Jakie jest niebezpieczeństwo trichofitozy u kotów i jak pozbyć się jej od zwierzaka?
Zadowolony
Trichofitoza jest dość powszechna wśród kotów. Zarówno zwierzęta uliczne, jak i domowe są podatne na choroby. W drugim przypadku patologia jest cięższa i wymaga obowiązkowej wizyty u weterynarza. Koty przebywające na zewnątrz mają silniejszą odporność niż koty domowe, więc bezdomne zwierzęta często same leczą się. Aby odróżnić patologię od innych, podobnych w obrazie klinicznym, konieczne jest zdanie testów.
Co to jest trichofitoza u kotów
Trichofitoza to grzybicze zakażenie skóry, które wywołuje ogniskowe wypadanie włosów. Taka choroba jest popularnie nazywana deprywacją. Trichophiton to grzyb odporny na środowisko. Jego zarodniki mogą długo żyć na ziemi, przedmiotach gospodarstwa domowego i butach. Patogen zaczyna się namnażać, gdy odporność zwierzęcia jest osłabiona. Prawdopodobnie bezobjawowy powóz. Na skórze zarodnik zostaje wprowadzony do warstwy rogowej naskórka, rozpoczynając jego aktywne życie.
Choroba skóry jest zakaźny, łatwo przenoszony na ludzi, dlatego obecność trichofitozy jest obarczona groźbą przejścia procesu patologicznego na dorosłych i dzieci, które mają kontakt z chorym kotem. Strefa ryzyka obejmuje kocięta i dorosłe osłabione zwierzęta. Patologia jest szczególnie niebezpieczna dla starszych kotów, których odporność jest osłabiona. Obecność infekcji grzybiczej może wywołać śmierć, jeśli skupienie nie zostanie znalezione na początkowych etapach rozwoju choroby.
Ciekawostka: jeśli odporność zwierzaka działa na pełnych obrotach, to patologia może nie objawiać się w żaden sposób przez wiele lat, ale kot jest nosicielem grzyba, który można aktywować w sprzyjających warunkach.
Jak koty mogą się zarazić
Zakażenie następuje zarówno poprzez kontakt z chorym kotem, jak i poprzez interakcję z przedmiotami, na których znajdują się zarodniki. Grzyb można przenieść do domu na butach i odzieży, ponieważ wiele bezpańskich zwierząt jest bezobjawowymi nosicielami. Gryzonie są również nosicielami infekcji. Zwierzę może złapać grzyba podczas spaceru, jeśli kot może wyjść na zewnątrz. Infekcję można również zarazić podczas wizyty u weterynarza, jeśli w szpitalu nie są przestrzegane wszystkie zasady antyseptyczne.
Jeśli kotka dobrze się odżywia, jest aktywna i zaszczepiona, to ryzyko wystąpienia u niej tego rodzaju choroby jest niskie.
Objawy choroby
Okres inkubacji patologii może wynosić od 1 tygodnia do 1 miesiąca. Choroba zaczyna się od pojawienia się niewielkiej wysypki, którą trudno zauważyć pod sierścią zwierzęcia. Wtedy skóra zaczyna się czerwienić, pojawiają się białe plamki wielkości monety, które stopniowo powiększają się. W miejscu zmiany wełna odrywa się i wypada. Ogniska lokalizacji procesu zapalnego: kłąb, kufa, łapy, plecy, rzadziej brzuch.
Zwierzę może drapać zmiany, chociaż w większości przypadków swędzenie jest łagodne. Często w miejscu zmiany chorobowej pojawiają się bąbelki, które zwierzę często wybiera pazurami. Następnie grudki są otwierane, następuje ich ropienie. Zamiast bąbelków pozostają gęste skórki.
Charakterystycznym objawem choroby jest zwiększona kruchość pazurów, nabierają brązowego odcienia. Zwierzę stara się ukryć przed człowiekiem w ustronnym miejscu, powstrzymuje się od zabaw. Dodatkowe znaki:
- słabość;
- utrata wagi;
- utrata apetytu.
