Rasa kota ocicat

Ocicat (ang. Ocicat) to rasa kotów domowych, która zewnętrznie przypomina dzikie koty, cętkowane oceloty, ze względu na podobieństwo, z jakim otrzymała nazwę. Początkowo do stworzenia rasy wykorzystano koty syjamskie i abisyńskie, następnie dodano kota amerykańskiego krótkowłosego (srebrny pręgowany), który nadał im srebrny kolor, budowę ciała i charakterystyczne plamy.

Historia rasy

Pierwszym hodowcą była Virginia Dale z Berkeley w stanie Michigan, która w 1964 skrzyżowała kota abisyńskiego i syjamskiego. Dale opracował plan, którego głównymi bohaterami byli: kot abisyński i duży Kot syjamski kolory punktu uszczelnienia.

Ponieważ kolor kotów abisyńskich jest dziedziczony przez gen dominujący, urodzone kocięta były podobne do kotów abisyńskich, ale nosiły także geny recesywne kota syjamskiego. Dale zrobiła na drutach jedną z urodzonych kociąt z mistrzem, kotem syjamskim czekoladowego koloru. I w tym miocie urodziły się kocięta, których chciał Dale, abisyński kolor, ale z czubkami kota syjamskiego.

Jednak kolejny miot był zupełnie nieoczekiwany: urodził się w nim cudowny, cętkowany kociak o miedzianych oczach. Nazwali go Tonga, a córka gospodyni nadała mu przydomek Ocicat, ze względu na podobieństwo do dzikiego ocelota.

Tonga była wyjątkowa i urocza, ale celem Dale`a było stworzenie hybrydy syjamski oraz kot abisyński, więc sprzedała go jako kota domowego. Jednak później opowiedziała o nim genetyki Clyde Koehler z University of Georgia. Była bardzo zadowolona z wiadomości, ponieważ chciała odtworzyć egipskiego kota rybaka, ale nie dzikiego kota, ale domowego.

Kohler wysłał Dale`owi szczegółowy plan, aby Tonga został założycielem nowej rasy. Niestety plan był nierealny, gdyż w tym czasie został już wykastrowany. Jednak z jego rodziców urodził się inny cętkowany kot, Dalai Dotson, i oficjalnie rozpoczęła się historia rasy. To Dalaj zastąpił Tonga w planie i został ojcem nowej rasy.

Pierwszy na świecie Ocicat (Tonga) został pokazany na wystawie zorganizowanej przez CFA w 1965 roku, a już w 1966 roku stowarzyszenie to rozpoczęło rejestrację. Dale zarejestrował Dalai Dotsona i rozpoczął hodowlę.

Pomimo tego, że koty były wyjątkowe i imponujące, fakt rejestracji nic nie mówił, rasa mogła pozostać w powijakach. Do programu dołączyli również inni hodowcy, krzyżując koty syjamskie i abisyńskie lub metysów od kotów syjamskich.

W momencie rejestracji popełniono błąd i rasa została opisana jako hybryda między abisyńczykiem a amerykańskim krótkowłosym. Z czasem została zauważona i zastąpiona kotem syjamskim, ale hodowcy skrzyżowali już z amerykańskim krótkowłosym. A wspaniały srebrny kolor tych kotów został przekazany nowej rasie.

A także w rysach Ocicats, odzwierciedlała się wielkość i muskularność krótkowłosego, choć początkowo rasa przypominała wdzięczne koty syjamskie.

Mimo szybkiego startu rozwój rasy nie przebiegał tak szybko. Pod koniec lat sześćdziesiątych Dale musiał zrobić sobie 11-letnią przerwę w opiece nad chorym członkiem rodziny. A ponieważ w tamtym czasie była siłą napędową w rozwoju nowej rasy, postęp spadł.

A mogła wrócić do niej ponownie dopiero na początku lat osiemdziesiątych i była w stanie osiągnąć pełne uznanie. Rasa została zarejestrowana przez CFA (The Cat Fanciers` Association) w maju 1986 roku, a tytuł czempiona uzyskała w 1987 roku. Po tej znaczącej organizacji została rozpoznana w mniejszych. Dziś ocicots są powszechne na całym świecie, są popularne ze względu na swój domowy charakter, ale jednocześnie są dzikie.

