Meksykański bezwłosy pies – kiedy nazwa może być myląca

Meksykański bezwłosy pies – kiedy nazwa może być myląca

Są takie psy, spotkawszy je raz, nigdy nie pomylisz ich z nikim. Wyjątkowy wygląd sprawia, że ​​rasa jest rozpoznawalna i popularna, czego żywym przykładem jest nagi pies meksykański. Psy o specjalnej sierści i uszach nietoperza podbiły wielu hodowców psów na całym świecie.

Historia rasy

Dokładna data pojawienia się meksykańskiego bezwłosego psa jest nieznana, historia rasy jest głęboko zakorzeniona w historii. Figurki psów i ich mumii znaleziono w starożytnych pochówkach w Meksyku, datowanych na 5000-3000 lat p.n.e.ech. Nazwa Sholoitzcuintli (lub Xoloitzcuintli) pochodzi z języka azteckiego i dosłownie oznacza „pies Sholotl” – bóg podziemi. Ustalono, że przedstawicieli rasy uważano za przewodników po zmarłych duszach, dlatego umieszczano ich w grobowcach.

W połowie XIV wieku rasa praktycznie zniknęła - Indianie zakochali się w swoim mięsie i zaczęli aktywnie jeść psy, ale dzięki dużej popularności rasy liczba rasy stopniowo powracała. Po raz pierwszy przedstawiciele pojawili się na wystawie w 1940 roku, ale nie wzbudzili dużego zainteresowania. Dopiero w 1956 roku rasa została oficjalnie uznana w Meksyku, a uznanie na całym świecie uzyskała w 1961 roku. W systemie Międzynarodowej Federacji Kynologicznej przypisano jej normę nr 234.

Nazwa jest dość skomplikowana, a przedstawicieli rasy często nazywa się meksykańskimi bezwłosymi (łysymi) psami lub w skrócie - xolo, sholo.

Opis bezwłosego meksykańskiego psa

Zgodnie ze standardem ICF bezwłose psy meksykańskie należą do 5. grupy „Szpice i rasy prymitywne”, szóstej sekcji „Rs prymitywnych” (czyli tych, które powstały bez znaczącej selekcji z udziałem ludzi). Po uzgodnieniu przedstawiciele psów stróżujących (średnie i standardowe) oraz do towarzystwa (miniaturowe).

Wygląd zewnętrzny

Zewnętrznie przedstawiciele rasy wyglądają tak:

  • czaszka szeroka, klinowata, długości równej kufie;
  • punkt stopu (przejście od czoła do kufy) nie jest ostry, ale wyraźnie widoczny;
  • kufa oglądana z boku prosta;
  • nos jest ciemny, może mieć brązowe i różowe plamy w kolorze brązowym i cętkowanym;
  • język musi znajdować się w ustach, nie zwisa, ma kolor różowy, ale mogą być czarne ślady;
  • szczęki mocne, z pełnym zestawem zębów;
  • oczy średniej wielkości, w kształcie migdałów, o przemyślanym i inteligentnym wyrazie, a ich kolor zależy od koloru szaty;
  • uszy długie, duże, bardzo cienkie, wizualnie przypominające uszy nietoperza;
  • szyja wysoka, muskularna i sucha, ze ciasno przylegającą skórą bez fałd;
  • ciało mocne, z płaskim i mocnym grzbietem, muskularnymi lędźwiami i długą klatką piersiową (do łokci);
  • ogon długi i cienki, swobodnie zwisający w spokojnym stanie, lekko zakrzywiony na końcu;
  • kończyny mocne, dobrze umięśnione, łapy średniej długości z mocno ułożonymi palcami.
Meksykański bezwłosy pies – kiedy nazwa może być myląca

Meksykańskie bezwłose psy mają duże i cienkie uszy

Dorosły pies powinien poruszać się swobodnie i elegancko, z elastycznym krokiem. Podczas biegu tylne nogi powinny dawać główny pchnięcie, ale zwierzę powinno wyglądać lekko.

Odmiany rasy

Istnieje kilka odmian meksykańskich bezwłosych psów według rodzaju i rozmiaru. W pierwszym przypadku są to:

  • Łysy xolo - całkowicie brak włosów na ciele, ale mogą występować oddzielne grube włosy na czole, kończynach, ogonie i kręgosłupie. Skóra jest gładka i miękka, bardzo gorąca w dotyku. Preferowany jest ciemny jednolity kolor powłoki. Opcje kolorystyczne: czarny, szary, ciemnoszary, czerwonawy, brązowy, brązowy. Na ciele mogą pojawić się plamy o dowolnym kolorze, w tym białe.

    Temperatura ciała psów bezwłosych nie różni się od tych, które mają sierść, ale ze względu na specyfikę przenoszenia ciepła na ludzi wydaje się wyższa.