Patologia nie powoduje zmian temperatury ciała zwierzaka. Gorączka może pojawić się tylko wtedy, gdy przyczepiona jest wtórna infekcja, która pojawia się przy ciągłym drapaniu wysypek.
Metody diagnozowania patologii
Skuteczne metody diagnozowania choroby:
- Metoda luminescencyjna. Kilka włosów z miejsca uszkodzenia jest odsłoniętych pod lampą Wood. W tym samym czasie dotknięte włosy zmieniają kolor na niebieski. Ta metoda jest stosowana tylko w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi.
- Badanie mikroskopowe. Powstające w procesie skórki są badane przez specjalistę przy użyciu sprzętu optycznego. Na zakażenie grzybem wskazują białe fragmenty w strukturze zrogowaciałej skóry.
- Metoda mikologiczna. Jest jednym z najskuteczniejszych, ponieważ umożliwia identyfikację konkretnego patogenu. Najpierw wykonuje się skrobanie ze zmiany. Następnie cząsteczki nabłonka są umieszczane w pożywce i hodowane. Następnie możesz określić rodzaj grzyba.
- Analiza stolca. Konieczne jest zidentyfikowanie infekcji pasożytniczej, ponieważ inwazje robaków często dają podobne objawy kliniczne.
Dodatkowo od zwierzęcia pobierana jest krew w celu określenia stanu organizmu. Podwyższona liczba białych krwinek wskazuje na proces zapalny.
Skuteczne zabiegi
Aby wyeliminować infekcję grzybiczą, stosuje się kompleks funduszy. Najczęściej są to preparaty do stosowania miejscowego. Leczenie może potrwać od 1 do 2 miesięcy. Wymagany czas trwania terapii można określić po przejściu serii testów. Inne zwierzęta należy odizolować od chorego kota przez 2 miesiące.
Dawkowanie i konkretny lek powinien dobierać wyłącznie lekarz. Maści i kremy nakłada się cienką warstwą na zmiany 2-3 razy dziennie. Dobry wynik dają środki przeciwgrzybicze, takie jak Sanoderm i Mikozon. Oba leki działają bezpośrednio na patogen i sprzyjają szybkiemu gojeniu ognisk. Środki miejscowe należy nakładać wyłącznie w rękawiczkach, w przeciwnym razie istnieje wysokie ryzyko infekcji. Zaleca się założenie na zwierzę obroży ochronnej, która zapobiegnie lizaniu leku.
W kompleksowym leczeniu choroby stosuje się spraye, takie jak Exoderil, Fungin. Środki te są wykorzystywane po wstępnym leczeniu skóry w miejscu zmiany furacyliną. Następnie na ognisko nakładany jest spray. Często wystarczą dwa zabiegi dziennie. Przebieg leczenia zwykle nie przekracza 2 tygodni.
Fukortsin jest stosowany jako środek pomocniczy, który ma szkodliwy wpływ na grzyby i bakterie, a także wspomaga szybkie gojenie tkanek i niweluje stany zapalne. Za pomocą tego rozwiązania konieczne jest przetwarzanie już powstałych ran 2 razy dziennie. Do tych celów najlepiej użyć wacika lub wacika. Fukortsin należy zużyć w ciągu tygodnia, chyba że lekarz zaleci inaczej.
Wraz z postępem choroby, gdy lokalne środki nie dają rezultatu, dodatkowo przepisywane są leki do podawania doustnego, które mają wyraźne działanie przeciwgrzybicze. Leki te obejmują:
- flukonazol;
- Ketokonazol;
- Intrakonazol.
Wymienione leki są przyjmowane w dawkach przepisanych przez lekarza weterynarii. Nie powinieneś próbować samodzielnie leczyć swojego zwierzaka takimi środkami, w przeciwnym razie możesz wywołać negatywne skutki uboczne.
Miejscowe środki, po konsultacji z lekarzem, mogą być stosowane w leczeniu kotek i kociąt w ciąży, dla takich zwierząt nie wolno stosować leków doustnych. Ta sama uwaga dotyczy okresu laktacji, a także jeśli zwierzę przeszło poważną chorobę lub operację.
