno je wykształcić, a niewielu osobom udało się ją oswoić. Psy nie lubią siedzieć na smyczy i nieustannie próbują uwolnić się z kajdan. Nawet jeśli od strony dingo wygląda na absolutnie spokojnego, nie przeszkodzi mu to w ataku na osobę w obecności właściciela. Dlatego warto zastanowić się nad dzikimi zwyczajami tego zwierzęcia i zawsze być na bieżąco. Jednak australijskie dingo nie dogadują się źle z jednym właścicielem, któremu będą pilnie służyć.

Właściciel dingo musi być przygotowany na trudną, czasochłonną ścieżkę wychowywania swojego zwierzaka.

Rozmnażanie i długość życia psów Dingo

Dingo to zwierzęta stadne, ale tylko jedna para będzie miała prawo do reprodukcji, która jest dominująca. Reszta stada może tylko pomóc i zadbać o pojawienie się szczeniąt. Władza w paczce jest tworzona przez ciągłe wyjaśnianie relacji.

Hodowla dingo odbywa się tylko raz w roku: w Australii okres godowy trwa od marca do kwietnia, w Azji od sierpnia do września. Ciąża trwa około dziewięciu tygodni, pod koniec których rodzi się zwykle od sześciu do ośmiu dzieci. Niemowlęta rodzą się całkowicie niewidome i pokryte wełną. Wszyscy członkowie stada zajmują się wychowaniem szczeniąt.

Pod koniec trzeciego tygodnia szczenięta stawiają pierwsze kroki z legowiska, a także przestawiają się na karmę dla dorosłych. Szczenięta w wieku do dwunastu tygodni są karmione przez stado, odbijając zdobycz na dzieci. Po osiągnięciu czterech miesięcy szczenięta stają się całkowicie niezależne i pomagają dorosłym w poszukiwaniu zdobyczy. Dingo osiągają dojrzałość płciową w wieku od jednego do trzech lat i wybierają jednego partnera na resztę swojego życia.

Średnio długość życia dingo w niewoli wynosi do trzynastu lat, podczas gdy w naturze żyją około dziesięciu.

Co musisz wiedzieć! W stadzie tylko główna para ma prawo do rozmnażania. Gody odbywają się nie częściej niż raz w roku. Jeśli w stadzie pojawia się szczeniak nie z głównej samicy, to ona go eliminuje. Podczas gdy dzieci z głównej pary rosną, są wychowywane i karmione przez wszystkich członków stada.

W niewoli dingo są często hodowane z innymi psami, dzięki czemu uzyskuje się hybrydy. W czasach nowożytnych rasowe dingo zamieszkują parki narodowe Australii. Wszystkie hybrydy są znacznie bardziej niebezpieczne niż dzikie dingo. Ich temperament łączy w sobie dzikość i agresywność dingo oraz zdolność do rodzenia potomstwa 2 razy w roku od psów domowych.

Wideo - Polowanie na dzikie psy dingo