    Meksykański bezwłosy pies – kiedy nazwa może być myląca

    U odmiany łysej dopuszcza się obecność oddzielnych obszarów z grubą sierścią, w szczególności na czole

  • krótkowłosy xoho. Włosy pokrywają całe ciało zwierzęcia, ale jest ich bardzo niewiele na brzuchu i wewnętrznej stronie uda. Sierść jest z konieczności krótka, gładka i bez podszerstka. Kolor może być dowolny, ale preferowane są jednolite ciemne kolory.
Meksykański bezwłosy pies – kiedy nazwa może być myląca

Rasa Xolo występuje w dwóch odmianach: łysej i krótkowłosej

Istnieją trzy rodzaje meksykańskich psów według wielkości:

  • standard - od 46 do 60 cm, waga - od 11 do 18 kg;
  • średnia - 36-45 cm, waga - 7-14 kg;
  • miniatura - 25–35 cm, waga - 2–7 kg.

Natura i psychika rasy

Nagi pies meksykański - spokojne i ciche psy, które doskonale sprawdzają się jako stróże terytorium. Przedstawiciele rasy są bardzo podejrzliwi wobec obcych i czujni, nie można obok nich przejść niezauważenie. Jednocześnie pies staje się doskonałym towarzyszem i aktywnym członkiem rodziny, jest wesoły, nieagresywny i wyluzowany.

Wysoka potrzeba ludzkiej uwagi sprawia, że ​​pies jest doskonałą opcją dla dużej rodziny, także tych z dziećmi. Jedynym zastrzeżeniem jest to, że miniaturowa odmiana, ze względu na swój rozmiar, może źle dogadać się z małym dzieckiem, ponieważ może je nieumyślnie zranić. Ale ze zwierzętami Xolo rzadko dogaduje się dobrze, zwłaszcza jeśli został sprowadzony na terytorium, które dorosły pies rozpoznaje jako swoje. Jeśli pies dorasta obok kota lub innego zwierzaka, nie będzie problemów w ich koegzystencji.

W wychowaniu ważne jest, aby właściciel wykazywał wytrwałość i niezłomność w stawianiu wymagań. Chodzi o to, że meksykańskie bezwłose psy są bardzo inteligentne i szybko uczą się manipulować niedoświadczonymi właścicielami - ważne jest, aby temu zapobiec. Nadużycia fizyczne w hodowli rasy są niedopuszczalne.

Dyski i wady

Odchylenie od wymagań normy to już minus dla zwierzęcia, ale jego efekt zależy od stopnia ekspresji w wyglądzie czy ogólnej kondycji psa. Tak więc wady nagiego Xoloitza są następujące:

  • szeroka głowa;
  • luźna skóra, w tym na szyi;
  • okrągłe, wystające lub jasne oczy;
  • skrzywienie kręgosłupa, kifoza (łuk w odcinku piersiowym) lub lordoza (silne ugięcie dolnej części pleców);
  • obniżona głowa;
  • ogon zakręcony nad grzbietem;
  • krótki ogon.

Poważną wadą przedstawiciela rasy jest długie, wąskie ciało z krótkimi kończynami. Powodem wykluczenia zwierzęcia z prac wystawienniczych i hodowlanych są następujące odstępstwa od normy:

  • zaburzenia zachowania (nieśmiałość lub nieuzasadniona agresja);
  • zły zgryz lub szczęka odchylona na bok;
  • język wypadający z ust;
  • niebieskie oczy lub oczy w różnych kolorach;
  • opadające lub przycięte uszy;
  • niedopuszczalne zgodnie z normą umiejscowienie poszczególnych włosów dla typu łysego;
  • włos długi, kręcony lub kręcony dla typu krótkowłosego;
  • bielactwo (brak pigmentu, który sprawia, że ​​skóra, włosy i oczy są bezbarwne);
  • maść merle (z losowo rozmieszczonymi ciemniejszymi lub jaśniejszymi włosami, co sprawia wrażenie cętkowania), białą, pręgowaną i czarną podpalaną;
  • wzrost psów powyżej 62 i poniżej 25 cm.

Wybór szczeniaka

Przy wyborze szczenięcia duże znaczenie ma początkowe ustalenie celu - potrzebujesz psa do domu lub do pracy wystawowej i hodowlanej (szczenięta z klasy wystawowej będą droższe i trudniej będzie je odebrać). W każdym razie musisz skontaktować się tylko z oficjalnymi żłobkami, które dostarczają wszystkie dokumenty dla zwierzęcia (na przykład Kinich Ahau, Caliente itp.). Tylko rodowód zarejestrowany w systemie kynologicznym będzie wiarygodnym potwierdzeniem przynależności do rasy. Koszt szczenięcia zwykle waha się od 400 do 1000 USD.

Meksykański bezwłosy pies – kiedy nazwa może być myląca

Wybierając szczeniaka, ważne jest, aby jasno zrozumieć, dlaczego jest kupowany

Przy pierwszym spotkaniu z dziećmi ważne jest, aby zwracać uwagę na ich zachowanie - nie powinny się bać ani bezkrytycznie atakować wszystkiego, co wejdzie w ich pole widzenia. Ważna jest również ocena wyglądu zwierzęcia: kolor, ilość i rodzaj wełny, ogólne proporcje – wszystko musi odpowiadać wymogom normy.

Szczenięta mogą mieć fałdy na szyi, w przeciwieństwie do dorosłych zwierząt - to nie jest minus, znikają z wiekiem.