Opis rasy

Koty te przypominają dzikiego ocelota, z krótkimi włosami, cętkami i potężnym, dzikim wyglądem. Mają duże, mocne ciało, muskularne łapy z ciemnymi plamami i mocne, owalne opuszki łap.

Ciało to skrzyżowanie wdzięku kotów orientalnych z potęgą amerykańskiego krótkowłosego.

Duży i muskularny, jest pełen siły i mocy, i waży ciężej niż się spodziewasz. Dojrzałe seksualnie koty ważą od 4.5 do 7 kg, koty od 3.5 do 5 kg. Średnia długość życia to około 15 lat.

Mocne łapy pokryte mięśniami, średniej długości, proporcjonalnie do tułowia. Owalne i kompaktowe poduszki na łapy.

Głowa ma kształt raczej klina, który jest dłuższy niż szeroki. Kufa szeroka i dobrze zaznaczona, długość widoczna z profilu, mocna szczęka. Uszy pochylone pod kątem 45 stopni, wystarczająco duże, empatyczne. Frędzle i wełna i uszy to plus.

Oczy szeroko rozstawione, w kształcie migdałów, dopuszczalne wszystkie kolory oczu, w tym niebieski.

Sierść przylega do ciała, krótka, ale wystarczająco długa, aby pomieścić kilka tykających pasków. Jest lśniąca, gładka, satynowa, bez puszystości. Ma tak zwany kolor agouti, podobnie jak koty abisyńskie.

Jeśli przyjrzysz się dokładnie plamom, zobaczysz pierścienie innego koloru na każdym włosie. Co więcej, cykanie ma całą wełnę, z wyjątkiem czubka ogona.

Większość organizacji przyznaje 12 różnych kolorów rasy. Czekoladowy, brązowy, cynamonowy, niebieski, fioletowy, czerwony i inne. Wszystkie powinny być wyraźne i kontrastować z ciemnymi plamami na plecach i bokach. Najjaśniejsze obszary znajdują się w pobliżu oczu i na żuchwie. Najciemniejszy na końcu ogona.

Ale najbardziej imponującą rzeczą w kolorystyce są ciemne, kontrastujące plamy, które biegną wzdłuż ciała. Idealnie, rzędy plamek biegną wzdłuż kręgosłupa od łopatek do ogona. Ponadto plamy są rozrzucone na barkach i tylnych łapach, sięgając jak najdalej do końca kończyn. Cętkowany brzuch. Litera „M” zdobi czoło, a na łydkach i gardle powinny znajdować się pierścieniowe plamy.

W 1986 roku CFA zabroniło krzyżowania z kotami syjamskimi i amerykańskimi. Jednak w celu rozszerzenia puli genów i utrzymania zdrowia rasy, krzyżowanie z rasą abisyńską było dozwolone do 1 stycznia 2015 r. TICA umożliwia krzyżowanie z kotami abisyńskimi i syjamskimi bez ograniczeń.

Postać

Jeśli znasz kogoś, kto myśli, że koty są szalone i nieprzyjazne, po prostu przedstaw go Ocicatowi. To koty, które kochają swoją rodzinę, ale także uwielbiają poznawać nowych ludzi. Spotykają nieznajomych w nadziei, że zostaną pogłaskani lub będą się z nimi bawić.

Są tak towarzyskie i towarzyskie, że życie w domu, w którym nikt nie spędza całego dnia, jest dla nich ciężką pracą. Jeśli nie możesz spędzać większości czasu w domu lub brakuje Ci pracy, lepiej zaopatrzyć się w drugiego kota lub psa, który będzie dla niej przyjazny. W takim towarzystwie nie będą się nudzić i chorować.

Najlepsza dla nich rodzina to taka, w której wszyscy są zajęci i aktywni, ponieważ bardzo dobrze dostosowują się do zmian, dobrze tolerują podróże i będą dobrymi towarzyszami dla tych, którzy często zmieniają miejsce zamieszkania.

Szybko rozpoznają swoje imię (ale mogą na nie nie reagować). Ocicats są bardzo inteligentne i najlepszym sposobem na ich zajęcie jest rozpoczęcie treningu lub nauka nowych sztuczek.

