Kot ma problemy z zębami: objawy i leczenie

Plakieta

Przyczyn pojawienia się płytki nazębnej na powierzchni zębów zwierzaka może być kilka:

• dziedziczna predyspozycja;
• cechy układu pokarmowego;
• sposób karmienia kota.

Płytka nazębna ma postać szarawego lub żółtego filmu. Powstaje z resztek jedzenia, mikroorganizmów i śliny kota. Z biegiem czasu film ma tendencję do gęstnienia.

Sama płytka nazębna nie jest poważnym schorzeniem. Jeśli jednak nie zostanie usunięty na czas, ulega mineralizacji. Prowadzi to do powstania kamienia nazębnego.

Czyszczenie pomoże pozbyć się płytki nazębnej. Można to zrobić w domu za pomocą specjalnej pasty i pędzla. Pierwsze czyszczenie najlepiej wykonać weterynarz.

Jako środek zapobiegawczy zaleca się zakup specjalnych herbatników oczyszczających do jamy ustnej oraz zabawek do żucia dla kota.

kamień nazębny

Niektóre koty mają porowate osady na zębach. Najczęściej powstają z powodu przedwczesnej eliminacji płytki nazębnej.

Kamień początkowo tworzy się u podstawy zęba kota, a następnie atakuje korzeń, wnikając w głąb dziąsła i stopniowo go całkowicie otaczając.

Istnieje kilka głównych przyczyn wystąpienia choroby. Ten:

• dieta kota składająca się wyłącznie z miękkiej lub mokrej karmy;
• brak lub brak higieny jamy ustnej;
• różne zaburzenia metaboliczne w ciele zwierzęcia;
• nieprawidłowe położenie zębów;
• zwiększona szorstkość.

Niektóre koty rasowe (fold szkocki, brytyjski i perski) mają wrodzone predyspozycje do kamienia nazębnego.

Objawy tej choroby to:

• twarde narośla na zębie o brązowo-żółtawym odcieniu;
• cuchnący zapach z ust;
• swędzący;
• krwawiące dziąsła.

Dopiero usunięcie kamienia pomoże całkowicie pozbyć się choroby. Sposób leczenia zależy od stadium choroby. Na początkowym etapie rozwoju patologii weterynarz stosuje rozpuszczające się żele, na zaniedbanym etapie - specjalną szpatułką lub ultradźwiękami. W przypadku nerwowych kotów i tych zwierząt, u których kamień zdążył już wniknąć pod dziąsła, lekarze weterynarii przeprowadzają zabieg w znieczuleniu.

Aby zapobiec tworzeniu się kamieni, musisz uważnie monitorować higienę jamy ustnej swojego zwierzaka.

Próchnica

Próchnica to proces próchnicowy, który powoduje niszczenie szkliwa zębów i powstawanie ubytków w tkankach twardych. U kotów patologia może być spowodowana:

• naruszenie procesów metabolicznych;
• ostry brak składników odżywczych w organizmie;
• brak witamin z grupy B;
• infekcja uwięziona w ranie po uszkodzeniu zęba.

Eksperci identyfikują 4 etapy próchnicy. Dolegliwość może być:

• cętkowany;
• powierzchnia;
• głęboki;
• przeciętny.

Próchnica może się rozwijać i prowokować występowanie bardziej złożonych chorób (zapalenie kości i szpiku, zapalenie miazgi i przyzębia). Podczas rozwoju patologii u zwierzęcia obserwuje się:

• silne ślinienie;
• zapalenie błony śluzowej;
• nieprzyjemny zapach z ust;
• powstawanie dziury w chorym zębie;
• ciemnienie szkliwa.

Z biegiem czasu kota zaczyna boleć ząb, próbuje delikatnie przeżuwać pokarm.

Próchnicę powierzchniową i plamistą można wyleczyć roztworem azotanu srebra lub fluorku sodu (4%). W bardziej zaawansowanych przypadkach konieczne jest usunięcie chorego zęba, ponieważ założenie plomby na kota jest niezwykle trudne. Przed usunięciem weterynarz stosuje środek znieczulający.

Coroczne odwiedzanie kliniki i monitorowanie pyska kota może pomóc w zapobieganiu próchnicy zębów.

Zapalenie szpiku

Zapalenie kości i szpiku występuje u kotów z powodu powikłań związanych z próchnicą, zapaleniem przyzębia i ropnym zapaleniem miazgi. Choroba to zapalenie dziąseł, szpiku kostnego i ściany oraz pęcherzyków płucnych.