Opieka nad nagiem Xoloitz

Psy Sholo nadają się do trzymania zarówno w mieszkaniu, jak i w prywatnym domu, ponieważ nie zachowują się głośno i nie zajmują dużo miejsca. Ale życie na ulicy (w wolierze lub budce) jest dla rasy zabronione - struktura wełny i jej całkowity brak nie pozwalają zwierzęciu odpowiednio regulować jego temperatury w zimnych porach roku. Chodzenie na zewnątrz powinno odbywać się codziennie, co najmniej 1-2 godziny. W chłodne dni musisz ubrać swojego pupila w specjalną ocieplaną odzież.

Meksykański bezwłosy pies – kiedy nazwa może być myląca

Pies bez sierści należy ubrać odpowiednio do pogody, grzejącej w chłodne pory roku

Ogólnie rzecz biorąc, utrzymanie tak niezwykłego psa nie jest trudne, ale należy wziąć pod uwagę kilka niuansów:

  • Kąpielowy. Zarówno dla łysych, jak i krótkowłosych przedstawicieli rasy bardzo ważna jest kondycja skóry – nie powinna być ani przesuszona, ani nadmiernie nawilżona. Zaleca się kąpanie takiego pupila raz na 2 tygodnie, a jeśli zauważysz łuszczenie się, użyj balsamów nawilżających.
  • ochrona przed słońcem. Skórę nagiego Xolo należy chronić przed promieniami słonecznymi – jeśli przebywasz na dworze latem dłużej niż 20 minut w ciągu dnia, musisz wcześniej nałożyć na ciało zwierzęcia krem ​​​​przeciwsłoneczny dla dzieci.
  • Czesanie. Zaleca się czesanie psów krótkowłosych raz w tygodniu, eliminując wypadanie włosów.
  • Czyszczenie zębów. Gen braku sierści wpływa negatywnie na stan jamy ustnej psów, często mają niekompletny zestaw zębów, przez co rozwija się nieprawidłowy zgryz i aktywnie tworzy się kamień nazębny. Zagrożenia można zminimalizować stosując pastę do zębów i szczoteczkę, lecząc ubytek 2 razy w tygodniu.
  • Karmienie. Właściciel psa musi skupić się na jakości diety. Komercyjna karma powinna być tylko super premium lub holistyczna i przeznaczona dla małych i średnich psów (Acana Adult Small Breed, Orijen Adult Dog, Aatu 80/20 Free Run Chicken itp.). W żywieniu naturalnym wszystko jest standardowe: ponad 60% mięsa w diecie, zboża, warzywa, niesłodzone owoce, zioła i nabiał. Xolo nie powinno być karmione słodkim, pikantnym, przyprawianym jedzeniem, rybami rzecznymi, wędzonymi mięsami.
  • Trening. Bezwłose meksykańskie psy są bardzo inteligentne i bystre, szybko zapamiętują i odtwarzają polecenia. Każdy pies wymaga kursu podstawowego posłuszeństwa (umiejętność chodzenia na smyczy i bez niej, wykonywania prostych i skomplikowanych poleceń) oraz wczesnej socjalizacji (bez niej pies może nieodpowiednio reagować na obcych i inne zwierzęta).

Choroba nagietka Xoloitz

Bezwłose meksykańskie psy żyją średnio 12-15 lat i cieszą się dobrym zdrowiem, w czym dużą rolę odegrała tak długa historia. Główne zagrożenia dla rasy to:

  • Hipotermia. Całkowity brak włosów lub krótka sierść bez podszerstka to wrażliwy obszar rasy. Jeśli dozwolona jest hipotermia (której ryzyko jest szczególnie duże podczas chodzenia w zimnych porach roku), zwierzę zacznie się trząść, jego temperatura ciała spadnie, a błony śluzowe jamy ustnej zbledną. Jeśli sytuacja jest poważna, objawy będą bardziej globalne: letarg, słaby puls, płytki oddech, rozszerzone źrenice. Widząc to, musisz natychmiast udać się do weterynarza, owinąć psa kocem i nałożyć na niego butelki z ciepłą wodą. W szpitalu psu pomoże normalizacja temperatury ciała i zminimalizowanie ryzyka powikłań (stany zapalne w układzie moczowo-płciowym i oddechowym, problemy z sercem itp.). D.).
  • Zwichnięta rzepka. Problem może mieć charakter dziedziczny (deformacja stawów i niższość) lub charakter nabyty (wynik urazu). Główne objawy to kulawizna i bolesność. Kontakt ze specjalistą jest obowiązkowy, weterynarz zaleci leczenie farmakologiczne w celu złagodzenia bólu i stanu zapalnego lub operację (wszystko zależy od złożoności sytuacji).

Wideo: historia i cechy rasy nagiego Xoloitza

Nagi pies meksykański - psy, które występują w trzech rozmiarach (od średniego do miniaturowego) i mogą być całkowicie bezwłose lub krótkowłose. W pielęgnacji należy zwracać szczególną uwagę na skórę i kąpać zwierzę co 2 tygodnie. Rasa jest używana jako stróż lub towarzysz.