Nie zaszkodzi potencjalnym właścicielom, że mają talent nie tylko do sztuczek, których ich uczysz, ale także do tych, których sami się nauczą.

Na przykład, jak otworzyć szafę z jedzeniem lub wspiąć się na dalszą półkę. Akrobaci, ciekawi i sprytni (czasem zbyt sprytni), zawsze znajdują drogę do tego, czego chcą.

Ogólnie właściciele zauważają, że koty te są podobne w zachowaniu do psów, są równie inteligentne, lojalne i zabawne. Jeśli pokażesz im, czego chcesz lub czego nie chcesz, na przykład, aby kot nie wspinał się na stół kuchenny, to szybko się zorientuje, zwłaszcza jeśli zapewnisz jej alternatywę. To samo krzesło kuchenne, z którego może oglądać gotowane jedzenie.

Sprytny i zwinny, Ocicats może dotrzeć do każdego miejsca w domu i często można go zobaczyć, obserwując cię z szafy. Cóż, zabawki ..

Mogą zamienić wszystko w zabawkę, więc nie zostawiaj kosztowności w dostępnych miejscach. Większość z nich chętnie przyniesie piłkę, a niektórzy upuszą Ci swoją ulubioną zabawkę na twarz o 3 nad ranem.

Jest czas na zabawę!

Podobnie jak ich przodkowie, mają dość donośny głos, którego nie zawahają się użyć, jeśli chcą jeść lub bawić się. Ale w przeciwieństwie do kotów syjamskich nie jest taki niegrzeczny i ogłuszający.

Opieka

Nie wymaga specjalnej opieki. Ponieważ sierść jest bardzo krótka, często nie trzeba jej rozczesywać i zajmuje to trochę czasu. Jeszcze rzadziej trzeba się kąpać. Dbanie o uszy i pazury niczym nie różni się od pielęgnacji innych ras kotów, wystarczy regularnie je badać i czyścić lub przycinać.

Na ogół są to koty domowe, nieprzeznaczone do życia na podwórku ani na ulicy, chociaż mogą chodzić w granicach prywatnego domu, ponieważ nie oddalają się od niego daleko. Najważniejsze, że kot się nie nudzi i nie czuje popytu, tu leży podstawa opieki.

Zdrowie

Należy pamiętać, że wymienione poniżej choroby są tylko przypomnieniem, na co mogą być chore. Podobnie jak ludzie, szansa nie oznacza, że ​​koniecznie będą.

Ocicats są na ogół wytrzymałe i przy odpowiedniej pielęgnacji mogą żyć od 15 do 18 lat. Jednak, jak pamiętacie, powstały one przy udziale trzech innych ras i wszystkie mają swoje problemy z genetyką.

Problemy genetyczne mają tendencję do kumulowania się przez lata i są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Na przykład od kotów abisyńskich dostały amyloidozy nerek lub dystrofii amyloidowej - naruszenie metabolizmu białek, prowadzące do niewydolności nerek.

Niedobór kinazy pirogronianowej (PKdef) jest chorobą dziedziczną – w niektórych liniach występuje również niedokrwistość hemolityczna, powodująca niestabilność czerwonych krwinek.

Należy wspomnieć o postępującym zaniku siatkówki u kotów, choroba powoduje degenerację fotoreceptorów w oku. U Ocicats tę chorobę można wykryć już w wieku 7 miesięcy, za pomocą badania oczu chore koty mogą całkowicie oślepnąć w wieku 3-5 lat.

Atrofia siatkówki jest spowodowana przez recesywny gen autosomalny, którego dwie kopie muszą zostać uzyskane, aby choroba mogła się rozwinąć. Posiadając jedną kopię genu, koty po prostu przekazują ją następnemu pokoleniu.

Nie ma lekarstwa na tę chorobę, ale w Stanach Zjednoczonych opracowano testy genetyczne w celu jej wykrycia.

Kardiomiopatia przerostowa, która jest powszechna u kotów syjamskich, jest również poważnym zaburzeniem genetycznym.

Jest to najczęstsza choroba serca kotów, często powodująca nagłą śmierć w wieku od 2 do 5 lat, w zależności od uzyskania jednej lub dwóch kopii genu. Koty z dwiema kopiami zwykle umierają wcześniej.