Oznaki zapalenia kości i szpiku to:

• zaczerwienienie dziąseł;
• ból podczas żucia jedzenia;
• obrzęk i asymetria kufy;
• niestabilność zębów;
• utrata wagi;
• powiększenie regionalnych węzłów chłonnych.

Wraz z postępem choroby zaczyna rozwijać się ropień i tworzą się przetoki. Uwalnia się od nich ropa.

Przed wizytą u weterynarza wypłucz pysk zwierzęcia słabym roztworem manganu. Po potwierdzeniu diagnozy weterynarz wybiera schemat leczenia. To zależy od stadium choroby. We wczesnym stadium zapalenia kości i szpiku wykazano przebieg antybiotyków i przyjmowanie leków zwiększających odporność. W zaawansowanych przypadkach weterynarz usuwa ropę i otwiera przetokę.

Zapalenie ozębnej

Proces zapalny, który rozwija się na wierzchołku korzenia zęba, nazywa się paradontozą. Choroba może być ostra, ropna, aseptyczna i przewlekła. Przyczynami paradontozy są:

• kamień nazębny i płytka nazębna;
• brak leczenia antyseptycznego po ekstrakcji zęba trzonowego;
• utknęły cząstki jedzenia między zębami i dziąsłami;
• próchnica;
• pulpitis.

Charakterystyczne objawy choroby to:

• cuchnący zapach z pyska kota;
• ból, który pojawia się podczas dotykania dotkniętego zęba;
• brak apetytu, utrata masy ciała;
• niestabilność bolącego zęba;
• obrzęk dziąseł (z ropną postacią paradontozy).

Leczenie choroby polega na spryskaniu pyska zwierzęcia roztworem furacyliny lub manganu. Zapalenie dziąseł należy leczyć jodem. Jeśli paradontoza zamieniła się w postać ropną, konieczne jest przepłukanie jamy ustnej środkiem antyseptycznym i wyrwanie zęba.

Zapalenie dziąseł

Przewlekłe zapalenie wyściółki dziąseł nazywa się zapaleniem dziąseł. W początkowej fazie choroby u kota pojawia się żółtawa płytka nazębna. Wkrótce na tkankach wokół zęba pojawia się zaczerwienienie, pojawia się krwawa wydzielina. Na dziąsłach tworzą się drobne owrzodzenia.

Przyczynami rozwoju choroby są:

• Tatar;
• brak regularnych zabiegów higienicznych mających na celu oczyszczenie jamy ustnej;
• uraz dziąseł;
• ostry brak witamin;
• dolegliwości zakaźne;
• choroby narządów wewnętrznych;
• dieta składająca się wyłącznie z miękkich pokarmów;
• naruszenie procesów metabolicznych w organizmie.

Z zapaleniem dziąseł kot ma:

• obfite ślinienie;
• cuchnący zapach wydobywający się z ust;
• krwawe wydzieliny z dziąseł;
• obrzęknięte i zaczerwienione dziąsła;
• zmniejszony apetyt.

Środki terapeutyczne zależą od stadium choroby. Na początkowym etapie zapalenie dziąseł można leczyć samodzielnie. Aby to zrobić, należy regularnie czyścić specjalną pastą i szczoteczką, a także leczyć dziąsła maściami Tooth lub Metragil Denta. W zaawansowanych przypadkach weterynarz przepisuje kurację antybiotykową, a czasem terapię hormonalną.

Nieprawidłowy rozwój zębów lub zgryz

Wady zębów prowadzą do:

• do mechanicznego uszkodzenia błony śluzowej języka, policzków, warg i dziąseł;
• na występowanie chorób żołądka i jelit;
• Trudności z żuciem jedzenia.

Najczęstsze u kotów to:

• niewystarczająca liczba zębów;
• znalezienie zęba poza rzędem szczęki;
• nadmierna zbieżność korzeni zębów trzonowych;
• znaczna rozbieżność koron zębowych;
• nadmierna liczba zębów;
• skrócona górna szczęka (z tego powodu siekacze żuchwy nie zamykają się z górną);
• skręcone usta;
• skrócona dolna szczęka, wystająca poza granicę żuchwy.

Takie problemy z zębami u kota pojawiają się głównie z powodu wrodzonych zaburzeń rozwoju żuchwy i przedwczesnej utraty (lub zachowania) zębów mlecznych.

Trudności z jedzeniem to główna oznaka zniekształconych zębów. W trudnych przypadkach zęby trzeba usunąć.

Aby zapobiec występowaniu takich anomalii, należy monitorować, jak zmieniają się zęby zwierzęcia. W razie potrzeby należy je usunąć w odpowiednim czasie podczas wizyty u weterynarza.