Kiedy infekcja łączy się, może być wymagana antybiotykoterapia, którą stosuje się w postaci maści i kremów. Najczęstsze z nich: Tetracyklina, Erytromycyna. Środek nakłada się 2 razy dziennie wacikiem w cienkiej warstwie kilka godzin po zastosowaniu leku przeciwgrzybiczego. Przebieg antybiotykoterapii często nie przekracza tygodnia.
Czy kocięta są zarażone i jak je leczyć?
Kocięta, podobnie jak zwierzęta dorosłe, są podatne na infekcje. Leczenie w tym przypadku zapewnia tylko lokalne środki zaradcze przez 2-3 tygodnie. Im szybciej rozpoczniesz terapię, tym większe prawdopodobieństwo szybkiego powrotu do zdrowia. Do leczenia kociąt i zwierząt domowych, których waga nie przekracza 2 kg, najczęściej stosuje się roztwór Furacilin, a także leki przeciwgrzybicze: Fungin, Sanoderm itp. Ważne jest, aby kociak nie lizał leku. Aby to zrobić, możesz założyć na niego specjalny koc ochronny. Przed każdym nałożeniem maści lub kremu przeciwgrzybiczego konieczne jest oczyszczenie ubytku roztworem furaciliny (0,02%), który jest łatwy do samodzielnego przygotowania.
Jeśli w domu jest kilka zwierząt, infekcja może się łatwo rozprzestrzenić. Ważne jest, aby izolować zwierzęta przed wzajemnym kontaktem i regularnie czyścić na mokro przy użyciu produktów zawierających chlor.
Dodatkowo w leczeniu kociąt stosuje się specjalne szampony, które działają przeciwgrzybiczo. Należą do nich Imaverol, Lime Sulfer itp. D. Takie fundusze nie są tanie, ale pozwalają uzyskać dobre wyniki. Używaj tych szamponów raz w tygodniu przez 2 miesiące. Kociaka należy najpierw opłukać ciepłą wodą (39 stopni). Następnie nałóż odrobinę szamponu na całą powierzchnię sierści i spienić. Pozostaw na kilka minut i spłucz wodą. Aby kociak nie przeziębił się, należy owinąć go ręcznikiem i zamknąć wszystkie otwory wentylacyjne.
Środki zapobiegawcze i szczepienia
Szczepionki przeciwko trichofitozie nie są dziś skuteczne. Są coraz rzadziej używane. Najpopularniejszą szczepionką jest Vakderm, która służy do zapobiegania infekcjom wirusowym i grzybiczym. Zastrzyki podaje się 2 razy w odstępie 2-3 tygodni. Zasady zapobiegania:
- Nie włączaj do diety zwierzaka karmy niskiej jakości.
- Wyeliminuj kontakt kota ze zwierzętami ulicznymi.
- Regularnie czyść na mokro chlorem.
- Utrzymywanie kuwety w czystości.
- Nie wypuszczaj zwierzęcia na ulicę bez opieki.
- Umyj łapy po spacerze.
- Upewnij się, że zwierzę nie bawi się butami.
- Podawaj kotu kompleksy witaminowe, zwłaszcza gdy organizm jest osłabiony.
- 1 raz w ciągu 6-12 miesięcy odrobaczyć zwierzaka przy użyciu specjalnych kompleksów weterynaryjnych.
W strefie ryzyka zakażenia znajdują się zwierzęta wykastrowane i wysterylizowane, dlatego należy szczególnie uważnie monitorować stan organizmu tych zwierząt, karmić je tylko odpowiednią karmą i chronić przed wychłodzeniem.
Czym jest trichofitoza u kotów i jak ją leczyć - wideo
Trichofitoza może poważnie zagrozić zdrowiu zwierzaka, dlatego przy pierwszych oznakach choroby zaleca się konsultację z weterynarzem. Ważne jest, aby przestrzegać wszystkich zaleceń specjalisty i ich nie zaniedbywać, w przeciwnym razie patologia może przekształcić się w postać przewlekłą, co jest znacznie trudniejsze do wyeliminowania. Zintegrowane podejście do leczenia obiecuje korzystne rokowanie.